tag:blogger.com,1999:blog-56948024603319605582024-03-13T07:37:18.868-07:00خواب بیداری KhabBidariخواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.comBlogger62125tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-68421833679837506632020-12-21T10:29:00.002-08:002020-12-21T10:29:39.107-08:00<p> </p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 22.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"کنسرت"
اما در "پایان پائیز"</span><span dir="LTR" style="font-size: 22.0pt; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 18.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در دادگاه دموکراتیک مجازی<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><i><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">مهین میلانی</span></i><i><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></i></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><i><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"></span></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-lwbzFWgROuk/X-Do0eBhxgI/AAAAAAAAAp8/lu-HhMbO0QAWa5f3m5rUCHp_AAGFQVikwCNcBGAsYHQ/image.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="338" data-original-width="228" height="240" src="https://lh3.googleusercontent.com/-lwbzFWgROuk/X-Do0eBhxgI/AAAAAAAAAp8/lu-HhMbO0QAWa5f3m5rUCHp_AAGFQVikwCNcBGAsYHQ/image.png" width="162" /></a></i></div><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><i><span lang="FA">کتاب "کنسرت در پایان زمستان" از اسماعیل کاداره که من 25 سال پیش
آن را در تهران ترجمه کردم و نشر مرکز منتشر ساخت، کاشف به عمل آمد که اخیرن به
نام نویسنده ی دیگری هم نام من (مهین میلانی) اما با پس آمدِ "افسر
کشمیری" در کتابخانه ی ملی ایران ثبت شده است. این امر سبب شد فردی به نام
سیامند زندی در ونکوور (مترجم و مدافع حقوق بشر) با کشف این "مهم"، بدون
کوچکترین پرسش و تحقیق اولیه، و تنها با دیدن برگه ای از کتابخانه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> و بدون تحقیق در باب صحت و سقم آن در فیس بوک
خودش و فیس بوک "کارگاه نویسندگی ونکوور" اعلام کند که من، مهین میلانی،
شیادی هستم که کتاب فرد دیگری را به نام خود جا زده ام. و متنی حقارت آمیز، محکوم
کننده و بسیار زننده در فیس بوک پست کند و تگ بزند به سردبیران و فرهنگیان شهر تا
چه بسا متن را درنشریه هایشان بازنشر کنند. متنی که فقط مشابهش را من در لحن
مأموران امر به معروف ونهی از منکر دیده بودم و در لحن آن پاسدار کمیته ای که سه
دهه و اندی قبل به در خانه ی پدری در روز "عید فطر" آمد که مرا با خود
ببرد. ماجرایش را در کتابم "تهران کوه کمر شکن" نشر زریابِ کابل نوشته
ام. و حالا یک بار دیگر پیروز بیرون آمدم. اما این بار با قدرت تمام در شبکه ی
مجازی فیس بوک و با همکاری و پشتیبانی چند تن از کاربران مسئول و آگاه. کنسرتی
یعنی یک همکاری جمعی در فیس بوک در پایان پائیز 2020 جهت نجات "کنسرت در
پایان زمستان" و مترجمش که من باشم یعنی (مهین میلانی) مقیم ونکوور جایی که
سیامند زندی قصد برباد دادن حیثیت فرهنگی و ترور شخصیت او را داشت. <o:p></o:p></span></i></p><p></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">چگونه این اتهام و افترا تف سربالایی گردید و برگشت به عامل این حرکت که در
نهایت مجبورشود در فیسبوک خود عذرخواهی کند؟ در پی هواسِ جمع و سرعتِ عمل و پشتکار
و پیگیری خودِ من و اخطارهایم به این آقا در پیگیری و شکایت از این اتهام، و
پافشاری دوتن از کاربران ناشرِ نویسنده و آگاه فیس بوک، خانم سرور کسمائی و آقای
آزاد عندلیبی، و هم چنین کامنت ها و توصیه ها و پست های فیس بوکی از دیگر دوستان
از پاریس و فرانکفورت و برلن و ایران. این عذر خواهی اگر چه بسیار آبکی بود بدون
این که صحبتی از این کند که مرا بدون تحقیق و با دیدن یک برگه محکوم به شیادی کرده
است، اما همین نیز فعلن کافیست تا من نخواهم او را پیگرد قانونی کنم. که در این
صورت همه می دانند چه عواقبی برای ایشان می توانست داشته باشد. اما ماجرا به چه
صورت بود؟<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ساعت 12 شب 29 نوامبر 2020 بود که
برای چک کردن ایمیلم پشت کامپیوتر نشستم و پستی را در صفحه ی "کارگاه
نویسندگی ونکوور" دیدم از جانب سیامند زندی. (این پست و کامنت های من و پاسخ
های زندی و دیگر کامنت ها در پست فیس بوک را اگر نیاز بود منتشر می کنم. هم عکس
دارم و هم کپی نوشتاری). در کامنتم نوشتم که چنین نیست تحقیق کنید. اما ایشان با
لحن تهدید کننده مانند یک بازجو می خواست که مرا سرجایم بنشاند. من باز و باز
نوشتم. و گفتم که اگر تجدید نظر نکند بد می بیند و من پیگیر مسئله می شوم. اما او
هم چنان قاطعانه برروی حرفش بود به طوری که گویا از پیش، از سال ها پیش منتظر یک
چنین چیزی بوده است که مرا به زیر اتوبوس بکشاند. من به او گفتم که با نشر مرکز
تماس بگیرد. گفتم که با کاظم کردوانی که خیلی به من در ترجمه کمک کرد و بخش کوچکی
از آن را ویرایش کرد تماس بگیرد. گفتم جعفر پوینده نیز خیلی مرا راهنمائی کرد.
یادم رفت بگویم آن عزیز، رضا سید حسینی مترجم کتاب "ضد خاطرات" آندره
مالرو هم بسیار یاری نمود و عبدالله توکل ویرایش کامل کتاب را در دست گرفت. درپاسخ
به ارائه ی این همه رفرانس در پاسخ گفت که پوینده که مرده است....<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">صبح فردای آن
شب دیدم زندی در صفحه ی خودش باز این مطلب را نشر کرده است. و کامنت گذاران به جز
یک نفر که تأیید کامل داشت بر افتراهای او و خواهان محاکمه و مجازات من شد، دیگران
با تردید به مسئله نگاه کردند که یعنی این خانم میلانی یک چیز دیگریست که نمی
دانستیم؟ یک نفر نوشته بود مهین میلانی کتاب "تهران کوه کمر شکن" را
نوشته شاید این کتاب را هم ترجمه کرده است. و خانم سرور کسمائی کامنت نوشته بود: </span><span lang="FA" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;">"</span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">جناب
زندی، چون نام مرا شاهد گرفتهاید، کامنتی را که در صفحه کارگاه داستان نویسی
ونکوور نوشتم را اینجا هم میگذارم: اقای زندی عزیز، گاه تشابه اسمی سوء تفاهمهای
عجیب و غریبی پیش میآورد. در مورد پدر من مثلا اشتباه همان کتابخانه ملی که شما
به آن استناد میکنید باعث شد که عدهای او را با میرزا حسین خان کسمایی، مبارز
جنیش جنگل، یکی بدانند. حال آنکه میرزا حسین خان وقتی در گذشت که پدر من بچه بود.
من این مطلب را پیگیری کردم، به کتابخانه ملی نامه نوشتم و اشتباهات شان را
گوشزدکردم. تعدادی ناشر فرصتطلب هم در ایران با استناد به تاریخ فوت آن یکی و
اشتباهات کتابخانه ملی، ترجمههای بابا را نشر و بازنشر کردند. و صدای خانواده
هنوز هم که هنوز است به جایی نرسیده است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">و
"</span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">در مورد
خانم مهین میلانی، باید بگویم که من ایشان را از دور میشناسم و رمان «تهران کوه
کمرشکن» را هم خوانده ام. هم چنین چند نقد و مصاحبه از جمله نقدی در مورد کتاب خود
من «گورستان شیشهای.».</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"</span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">جناب
زندی گرامی، این چه راه و روشی است، دوست عزیز؟ شما هم پیش از اینکه نام و حیثیت
کسی را زیر پا بیاندازید، باید اجازه می دادید تا کتابخانه ملی (که همانطور که
بالاتر اشاره کردم کم اشتباه ندارد) اعلام کند اشتباه شده یا نشده. از صبح که این
پست را گذاشته اید راستش بیش از هر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">واژه
فرانسوی دیگر واژه لنشاژ برایم تداعی میشود.( </span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;">Lynchage</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>)</span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><div style="border-top: solid windowtext 1.0pt; border: none; mso-border-top-alt: solid windowtext .75pt; mso-element: para-border-div; padding: 1.0pt 0cm 0cm 0cm;">
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="border: none; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; mso-border-top-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 1.0pt 0cm 0cm 0cm; padding: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="LTR" style="display: none; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 8.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hide: all;">Bottom
of Form<o:p></o:p></span></p>
</div><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif;">سیامند زندی زیربار نرفته بود و توجیهات بیشتر تحویل می
داد. من زیر کامنت همه ی آنها کامنت گذاشتم که این جعلی است. و نوشتم که پیگیرش
هستم. شکایت می کنم و سیامند زندی بی شک خیلی بد خواهد دید. در این جا ورق برمی
گردد. آقای آزاد عندلیبی همت می کند و با نشر مرکز و آن خانم مهین میلانی (افسر
کشمیری) ساکن تهران ومترجمِ عمدتن کتاب های روانشناسی نیز تماس می گیرد و نتیجه ی
پیگیری خود را به سیامند زندی اعلان می کند و زندی در یک کامنت حرف های او را
منتقل می نماید: </span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif;">"</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.5pt; mso-ascii-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: "Segoe UI Historic";">دقايقی پيش از جانب يکی از دوستان مقيم
ايران، و در تماس با خانم ميلانی مقيم تهران، مطلع شدم که مترجم کتاب اسماعيل
کاداره خانم مهين ميلانی (افسر کشميری) نيستند، و اشتباه در کتابخانه ملی صورت
گرفته است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.5pt; mso-ascii-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: "Segoe UI Historic";"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"آقای
زندی عزیز،</span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.5pt; mso-ascii-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: "Segoe UI Historic";">مترجم کتاب کاداره خانم میلانی تهراننشین نیستند. از قرار معلوم،
کتابخانهٔ ملی در ثبت اطلاعات اشتباه کرده و بعد هم اصلاح نکرده است. بیسابقه
نیست. خیال میکنم لازم است که عمومی در این مورد جبران مافات بفرمایید. خانم براتزاده،
دبیر تحریریهٔ نشر مرکز، هم در گروه تشریف دارند و اگر لازم باشد توضیح خواهند
داد. ولی طبق اطلاع بنده و آقای موحد، مترجم این کتاب خانم میلانیِ تهراننشین
نیستند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"</span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.5pt; mso-ascii-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: "Segoe UI Historic";">زنده باشید</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>«<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> <span lang="FA">لحن گفتمان
سیامند تغییر می کند اما کما کان سعی در توجیه دارد. از طرف دیگر بهروز عارفی با
سیامند زندی تماس می گیرد و می گوید که کاظم کردوانی بخشی از کتاب مهین میلانی
(ونکوور) را ویرایش کرده است. باز زندی وقعی نمی گذارد. لذا بهروز عارفی کامنت می
نویسد: "</span></span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">جناب زندی، من در یک جای دیگری هم به شما دوستانه گوشزد کردم که اشتباه
بزرگی مرتکب شده اید و باید ابتدا از مهین میلانی (ساکن وانکوور) و سپس خوانندگان
عذرخواهی بکنید. ولی شما در خطای تان پافشاری کردید که شایسته شما نیست. به خاطر
اشتباه یک کتابخانه ، به جای رفع ابهام، مترجم واقعی کتاب را متهم به «شیادی»
کردید، بین ایرانیان دو مترجم داریم با نام یکسان. در فرانسه هم چندین «فراری»
داریم ولی همدیگر را به شیادی متهم نمی کنند. من به نوشته های مهین میلانی گرامی
وانکوور منتقد بودم و به خودش هم گفتم ولی این کار را با احترام به نویسنده باید
انجام داد نه تهمت و افترا. به شما هم گفتم که بخش هائی از کتاب ایشان را کاظم
کردوانی ویراستاری کرده، بازهم قانع نشدید... واقعا که</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>...</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"</span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"> <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif;">بالاخره با کامنت
های متعددی که خانم کسمائی و آقای عابدینی می گذارند و پیگیری و جدیت متداوم من و
ارسال پست های جدید در بسترِ پیشرویِ ماجرا در فیس بوک "کارگاه نویسندگی
ونکوور" و در فیس بوک خودم، سیامند خود را مجبور می بیند با کاظم کردوانی هم
صحبت کند. کاظم کردوانی می گوید: "</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.5pt; mso-ascii-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: "Segoe UI Historic";">سلام، آقای زندی عزیز. خواهش میکنم.
اینکه کسانی ترجمه دیگرانی را به اسم خود منتشر میکنند متأسفانه در مملکت کم
نیستند. و در این مورد شما درست میفرمایید. اما، این خانم میلانی مترجم کتاب
اسماعیل کاداره همین خانم میلانی است که در شهر شما، ونکوور، زندگی میکند. خانم
مهین میلانی. من این خانم را از پیش از انقلاب و از پاریس میشناسم. کسی نیست که
دست به چنین تقلبهایی بزند. همان موقع ترجمهیِ این کتاب، در ایران، به من رجوع
میکرد برای پارهای از مشکلها و فکر میکنم یک بخشهایی از آن را من ویرایش
کردم. شاد و موفق باشید</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. «</span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif;">و در این بین داریوش برادری نیز متن تندی برعلیه این حرکت
در فیس بوکش می نویسد. "</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;">"</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 11.5pt;">خنده دار و دردناک است که وقتی «خانم مهین میلانی»
عزیز، که قدرت نویسندگی و ترجمه ها یا مقالات نقادانه اش برای علاقه مندان به
مباحث فرهنگی و غیره آشنا است، اول در سایتی از ایرانیان مقیم کانادا به نام «
کارگاه نویسندگی وونکور» به خاطر انتشار یک داستان کوتاه اروتیک و تراژیک/کمدی از
یک نویسنده ی افغانستانی مورد سرزنش قرار می گیرد که این سایت جای این حرفها نیست.
و وقتی که او و دیگران به این سانسور یک ژانر هنری در یک کارگاه نویسندگی اعتراض
می کنند، حال گام بعدی را کس دیگری بر می دارد و اصلا می خواهند «وجود هنری و
حقوقی» مهین میلانی را زیر سوال ببرند و بگویند که این خانم میلانی که خودش می
شناسد و ما می شناسیم، اصلا آن خانم میلانی نیست و ایشان اثری از دیگران را دزیده
و به اسم خودش و به اسم ترجمه بیرون داده است. آنهم بی هیچ مدرک درست و مشخصی. آیا
این «ترور شخصیت» نیست؟ </span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 11.5pt;">آیا اینان نباید از خودشان و از قوانین
مدنی کانادا خجالت بکشند که اول تاب تحمل یک داستان اروتیکی ساده را ندارند و بعد
هم می خواهند اصلا وجود یک آدم و تاریخ و قدرتها و فعالیتش را نفی بکنند. چه چیزی
می توان گفت، جز اینکه سر تکان داد و گفت نمی دانم بهتان بخندیم و یا به حالتان و
به وضعیت فرهنگی و هنریمان گریه بکنیم. یا شاید باید خندید اما خنده ایی که می گوید
که کارم از گریه گذشته است به آن می خندم. اما ما راهی دیگر می رویم و با خنده می
گوییم، بیشتر خودتان را لو ندهید و این کثافتی را که براه انداخته اید، بیشتر بهم
نزنید، چون بویش بیشتر بلند می شود و بیشتر مورد خنده ی همگانی می شوید. اینکه
نتیجه ی صفحه ی کارگاه نویسندگی با روحیات و ذایقه های سنتی همین می شود که تا بحث
اروتیک می شود، رگ گردنشان بلند می شود (و طبیعتا و در اصل جاهای دیگرشان که نمی
خواهند لو بدهند) و بعد هم دیگرانی می خواهند آبروی طرف را ببرند تا رسواییشان
بیشتر برملا نشود که بدبختانه یا خوشبختانه بیشتر برملا می شود</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 11.5pt;">از نفی خانم «مهین میلانی» دست بردارید.
این تف سربالاست</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 11.5pt;">در "کارگاه نویسندگی ونکوور" نتوانستم
کامنتی بگذارم چون عضو صفحه نیستم، خوشبختانه، وگرنه با حرفهای رادیکال من نیز
مطمئنا تا حالا گفته بودند که من اصلا وجود خارجی ندارم و من نیز جای یک دیگری
گمشده ایی را گرفته ام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.
" </span><span dir="LTR" style="font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic";"><a href="https://www.facebook.com/dbaradari?__cft__%5b0%5d=AZUVEnwUfadVguP-uBZQXCml5zzcRZ8C6haRXA2qkHVDp81wK0s4CjGTpXh-ak88c5aErZFUSoNQqNhV6FfXjkjhHGN0ChRqq1HDcxAVCdTNsrf1RUlNDXwurb-pOEPpQQM&__tn__=-%5dK-R"><span dir="LTR" style="color: windowtext; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; text-decoration-line: none;"><o:p></o:p></span></a></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">وقتی که زندی حرف های آقای
عابدینی را در فیس بوک منتقل می کند، خانم کسمایی خطاب به زندی می نویسد: "</span><span lang="AR-SA" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 11.5pt;">پس شما که میگفتید تحقیق کردهاید؟ معلوم شد
بدون تحقیق حیثیت یک نویسنده را به بازی گرفتید. واقعا برای شما متاسفم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>"</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>. </span><span lang="AR-SA" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 11.5pt;">و وقتی که باز هم زندی سعی درتوجیه خود دارد واین که می خواسته
است جامعه ی ایرانی را در خارج از کشور در امان نگه دارد و می خواهد مسئله را به
شکل دیگری بچرخاند خانم کسمائی با لحنی ناراحت و اخطارگونه می گوید: </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>"</span><span lang="AR-SA" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 11.5pt;">جناب زندی، شما پیش از اینکه بخواهید جامعه «ما ایرانیان در
تبعید» را اصلاح کنید، راه و روش خودتان را بازبینی کنید که یادآور متدهای جمهوری
اسلامی است: اول افترا و اتهام، بعد ببخشید، اشتباه شده. اگر براستی از کار خود
متنبه شده اید یک پست مستقل بگذارید و از خانم میلانی و همه مخاطبان صفحهتان و
شاهدان این پست رسما عذرخواهی کنید</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>."</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #050505; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 11.5pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 11.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 16.0pt; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">حروف نیز مانند سر گیج می روند و کج ومج می شوند...</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 16.0pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تجربه ای بود بسیار تکینه در عرض کمتر از 24 ساعت. اگر چه وقتی من از پشت کامپیوتر
بعد از ساعت ها بلند شدم و راضی از نتایج کار، اما سنگینی بدنم چون سرب نای راه رفتن
را از من می گرفت. این حادثه مفاهیمی ژرف و بسیار حجیم و دردناک با خود داشت. در
این بیست سال زندگی در ونکوورانواع رفتارها از این نوع را به صورت های گوناگون در
سطوح مختلف شاهد بوده ام اما این آخری سنگ تمام گذاشت. ما درست بشو نیستیم. دو
اقیانوس فاصله با وطن هیچ معیاری برای دوری از فرهنگ حاکمیت شرع و اقتدارگرایانه نیست.
همه از یک آخور می خوریم و همان را هم پس می دهیم. خرانی هستیم که به قبرس آمده
ایم. اما این تجربه کنسرتی بود از هماهنگی و همراهی چند تن از افراد آگاه و مطلع و
پیگیر. کنسرتی، یک هم صدایی که ضربه ای محکم زد به دهان کسی که می خواست حیثیت من
ونویسندگی ام را به باد بدهد. یک نوع دادگاه از آن نوع که در یونانِ قدیم مرسوم
بوده است. لکن مجازی. اگر در آن دادگاه ها مردم در یک محل عمومی جمع می شدند و حرف
می زدند و محکومیت را ارزیابی می کردند، حال آدم ها از گوشه های مختلف دنیا در این
جهان مجازی به کمک یکدیگر یک محکومیت را ارزیابی کردند، به سرانجام رساندند و
سیامند زندی را علیرغم میل خود وادار کردند که در فیس بوکش معذرت خواهی کند. اگر
چه یک معذرت خواهی آبکی اما اعتراف از فردی هم چون پاسداران امر به معروف و نهی از
منکر عذابش همانقدر آزار دهنده است که فرار من از دست پاسداران کمیته از درِ پشتیِ
خانه.</span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">معذرت خواهی فقط در فیس بوک خود سیامند زندی پست
شده است و نه در "کارگاه نویسندگان ونکوور" جایی که اتهام "شیادی"
مرا اول بار در آن ادعا اعلان کرده بود و همه ی اعضای گروه آن را خوانده بودند. و
البته جالب توجه است که هیچ گاه جرأت استفاده از کلمه ی "شیادی" را نکرده
بود به فارسی بلکه به زبان فرانسه: </span><span dir="LTR" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Imposture</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>. و
بلافاصله بعداز این پست عذرخواهی با وقاحت تمام پست هایی می گذارد هم چون آواز
"خون ارغوان ها" ترانه ای از یک شعر سلطان پور، بیانیه ی کانون
نویسندگان در 13 آذر یعنی خبر سه ماه پیش از این، و پست دوباره ی یک یادداشت دوسال
قبل در مورد </span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">"بهمن
امینی، حامی بی هیاهوی اهل قلم،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">صدای رسای بندیان
و جان باختگان این سالها". </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">و
باز پست هایی از 4 -5 سال پیش. با این هدف که این پست عذر خواهی در میان آن ها گم
شود. نشانه هایی از لرزش دستان؟ مانند آن شخصیت داستان در "کنسرت پایان
زمستان" که وقتی همه ی راز برملا می شود و تمامی حیل عیان، دستانش به لرزه می
افتند و حروف را دیگر نمی توانند روی کاغذ به کلمه تبدیل کنند. حروف نیز مانند سر
خودش گیج می روند و کج ومج می شوند. </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: FR; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">و پستی از لوموند که در 30 نوامبر 2018 منتشر
کرده بود چنین می خواند: </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white;"><span lang="FR" style="color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic";">« Si j’arrête les hommes, alors j’en ai la
responsabilité. Et s’ils s’enfuient, j’ai le droit de leur tirer dessus. Tant
pis pour eux ! »<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">مفهوم این جمله ی فرانسوی در لوموند چنین
است: "من اگر جلوی دیگران را می گیرم به این سبب است که احساس مسئولیت می
کنم. اگر آن ها از زیرش در می روند، من حق دارم که آن ها را پائین بکشم. بدا به
حال آنها!". مایه ی شرمساری است. کسی که می بایست به گفته ی خانم کسمائی خودش
را جمع و جور کند که مانند جمهوری اسلامی اول افترا و تهمت نزند و دیگری را شیاد
نخواند و بعد که همه چیز عیان شد بگوید ببخشید، حالا از "خون ارغوان"
سعید سلطانپور حرف می زند، بیانیه ی کانون نویسندگان را بازچاپ می کند و مدعی
مسئولیت برای توقف دیگران از بدکرداری و "</span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Imposture</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>" می شود.....</span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-family: Arial, sans-serif;">در
این جا باید از پیمان پارسا نیز یاد کنم که در آن ساعت های پر تلاش من برای افشای
یک افترا، سعی می کرد در کامپیوتر تا می تواند به چگونگی ماجرا دست یابد. و مدارکی
به دست آورد که خیلی مفید بود. و در پاسخ به یک کامنت سیامند زندی نوشت: </span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">تف سر
بالا به این میگن! سیامند زندی نوشته بود که یک مهین میلانی دیگه با اسم دوم (افسر
کشمیری) در ونکوور کتاب "کنسرت در پایان زمستان" رو امضا میکنه و به
دیگران میده! حالا خود این خانم گفته که این کتاب مال ایشون نیست. شرم از این بالا
تر که سیامند زندی مترجم، یک دروغ آشکار رو به عنوان تحقیق بخورد مردم میده و بعد
هم میگه بخاطر دو اشتباه تایپی در مقاله های مهین میلانی به این نتیجه رسیده که
این کتاب 570 صفحه ای نمی تونه کار مهین باشه! حسادت آدمی رو به کجا ها میکشونه!
در هر حال من خودم نمیدونستم که مهین میلانی یک کتاب 570 صفحه ای رو ترجمه کرده که
هنوز هم بعد از گذشت بیش از بیست و پنج سال در لیست یکی از ترجمه های سرشناس قرار
داره و زیر چاپه. مرسی از سیامند که خود روسیا شد ولی ما رو بیشتر با دستآوردهای
ادبی مهین میلانی آشنا کرد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">محسن هرندی آخرین کسی است که بعد از پایان یافتن ماجرا مطلع می شود و کامنتی
چنین می نویسد: <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">"</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">با در
نظرگرفتن کمالاتی که در زندگی ِدو زیستی "این" و "آن" ور
ِ"آب" کسب کرده ایم، سر آخر می رسیم به شناخت از خود. "من
کیم"؟</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">پرسشی که پاسخ آن را همیشه به بعد از
مرگ موکول کرده ایم آن هم از قلم و زبان دیگران</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
!</span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">ترسی در
وجود "من" نهفته است که شناخت از خود را به ورطه سرکوب و سانسور می
کشاند. مهم نیست "این" ور "آب" یا "آن" ور
"آب". این کلمه ها را برای یک جهش تکاملی چند هزار ساله داخل گیومه
گذاشته ام. آب دو بار معنی در این کامنت کوتاه حمل می کند.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;">HO2</span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">منشاء انواع و یکی هم مهاجرت به این ور
"آب"، شورت کات ِتاریخی رنسانس و تحول تجربیِ طی کردن چند کلاس در یک
کلاس و نهایتٱ پدیده ای به نام روشنفکر ، شاعر ، نویسنده و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> .. !</span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">یعنی
همین "ما" گذشته از سن، تحصیل ، مطالعه، تجربه، زندگی ِ این ور یا آن ور
آب، تعداد کتاب، ترجمه، عضو این یا آن "کانون</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>".<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">سرکوب و
سانسوری که در درون ما نهفته است و برای پنهان نگه داشتن آن دیکتاتور برونی را
بهانهُ فرار از شناخت خود قرار داده ایم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> .<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;">"</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">دشمن ما همین جاست بیخود میگن
امریکاست". این شعار به گوش آشنا نیست؟</span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;">چقدر
شبیه به همین "آزادی" و "دیکتاتوری" است که در کالبد "ما"
زندگی می کند، مهم نیست در کجای روند تاریخ ِجسم و ذهن خود سیر می کنیم، واهمه و
ترس شناختِ "من کیم" را همواره سانسور و سرکوب می کنیم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FR" style="color: #050505; font-family: "inherit",serif; font-size: 9.0pt; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> .</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: #F0F2F5; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-font-family: inherit;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background: #F0F2F5; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic",sans-serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>"</span><span lang="AR-SA" style="background: #F0F2F5; color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: "Segoe UI Historic"; mso-hansi-font-family: "Segoe UI Historic";">من کیمِ" آدم ها اما یک جایی می زند
بیرون. دیر یا زود. و حرکت این آقا شد تف سربالایی که به تمام موجودیت تهوع آور
خودش برگشت. تمام رفتارها و باورهایشان را از ایران با خود آورده اند این ور آب.
فرقی نمی کند. دریغ از یک تسلیت در روزنامه های ونکوور از مرگ سینا سرکانی شاعری
بی نظیر و تکینه در ونکوور با آن "خانه ی ایران"ی که ایجاد کرد و جامعه
ی ایرانی را یک جا جمع، و نه کوچکترین واکنشی از اهل قلم یا از سردبیران روزنامه
هایی که من به عنوان اگرنه تنها بلکه ازمعدود روزنامه نگاران حرفه ای موجود در
شهر، شاگرد صدرالدین الهی، همکار سیروسی علی نژاد در آدینه، تحصیل کرده در پاریس
که 20 سال برایشان قلم زدم، و از آنان که مدعی دفاع از حقوق بشر و فعالیت اجتماعیِ
مخالفت با نظام ایران. کسی برنخاست بگوید "زندی" بشین سرجات. اول تحقیق
کن بعد تهمت بزن. پس از آن نیز هیچ کس کوچکترین واکنشی به این مسئله نشان نداده
است. اما این "کنسرت در پایان پائیز" نشان داد در فضای مجازی که هنوز
افراد مسئول، موظف وآگاه وجود دارند که می دانند این نه یک امر فردی بلکه بسیار
اجتماعی و سیاسی است. در این کنسرت هرکس به فراخور خودش کارش را انجام داد و
دادگاه مردمی مجازی موفق بیرون آمد. مطلبی در نیویورکر خواندم با عنوان: "
اگر ترامپ از کار اخراج شد به این علت بود که دیگران کار خودشان را خوب انجام
دادند". فارغ از این که ما موافق یا مخالف ترامپ باشیم اما از یک واقعیتی
مردمی و دموکراتیک صحبت می کند که ما دراین 24 ساعت در فضای مجازی عملن پیاده اش
کردیم. و از قضا کتاب "کنسرت در پایان زمستان" کاداره که من آن را ترجمه
کردم و در سال 2005 من بوکر پرایز را از آن اسماعیل کاداره نویسنده ی آلبانیائی آن
کرد از همین نوع آدم ها حرف می زند. از همان بحرانی که من با ترجمه ی این کتاب بود
که توانستم از آن بیرون آیم. و دقیقن برای
گذر از بحران بود که این کتاب را ترجمه کردم. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">از شهر هم که بیرون روی<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">کتاب 25 سال پیشت ازپستو
برون کشند <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تا با آن چوبه ی دار مهیا
سازند.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">درها را نیز که ببندی<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">از زیر زمین نقب می زنند <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تا کینه های قرن ها پیش را،<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تا عقده های خفته ی
حقارتشان را <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بیرقی سازند<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">برای آوار حضورت <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در دنیایی که فقط از آن
توست.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">آن دیگری روادارِ مُداراست<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">اما وای اگر نشانی اندک از
"کج روی"!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">برسرت می کوبد<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">"آزادی بی قید وشرط"
را. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">حاشا که حاکمان شرع در این
شهر جمع اند<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">خایه های هم را می لیسند<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">برای یکدیگر جانماز باز می
کنند<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هوای یکدیگر را دارند<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">برهم می زنند زندگی ات را<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">از بیم آن که
"خوابشان" به هم ریزد<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">"آرامش" حافظ سنت
های دیرین را<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">مهین میلانی<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</p><h4 dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="color: #1c1e21; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: inherit; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: inherit;">اول دسامبر 2020<o:p></o:p></span></h4><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><i><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></i></p>خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-18712910341431204452020-11-23T19:10:00.001-08:002020-11-23T19:10:36.038-08:00<p> </p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: x-large;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"</span></span><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: x-large;">کارگاه
داستان نویسی در ونکوور" </span></span></p><p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 18.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">و اِخطارِ اَدمینِ فیس بوکِ کارگاه</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><i><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">مهین میلانی</span></i></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">نمی دانم این حرف هایی که
می خواهم بزنم تا چه میزان مؤثر خواهند بود. اصلن حرف زدن آیا این روزها معنایی
دارد یا نه. کسی آیا متنی را می خواند؟ آیا آن ها هم که دست به قلم دارند فقط در
فکر ابراز وجود و اظهار رأی هستند یا نگاهی هم می اندازند ببینند دیگران چه می گویند؟
این روزها حتی مقاله های مربوط به خود را برخی دست به قلمان نمی خوانند. یا که
نادیده می گیرند چرا که انتقاد به مذاقشان سازگار نیست. یا که آن قدر انفعال از
هرنوعش برما غلبه کرده است که فقط در فکر این هستیم که خودمان را پیش ببریم. فکر
می کنیم و یا انتظار داریم که ما را می خوانند و بخوانند بی آن که خود نقشی داشته
باشیم در خوانش، در برخورد، در چالشی فرهنگی. یک نوع درون رفتگی منفعل در همه ی ما
لانه کرده است. یک ناامیدی و بی تفاوتی جمعی که دیگر گویی امیدی به بهبود ندارد و
حال باری به هرحال می زید تا روزی که نفس به یک شکلی بریده شود. یک زندگیِ اجباری.
یک مرگ تدریجی. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">صحبتم این جا در باره ی
اخطاری است که از جانب ادمین فیس </span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">بوک "</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> کارگاه داستان نویسی ونکوور" به من داده شد در پی پست
داستانی که فقر اقتصادی و فرهنگی یک خانواده را از ورای یک حادثه ی اروتیک عریان
بیان می دارد از یک نویسنده ی افغان به نام "امان شادکام". نقل قول
اخطار این ادمین در پیامگیر فیس بوک به من را این چنین می خوانیم: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">"</span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">خانم ميلاني عزيز، پست اخير شما كه زمينه ي اروتيك داشت براي برخي
دوستان مسئله ساز شده و بحثهايي مبني بر اينكه من بايد آن رو حذف كنم مطرح شده. من
اينكار رو نكردم چون متوجه هستم كه پست شما به عنوان يك داستان در قالب ادبي و با
هدف انتقادي است ولي چون صفحه ي كارگاه شامل تعداد زيادي عضو از اقشار مختلف است و
تنها هدف از راه اندازي اين صفحه كنار هم آوردن جمعي با علاقه ي مشترك دسترسي به
اخبار ادبي است ازتون خواهش ميكنم لطفا در پستهاي بعدي اين رو در نظر داشته باشيد.
خيلي از توجهتون ممنونم</span></i><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><i><span dir="LTR" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span></i><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">سلامت و شاد باشید</span></i><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: inherit; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: inherit;">". </span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">چنین رویکردهایی با آزادی
بیان از جانب فیس بوکِ کارگاهی که اداره کننده اش یکی از اعضاء بنام کانون
نویسندگان است، کانونی که در سر در بیانیه هایش همواره درج کرده است: "آزادی
بدون استثناء و بدون قید وشرط"، ظاهرن می بایست بسیار تکان دهنده باشد. برای
من نبود. 20 سال زندگی در خارج از کشور و به طور مشخص در شهر ونکوور و شهری که
الان ساکن آن هستم یعنی مونترال در ساحت های گوناگون به من نشان داد که ایرانیان
مهاجرِ "قلم به دست" و "علاقمند به ادبیات" چه آنها که از 40
سال پیش، 30 سال پیش، و از دو دهه قبل و کسانی که اخیرن از ایران آمده اند اگر چه
استبداد دینی و اقتدارگرایی ولایت فقیه آن ها را به این سوی آب ها کشانده است و در
جغرافیایی دموکراتیک زندگی می کنند اما افکار و باورها و انقیادها و افسارهایشان
را هم چنان با خود حمل می کنند. استثناء بسیار نادر در این میان دیده می شود. لذا این
خصوصیت اغلب افراد را دربر می گیرد. این تجربه ها را به عنوان یک روزنامه نگار
ومنتقد و نویسنده که با اهل قلم و جوامع آن ها ارتباطی تنگاتنگ داشته است شاهد
بوده ام. چه در ارتباط با روزنامه های ایرانی که هم با گرایشات حزبی و تک باوری و
هم از بیم از دست دادن آگهی های بیزینسی در شهر ملاحظه کارند و چه در ارتباط با
جمع های ادبی که اعضائشان مرتب به ایران سفر می کنند و نمی خواهند مشکلی برایشان
ایجاد شود و چه "اساتید" ادبیات و نشانه شناسی و منتقدین ادبی که نیز به
دلایل مذکور و هم در واقع همان دالی که مدلولش موجودات بزدل و ترسویی است که علیرغم
کلمات ظاهر فریب دموکراسی و انقلاب و از این قبیل سخت به باورهایی وابسته اند که
چندان با باورهای حاکم در فرهنگ ایران و کشورهای مشابه تفاوتی ندارد. لذا نادیده
انگاشتن یا سوراخ دعا را از جایی که می خواهند دیدن و حذف نه به علت مراودات مداوم
با کشور ایران بلکه همان بسته بودن و تحجریست که در خود خانه دارند. وعجبا که می
خواهند با تمام میله هایی که دور خود کشیده اند بخواهند نظام دینی و اقتدارگر
ایران را برچیده ببینند. ذهنیتی واهی... چنین رویدادی را شاهد نخواهیم بود تا
زمانی که خود دخیل بسته ایم به باورهای امام زاده ای که در تک تک ما به شدت وجود
دارد. یا که درست در منتهاالیه نقطه ی دنیا، دواقیانوس و چند قاره دور از وطن،
بترسیم از این که این یا آن رأی سیاسی یا مذهبی یا جنسیتی خدشه ای در روند
"آرام" زندگی ما وارد کند. در عین این که همه می دانیم اغلب کسانی که به
خارج از کشور خود را تبعید می کنند خیال بازگشت به ایران را ندارند وحتی پس از
تغییرات احتمالی درایران نیر به کشورباز نخواهند گشت. </span><span dir="LTR" style="mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">اَدمینِ
"کارگاه..." می گوید پست این داستان برای برخی از اعضاء مسئله ساز شده
است. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpFirst" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 36.0pt; margin-top: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -18.0pt; unicode-bidi: embed;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;">1.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">آیا ادبیات که دموکراتیک
ترین فضایی است برای ابراز هر رأی و باوری می بایست با اعتراض چندنفر فضای این فضا
را تغییر دهد؟ </span><span dir="LTR" style="mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 36.0pt; margin-top: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -18.0pt; unicode-bidi: embed;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;">2.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">فردا اگر متنی پست شد بر
مبنای یک امر سیاسی- اجتماعی- اقتصادی- مذهبی که با مذاق برخی ناسازگار بود، آیا
به آنها هم اخطار می دهید که دیگر ازاین متون پست نکنند؟ </span><span dir="LTR" style="mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 36.0pt; margin-top: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -18.0pt; unicode-bidi: embed;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;">3.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">دامنه ی این اخطار ها تا به
کجا می تواند ادامه پیداکند؟</span><span dir="LTR" style="mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 36.0pt; margin-top: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -18.0pt; unicode-bidi: embed;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;">4.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">آیا بهتر نیست
"کارگاه..." اساسنامه ای بنویسد و محدودیت های خودش را در آن مطرح کند؟
تا خیال اعضاء و بقیه راحت باشد و با آرامش در آن شرکت کنند؟</span><span dir="LTR" style="mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 36.0pt; margin-top: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -18.0pt; unicode-bidi: embed;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><span style="mso-list: Ignore;">5.<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">آیا بهتر نیست آن اصل مهم
کانون نویسندگان "آزادی بیان بدون قید و شرط" یک جایی در فیس بوک
این"کارگاه..." نفی اعلام شود و قوانین مخصوص در آن گنجانده تا پست
کنندگان متون تکلیف خود را با خود وبا "کارگاه..." بدانند؟ </span><span dir="LTR" style="mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ادمین این
"کارگاه..." در اخطار خود نوشته است: "</span><i><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> </span></i><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">تنها هدف از راه
اندازي اين صفحه كنار هم آوردن جمعي با علاقه ي مشترك دسترسي به اخبار ادبي است."
</span></i><span lang="AR-SA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">دراین
گزاره من هیچ جا نمی بینم که جایی ذکر کرده باشد از نوع اخبار ادبی. اما ظاهرن از
کل<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اخطاریه چنین برمی آید که مثلن اخبار
اروتیکی جزء اخبار ادبی نیستند. اصولن هرآن چه به جنسیت و سکس و اروتیسم مربوط می
شود مانند هرآن چه که به ادبیات مذهبی ارتباط می یابد یابه ادبیات سیاسی لابد جزء
اخبار ادبی محسوب نمی شوند. شما به من بگوئید ادمین محترم یا کسانی که در پشت این
سیاست ها قرار دارند و کسی که این کارگاه را اداره می کند وبه طور مشخص آقای محمد
محمد علی پس ادبیات به نظر شما از چه چیز باید صحبت کند؟ از ادبیات آشپزخانه ای و
آپارتمانیِ صدتا یک غاز، از ادبیات اندوه و غم گساری و گلایه مند و وای وای کردن
ها بدون این که هیچ شعفی در آن باشد، بی آنکه به میل وتمنای خود پاسخ گوید، بدون این
که با آزادی سخن از انتخاب دین و مرامش بزند؟<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>این سه مؤلفه ی مهم "سکس، مذهب و سیاست" اگر نتواند در ادبیات با
آزادی تمام خود نمایانده شود ادبیات را باید به دور انداخت. بخصوص اگر ادبیات
نتواند تکانی در تک تک سلول های شما بدهد. والبته این امررا هم اضافه کنیم که
بیهوده این همه از سانسور وزارت ارشاد و چند تا جغلی که نشسته اند آن جا و دستور
دارند چند تا واژه ی اصلی را درمتن نبینند شکایت نکنیم. ما خود سانسورچی خودمان
هستیم. نه. حتی اشتباه است که بگوئیم که سانسور چی خودمان هستیم. ما اصولن دراین
ساحت ها حرفی نداریم که بزنیم. برای نوشتن از سکس می بایست تجربه های زیاد در این
زمینه داشت و مطالعات زیاد. و باید یاد گرفته باشیم بتوانیم فرارویم از آن چه که
به ما تحمیل شده است. در ساحت مذهب اگر هنوز با همان قوانینی گذر می کنیم که در
شرع و قانون آمده است در عمل نمی توانیم با ادبیاتی موافق باشیم که همه ی این ها
را پشت سر گذاشته باشد. در سیاست اگر بینش صحیحی نسبت با کنش های پیشین نداشته
باشیم و درس ها نگرفته باشیم نمی توانیم با ادبیات سیاسی پیشرو و متفاوت رویکردی
صمیمیانه داشته باشیم. و به عبارتی ترس ما از فراروی و واریته های ادبی از سانسور
و به هم ریختن آرامش زندگی نیست بلکه از آن است که خودمان درجا می زنیم در باورهای
گذشته های دور و با آن خوشیم. هرکس نمی تواند نام آزادگی برخود نهد زمانی که با جو
حاضر دلی دلی می کند. گاهی هم انتقادی می کند و همه ی گناه ها را هم گردن دیگران
می اندازد و هیچ نقشی برای خود در تغییر نمی بیند. تغییر با سنگ هایی که به ذهن و
پایمان بسته ایم ایجاد نمی شود.</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">شاید لازم باشد کمی هم در
باره ی کتاب خودم "تهران کوه کمر شکن" صحبتی بکنم تا نمونه ای داده باشم
از فضای فرهنگی و بزدلانه و عقب گرایی که در آن زیسته ام. دو شب رونمائی کتاب و
سخن درباره ی این کتاب در ونکوور برگزار شد. به جرأت می گویم که هیچ یک از اعضای
هیچ کدام از این جوامع در آن شرکت نکردند. به جز دو سه نفر. می دانید چرا؟ دراین
کتاب همان سه ساحت مهم "سکس، مذهب وسیاست" را عریان و برهنه نقد و طرح
کرده است. و ازقضا کمتر نظام اقتدارگر بلکه مخالفینش را نشانه گرفته است. و این
مخالفین هراس دارند حتی به کتاب نزدیک شوند و اگر هم بشوند مسائلی را در آن مد نظر
قرار می دهند که در حاشیه ی کتاب مطرح است. جرأت نشانه شناسی این سه ساحت مهم را
در کتاب نداشته اند. اگر چه در خفا همه ی آنها کتاب را با ولع در عرض سه – چهار
روز خوانده اند. برخی از آن ها اقرار کرده اند که تنشان با خواندن برخی قسمت هایش
لرزیده است. در مونترال برگزار کننده ی رونمائی کتاب من به اعتراض گفت: "در
یک صفحه چند بار از سه تا "ک" سخن رفته است! و نویسنده اصلن فکر این
نیست که کسانی که به این نشست می آیند به ایران هم سفر می کنند.". چاپ دوم
کتاب از جانب نشر زریاب در کابل منتشر شده است.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p> </o:p></span></p>
<h2 dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 11.0pt; font-weight: normal; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-color-alt: windowtext; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">در پایان، داستان "امان شادکام" </span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 11.0pt; font-weight: normal; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-color-alt: windowtext; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">را که در فیس بوکش منتشر شده است می آورم. یک داستان بسیار
ظریف اروتیک. ظرافتش اینست که در آن ما تمامی فقر اقتصادی و فرهنگ تحمیل شده را در
بستر نیازی بسیار طبیعی لمس می کنیم. و از قضا به نظر من فضای ساخته شده آنقدر ما
را درگیر می کند که برای خواننده ی بی غرض و گشاده شاید اروتیسم داستان فقط یکی از
جوانب امر باشد. و گمان نرود که من می خواهم توجیهی برای پست این داستان بیاورم.
من درتاریخ نگارندگی ام اروتیسم عریان یکی از بسترهای دلخواهم بوده است. بدون هیچ
خود سانسوری و ملاحظاتی. و لذا حتی این داستان اگر فقط یک پورنوی صرف بود نیز در
مقابل این اخطار چنین مطلبی را می نوشتم. در عین حال که انتظار می رفت چنین نوشته
هایی به چالش کشانده شود. کما اینکه همین داستان را در فیس بوک خود پست کردم و
دوستان افغانستانی من بی هیچ مسئله ای با آن رویکردهای بسیار فعالانه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>گاهی مثبت و گاهی هم منفی داشته اند درسطح یک
دیالوگ. قابل ذکر است که امان شادکام این قطعه را که من "داستان" نام می
گذارم به عنوان یک یادداشت فیس بوکی پست کرده بود. برای من این قطعه یک شاهکار
داستان کوتاه است. از نوع قطعاتی که این روزها نویسندگان افغانستانی در همه ی
زمینه ها سردمدارش هستند. همان گونه که به جدیت برخی روشنفکرانشان فلسفه را دنبال
و پژوهش می کنند. و با غزل شعرایی چون بیدل مرا با خود به دنیاهایی می برند که
ایرانیان مدت هاست ازآن ها دور افتاده اند:</span></h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>"</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">این داستان
کوتاه به سن پایینتر از </span><span lang="FA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">۱۸</span><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> سال
توصیه نمیشود</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">شب
جمعه است و شبی که مرد و زن خنده بر لب دارند و دست در خشتکها. منتظر است که
طفلکان بخوابند تا دمی در بهشت با پسته و انار بهشتی کلنجار برود و آلتها به مصاف
نزاع بروند در صدد بلعیدن یک دیگر برآیند. اما در آن شب خواب در چشمها حرام میشوند
و پدر هر قدر قهر میکند اما چشمان طفلکان بازتر میشوند. ناچار در کنار زنش دراز
میکشد و خیلی زود چشمانش بسته میشوند. زن متوجه میشود که شوهرش خرناس میکشد
یعنی به خواب رفته است. زن هم دراز میکشد و خیلی زود به خواب میرود</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">زن و
مرد تقریبا دو ساعت میخوابند و مرد بیدار میشود و متوجه میشود که کودکان خواب
رفته و از قضا زنش هم در خواب ناز است و پوخپوخ میکند. آلت تناسلی مرد شق شده و
مرد گیر میماند که چه کار کند آیا به غرایزش نه بگوید یا زنش را از خواب ناز
بیدار کند. از طرفی هم شاید یکی از کودکان بیدار شود. بالاخره غرایز جنسی بالای
مرد غالب میشود و زنش را تکان میدهد و زنش پشت خود را به طرفش میکند. مرد حیران
میماند که چه کند. مرد با صدای آهسته و نرم میگوید؛ اچه آیی گلنسا بیدار شو که
چیزمیز کنی... اما آیی گلنسا غرق در خواب است و اصلن به خیالش هم نیست که مردش چه
میخواهد. مرد بازهم کمی تکان میدهد و زن با قهر میگوید که اهاه مردک چیز کار
دری تو؟ بچی آدمه ده خو نمیلی؟ زن دو باره خود را به خواب میزند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">مرد
ناچار، شلوار زنش را آهسته آهسته پایین میکند و باز دلش نمیشود و میگوید که آیی
گل نسا! اجازه میدی که چیزمیز کنوم. زنش سکوت میکند و لب تر نمیکند. مرد با سر
کیرش از پشت به کس زن مالیش میدهد اما میبیند که زن اصلن عکسالعمل نشان نمیدهد.
مرد فکر میکند که زنش حتمن در خواب است. با خود میگوید که این از انسانیت دور
است که در این وضعیت عمل دخول را انجام بدهم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">آهسته
و با ناز کرشمه، صدا میزند، آیی گلنسا! آیی گلنسا! آیی گلنسا اصلن حرف نمیزند
و مرد کمی تکان میدهد و اینبار زن با غضب و قهر میگوید که چیز کار موکونی....؟
مرد میگوید که حالا خوب شد که بیدار شده و میخواهد که کمی زنش را قبل از عمل
دخول آماده کند. و به نرمی و ملایمی، دستش را به کس زن میبرد و مالش میدهد. زن
با غضب و قهر میگوید که چیز کار موکونی؟ مرد آهسته میگوید که دل تو استه که
کنوم؟ زن باز سکوت میکند و اصلن جواب نمیدهد. باز مرد با دست راست سینههای زن را
مالش میدهد و زن به شدت زیاد دست مرد را به عقب میزند و قدغن میکند. مرد میگوید
که الی میلی که کنوم یا نمیلی؟ اما زن هیچ حرف نمیزند. مرد ناچار میشود که آلتش
را به کس زن بمالد و در اول هراس دارد که شاید قدغن کند اما میبیند که زنش قدغن
نمیکند. مرد ناچار بدون بلی زنش، دو ناخنش را با آب دهن خیس میکند و به دهن کسش
میمالد و به سرکیرش هم میمالد، و با گفتن بسم الله الرحمن و الرحیم فشار میدهد.
زن فقط یک اوفه میکند و بس تمام. مرد بعد از چند پسوپیش انزال میشود و با
دستمال بینیاش اول کیر خود را پاک میکند و بعد کس زن را. عملیات به همین سادگی،
سکوت و بدون عشقورزی تمام میشود</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-CA; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">پ.ن:
تقدیم به فیمنیستهای لیبرال و هفته نامه نیمرخ</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p> </o:p></span></p>خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-73415054860176803222018-11-10T11:26:00.000-08:002018-11-10T11:26:55.100-08:00
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 22pt; margin: 0px;">خبری نیست</span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
داستانی کوتاه نوشته شده در سال 2003</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
مهین میلانی</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;">ساعت چهارِ روز بیست وهشتم
ماه قرار بود بیاید. معمولا سروقت می آید. منظم است. ولی گاهی یکی دوساعت تاخیر
دارد</span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;">بعضی وقت ها یک نصفه روز و
گاهی حتی زودتر می آید و بعضی وقت ها هم چند روز زودتر</span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">زودتر که می آید اگر چه گاهی اذیت هم می کند ولی بابودن او خوشحال
هستم. تمام بدنم لخت می شود. دوست دارم یک جایی بیافتم. دراز شم. هیچ کاری نکنم.
جایی نروم. غذای چرب و چیلی ام آماده باشد .تلویزیون نگاه کنم. کتاب بخونم. چیزبنویسم.
موزیک خوب گوش کنم. ولی هروقت در راه</span></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"></span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;">است هرچه کار سخت است پیش می
آید. بدو بدوی توی خیابون، کارهای پیش بینی نشده، نگرانی های کهنه، مشکلات جدید، اضطراب
های غیرمنتطره. جایی برای آرامش نمی ماند تاحضورش بهانه ای شود و اندکی از دیگر
مشغله ها جدا بیافتی، کمتر چرخ دنده ی حیات بچرخاندت</span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">ولی با همه ی این حرف ها وقتی هست همه چیز هست همه چیز حل است.
اگر چه مشکل باشد. وقتی می دانی که هست خیالت راحت است، فکرت خوب کار می کند، برای
همه کارت برنامه داری. اگر چه ترجیح می دهی زیاد انرژی به خرج ندهی ... ولی طبق
برنامه ات کارها را می بری جلو. اگر چه کمی رنگ پریده ای ولی زیبائی خاصی چهره ات رافراگرفته
است. آب زیر پوستت می افتد. خون در رگهایت به بهترین شکل جریان می یابد. به همین
دلیل مدام هوس آب خوردن می کنی و آب خود بر سلامتی می افزاید. چون انرژی ات را خرج
می کنی قند بدنت کم می شود دلت شیرینی می خواهد و بیشتر از هرموقع دلت هوای عشق
بازی می کند</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">حالا از سه چهار روز پیش منتظرشی. دوست داری کمر درد شدیدی داشته
باشی، درد زیر دلت امان از تو ببرد، پاهایت، ران ها، عضلات پشت ساق پا از درد تیر
بکشند. دوست داری مثل بعضی وقت ها در این روزها سردرد بگیری. مرتب پستان هایت را فشار
می دهی ببینی درد می کنند! نوک پستان هایت حساس نشده اند، تند وتند به دستشوئی می
روی شاید شورتت را خونی ببینی. هی انگشتت را می کنی توش شاید اثر از چند قطره خون
ببینی آیا زهدانت متورم شده است؟ جلوی آینه به شکمت نگاه می کنی. این روزها اشتها
زیاد می شود و شکم برآمده. سعی می کنی چیزهای سنگین بلند کنی. می روی خرید پیاده
20-10 کیلو بار تا خانه می آوری. از سر بالائی ها پیاده روی می کنی. مدام در حالت
رقصیدن هستی. نرمش های سنگین می کنی. گاهی فکر می کنی زیر دلت و کمرت درد می کند
خوشحال می شوی. ولی وقتی خبری نیست از هرچه عشق است بیزار می شوی. از هرچه مرد است
متتفر می شوی</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">سقط جنین ممنوع است. در واقع فلج شده ای. بچه نمی خواهی. چیزی هم
نیست که بخواهی برای کسی توضیح بدهی. مشکل خودت است. باید خودت حلش کنی. خودت را
گم کرده ای. کیف پولت را توی اتوبوس جا می گذاری، کلیدت را روی در خانه. از درس
استاد چیزی نمی فهمی. باهم شاگردی ها سردی. کم اشتها شدی. منتظری اتفاقی بیافتد
وگرنه زندگی پیش نمی رود. آینده ات وابسته به آن است. اگر نیاید زندانی چیزی هست
که برتوت حمیل شده است. در یک سلول یک نفره. نه پشتیبانی، نه همفکری. بارت راخودت
بایدببری. تمام شد هر جا که بخوابی، هرچه که بخوری. قاطی مرغ ها شدی وتمام</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">خودت را تصور میکنی باشکم برآمده با یک بچه ی ناخواسته</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">از هم الان ازش متنفرم. هزار تا آرزو دارم. هزار تانقشه و طرح
برای زندگیم دارم. اصلن من اهل بچه داری و زندگی واین حرف ها نیستم</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">حتی نخواستم برم آزمایش خونی بگیرم. برایم قطعی بود که خبری هست.
از زن بودنم متنفر شده بودم. مردها فقط می کنند توش و تمام. بقیه اش می ماند که زن
خودش چه خاکی به سرش بریزد. اگر نخواهیش چه طور تو این شرایط ممنوعیت بچه راسقط کنی.
به ازدواج تحمیلی تن بدهی؟ وگرنه با شکم برآمده وبچه ی بی پدر باید خیلی سگ جون
باشی تا سر پا بایستی</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">دوست داری صبح بادرد زیر شکم بیدار بشی. پاهات تیر بکشند.بدنت
لخت بشه. به خودت تلقین می کنی دارد می آید. سریع می ری دستشویی یک پوشک می ذاری
به امید اینکه بیاید ولی خبری نیست</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;">شش روز انتظار می کشی ولی باید
بیست روز بگذرد تا آزمایش ادرار جواب بدهد. ولی نتیجه ی آزمایش خون را فوری می
دهند</span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span> <span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">با این حال می گویم یک
هفته هم صبر می کنم</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">نباید بشود . نباید می شد. روی حساب خودم از وقت تخمک گذاری
گذشته بود. توی دوره ی آزاد بودم. مدت ها بود این طور عمل می کردم. اما یادم نمی آید
این ماه ترشح دیده باشم. وقتی وضعیت روحی تغییر می کند همه چیز می ریزد به هم</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">بازهم صبر می کنم ولی نمی تونم همین طوری دست روی دست بگذارم واین
موجود بی گناه کوچولو توی دلم رشد کند. اگر چه جاش امنه. توی یک کیسه ی آب مثل یک
ماهی کوچولو شناوره</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">غذاش رو از خون من تامین می کنه. من چه بخورم و چه نخورم او تامینه.
ولی قطعن نگرانی واضطراب من تاثیر زیادی روی او می گذاره. ازحالا شخصیتش رو شکل می
ده .قدیمی ها می گن مادرکه غمگینه، عصبانیه، نگران و مضطربه، بهتره به بچه اش شیر
نده و علما می گویند جنین از همان آغاز شکل گیری از روحیات مادر تاثیر می گیرد</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">اما چه وقت نگرانی برای این چیز هاست. بهتره نگران حال خودم باشم
و قبل از اینکه جنین یک شکل انسانی به خود بگیرد هم خودم و هم او را نجات بدهم</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">پس از تحقیقات فراوان یک گروه دانشجو پیدا می کنم که مخفیانه بچه
را سقط می کنند. می گویند هرچی می خوای بده. یکی دو روز قبل از عمل هم باید هنگام
عملیات سقط جنین کس دیگری شرکت کنم و از نزدیک کارعمل جراحی را ببینم و بعد اگر خواست
به این کار دست بزنم</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">خوشحالم که به هر حال یک جایی پیداکردم مسئله راحل کنم. یک پولی
تهیه میکنم و در انتظار آن روز می مانم. هر طور شده باید از شرش خلاص شوم. ولی دل
توی دلم نیست. چه بلایی می خواهند سرم بیاورند. از همه چیز زده شدم. نه قراری نه دیداری
همه چیز وهمه کس را پس می زنم. از کارو زندگی افتادم. نه از کتاب خواندن لذت میبرم
نه از موزیک. گاهی اوقات چیزهایی می نویسم وخودم رو خالی میکنم ولی موقتی است.
هرلحظه به یاد می آورم موجودی در دلم پرورانده می شود. نمی خواهمش . عمل آیا موفق
خواهد بود؟ نکند ناقصش کنند و تا آخرعمر روی دستم بگذارندش. چه کسی، چه جوری، با
چه وسایلی می خواهند عمل کنند؟ دوروز قبل از عمل در محل حاضر می شوم. یک اطاق بزرگ
غیر مبله است با یک میز دو متری در وسط. دختری را به پشت روی آن خوابانده اند. دو
پایش رااز زانو خم و باز کرده و دو سه نفردختر و پسر با میله های باریک به طول
70-80 سانتی متر افتاده اند به جان تخم دان دختر</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">خیلی آرام کارمی کنند ولی هیچ چیزش مطمئن نیست. بامیله ها قصد
دارند جنین را از بین ببرند و بکشند بیرون. هراتفاقی می تواند بیافتد. خوشبختانه
آنقدر صداقت دارند که خواسته اند ناظر این صحنه باشم و خودم تصمیم بگیرم چه کنم.
ولی گویا اکثریت شرایط را می پذیرند چاره ای نیست یا بچه ی ناخواسته و یک عمر
گرفتاری یاخطر دست کاری شدن تخم دان و چه بسا نازایی وهزار مشکل دیگر</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0px; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;">بیرون از اطاق چیزی حدود
30-40 دختر و زن دیگر حضور دارند. همه برای سقط حنین آمده اند. نمی دانم چه کنم.
درد شدیدی بدنم را می گیرد. قلبم می فشرد. کاش دست کم کسی بامن بود یک کمی به من
روحیه می داد. صحبت می کرد</span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">نگرانی واضطراب همه ی وجودم را گرفته بود. خواستم صبر کنم عمل
تمام شود ولی دلم خواست به دستشویی بروم. حس می کردم چیزی دارد ازبدنم جدا می شود.
بچه انگار جایش را اون تو زیادی می دید. حس کردم توی شورتم چیزی می لولد. انگار داشتم
خودم رو خیس می کردم. رفتم دستشویی</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span><span dir="RTL" style="margin: 0px;"></span>
<span lang="AR-SA" style="margin: 0px;">هیچ گاه این همه خون در تمام زندگی ام ندیده بودم</span></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma",sans-serif; margin: 0px;"><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span><span dir="LTR" style="margin: 0px;"></span>.</span></div>
<b></b><i></i><u></u><sub></sub><sup></sup><strike></strike>خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-9409806914548874112017-12-31T16:58:00.002-08:002018-01-01T01:04:06.752-08:00<div align="right">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><br />
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.25in 0pt 0in; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 20pt; mso-bidi-language: FA;">دیگر افتاده ایم روی ریلِ قطاری <o:p></o:p></span></i></b></div>
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span><b><i><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 20pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">که ما را به دنیای رنگ ها می برد</span></i></b></span> </div>
<div align="right">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-RU2aTxWrCi8/WkmHEsVh4tI/AAAAAAAAAfU/FtwFbNXoehsSHORlNO1WhVHAOFcIZQDbgCLcBGAs/s1600/moshkele_kampioteri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="284" data-original-width="400" height="227" src="https://2.bp.blogspot.com/-RU2aTxWrCi8/WkmHEsVh4tI/AAAAAAAAAfU/FtwFbNXoehsSHORlNO1WhVHAOFcIZQDbgCLcBGAs/s320/moshkele_kampioteri.jpg" width="320" /></a></div>
<div align="right" class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="right">
</div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><div align="right">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">جنبش حرفش را زد: مرگ بر
جمهوری اسلامی". "جمهوری، جمهوری. جمهوری ایرانی". این مقطعی شعف
انگیز، زیبا، امیدوارکننده و حتی ارگاسمیک در تاریخ است که دیگر به عقب بر نمی
گردد. آن عقب گردِ 40 سال پیش از این خیزشی بود برای نفی قاطعانه ی هرچه تحجر و
اقتدارگرایی در امروز.<o:p></o:p></span></span></span><div align="right">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></span></div>
<br /></div>
</span><div align="right">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: large;"><em>مهین میلانی</em></span></span></div>
<div align="right">
<span style="font-size: large;"><em> </em></span></div>
<div align="right">
<span style="font-size: large;"><em><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">تپش نبض میلیونی همه ی ستم دیده گانِ وطنم را لرزیدم آنگاه
که طنین "سید علی حیا کن، مملکت رو رها کن" رو شنیدم. آنگاه که عکس
هایشان را از دیوار به زیر ریختند</span>. <o:p></o:p></span></em></span></div>
<div align="right">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">خیلی متفاوت است این جنبش با آنچه در 57 دیدیم. در سال 57
به نظر می آید که بازی می کردیم. چیزهایی توی کله هایمان کرده بودند و ما
بیسوادهای تاریخ به دنبالش کشیده شدیم. ما بیسوادهایی که تردیدی در عدالت خواهی
مان نمی شد کرد. ایران از پیشروانِ پی گیر تجدد بوده است. دکتر شریعتی خواست که از
اسلام گزاره هایی نوین بسازد در همان چهارچوب تقید به خالق مطلق. دیکتاتوری کمونیست
ها خواست آلترناتیوی باشد در مقابل لیبرالیسم غرب. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">چه بسا همه ی اینها مراحلی گذار بوده است تا ما را به
اینجایی بکشد که وقتی مردم درخیابان حالا داد می زنند "پلیس برو دزد رو بگیر"
40 سال با این دزد ها زنده گی کرده باشند. نه مانند آن نسل هایی در زمان پهلوی که زنده
گی می کرد در مملکتی سکولار که با همه ی مذاهب می زیست، آزادی فردی و اجتماعی اش
بر قرار بود. نفسش از جای گرم بلند می شد. نمی فهمید نداشتن آزادی چیست. می دید که
شاه مملکت نفس اقلیت سیاسی را می بُرَد. اما چشمش فقط همین را می دید. نه
خودِ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شاه را می شناخت. نه دوران تاریخی که
در آن به سر می برد و نه کشورش را مطالعه کرده بود و نه سواد حکومت داری داشت. شاید
اگر داشت شیوه های دیگری به کار می برد. اگر چه جای ملامت هیچ کس نیست. جو جهانی
نیز خود نقشی عظیم داشت. اما نقش اساسی تر در دنباله روی ماست. اگر بینش و دانشی
عمیق می داشتیم حرکت ها را می سنجیدیم. اما دانش و بینش را زمانه هم می بایست یاری
رساند. می بایست پاها را در هزار چاله بارها انداخت و درآورد. و می بایست ما تا
تهِ غارِنکبت اسلام فرو می رفتیم، تا تهِ چلاندن های دیکتاتوری و مردسالاری و
اقتدارگری تا بیش از همه خود را بشناسیم که ما نیز تا تهِ این فرهنگِ قرن ها آلوده
بوده ایم. تک تک ما. و هنوزهستیم. حتی در فردای حکومت دموکراتیک نیز دهه ها نیاز
داریم تا از غارِ سیاهِ منیت و دیگری را راحت حذف کردن و هزار ها تزویر و دورویی و
دروغِ حاصل از این فرهنگ بیرون آییم.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">حالا مردم خواست هایشان بر اساس نیازهای واقعی است. نیازهای
ملموس. و در پی آن بردباری 40 ساله که می بایست سرمشقی باشد برای همه ی تندرویانِ
تاریخ. ما اگر بیشتر آن ها را بسنجیم شاید یاد بگیریم چگونه مردم به همه و از جمله
به قاتلینشان فرصت تغییر دادند، گذاشتند که روزگار و زنده گی ها زنگارِ ننگ جیب
های گشاد و کله ی متحجر و ولع تمامی خواهی و شهوتِ اقتدارگرائیشان آن چنان نخ نما
شود که بین دزدان جنگی زرگری راه بیافتد و هوای جلینگ جلینگ زر و سیم آن چنان هوش
از کله شان برباید که هرکدام جداگانه بی آنکه بفهمند رودخانه ی درد و رنج و مشقت
ها و نادیده گرفته شدن ها و به غارهای تبعید پرتاب شدن های مردم را جاری می سازند.
احمدی نژاد از یک طرف به خامنه ای و قاضی لاریجانی بند می کند. خامنه ای او را به
خفقان امر می فرماید. تظاهرات "مال باختگان" از جانب اصول گرایان و شاید
سپاه یا هماهنگی هردو بر علیه روحانی و اصلاح گران مهندسی می شود. هرکس را جلینگ
جلینگ زر راهنماست. نمی داند به کجا می رود. جهانگیری معاون روحانی حرفی زد بسیار
سنجیده. گفت هرکس این کار را شروع کرد نمی داند که کار را دیگری در دست می گیرد.
شهوت قدرت و جاهِ منیت و ولع حفظ موقعیت که دال خراب کردن خودی می شود، شعله های
آتشفشانی که در زیر خاکستر ناخودی ها فقط در انتظار جرقه ای بودند که سر بلند کنند
را مدلولی می شود که همه شان را به سکوتِ مرگ در غارهای هراس و وحشتِ نابودی که دیگر
راه گریز ندارد بکشاند. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">این جنبش حتی اگر به طور موقتی نتواند به خواست های سکولار
ودموکراتیک پاسخ گوید، و حتی اگر دزدانِ سرگردنه باز کمین کرده باشند و نتایج جنبش
به سرقت برود، اما فقط موقتی خواهد بود. نمی تواند آن را متوقف کند. دیگر افتاده ایم
روی ریلِ قطاری که ما را به دنیای رنگ ها می برد: جهود، ارمنی، بهائی، بی دین، سنی،
شیعه، سیاه، سفید، لخت، پوشیده و همه نوع خصلتی که در این حیوان دوپا می توان
یافت. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">جنبش حرفش را زد: مرگ بر جمهوری اسلامی". "جمهوری،
جمهوری. جمهوری ایرانی". این مقطعی شعف انگیز، زیبا، امیدوارکننده و حتی
ارگاسمیک در تاریخ است که دیگر به عقب بر نمی گردد. آن عقب گردِ 40 سال پیش از این
خیزشی بود برای نفی قاطعانه ی هرچه تحجر و اقتدارگرایی در امروز. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: large;">زنده باد ایران. زنده باد مردمِ آینده ساز ایران</span>.</span></div>
<div align="right">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"></span> </div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-family: "times new roman";">سراسر ایران با فریاد مرگ بر خامنه ای در برابر رژیم برپا خاست</span></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=4551exnjfbM">https://www.youtube.com/watch?v=4551exnjfbM</a></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-xfotMTtxJ5U/WkmHr0zKmBI/AAAAAAAAAfc/yWvQbBqriioRn4NRKyzwvvTUFCCjID7GgCLcBGAs/s1600/5451-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="450" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-xfotMTtxJ5U/WkmHr0zKmBI/AAAAAAAAAfc/yWvQbBqriioRn4NRKyzwvvTUFCCjID7GgCLcBGAs/s320/5451-1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-pagination: none; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span> </div>
<div align="right">
</div>
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-63807167186831569772017-06-11T12:08:00.000-07:002017-06-11T12:08:54.704-07:00
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"رستاخیز تغییر"</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">جنبشی نوین جهت استعفای </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">نخبگان </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">در قدرت سیاسی افغانستان</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">گفت و گو با سخنگوی ستاد
"رستاخیز تغییر" <br />
در جنبش نوینِ مدنیِ افغانستان: رامش نوری <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-dJiC1gXhk1A/WT2TiUyfj4I/AAAAAAAAAes/airVX89yOsIARNP_RW5YT4Mk0vyI7lQmgCEw/s1600/18952599_1000041810133020_5989011325577778083_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-dJiC1gXhk1A/WT2TiUyfj4I/AAAAAAAAAes/airVX89yOsIARNP_RW5YT4Mk0vyI7lQmgCEw/s320/18952599_1000041810133020_5989011325577778083_n.jpg" width="320" /></a><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">جنبش اخیر "رستاخیز تغییر" در
افغانستان یک کنش مدنی بسیار نوین مردمی است در روند دموکراتیزه شدن کشور، که به
دنبال انتحار خونین کابل در چهارشنبه ی سیاه و سپس کشتار مسلحانه ی مردم متعارض به
ناامنی در خیابان های کابل بوجود می آید برای اینکه بتواند این جنبش مدنی را در
این مقطع حساس کشور به شکل های گوناگون مسالمت آمیز با هدف </span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">استعفای </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">نخبگان در قدرت سیاسی افغانستان و پیگیری
حقوق دموکراتیک </span><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مردم پیش براند. بدین مناسبت </span></i><i><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">یکی از سخنگویان "رستاخیز تغییر" به نام رامش
نوری به سئوالات مطرح پاسخ هایی ترتیب و تدوین کرده و ارسال نموده است</span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> این تظاهرات را از چه
جنسی می بینید؟ آیا این حرکت ها را می توان یک مقطعی نوین از آزادی خواهی مردم
افغانستان دانست؟ چرا؟ و چه پیامدهایی بر آن وجود خواهد داشت؟<br />
</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<b>رامش نوری:</b></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">این تظاهرات زیر چتر حرکت دموکراتیک به منظور تغییر و
اصلاح است که حکومت را مشروع و قانونمند بسازد. تداوم حکومت نا مشروع و توام با بی
کفایتی توانایی پذیریش آن در مردم افغانستان نیست. این حرکت باورمند است که اگر
نخبگان حاکم در قدرت سیاسی به خواسته های مشروع مردم افغانستان تمکین نکنند، مردم
به اعتراض های دموکراتیک که حق هر شهروند است ادامه خواهد داد تا اینکه نخبگان در
قدرت سیاسی مجبور به استعفا شوند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 0in 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> چه تفاوت هایی بین این
تظاهرات و جنبش روشنائی وجود دارد؟ منظور علت شروع به حرکت های اعتراضی، آرایش
نیروهای مردمی و حکومتی به لحاظ قومیتی، کمیت تظاهرکنندگان، نیروهای مقابل یکدیگر،
استحکام و راسخ بودن عزم مردم، <br />
شکل سرکوب و انتحار و توجیه یا دفاع یا حمله ی به تظاهرات از جانب حکومت. <br />
</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">عمده ترین تفاوت این
تظاهرات با جنبش روشنایی این است که مظاهره جنبش روشنایی بر خواست های مشخص سمتی و
قوم هزاره بود. لیک تظاهرات "رستاخیز و تغییر" حرکت همه مردم افغانستان
است. حضور مردم در این تظاهرات به خاطر کشته شدن انسان هایی بود که در حملات
متعددی به دلیل بی توجهی، بی کفایتی و ناتوانی حکومت وحدت ملی جان های خود را از
دست داده اند که همه اقوام کشور را شامل می شود. یعنی در این حملات پشتون، تاجیک،
ازبک، هزاره و ترکمن و ایماق ..... شامل بوده اند و حتی در روز جمعه در اعتراض از
همه اقشار و اقمار در مظاهره اشتراک نموده بودند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> آیا این شکافی که بین
حکومت و مردم افتاده است به معنای اینست که واقعا مردم در کلیت و نه بخشی از آن
خواستار تعویض نظام یا برکناری غنی و عبدالله هستند؟ در ارزیابی از این دو امکان
چه عواقبی می تواند کشور را درگیر خود کند. آیا کشور افغانستان آمادگی تعویض نظام
یا برکناری غنی وعبدالله را دارد؟<br />
</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مردم در افغانستان
خواستار جنگ نیستند، جنگ پیامد های شومی را به همراه دارد. تداوم اعتراضات پیامد
اصلاحات و تغییر را دارد. می تواند چهره های استبدادی، متعصب و تبعیضی حکومت ها را
بیشتر آشکار بسازد و شعور مردم را برای گرفتن قدرت در سیطره خودش کمک می کند.
افغانستان به دلیل وجود اقوام متعدد ظرفیت تغییر نظام را در خود دارد تا قدرت از
شکل تک قومی آن بیرون شده و در دست همه مردم افغانستان بیافتد.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ajoYBwIyo5E/WT2TpB8h0iI/AAAAAAAAAew/a8axLnG1Yp0bX9_UQq-_3wgeqgDqxH3TwCEw/s1600/18814390_1964748020421989_2033725386201532774_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="482" height="318" src="https://1.bp.blogspot.com/-ajoYBwIyo5E/WT2TpB8h0iI/AAAAAAAAAew/a8axLnG1Yp0bX9_UQq-_3wgeqgDqxH3TwCEw/s320/18814390_1964748020421989_2033725386201532774_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> این حرکت های آخر به
دنبال کدام یک از عملکردهای دولتیان در قبل بوده است که چنین خود را آشکار می کند؟
ناتوانی دولت در ایجاد امنیت لازم برای مردم را اساسا در کجا می بینید. آیا این به
علت یک نوع درماندگی عمومی نیست که پس از این همه بلایا و تراژدی های مداوم که گریبان
افغانستان را گرفته است، امکان خوب اندیشیدن وتدبیر را از همگان گرفته است؟ منظور
اینست که آیا اگر فرد دیگری هم بیاید آیا با همین مشکلات روبرو نخواهد بود؟ یا
اینکه فساد اداری، امتیازگیری های قومی، اختلافات قبیله ای، شدت اعتقادات مذهبی
مردم، مسائل اقتصادی، نیاز به کمک خارجی، فقر یا عواملی دیگر دال بر این همه
خونریزی ها در کشور شده است؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> <br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">: </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">تقلبات انتخاباتی،
تحمیل الگوی وحدت ملی از سوی ایالات متحده آمریکا که بدون مشوره مردم افغانستان
صورت گرفت. تنها در بستر مشور با دو فرد یعنی غنی و عبدالله انجام شد و عدم صداقت
جامعه جهانی در پروسه دولت سازی در کشور باعث این وضعیت شد. ما باور داریم که اگر
تغییر در کارگزار و ساختار قدرت سیاسی شکل بگیرد، اگر قدرت سیاسی شکل مردمی و
مبتنی بر مشروعیت عقلایی و مردمی گردد، وضعیت بهبود می گردد.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 0in 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> برکناری یک فرد از دولت
و به کار گیری فرد دیگر (حکمتیار) بر طبق چه استدلالی بوده است؟ چه میزان دولت های
خارجی می توانند در این امر نقش داشته باشند. در این ارتباط بهترین حرکت چه می
توانست از جانب دولتیان بوده باشد؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> "</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رستاخیز تغییر"
مخالف سوال پنجم از بنیاد است و هیچ گونه خواستی برای آمدن حکمتیار با توجه به
پیشینه جنگی ندارد. هر فردی که در قدرت سیاسی اگر قرار شود که بیآید باید از مجرای
انتخابات شفاف و مردمی وارد قدرت سیاسی شود. معترضین خواهان برکناری و استعفای
محمد اشرف غنی رییس حکومت توافقی وحدت ملی، داکتر عبدالله عبدالله رییس ریاست
اجرائیه این حکومت و مسئولین امنیتی و تغییرات است که این تغییرات هم در کارگزار
است و هم ساختاری است که ساختار سیاسی حاکم توانایی پذیریش خواسته های مردم کشور
را ندارد.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 0in 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> چه کسی می تواند جایگزین
غنی و عبدالله باشد و آیا امکان این جایگزینی به لحاظ قانونی وجود دارد؟ وگرنه چه
راه حل هایی وجود دارد؟ و آیا چگونه می توان امور را بر حسب خواست و حقوق
مردم در حال حاضر تغییر داد؟ رفراندوم...مجلس مقننه... حرکت های مدنی...</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">در پیوند به این
مسئله رستاخیز تغییر سه پیشنهاد را مطرح می کند.<br />
<br />
</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><b><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">الف</span></b><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">:
پیشنهاد اولی، تشکل یک اجماع ملی شبه «بن» است که بتواند به مشکل مشروعیت، قانونیت
و بی کفایتی نخبگان حاکم و نظام سیاسی پاسخ گویی نماید</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<b>ب</b>: برگزاری لویحه جرگه تعدیل قانون اساسی است و موضوع را به گونه ای مردمی
در آن جا محول کرد و ضمن تغییرات در قانون اساسی این مورد را تعقیب نمایند.<br />
</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><b><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">ج</span></b><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">:
در نهایت ماده شصت قانون اساسی افغانستان می تواند پاسخ ارائه کند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>: </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">معاون اول رییس جمهور در حالت غیاب، استعفا و یا وفات
رییس جمهور، مطابق احکام مندرج این قانون اساسی عمل می کند و در صورت غیاب معاون
اول رییس جمهور، معاون دوم مطابق احکام مندرج این قانون اساسی عمل می کند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> اخیرأ به یکی از کمپانی
های خارجی زمینی تعلق گرفته است با قیمت بسیار نازل. آیا این برطبق قراردادیست که
در ازاء کمک های خارجی چنین امتیازاتی به کمپانی های خارجی داده شود؟ و اصولأ این
کمک های مالی چه میزان دست دولت افغانستان را می تواند ببندد که نتوانند مستقل عمل
کنند؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
</span><span lang="FA" style="color: #555555; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> "</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رستاخیز تغییر"
باورمند است که این قرار داد بدون در نظرداشت قوانین تدارکات ملی افغانستان به طور
پنهانی صورت گرفته است. مردم افغانستان به این مسئله دیدگاه انتقادی داشته و از
حکومت می خواهند که لغو شود</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 0in 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> به نظر می رسد که چند
دستگی وجود دارد از تحلیل رویدادهای اخیر هم از جانب مردم و هم از جانب دولتیان.
مهمترین امری که می توان اکنون برآن تکیه کرد که مردم در پی آن به این اعتراض های
مدنی خود ادامه دهند، امری که بتواند همگان را متحد کند و براساس تحلیل های مشخص
از شرایط موجود اتخاذ شده باشد کدام است؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> <br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">بر گشت به قانون
اساسی و میکانیزم های ملی و بین المللی.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> آیا اگر غنی و عبدالله
استعفا بدهند، چه کسی را پیشنهاد می کنید که جای آنها را بگیرد و چه برنامه ی
اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، بین المللی برای کشور افغانستان وجود دارد که نوآمدگان
در برنامه ی آتی خود بگنجانند؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">ما در بالا پیشنهاد
کردیم که یک اجماع ملی صورت بگیرد و مردم فردی را که قابل اعتماد است از مجرای
قانون و انتخابات گزینش نمایند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> آیا هیچ شورا، کمیته،
هیأت هماهنگی فعالیت ها بوجود آمده است که این مهم را بتواند پیش ببرد؟ اگر آری از
چه نوعی است و نوع فعالیتشان کدام است؟ چه برنامه هایی برای پیشبرد این حرکت ها در
نظر گرفته اند. از چه نیروهایی تشکیل شده اند؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">آری! ستاد "رستاخیز
تغییر" متشکل از تمامی فعالان جامعه مدنی، روزنامه نگاران، شخصیت های مستقل
سیاسی شکل گرفته است که دارای چند کمیته کاری می باشد.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span></i><i><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">چه چاره ای برای از بین
بردن جنگ و خلاص شدن از طالبان وجود دارد با توجه به اینکه طالبان در بخش های
زیادی طرفدار مردمی دارد اگر اشتباه نکنم. و باوجود قوم های متعدد؟ یاری رساندن به
کشاورزان و دامداران تا حکومت مرکزی بتواند مردم را به سوی خوب جلب کند؟ استقرار و
ایجاد شوراهای مردمی در مکان های گوناگون که بتواند به مردم خدمت بدهد؟ بهبود
وضعیت اقتصادی، اجتماعی مردم تا آنها را از حمایت طالبان بازدارد؟ ایجاد مراکز
فرهنگی در اقصی نقاط کشور برای افزایش دانش و آگاهی مردم با نوع حکومت های مردمی و
سکولار؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">ما باور داریم که
این مردم اند که باید به این پرسش پاسخ دهند و این زمینه زمانی شکل می گیرد که لوی
جرگه مردمی برگزار شود تا مسایل کلان چون جنگ و صلح را رهبری نمایند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 12pt 1.3pt 12pt 6pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">مهین میلانی:</span></i></b><i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span></i><i><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">چگونه می توان این همه
اقوام را زیر پرچم ملی گرایی جمع کرد؟ آیا مسئله ی فدرالیسم می تواندآلترناتیو
بعدی باشد؟</span></i><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><br />
<br />
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">رامش نوری:</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">هر گونه آلترنیتف را
مردم می توانند تعیین کنند.</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-B4gfHO5xPp4/WT2TwFxk15I/AAAAAAAAAe0/afAGtUsSOnQ3WdTHIR92J3NoIidTJ_eMACEw/s1600/18951246_996879947115873_3069031292739741137_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="160" src="https://2.bp.blogspot.com/-B4gfHO5xPp4/WT2TwFxk15I/AAAAAAAAAe0/afAGtUsSOnQ3WdTHIR92J3NoIidTJ_eMACEw/s1600/18951246_996879947115873_3069031292739741137_n.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"><o:p> </o:p></span></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-55661845585837428572017-06-10T22:35:00.000-07:002017-06-10T23:05:59.724-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 20pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"کابل
خونین" در "چهارشنبه ی سیاه"<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 1.3pt 0pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 20pt;">و چرخش "رقص با زندگی" در جنبش "رستاخیز تغییر"<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">مهین میلانی</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">"</span></i><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">خستگان مرگ، به
سوی ارگ، اما نه باز هم معطوف به مرگ. میشه گفت مرگ در عادت جمعی ما بیشتر از
زندگی جاخوش کرده. ما به مثابه انسانی افغانستانی همسایه ی نزدیکتر مرگیم و سویه ی
شبکه ی زندگی ما طوری است که پدیدههای زندگی در آیینه ی مرگ تفسیر میشوند، حرفهای
زندگی در حول مرگ می گردند، آرزوهای زندگی در باد مرگ میچرخند.". (</span></i><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">"کبیر
مبارز" در فیس بوک).</span></i><br />
<em><span style="font-family: Tahoma;"></span></em> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-TyiUKde0tUE/WTzTRinqI7I/AAAAAAAAAdg/8f1PZpDNw8kd2VXt8wb-Z9UQx44VUFkywCLcB/s1600/45834%2B%2B%25DA%25A9%25D8%25A7%25D8%25A8%25D9%2584%2B%25D8%25AE%25D9%2588%25D9%2586%25DB%258C%25D9%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="451" data-original-width="800" height="180" src="https://4.bp.blogspot.com/-TyiUKde0tUE/WTzTRinqI7I/AAAAAAAAAdg/8f1PZpDNw8kd2VXt8wb-Z9UQx44VUFkywCLcB/s320/45834%2B%2B%25DA%25A9%25D8%25A7%25D8%25A8%25D9%2584%2B%25D8%25AE%25D9%2588%25D9%2586%25DB%258C%25D9%2586.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"></span></i> </div>
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">در فردای انفجار
انتحار با کانتینر ِ تی ان تی ِ داعش در "</span></i><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">وزیرمحمداکبرخانِ" کابل (یکی از "امن
ترین" مناطق شهر و در نزدیکی وزارت امور خارجه ی افغانستان و چند سفارت خانه
از جمله سفارت آلمان و ایران) در روز چهارشنبه 31 می 2017 ، با 100 نفر کشته و 600
نفر زخمی، دنیا شاهد یکی از بزرگترین تظاهرات خیابانیِ افغانستان در این 15 سال
اخیر ( پس از "سقوط طالبان") و در این دوسال مدت حکومت ملی به ریاست
جمهوریِ محمد اشرف غنی درکابل بود. این تظاهرات به<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>گلوله بسته شد و طی آن 8 نفر کشته شدند و آن
شکافی که به تدریج مابین دولت و مردم، به واسطه ی کشتارهای انتحاری پی در پی،
ناامنی شبانه روزی، وضعیت اقتصادی رو به نزول و فساد اداری در میان دولتیان بوجود
آمده بود، حالا به صورت رودررویی کامل مردم با دولت در خیابان ها به شکل تظاهرات
خیابانی، و تحصن در خیمه ها در مقابل ارگ ریاست جمهوری در آمد که در آن مردم
خواستار استعفای محمد اشرف غنی، رئیس جمهور، و عبدالله عبدالله رییس اجرایی و مقامهای
ارشد امنیتی، فراهم آوردن امکانات جدی امنیت مردم، اعدام زندانیان داعش، رسیدگی، شناسائی
و محاکمه ی عاملین انتحار و به گلوله بستن مردم، و عدم مقابله با حرکت ظرفیت های
مدنی و اعتراض های مسالمت آمیز دموکراتیک شدند.<o:p></o:p></span></i></span></div>
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">معترضان
در خیمه های تحصن با نشر قطع نامهیی از جامعه ی جهانی، نهادهای حقوق بشری بینالمللی،
نهادهای همکار مبارزه با تروریسم و سازمان ملل متحد میخواهند، رویداد خونین روز
چهارشنبه را به عنوان جنایت ضد بشریت شناخته، در پیگرد قانونی عاملان آن مردم
افغانستان را یاری کنند. این قطعنامۀ 5 مادهیی حکومت را فاقد مشروعیت قانونی
دانسته و خواهان استعفای سران حکومت شده است. معترضان همچنان بر خواستهایشان
تأکید دارند و میگویند که تا زمانی که پاسخی مثبت دریافت نکنند به دادخواهی و
حرکت مدنیشان ادامه میدهند. برکناری محمدحنیف اتمر، مشاور شورای امنیت ملی پیش
شرطِ بازشدن ِ در ِ گفتوگوی معترضین با حکومت است. برخی از باشندهگان ولایتهای هرات،
بغلان و تخار نیز در حمایت از معترضان کابل به جادهها ریختند و خواستهای مشابه
معترضان کندز، بدخشان و بلخ را مطرح کردند.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="meta-category3"><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">مسعود اسپنتمان: " </span></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">راهپیمایی امروز
موجب شد تا طالبان ارگنشین وادار گردند همان خشونت عریانی را که پیشتر در دهمزنگ
به داعش حواله داده بودند، خود بهکار ببرند. امروز اشرف غنی ماند و مشروعیتی که
دیگر نخواهد داشت.".</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="meta-category3"><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"جعفر
اظفر" می گوید:" </span></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">هیچ صلاحِ در سقوط یک
نظام دیده نمی شود، پایان دادن عمرِ یک نظام با زور مردم و یا هر قدرت دیگر به
آنارشیسم کوتاه مدت و غالبا دراز مدت منتهی می شود. بجای سقوط در کام آنارژیسم
تمرکز بر اصلاحات بنیادی معقول تر است</span><span lang="AR-SA" style="font-size: 10.5pt; mso-ansi-language: EN;">.".</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"کاوه جبران"،نویسنده ی کتاب
" زنده گی به سفارش پشه ها" در فیس بوک خود تحلیلی می دهد از شرایط
افغانستان که بدنت را به رعشه می اندازد. بسیار نومیدانه است. درندگی و مال خوری و
در عین حال درماندگی از سرتاپای نظام را به رشته می کشد. می گوید نظامی نیست. حال
سئوال اینست که خوب شاید چون نظام نظام نیست، راحت تر بتوان آن را سر به زیر آب
کرد. آن را تغییر داد. بخوانید:</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-c_USTSFWeQQ/WTzY2POhHSI/AAAAAAAAAeQ/-9zIpcMMbBYmfikoS68rIzrmUjBL9PcmgCEw/s1600/Kabul.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="700" height="182" src="https://3.bp.blogspot.com/-c_USTSFWeQQ/WTzY2POhHSI/AAAAAAAAAeQ/-9zIpcMMbBYmfikoS68rIzrmUjBL9PcmgCEw/s320/Kabul.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">"ترس
از فروپاشی یک توهم<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">در کانون توطیه و
دسیسه و ترور، به گمانهزنیها و محاسبات ریاضیکی نمیتوان اعتماد کرد. بر بنیاد
هر گونه احتمالی که میتواند ممکن باشد، اندیشیدن و موضع گرفتن خطاست. ماست مالی
واقعیت های اجتماعی بر اساس ترحم و درس های اخلاقی نیز خطای مضاعف است. حتا اذعان
و درک فاجعه یی قریب الوقوع. رویدادهای جنایت بار و روزمره ی این جا از روی دیگر
قیاس و استقرا و پیش بینی دسته بندی و توضیح نمی شود. فقط تجربه است و فهمی عینی
که می توان بر مبنای آن قضایا راموقتا تبیین کرد و به گونه یی برای زنده ماندن
کوشید. اعتراض برای امنیت و بعد سرکوب اعتراض و بعد سرکوب سوگواری فقط همین امروز
اتفاق نیفتاده که آن را با گمانه زنی، توطیه ی دشمن تلقی کرد. همین دیروز اعضای
جنبش روشنایی تکه تکه شدند. نتیجه ی تحقیق گزارش آن ماجرا چرا کتمان شد و چرا روی
ماجرا سرپوش گذاشتند؟ </span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"><span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">همین طور رویدادهایی
که پشت هم اتفاق افتادند و بس که انبار شدند، حالا در یک روند گزارش های خونین و
خونین تر که هم چون رویدادهای پیش از این... اتفاق افتاده بود، می آیند. حقیقت آن
است که ما با انبوهی از نزول مرگ جمعی رو به روییم که دیگر به عادت مان تبدیل شده
است، کلیشه شده و تا وقتی از بسته گان و خویش و قوم مان نمیرد، صدای مان بلند نمی
شود. این کلیشه خصلت هرگونه مقاومت و اعتراض را در ما کشته است. ترسِ از بد بدترش
را در ما جا داده است. حقیقتأ من نمی دانم تفاوت میان مرگ تدریجی و روزمره و فاجعه
یی که جمعی از آقایانِ دوراندیش هر از گاهی احتمال آن را عنوان می کند چه است؟ <o:p></o:p></span></span></div>
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"><span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">ترسیم فاجعه ی قریب
الوقوع، در برابر هرگونه اعتراض برحق مردم، نشانه ی توطیه و جبن است. پیش بینی
فروپاشی نظام، به عنوان نقطه ی نهایی اعتراض عرض غیر مسئولانه و چموشانه ی همان
هایی است که نفعی در وضعیت موجود دارند. پرسش اما این است که فروپاشی کدام نظام؟ <o:p></o:p></span></span></div>
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">آن چه که وجود دارد،
نظام نیست. </span></div>
<div class="separator" dir="RTL" style="background: white; clear: both; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Q05VEO4_nE0/WTzX-0lMZFI/AAAAAAAAAdw/y_-EMfwjyYstDl-c5geRxl9u-JIKWnXkgCEw/s1600/18765947_1744338945583894_7328489168821917767_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="815" data-original-width="750" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-Q05VEO4_nE0/WTzX-0lMZFI/AAAAAAAAAdw/y_-EMfwjyYstDl-c5geRxl9u-JIKWnXkgCEw/s320/18765947_1744338945583894_7328489168821917767_n.jpg" width="294" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">طرح از:
مانا نیستانی</span></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">شبکه یی از مافیای
قومی قدرت است که بر اساس سلسله مراتب اقوام، از دل یک انتخابات بدنام و مضحک
بیرون آمده است. بوروکراسی فاسد و غیر عادلانه یی است که قدرت های جهانی و منطقه
بر اساس تشخیص و مصلحت شبکه های استخباراتی شان آن را می چرخانند. مثل یک بیمار
پوسیده و آماسیده به آن تزریق می کنند، آن را تیغ می زنند و به عمرش می افزایند.
نظامی که سرباز ارتش و پولیس<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن اجیر و
معتاد است. نظامی که حتا یک کاریابی ساده در آن بر اساس واسطه ی قومی و پول و
رابطه است. نظامی که زنش را ملا عام سنگسار می کنند و می سوزانند و مردش تیرباران
می شود و کودکش را به نیت استفاده ی مالی و جنسی اختطاف می کنند. نظامی که یک قوم
مترصد احوال است و رسیدن به تصدی وزارت خانه یی، تا حتا چای دارباش آن اداره را از
کار برکنار کند. نظامی که لابی های قومی هرروز در کشورهای خارجی برای رسیدن به
امتیازهای بیشتر علیه هم وطن خودش توطیه می کند. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">دزدی، قاچاق، تجارت
های غیر قانونی، زورگویی و قانون شکنی از وظایف عمده ی قانون گذاران پارلمانش است.
متصدیان وزارت خانه هایش با چنگ و دندان به جان پروژه های باد آورده ی جامعه ی
جهانی افتاده تا با طراحی برنامه های خیالی پول ها را از دور خارج کنند. دزد پول
مردم، مشاور رئیس جمهور تعیین می شود و رسانه هایش شبانه روز نفرت قومی پخش می
کنند و بر مبنای قوم و منافع سیاسی، علیه هم دیگر توطیه دارند. همین نظام فرو می
پاشد؟ همین نظامی که میلیون ها انسان شهروند بیکار را در دل خود جا داده است و که
حتا شهروندش وقتی تا دست شویی هم می رود در دلش خیر می کند که شکار انتحار نشود؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">این تجارب روزمره و
فهم روزانه ی مردم از وضعیت و از همین نظام است. نظامی که این قدر فروپاشی اش عَلَم
می شود، غیر از این نیست. <b>مردم امنیت می خواهند اما نظام داران وحدت را پیش می
کشند. مردم اعتراض می کنند، نظام داران مردم را به گلوله می بندند. مردم رفاه می طلبند،نظام
داران به میان شان انتحاری می فرستند، مردم عدالت می خواهند نظام داران عنوان می
کنند که افراد متعلق به فلان قوم است و ملی فکر نمی کنند</b>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">این نظام
فقط هیأتی پوشالی دارد. از درون هیچ چیز نیست. نیز هیچ عمدی در تسریع متلاشی شدن
آن نه از سوی معترضان و نه از سوی مردمی که هر روز در جاده کشته می شوند وجود
ندارد. حالا که اسلحه و مسئولیت امنیتی هم چون گل نبی احمد زی ندارید و نمی توانید
مردم را از انتحاری بترسانید، و نیز وجدانی که یک جمله در دفاع از قانون و حق
اعتراض بنویسید، در دفاع از جوانانی که فقط برای اعتراض کشته می شوند، در در دفاع
از مطالبات مردم؛ پس لطفأ انرژی معترضان را با هشدارهای پیامبرانه نگیرید. این
نظام از سوی همین سیاست مردان و نظام داران فرو خواهد پاشید و سهم معترضان در
ایجاد چنین وضعیتی صفر خواهد بود. (کاوه جبران)".</span><br />
<span style="color: #1d2129;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-L_p_XxFBaG0/WTzX2PAIHHI/AAAAAAAAAds/FVyGvS6WFKwe6XSn26ktLRHxH3Nf5TrnwCEw/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="700" height="180" src="https://3.bp.blogspot.com/-L_p_XxFBaG0/WTzX2PAIHHI/AAAAAAAAAds/FVyGvS6WFKwe6XSn26ktLRHxH3Nf5TrnwCEw/s320/5.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"فردین فروتن"
در فیس بوک خود می نویسد: </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">حكومت بر اساس مفهوم مدرن و مطابق قرارداد اجتماعى كه ميان
شهروندان و حكومت منعقد شده، مكلف است امنيت شهروندان را تامين كند. بنا و بقاى
حكومت مبتنى بر تامين امنيت شهروندان آن است. وقتى حكومت نتواند يا نخواهد امنيت
شهروندان را تامين كند، ديگر آن حكومت، حكومت مردمى نيست، اطاعت از آن واجب نبوده
و قيام عليه آن مطلقا مشروع و گاهى مكلفيت است. اعتراض حق شهروندى است و در هيچ
حالتى حكومت نمى تواند اعتراض مدنى را با شليك گلوله پاسخ دهد، هرگاه چنين كند، در
حقيقت پا روى قرارداد اجتماعى، دموكراسى، قانون اساسى و كنوانسيون هاى بين المللى
حقوق بشر گذاشته است. ".<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">"خشونت دشمن مشترک همه ی ماست، <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">بر زمینه ی خشونت است که استبداد
بالیدن می گیرد"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">مسعود حسینی روزنامه نگار و عکاس می
نویسد: "تمام کسانی که به دولت افغانستان اسلحه می دهند مسئول کشتار
تظاهرکنندگانند." و " کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان عمیقاً باورمند
است که راه اندازی تظاهرات مسالمتآمیز و قانونی و مشارکت در آن، یکی از حقوق بشری
شهروندان و از مظاهر و مشخصههای نظامهای دموکراتیک و مردم سالار است. حق آزادی
اجتماعات از جمله مهمترین حقوق مدنی و سیاسی شمرده میشود. قانون اساسی افغانستان
و اسناد بینالمللیِ حقوق بشر تظاهرات و اجتماعات صلحآمیز و قانونی را به عنوان
یک حق مسلم و اساسی شهروندان به رسمیت شناخته و دولت را مکلف به رعایت این قوانین
می کند." و " خشونت دشمن مشترک همه ی ماست، بر زمینه ی خشونت است که
استبداد بالیدن می گیرد. خشونت داربستِ نظام های مستبد دینی، سیاسی، نژادی و زبانی
است. تمام نظام های مستبد از طریق تغذیه خشونت عمر می کنند. استبداد اما، نافی
انسانیت است، در سایه ی استبداد انسانیت و هویت واقعی افراد کاریکاتوریزه می شوند،
آنچه بجا می ماند هویت است باژگونه و غیر واقعی. آنچه را فرد در ظلِ استبداد از
خود نشان می دهد غیر از آن چیزی است که هویت واقعی او است. دستگاه غنی با اعمال
خشونت عمر نظام بیمار و مفسد اش را تداوم می بخشد، جریان مخالف هم تلاش می ورزد تا
از طریق اعمال خشونت به آنچه آنها حق می گویند برسند، غافل از اینکه با خشونت و
کنش های قهر آمیز جز پریش به زاویه ی دیگرِ استبداد، نمی شود به حقوق فراگیر و
عدالت اجتماعی رسید. پس با خام خیالی و راهکار های رادیکالِ عفونت آمیز تلاش نکنیم
خشونت را تبلیغ و یا توجیه کنیم."..."بايد معلوم شود كه چه كساني بر روي
مردم بي سلاح شليك كرده و ٨ نفر مظاهره كننده را كشته اند!؟ هم طالبان مي كشد، هم
داعش و حالا دولت هم بر روي مردم بي دفاع آتش گشوده و ٨ نفر را كشته است. لت و كوب
و گاز اشك آور و پوليس ضد شورش كافي بود ولي كساني هم بودند كه از بين پوليس بر
مردم شليك مي كردند! سربازي را ديدم كه سلاح آمريكايي به دست داشت و به شديدترين
الفاظ مظاهره كننده را فحش مي داد. به يك خبرنگار مي گفت كه اگر دلش شود خبرنگارها
ره هم تيرباران مي كند! چنين افرادي امروز با لباس پوليس و براي دفاع از دولت آمده
بودند!!!!.".</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p><span style="color: #8d9aa5; font-family: "times new roman"; font-size: small;"> </span></o:p></span><br />
<span lang="AR-SA" style="color: #8d9aa5; font-family: "times new roman"; font-size: small;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-E-YWQOxultQ/WTzYEySh1KI/AAAAAAAAAd0/CBz-XQQI8XUNZp-zsddekJMPP6mOKg6mwCEw/s1600/18766070_846850415473349_6538133257086994226_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="351" data-original-width="624" height="179" src="https://2.bp.blogspot.com/-E-YWQOxultQ/WTzYEySh1KI/AAAAAAAAAd0/CBz-XQQI8XUNZp-zsddekJMPP6mOKg6mwCEw/s320/18766070_846850415473349_6538133257086994226_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">"زندگی امروز مردم افغانستان، <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">همواره بر کف دستشان است"</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">ستار ثابت می گوید: " </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">مردم افغانستان در حالتی بهسر میبرند که بالای هیچ یک از لحظات زندگیشان و
بر هیچ قسمتی از خاک کشورشان اعتماد ندارند تا زندگی خود را به آن بسپارند. از این
است که زندگی امروز مردم افغانستان، همواره بر کف دستشان است، چون مأمن دیگری
ندارند. اکنون کار به جایی رسیده که حوادث مرگبار و سنگین ناگهان سر میرسند و
جمع بزرگی از شهروندان دست و پا بسته را به خاک و خون میکشند و یا کلاً پارچه -
پارچه میکنند و به هوا میفرستند. وضعیت تردید، شومترین وضعیت است در حالتی که
مسألهی آن مرگ و زندگی انسان باشد، آنهم نه یکی - یکی، بلکه انبوهی از آدمها
ممکن است در یک لحظه از حق حیات محروم گردند. با اینحال، شاید در هیچ زمانی - حتا
در طی همین یک و نیم دههی تلخ و تردید - مردم افغانستان و به ویژه شهروندان
کابل، به اندازهی اینروزها خودشان را مظلوم و بیدفاع نیافته باشند. انفجار رخ
میدهد و بیشتر از ۶۰۰ انسان بر اثر آن یا اساساً از زندگی ساقط میشوند و یا دچار
چنان سرنوشت غمباری میگردند که اگر مرگ و زندگی در این وطن به ارادهی خودشان میبود،
مرگی شرافتمندانه را بر آن حالت ترجیح میدادند، حالتی که یا دستها را از شانه
از آنها گرفته و یا پاها و شکم و سینه را شرحه - شرحه کرده است."</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">"پدیدهیی تکین که هنگامی که وضعیت شکاف برمیدارد"</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"عمران راتب" نویسنده و
منتقد با استفاده از عنوان یک سخنرانی مراد فرهاد پور - قدرت حاکم و حیات برهنه -،
مفهومی که جورجیو آگامبن، فیلسوف ایتالیائی آن را مطرح می سازد، می گوید: "</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> اما تظاهراتهایی که از دو سال به این طرف در کشور در حال نضج و قوام گرفتن
است و میرود که خود تبدیل به یک ساختار یا دستکم پیش زمینههایی برای شکلگیری
ساختاری اجتماعی پیشرو و منطقی پالایش یافته برای درک و مواجههی درخور با تحولات
در حیات جمعی شود، اینک آن مسئولیتی را که قانون آن را برای حکومت تعریف کرده،
اجرا میکند" و این وضعیت را به گفته ی بدیو یک رخداد می نامد: "پدیدهیی
تکین که هنگامی که وضعیت شکاف برمیدارد، پدیدار میگردد. این بدان معناست که پایههای
مقوم و نگهدارندهی یک وضعیت، گاهی دچار چنان حالت نقصانی میشوند که قادر به حفظ
و ترمیم خود نیستند و در نتیجه، این نقصان شکاف یا حفرهیی را در دل وضعیت پدید میآورد.
ما این حفرهها را در قلمرو مسئولیت حکومت وحدت ملی فراوان دیدهایم. از فاجعهی
شاهشهید آغاز تا فاجعهی روز چهارشنبه هفتهی گذشته در دو قدمی ارگ ریاستجمهوری.
".</span><span lang="FA" style="font-size: 11pt; mso-ascii-font-family: koodak; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: koodak;"><span style="font-family: "times new roman";"> </span></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><br />
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-ldx_MeauIAo/WTzYFAByVSI/AAAAAAAAAd4/SrIqpP9nnoMh25UYWvXa-3DCMWltTWo-ACEw/s1600/18767409_10154396730706856_8999909424144968727_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="480" height="309" src="https://4.bp.blogspot.com/-ldx_MeauIAo/WTzYFAByVSI/AAAAAAAAAd4/SrIqpP9nnoMh25UYWvXa-3DCMWltTWo-ACEw/s320/18767409_10154396730706856_8999909424144968727_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">"</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;"> "لندغر"ها متحد شوید! تا لرزه بر اندام وطن فروشان آدمکش
بیفتد"</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA;">رسانه ها برخی با گرایشات دولتی، با
کسانی که تظاهر کنندگان را لندغر خواندند هم رأی شدند ولی تعداد زیادی چون
"سلام وطندار" و "روزنامه ی اطلاعات" در همراهی تظاهرکنندگان
و شبکه های اجتماعیِ حکومت وحدت ملی غنی را سبب بی امنیتی و سپس کشتار مردم عزادار
تظاهر کننده می دانند. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="FA" style="color: windowtext; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA;">در پی این اعتراضات
اطلاعیه ای از جانب دولت جمهوری افغانستان صادر می شود و در آن از جمله ذکر می کند
که</span></i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: "...</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> دولت جمهوری اسلامی افغانستان معتقد است
که تظاهرات مدنی و صلحآمیز براساس قانون اساسی کشور، حق همه شهروندان است و دولت
خود را مکلف به حمایت از آن میداند... حکومت افغانستان، از بزرگان و فعالان مدنی
تقاضا مینماید که روند تظاهرات را مطابق با ضوابط قانونی و منافع عمومی روحیۀ
مردم، مدیریت کنند. دولت جمهوری اسلامی افغانستان از نهادهای مدنی و تظاهراتکنندهگان
صمیمانه میخواهد که خواستهای مدنی خود را از طریق بحث و مفاهمه با دولت درمیان
گذارند، تا راهکار مناسب، عملی و مشترک برای حل مشکلات موجود جستجو گردد. همه میدانیم
که مردم با درک قوی دست به حرکتهای مدنی میزنند و دراین میان حساب آنعده کسانی
که بخواهند آشوب به پا کنند و نظم عامه را برهم زنند، از این صف جدا است و به آنان
اجازه داده نخواهد شد تا از احساسات مردم بر ضد منافع مردم استفاده کنند...".</span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-pctrFin12Vw/WTzYMaP738I/AAAAAAAAAd8/bYIKqRxqA58LCg1OMCkXS6owabZTHffzwCEw/s1600/18814390_1964748020421989_2033725386201532774_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="482" height="318" src="https://2.bp.blogspot.com/-pctrFin12Vw/WTzYMaP738I/AAAAAAAAAd8/bYIKqRxqA58LCg1OMCkXS6owabZTHffzwCEw/s320/18814390_1964748020421989_2033725386201532774_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">"فتنه
ها آشکار می بینم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">دستها
توی کار می بینم"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">در این
میان "سوما قاری" در فیس بوک این قطعه از ملک الشعرا بهار را بدین
مناسبت پست می کند:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">فتنه ها آشکار می بینم / دستها توی کار می بینم<br />
بهر تسخیر خشک مغزی چند / نطقها آبدار می بینم<br />
آلت دست ارتجاع و فاشیست / جملگی را قطار می بینم<br />
آنکه را داده جان به راه وطن / بی سر انجام و خوار می بینم<span style="display: none; mso-hide: all;"><br />
چاپلوسان و چاکران قدیم / روی مجلس هوار می بینم<br />
و آدمی را که ترک تجربه کرد / بی تعارف حمار می بینم<br />
وانکه ننهاد فرق دشمن و دوست / چاره اش انتحار می بینم</span><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">چاپلوسان و چاکران قدیم / روی مجلس هوار می بینم<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">و آدمی را که ترک تجربه کرد/ بی تعارف حمار می بینم<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">وانکه ننهاد فرق دشمن و دوست/ چاره اش انتحار و می بینم. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"></span></i> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">و روح الله امینی شاعر از قول قائم مقام فراهانی نقل می
کند:</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p><span style="color: #8d9aa5; font-family: "times new roman"; font-size: small;"> </span></o:p></span><b><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">"</span></i></b><b><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">زاهد
چه بلایی تو که این دانهٔ تسبیح<br />
از دستِ تو سوراخ به سوراخ گریزد!"</span></i></b><br />
<b><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"></span></i></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-RzqMEYaodlY/WTzYT71Be7I/AAAAAAAAAeU/kDWUBtihJ-EQj4x-q6xW92zoc9LVhIPGQCEw/s1600/18920207_1964748090421982_7283593510187990194_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="355" data-original-width="480" height="236" src="https://1.bp.blogspot.com/-RzqMEYaodlY/WTzYT71Be7I/AAAAAAAAAeU/kDWUBtihJ-EQj4x-q6xW92zoc9LVhIPGQCEw/s320/18920207_1964748090421982_7283593510187990194_n.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;"><o:p></o:p></span></i></b> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">شبکۀ غولآسا <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">و قدرتمند کلپتوکراتها
(دزدسالاری) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">در افغانستان</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"سید
مشتاق سادات" </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">دانشجوی کارشناسی ارشد رشتۀ مدیریت مالی
در دانشگاه لندنِ بریتانیا در مقاله ی مفصلی که توسط "عارف هوشنگ" در
روزنامه ی اطلاعات 30 فروردین ترجمه شده است، چنین آغاز می کند: " جنگ اصلی
در افغانستان، مبارزۀ مردم با اعضای فاسد و مافیایی طبقۀ نخبۀ حاکم - دزدان منابع
ملی- است... . این بار نخست نیست که مقامهای دولتی با معاملات پشت پرده، موقفشان
را حفظ میکنند. شبکۀ غولآسا و قدرتمند کلپتوکراتها (دزدسالاری) در افغانستان
شوربختانه هرگونه امیدواری و رسیدن به بهترین وضعیت اقتصادی، امنیتی و صلح را
همیشه دچار چالش کرده و بسوی نابودی سوق داده است... . این میزان وحشتناک فساد،
ثمرۀ منفی چندین دهه جنگ ویرانی در کشور و تزریق میلیاردها دالر کمکهای بدون
بازپرس و نظارت کافی جامعۀ جهانی به نهادهای ضعیف دولتی است. {«جولی بی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> شاپ»، وزیر امور
خارجه استرالیا از کمک 100 میلیون دالری این کشور به افغانستان خبر داد و تعهد
سپرد این مبلغ در سال های </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">۲۰۱۶</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> و </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">۲۰۱۷</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> میلادی پرداخت شود...</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">قدرت های جهان در
کنفرانس بروکسل چون جان کری، وزیر خارجه ایالات متحده و بان کی مون دبیر کل سازمان
ملل و دونالد تاسک، رئیس اتحادیه اروپا<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>تعهد کردند که تا پایان سال ۲۰۱۶ میلادی، چهار میلیارد یورو سالانه به
افغانستان به منظور "ایجاد استراتژی جدید برای باثبات سازی و صلح
احتمالی" کمک کند. گفته شده بود کمک های مالی به افغانستان مشروط به همکاری
این کشور در بازگشتاندن ۸۰ هزار پناهجو از کشورهای این اتحادیه است (توضیح کمک های
مالی از منابع خبری دویچه وله و سلام وطندار}.</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">فساد گسترده در دولت خود باعث خرابشدن وضع امنیتی، عدم خوشبینی
برنامههای رشد اقتصادی و در مجموع باعث به وجودآمدن یک دولت ناکارا و بدون رعایت
تفکیک قوا شده است؛ بناً جنگ واقعی در کوهها نه، بلکه در شهرها باید آغاز شود.
برای رسیدن به این هدف، ما نیازی بنیادی به یک نیروی بالقوۀ متخصصِ مسلکی نسبت به
یک اردوی مسلح داریم. سلاح این جنگ کلاشنیکوف نه، بلکه معرفی مکانیسمهای جدید
مبارزه با فساد مانند مکانیسم ضبط و تصفیۀ ثروتها و ملکیتهای اندوختهشدۀ
حسابدهی است.... نقش جامعۀ جهانی در تطبیق این ریفورم حیاتی است، زیرا آنها میتوانند
کمکهای آیندۀشان را بر مبارزۀ جدی و بنیادی علیه فساد و شبکۀ کلپتوکراتها مشروط
سازند. دولت افغانستان باید کار را با بزرگترین و مشهورترین مستفید شوندهگان
تجارت تریاک و فساد که اکثراً مشهور هم هستند، آغاز کند.... مثلاً کلپتوکراتهای
مشهوری که از مصونیت قضایی همیشه لذت بردهاند، مانند معاون اول ریاست جمهوری،
عبدالرشید دوستُم که به حرف رییس جمهور یک قاتل مشهور هم است، یاد کرد؛ مالکیت
داراییها و ثروت وافر از ویلا و ساختمان قصرنمایشان در شیرپور گرفته تا داشتن دهها
عراده موتر زرهی به ارزش صدها هزار دالر، و اردویی از محافظان شخصی، شهود این امر
است. همچنان عطامحمد نور، حاکم بلا منازعِ شمال، به شکل غیرقابل تصور ثروتمند است
و اکثراً سهمدار بیشتر شرکتهای ثبت شده در حوزۀ شمال به شمار میرود. از ظاهر
قدیر، محمدنعیملالی حمیدزی، ملاترهخیل کوچی از دیگر افراد این جمله اند.".</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-CFMPQdyHDjQ/WTzYnYhwsJI/AAAAAAAAAeU/ACb4Ny-rTWw5ZGh2kM46Ho0gdSIL89gdACEw/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-CFMPQdyHDjQ/WTzYnYhwsJI/AAAAAAAAAeU/ACb4Ny-rTWw5ZGh2kM46Ho0gdSIL89gdACEw/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">تاکتیکِ ادامه ی تظاهرات و محافظت جانِ مردم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="color: windowtext; font-family: "tahoma" , "sans-serif";">مسعود
حسینی دستورالعملی تاکتیکی جهت ادامه ی تظاهرات و در عین حال محافظت جانِ مردم در
فیس بوک خود منتشر می کند. صدای عجیبی دارد این دستورالعمل. لرزه به تن می اندازد.
شبیه است به آنچه در انقلاب اکتبر مشاهده کرده بودیم. با یک فرق بسیار بزرگ. حرکت
مدنی مسالمت آمیز است. درست 100 سال بعد از انقلاب اکتبر 1917. جهان خیلی پیش رفته
است. یاد گرفته که پاسخ خشونت با خشونت نتیجه اش همانست که در انقلاب های گذشته در
جهان دیدیم. مبارزان بر سر کار می آیند و همان کار می کنند که خود با آن مقابله
کرده بودند.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="color: windowtext; font-family: "tahoma" , "sans-serif";">و اما این
جنبش بسیار نیرومند است. اگر بتواند از آن استفاده ی بهینه کند، نه فقط افغانستان
که تمام کشورهای خاورمیانه را تحت تأثیر قرار خواهد داد، چرا که افغانستان با
ویژگی های خاصی که در گذشته در مواجهه با انواع جنگ و بی خانمانی و وجود اقوام
مختلف و افراطیون رادیکال اسلامی و فقر و غیره، و دشواری هایی که در این 50 سال
گذشته از سر گذرانده است، موفقیتش در برآوردن یک حکومت مردمی از طریق مسالمت آمیز
در روند فراز و نشیب های متعدد بی شک جایگاهی یگانه در تاریخ خاورمیانه خواهد داشت.</span></i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"<b>مهم مهم مهم</b><br />
پیشنهاد استراتیژی جمعی برای گذار از این روزهای دشوار:</span><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">اول</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: کودکان و نوجوانان را به هیچ عنوان داخل صفوف تظاهرات یا اجتماعات سیاسی و
غیر سیاسی نکنید.<br />
<b>دوم</b>: هوشیار و در صحنه بمانید و از هیچ تهدیدی نترسید. رسیدن به آزادی
هزینه دارد و هزینه اش را همه می پردازیم.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"></span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">سوم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: در هر نوع اجتماعی که برگزار می کنید، از شفاخانه ها و ایمرجنسی تقاضای
آمبولانس کنید تا در صحنه آماده باشند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"></span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"></span></b> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">چهارم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: داکترهای محترم هم با تمام امکانات ممکن در تمام اجتماعات در گوشه ای امن
حاضر باشند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">پنجم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: لطفن با آتش نان ها همکار باشید و به موترهای آتش نشانی اجازه دهید که در
نزدیک محل اجتماعات شما بمانند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">ششم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: از همه مهمتر اینکه همه مردم و کسانی که در اجتماعات شما حاضر می شوندبازرسی
بدنی کنید. به هیچکس اعتماد نکنید. مخصوصن کسانی که یونیفورم نظامی و یا شکل و
شمایل ملاها را دارند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">هفتم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: اگر انفجاری رخ می دهد، روی زمین یا داخل جوی آب نردیکتان دراز بکشید. ممکن
است انفجارات بعدی هم رخ دهد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">هشتم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: درکنار سیاسیون نباشید. آنها هدف اصلی تروریست ها هستند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">نهم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: از راه ها و مراکز نظامی دوری کنید.اگر نیاز مبرم نیست از خانه و محل کارتان
در طول روز بیرون نشوید. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">دهم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: هر مورد مشکوک را از راه فیسبوک به مردم اطلاع دهید. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">دوازدهم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: در صورت انفجار تاجایی که امکان دارد همرسانی کنید تا همه آگاه شوند و به
محل انفجار نزدیک نشوند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">سیزدهم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: در صورتی که انفجاری رخ می دهد، برای تماشا در محل نمانید. اگر توانایی کمک
به قربانیان را دارد، دریغ نکنید. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">چهاردهم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: تعداد کشته ها و زخمی ها را بدون مبالغه یادداشت و عمومی بسازید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">پانزدهم</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">: این نکات پیشنهادی را به آگاهی دیگران هم برسانید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><o:p><span style="color: #8d9aa5; font-family: "times new roman"; font-size: small;"> </span></o:p></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">پیروزی ما بر نیروهای شیطانی مسلم
است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">ما شایسته ی آزادی و زندگی بهتر از
این هستیم. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">(مسعود حسینی)".</span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-c_USTSFWeQQ/WTzY2POhHSI/AAAAAAAAAeU/wRuHJLCWK-YiUF0akSFGBOod7Ehcjsn0QCEw/s1600/Kabul.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="700" height="182" src="https://2.bp.blogspot.com/-c_USTSFWeQQ/WTzY2POhHSI/AAAAAAAAAeU/wRuHJLCWK-YiUF0akSFGBOod7Ehcjsn0QCEw/s320/Kabul.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">"در روزهای انقلاب مردم ده
برابر رشد می کنند"</span></i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">و این نیز "رامین انواری" نویسنده و مترجم که در
متنی از مبارزات سیاسی سخن می گوید و هیچ تردیدی نمی گذارد در واقعی بودن، زنده
بودن، معزم بودنِ این مردمی که سوخته اند در این 50 سال گذشته و به جز مرگ و روحیه
ی مرگ پرور در آن ها بوجود نیامده است. این جنبش زندگی است. برون رفت و گشایشی که
هایدگر از آن سخن می گوید، آن سخنانی که زرتشت در کتاب نیچه بعد از خواب 7 روزه
ایراد می کند، آن تعبیری که دولوز دارد از درماندگی بعد از جنگ جهانیِ دوم و
شکوفائی را با خود به ارمغان می آورد. خودم را حس می کنم در بحث های میانِ انگلس و
مارکس یا جدل های مبارزاتی بین بلشویک ها و تروتسکیست ها، البته بدون اینکه بخواهم
محتوای مباحث آنها را تأیید یا تکذیب کنم. آن حال و هوا را من در افغانستانِ امروز
می بینم. اضطراب و در عین حال شوق ِ برون رفت از ظلم، از تبعیض، از استبداد دینی،
شرارت های مالی و تقسیم اموال های قومی و تحجر اسلامی. مردم و هم فعالان اجتماعی،
روزنامه نگاران و روشن فکران همه همراه هستند. و آنچه بسیار چشمگیر است روح مسالمت
آمیز و خشونت پرهیز فراگیر است. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>لنین هر
مشکلی هم که داشت در یک گزاره محق بود: "در روزهای انقلاب مردم ده برابر رشد
می کنند".<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"هیچ حرکتِ مردمی نمی تواند
برای امروز و فردای افغانستان موثر باشد، تا زمانی که (یک) راهِ خود را به شکل
جدی، محکم و بنیادی از خشونت جدا نکند؛ و (دو) تنظیم ها، احزاب و گروه های بدنام
را به حاشیه نراند. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">(یک)</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> توسل به خشونت، چه خشونت فزیکی و چه استفاده از ادبیاتِ
خشونت در متن ها و شعارها، اولین کاری که می کند راه را بر عقلانیت بسته و فضا را
صرفا سیاه و سفید می سازد. تغییر مثبت و اصلاحات درستی که بتواند به درد ما بخورد،
در چنین فضایی هرگز شکل نخواهد گرفت. ما فراوان تجربهی خشونت و انقلاب های نظامی
را در افغانستان و در دیگر کشوها داریم. چه انقلاب هایی که مبنای شان صرفا زیاده
خواهی بوده و چه هم انقلاب هایی که بر محوریت عدالت اجتماعی و با شعارهای عدالت
خواهانه شکل گرفته اند. اما هیچ کدام، ره به آینده ی بهتر نبردند. چرا؟ چون در
نفسِ خشونت چیزی وجود دارد، عصبیتِ خشکی وجود دارد که به شکل طبیعی زمینه های
شکوفایی را می گیرد و زمین راصرفا برای چیزی از جنس خودش - خشونت دیگری - شخم می
زند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">هر خواستی، ولو به اندازه ی تقاضا
برای استعفای رئیس جمهور، بزرگ باشد، از راه اعتراضِ مسالمت آمیز و عدم توسل به
خشونت برآورده شدنی است؛ در صورتی که در آن راه استقامت و پایداری و حوصله مندی
وجود داشته باشد. توسل به خشونت، راهِ میان بری است که فقط دور می زند و به خودش
می رسد، بدون اینکه کاری از پیش برده باشد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">(دو)</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> احزاب و جریان هایی که حداقل چهل سالِ اخیر افغانستان را به گروگان گرفته
اند، نباید در امروز و آینده ی ما جایی داشته باشند. احزاب و جنبش هایی که یک
زمانی، بنا برضروریات و نیازمندی های همان دوره و بر محوریت قوم ساخته شدند و به
تدریج، به شرکت های تجارتی تبدیل شدند که تنها منفعتِ چند آدم را با پوششَ کذایی ِ
منفعتِ قومی تأمین می کند. اگر مردم افغانستان بخواهند پای قضاوت این احزاب و گروه
هابنشینند، حدودِ چهل سال تجربه ی زیسته و عینی زمان کمی نیست. حداقل نسل جدید
افغانستان باید از این چهل سال درس گرفته باشد. <b>نسل جدید افغانستان و آنهایی که
امیدی برای تغییر را در دلِ دیگران زنده می سازند، باید این شهامت و جسارت را
داشته باشند که جریان های بدنامی چون " جمعیت" و "جنبش" و
"وحدت" و امثالهم و افرادی که از این جریان ها نمایندگی می کنند را به
حاشیه برانند</b>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">در همین زمینه، شاید تذکر یک مسئله ی
دیگر هم بد نباشد. من به خوبی به یاد دارم که عده ای از دوستان وابسته به احزاب
جنبش و جمعیت، تا زمانی که از دیگِ حکومت لقمه های چرب <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بر می داشتند، به هرچه اعتراض مردمی بود می
خندیدند و درجلسات خصوصی هم می گفتند که حفظ حاکمیت مهم تر از هر چیز دیگری است و
جلوگیری از اعتراض های مردمی را به بهانه ی اوضاعِ خرابِ امنیتی توجیه می کردند.
اما حالا که دست هایشان از دسترخوان حکومت کوتاه شده، به حامیان دو آتشه ی اعتراض
خیابانی تبدیل شده اند. نشناختن این آدم ها، رسوا نکردن این جریان ها، و سپردن
سکوی اعتراض به دست این گونه افراد، جفای نابخشودنیِ درحقِ مردمِ افغانستان است که
هرگز جبران نخواهد شد. " (رامین انواری در فیس بوک).</span><span lang="AR-SA" style="font-size: 10.5pt; mso-ansi-language: EN;"><span style="font-family: "times new roman";"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN;">هایدگر از اضطراب همیشگی بشر سخن می گوید. و از اینکه بشر
هیچ گاه در جای خود قرار ندارد. یا در گذشته است و یا در آینده مگر در مرگ. و نیچه
از زندگی می گوید که مثلث "زندگی، درد، و دایره" است که چرخش است و مدام
رو به زندگی دارد و در نهایت به رقص با زندگی می پردازد<b>. این "رستاخیز
تغییر" در افغانستان برخاسته از مرگ تدریجی، درماندگی، هراس مداوم، اضطراب،
ناامنی همیشگی در این چرخه قرار دارد. چرخه ی رقص با زندگی.</b> <span style="color: #1d2129; display: none;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>انقلاب های نظامی را در افغانستان و در دیگر
کشورها داریم. چه انقلاب های که مبنای شان صرفا زیاده خواهی بوده و چه هم انقلاب
های که بر محوریت عدالت اجتماعی و با شعارهای عدالت خواهانه شکل گرفته اند. اما
هیچکدام، ره به آیندهی بهتر نبردند. چرا؟ چون در نفسِ خشونت چیزی وجود دارد،
عصبیتِ خشکی وجود دارد که به شکل طبیعی، زمینه های شکوفایی را می گیرد و زمین را
صرفا برای چیزی از جنس خودش - خشونت دیگری - شخم می زند. هر خواستی، ولو به اندازهی
تقاضا برای استعفای رییس جمهور، بزرگ باشد، از راه اعتراض مسالمت آمیز و عدم توسل
به خشونت برآورده شدنی است؛ در صورتی که در آن راه استقامت و پایداری و حوصلهمندی
وجود داشته باشد. توسل به خشونت، راهِ میان بری است که فقط دور می زند و به خودش
می رسد، بدون اینکه کاری از پیش برده باشد. (دو) احزاب و جریانهایی که حداقل چهل
سال اخیرِ افغانستان را به گروگان گرفته اند، نباید در امروز و آیندهی ما جایی
داشته باشند. احزاب و جنبش هایی که یک زمانی، بنا بر ضروریات و نیازمندی های همان دوره
و بر محوریت قوم ساخته شدند و به تدریج، به شرکت های تجارتی تبدیل شدند که تنها
منفعتِ چند آدم را با پوششِ کذایی منفعتِ قومی تامین می کند. اگر مردم افغانستان
بخواهند پای قضاوت این احزاب و گروه ها بنشینند، حدود چهل سال تجربهی زیسته و
عینی زمان کمی نیست. حداقل نسل جدید افغانستان باید از این چهل سال درس گرفته
باشد. نسل جدید افغانستان و آنهایی که امیدی برای تغییر را در دلِ دیگران زنده می
سازند، باید این شهامت و جسارت را داشته باشند که جریانهای بدنامی چون «جمعیت» و
«جنبش» و «وحدت» و امثالهم و افرادی که از این جریانها نمایندگی می کنند را به
حاشیه برانند. </span><span style="color: #1d2129;"><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman";"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-tanFUXI1X_w/WTzafJkEiRI/AAAAAAAAAec/0tfPRBIlmHsPnTqAuT-V5nU1qM5TWqw2ACLcB/s1600/5af445f5-0863-432c-98b0-19d6f7c53d74.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="382" data-original-width="600" height="203" src="https://4.bp.blogspot.com/-tanFUXI1X_w/WTzafJkEiRI/AAAAAAAAAec/0tfPRBIlmHsPnTqAuT-V5nU1qM5TWqw2ACLcB/s320/5af445f5-0863-432c-98b0-19d6f7c53d74.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; display: none; font-size: 10.5pt;"><span style="font-family: "times new roman";">در همین زمینه،
شاید تذکر یک مسلهی دیگر هم بد نباشد. من به خوبی به یاد دارم که عدهای از
دوستان وابسته به احزاب جنبش و جمعیت، تا زمانی که از دیگِ حکومت لقمه های چرب
برمیداشتند، به هرچه اعتراض مردمی بود می خندیدند و در جلسات خصوصی هم می گفتند
که حفظ حاکمیت مهم تر از هر چیز دیگری است و جلوگیری از اعتراض های مردمی را به
بهانهی اوضاعِ خرابِ امنیتی توجیه می کردند. اما حالا که دست هایشان از دسترخوان
حکومت کوتاه شده، به حامیان دوآتشهی اعتراض خیابانی تبدیل شده اند. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; display: none; font-size: 10.5pt;"><span style="font-family: "times new roman";">نشناختن این
آدمها، رسوا نکردن این جریانها، و سپردن سکوی اعتراض به دست این گونه افراد، جفای
نابخشودنیِ در حق م</span></span></div>
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "helvetica" , "sans-serif"; font-size: 10.5pt;"><o:p><span style="color: #8d9aa5; font-family: "times new roman"; font-size: small;"> </span></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 12pt 0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-50928579177915714112017-05-26T09:34:00.000-07:002017-05-26T09:34:23.840-07:00
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 20pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">آقای روحانی صدای جنگ می آید. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 20pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">چگونه مجهز شده اید وکالت خود را انجام دهید؟</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 20pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: large;">مهین میلانی</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-OfwKHzIvrZI/WShXEKJBjnI/AAAAAAAAAdE/Qhplu_5Di9kbu2LK59VqrRb8GNX3-tUjQCLcB/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="484" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-OfwKHzIvrZI/WShXEKJBjnI/AAAAAAAAAdE/Qhplu_5Di9kbu2LK59VqrRb8GNX3-tUjQCLcB/s320/image.jpg" width="309" /></a></div>
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: large;"><o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">آقای روحانی، از بیش از 41 میلیون رأی دهنده، بیشتر از 23 و
نیم میلیون شما را وکیل کرده اند. اکنون مسئولیت زندگیِ آزاد، امن، آماده گی برای
ساختمان کشور به شکلی مدرن، و با حفظ سنت های زیبا و دیرین ایرانی در دست شماست.
وکالت شما در زمانی انجام گرفت که دانولد ترامپ اولین تور مسافرتیِ خود را به
عربستان و اسرائیل تنظیم کرد برای فروش اسلحه و پیمانی عمیق و بسیار جدی برای
مقابله با تروریسم و افراط گرائی و در واقع برای مقابله با نفوذ ایران در منطقه. شوخی
نیست. ترامپ نشان داده که فردیست از نظر شخصیتی بسیار نیرومند و هرکار که بخواهد
می کند و هیچ چیز جلودار او نخواهد بود. بنا بر بیانات رِکس تیلِرسون وزیر امور
خارجه ی ایالات متحده، مذاکرات ریاض با شرکت 50 کشور اسلامی از خاورمیانه و آفریقا
و انعقاد </span></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"><span style="font-size: small;">این
قرارداد تسلیحاتی که نامش را گذاشته اند <b>قرارداد امنیتی</b></span><span style="font-size: small;">، "</span><i><span style="font-size: small;">مشخصأ
دربرابر نفوذ بدخواهانه ی ایران و تهدیدهای مرتبط با ایران در سراسر مرزهای
عربستان سعودی است</span></i><span style="font-size: small;">". وی هم چنین </span></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">تقاضا های دولت
ایالات متحده از ایران را در این زمینه بدین ترتیب مطرح نمود:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">-</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دست کشیدن از حمایت از گروه های تروریست</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">-</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دست کشیدن از دخالت در سوریه، عراق و یمن</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">-</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">از کار انداختن موشک بالیستیک</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">-</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دست برداشتن از شبکه ی تروریسم ایران</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">-</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دست کشیدن از کمک های مالی به شبکه ی تروریسم</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">-</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دست کشیدن از ارسال افراد و تدارکات و هرچیزی که استقرار نیروهای موجود در منطقه
را فراهم آورد</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">-</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">برقراری حقوق ایرانیان،آزادیِ بیان، آزادی تجمعات تا ایرانیان بتوانند به آن
زندگی که لیاقت دارند ادامه دهند. </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p><span style="font-size: small;"> </span></o:p></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دانلد ترامپ با رفتن به عربستان </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">با یک تیر چند امر بسیار
مهم را نشانه رفت:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">1.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">لحن کلامش از دشمنی با مسلمانان،
با چرخشی آگاهانه و سودجویانه به سوی افراطیونِ مسلمان، اغلب مسلمانان را از میدان
تهدیدات خود بیرون آورد تا تنشی را که بر این اساس ایجاد شده و آن نفرتی را که از
این جهت در جهان به سوی خود برانگیخته بود، بتواند کاهش دهد. </span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">2.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">با اینکه یکی از نکات مطرح در
خواسته های آمریکا در این پیمان خواست احقاق حقوق فردی و اجتماعی ایرانیان است،
ترامپ، که همسرش و همراهانِ مؤنث بی حجاب در مجامع رسمیِ صرفأ مردانه در ریاض حاضر
می شوند و شاه سلیمان با بانوی اول آمریکا دست می دهد، در سخنرانی اش در ریاض حتی کلامی
از آن تبعیض سفت و سخت که بر زنان در عربستان روا می دارند و حقوق انسانی پایمال
شده در آن کشور اشاره ای نمی کند. </span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">3.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ترامپ با انعقاد یک قرارداد عظیم
اقتصادی (</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">قرارداد تسليحاتی به میزان 109 میلیارد
و 241 میلیارد دلار برای 10 سال حفاظت صنايع امنيتی، هزينه ی ماموران امنيتی، و
دستگاه های امنيتی جلب و گردآوری اطلاعات امنيتی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="font-size: small;"> ,</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">و ایجاد شغل برای هردوکشور</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">)، زیر عنوان مبارزه با افراط گرائی، موشک های کارخانه های
تسلیحاتی آمریکا را به فروش می رساند - یکی از اهداف اصلی جنگ افروزی که بدون در
نظر گرفتن پیامدهای انسانی می خواهد بازار تجهیزات مرگ زای خود را به پول تبدیل
کند. و هم چنین با ایجاد کار، با وعده ای که به مردم آمریکا در این زمینه داده
بود، تا حدی چرخش برخی مخالفان را در آمریکابه سوی خود منتج شود. تلویزیون فاکس
این حرکت او را یک عمل تاریخی و تکینه نام نهاده است.</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">4.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">با اتحاد جبهه ی فوق، و در صورت
موفقیت در مصاف با تروریسم و افراط گرائی اسلامی، تمام منابع نفتی داعش را در
مناطق اشغالی اش، که با وسایلی ابتدائی و پیش پا افتاده تولید و به قیمت ارزان تر
به فروش می رساند، به دست می گیرد.</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">5.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">با اتحاد کشورهای مسلمان خاورمیانه
و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-size: small;">آفریقایی جبهه ای مستحکم برعلیه افراط
گران مسلمان و تروریست های داعش، طالبان، حزب الله و غیره بوجود می آورد.</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">6.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">جبهه ی فوق نوک تیز حمله اش فقط
متوجه تروریسم و افراط گرائی نمی شود. کشوری چون ایران را نیز که امکانات نظامی و
نفرات به یمن، لبنان، عراق و سوریه <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-size: small;">یاری
می رساند شامل می شود. در این میان از اختلاف بین عربستان با ایران بهره ای کامل
می گیرد تا اهداف خود را عملی سازد.</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-size: small;">7.</span><span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">ترامپ در واقع با این معامله ی عظیم
همان کاری را دارد انجام می دهد که برعلیه آن می جنگد. او ظاهرأ می خواهد دست
افراطی گری اسلامی را از دنیا کوتاه کند که مثلأ صلح به خاور میانه بیاورد، ولی
دامن می زند در واقع به نزاع برخی کشورهای مسلمان مورد نظر تا به اهداف خود دست
بیابد. و همان ایرادی را که به ایران می گیرد در دخالت بر کشورهای دیگر، خود با
دخالت در این ماجرا جنگ را گسترش می دهد. او نیز به کشور دیگری کمک می رساند تا
اهداف خود را پیش ببرد و این تفاوت ندارد با دولت ایران که به حزب الله های
کشورهای همسایه برای گسترش ایدئولوژی خود یاری می رساند. </span><span style="font-size: small;">
طنز و تراژدی مسئله در اینجاست که دولت ایران از مال و جان مردم ایران مایه می
گیرد که به اهداف ولایت فقیهی برسد. آقای ترامپ در این راه با</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">فروش اسلحه و معامله ی چند صد میلیاردی به
مردمش کمک می کند که زندگی بهتری برای خود داشته باشند. او اگر عمیقأ مایل بود به
حل مسائلی که مدعی است، نه با اسلحه بلکه با مدارا و درایت و هم دلی به این کار می
پرداخت. منافع سودجویانه ی وی زیر الفاظ انسان دوستی و فراهم کردن آرامش در منطقه روشن
است. هیچ گاه شفاف تر از این هیچ کشور غربی به جنگ رو نیاورده بوده است. چنین
قراردادهایی را پنهانی، بی آنکه آن را چندان شفاف کنند، کشورهای غربی هنگام </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">خیزش های "بهار عرب" نیز انجام دادند.
اما وقاحت ترامپ، و خام بودن کشور های عربی و اسلامی - که ریشه در کینه ورزی و
نفرتی که از بینش ایدئولژی آنها سرچشمه می گیرد - و شخصیت ویژه ی ترامپ که می داند
چگونه اول آدم های خام مملکت خودش را و سپس کشورهای خام و کینه ورز را به دام
بیاندازد، چنین وقاحتی را عملی می سازد.</span></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p><span style="font-size: small;"> </span></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">ترامپ کسی است که برای به ثمر رساندن اهداف خود با کشوری
مثل عربستان که مردم آن کوچکترین آزادی ندارند و اختلاف حقوق بین مرد و زن و وضعیت
حقوق بشر در آن اسفناک است، پیمان می بندد. زمانی که او از <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-size: small;">نبود آزادی در ایران صحبت می کند، به طور قطع می
داند که در عربستان نیز </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">مردم از چنین
آزادی برخوردار نیستند. من این را ذکر کردم که بگویم در اینجا به هیچ رو منظور
دفاع از ترامپ و دارو دسته اش نیست. با این وجود ترامپ با هر انگیزه ای که در پشت
اقداماتش جاگیر شده باشد، مسائلی را مطرح می کند که واقعیت دارد. نه او و نه
نمایندگان هیچ کشور دیگری دلش برای کشور ما و هرکشور دیگر در دنیا نسوخته است، و
هیچ کشوری نمی تواند دموکراسی، استقلال، توانائی سیاسی و اقتصادی و آزادی و امنیت
را بسته بندی و به کشور ما یا هرکشور دیگری صادر کند. اما ترامپ مسائلی را مطرح می
کند که واقعیت دارد. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></div>
</o:p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-C_OrtqPHACk/WShXUzZ2j9I/AAAAAAAAAdI/NwSG16suIc03nTVDAG_lpm-e62R2bcRvwCLcB/s1600/726993_419.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="1280" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-C_OrtqPHACk/WShXUzZ2j9I/AAAAAAAAAdI/NwSG16suIc03nTVDAG_lpm-e62R2bcRvwCLcB/s320/726993_419.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ما اما چگونه مسائلِ کشورِ خود را می بینیم؟ </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">آقای روحانی، آیا فکر نمی کنید باید دست کشید از حمایتِ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دیگر کشورها و پرداخت به وضعیت مردم جامعه،
امری که سبب شده است ترامپ هم اکنون چنین با دو دولت مقتدر خاور میانه و دیگر
کشورهای عربی دست به یکی شود تا جنگی دیگر را در ایران به راه اندازد؟ این را نه
از این جهت می گویم که سرِ تسلیم به خواسته های ترامپ و دیگران داده باشیم. خارج
از آنچه که آنها خواستارش هستند، آیا شما واقعأ فکر نمی کنید که علت این حمایت ها،
تبلیغ برای گسترش دین اسلام است؟ آنچه که 15 قرن پیش از این بهانه ای می شد برای
کشورگشائی و دست انداختن به سرزمین های دیگر؟ چه لزومی به این کار است اگر باور
کنیم به آزادی مذهب، آزادی عقاید، آزادی روش های زندگی، آزادی حق انتخاب. این
حمایت ها به جز برتری طلبی، تجاوز به حقوق دیگران، تحمیل باورها و وجود خود به
دیگران معنای دیگری می تواند داشته باشد؟ و آیا نتیجه اش جز حملات متقابل از طرف
دنیا به کشور ما خواهد بود؟ در عین حال که مردم کشور خودمان را که در وضعیت
ناگواری زنده گی می کنند، با هزار مشکل اقتصادی - رفاهی - امنیتی، نسبت به تدابیر
و عملکرد مسئولین هرچه بیشتر دلسرد و ناامید می کند.</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">آیا مهمترین مسئله ی کشورما اینست که کشورهای خارجی در کشور ما سرمایه گذاری
کنند؟ و بینش ما از سرمایه گذاری خارجی مثلأ اینست که به جای کشور آمریکا فرانسه
اتوموبیل پژوی خود را وارد ایران کند و پول نفت ما را ببرد تا ما را بیشتر دچار
مشکلات ترافیک و حمل و نقل کند و شهرهای ایران را آلوده تر؟ چقدر به این فکر کرده
ایم که برای استقلال مملکت خود، با درایت، هوشمندی، هدفمند، و همراه با مقابله با
افراط گری و هرگونه تبعیض و فساد و رانت خواری، و باانگیزه های انسانی، با پذیرش
آزادی فردی به تمام و کمال، با پذیرش آزادی بیان و مطبوعات، تولیدات خود را به طور
نهادینه رشد دهیم تا به هیچ کشور دیگری حتی الامکان نیاز نداشته باشیم، و شما که
مسئله ی بیکاری و ایجاد اشتغال را مطرح می کنید، این امر چه میزان در الویت برنامه
ی شما قرار دارد تا منابع کشاورزی، دامداری، منابع زیرزمینی و صنایع مربوطه را خود
همانگونه که در کشورهایی مثل هند و ژاپن، به دست همان کسانی که شما را وکیل کرده
اند و هم دیگرانی که با مشاهده ی صداقت و صراحت و بی باکی شما به آنها خواهند
پیوست، به گفته ی خودِ شما در پیام پیروزی " تاریخ را از توقف و تردید در
آورد و ایران را در راه توسعه و ترقی قرار دهد"؟ و بتواند حتی الامکان بدون
وابستگی به نفت سرپا بایستد؟ جهت تحقق این مهم فکر نمی کنید اول می بایست دست رانت
خواران، آنها که بر منابع اصلی در آمد مردم چنگ انداخته اند، آنها که سرمایه های
مملکت را هزینه ی تبلیغ ایدئولوژی یک عده تام گرا در دنیا می کنند از ایران عزیز
کوتاه نمائید.<br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">قانون اساسی ما که قانون جامعه ی ما را تدوین کرده است، چه میزان می تواند
اهداف بالا را محقق سازد؟ آیا "ولایت فقیه" ناقض "جمهوریت" به
معنای حکومت مردمی نیست؟ ولایتی که می تواند هرگونه تصمیم گیری میلیون ها فرد را
نقض نماید؟ شما چه کوششی خواهید کرد برای تغییر این مهم؟ در بند دوم قانون اساسی
ما ذکر می شود که حاکمیت مختص خداوند است. چگونه با توجه به این امر می توان ادعای
"مردم سالاری" را در ایران داشت. و نام " جمهوری اسلامی" با
توجه به این امر چگونه می تواند معنای مردم سالاری را در خود داشته باشد؟<br />
<br />
-<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>قانون اساسی ما به شدت تحت تأثیر
مذهب قرار دارد. آیا این یگانگی سیاست و مذهب به جز اینست که بین باورمندان مذاهب
گوناگون از نظر انسانی تفاوت قائل می شود و از طرف دیگر قانون را دشوار می کند که
بتواند با تدوین مواد و اصولی همه گیر، بدون در نظر گرفتن مذهب و نژاد و جنس و رنگ،
انسانیت را قانونی کند؟<br />
<br />
-<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>ریاست جمهوری در کشور ما فقط به
آقایان و فقط به باورمندان شیعه ی اثنی عشری تعلق دارد. آیا شما فکر می نمی کنید این
بند قانون اساسی نیمی از جامعه ی ما یعنی زنان، بقیه ی مسلمانان، تمام اقلیت های
مذهبی و همه ی باورمندان به غیر مذهب را حذف می کند، و یعنی به آنها اجازه نمی دهد
که بتوانند در صورت شایستگی اداره ی مملکت را در دست بگیرند؟ و این تام گرایی آیا
به اعتقاد شما با جمهوریت، با برابری، با انسانیت منافات ندارد؟ و این آیا دکترین
برتری طلبی را برای یک نوع از انواع بشریت قائل نیست که فقط مرد و فقط شیعه ی اثنی
عشری؟<br />
<br />
-<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>قضاوت در ایران فقط مختص مردان
است. زنان نصفه ی مرد شناخته شده اند که بهره ی آنها از ثروت یک دوم مردان است و
شهادت دو زن برابر یک مرد. و مرد است که سرپرستی زن را به عهده دارد و اگر طلاقی
بوقوع بپیوندد این مرد است که حق سرپرستی کودکان را خواهد داشت. اگر زن بخواهد به
خارج از کشور سفر کند، می بایست از مردش مجوز بگیرد، و مرد می تواند 4 زن و صدها
صیغه داشته باشد. اما زن از چنین حقوقی برخوردار نیست آنهم زنانی که 64 درصد
دانشگاه ها را اشغال کرده اند و در میان آنها می توان بهترین پزشکان، اساتید
دانشگاه، ریاضی دان و فیزیکدان، کارگردان، بازیگر، ورزشکار، نویسنده، روزنامه نگار
و غیره یافت. شما که در سخنرانی 8 ماه مه خود گفتید "در حقوق شهروندی مرد و زن
یک سانند" چه برنامه ی مطمئن، پایدار و محکم دارید که این یک سان بودن را
تحقق بخشد؟<br />
<br />
-<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>آزادی هایی که در قانون اساسی از
آن نام برده شده است اغلب مشروط به عدم تجاوز به قوانین کشور است. و قوانین کشور
از موادی تشکیل شده است که بخشی از آن را در بالا نام بردیم و درواقع مخل آزادی
های فردی و اجتماعی و حامل تحمیل دیدگاه برتری طلبانه ی حاکم است. شما چه برنامه
ای دارید برای اینکه این قوانین به طور واضح و شفاف و واقعی، آزادی برای همه ی مردم
قائل شود: آزادی های فردی، البته فقط به یک شرط، که مخل آزادی دیگری نشود؟ قوانین
موجود دست هرکس، در هر رتبه و مقام و جایگاه اجتماعی را در عرصه های عمومی و خصوصی،
باز می گذارد که به خود اجازه دهد وارد زندگی خصوصی هرکس بشود و او را محکوم کند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-7npY0PweWR0/WShXgCd-VRI/AAAAAAAAAdM/Ol13L7EqDlgchYfSYur_n_X4HdxdgbD8wCLcB/s1600/_jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="519" data-original-width="750" height="221" src="https://2.bp.blogspot.com/-7npY0PweWR0/WShXgCd-VRI/AAAAAAAAAdM/Ol13L7EqDlgchYfSYur_n_X4HdxdgbD8wCLcB/s320/_jpg.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">آقای روحانی، </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">برای آزادی بیان، مطبوعات، تجمعات، </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">و فردیت شهروندان، </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">فقط قاطعیت لازم دارید </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">بسیاری از زندانیان سیاسی محکوم شده اند فقط به این علت که خواستار حقوق اولیه
ی آزادِ خود بوده اند و به درستی با عملکردهای مخالفِ شئون انسانی مخالفت خود را
ابراز داشته اند. شما با چه برنامه ای می خواهید با استقرار آزادی های فردی، آزادی
های بدون شرطِ بیان و مطبوعات و تجمعات و احزاب سیاسی مانع از زندانی شدن بسیاری
از دانشجویان و روشنفکران و دگر اندیشان شوید و بدین ترتیب راه را باز گذارید برای
تبادل نظر، رشد خرد جمعی و تشویق مردم به اندیشیدن، به پرسش و به گفت و گوهای
مسالمت آمیز برای بهبودی.<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">وجود نیروهای مسلح و غیر مسلح گوناگون در حواشی نیروهای اصلی جامعه یعنی قوای
مقننه، مجریه و قضائیه و ارتش موجب تداخل در تصمیم گیری ها و اجرای قوانین شده
است. آیا برنامه ای دارید که نهادهایی معین و مشخص برای انجام وظایف خود به
خدمتگزاری مردم بپردازند و به<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>این همه
اغتشاش و در نتیجه فساد و امتیاز و قلدری پایان داده شود؟ از آنچه که بر می آید
سپاه پاسداران در ایران بر همه جا تسلط دارد. سپاه پاسدارانی که یک زمان برای
مقابله با جنگ و کنترل و سرکوب دگر اندیشان بوجود آمد، حال اغلب نهادهای اقتصادی و
سیاسی و فرهنگی و مرزها و ... را در دست دارد. آیا وجود چنین نهادهایی که امتیاز
های ویژه برای بخشی از جامعه فراهم می آورد که عملکردش اکنون چون اختاپوسی همه ی
جامعه را به نفع خود تحت کنترل گرفته، مانعی نیست برای تحقق به تعهدات مردمی برای
یک زنده گی صلح آمیز و آرام؟ <br />
</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">منافع تولیت آستان قدس رضوی و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مقبره ی
امام خمینی چگونه می تواند تحت کنترل نیروهای مردمی قرار بگیرد و برای مردم هزینه
شود؟ چه کسانی حائز شرایط برای تولیت این منابع عظیم در آمد هستند؟ آیا با
درآمدهای چندمیلیاردی که به جیب این تولیت می رود بدون اینکه مردمی که به آن دخل
بسته اند سودی از آن ببرند، موجب نمی شود که مردم حتم بدانند که مذهب برای این
نگاه داشته شده تا بتوان به نام آن جیب های گشاد را پرکرد؟</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">شما می دانید که وجود سانسور، بلبشوئی را در بازار انتشار بوجود آورده است. و
در این میان مؤلفین و ناشرین آگاه و مسئول بیشتر از هرکس متقبل عوارض آن می شوند.
به طور قطع فقط با پذیرش آزادی های فردی و آزادی بدون قید و شرط بیان و مطبوعات
است که نه تنها سانسور می تواند از بین برود، بلکه سانسور فاجعه انگیز تر یعنی خود
سانسوری نیز به تدریج جای خود را به شفاف نگاری بدهد و در این جاست که ادبیات رشد
می کند و کم کم ادبیات سره از ناسره از جانب اهل ادب شناخته خواهد شد. و وضعیت نشر
به شکل معقول و معمولش هم چنان که در دیگر کشورها بازخواهد گشت.<br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">حضور بسیار فعال و چشمگیر ایرانیان در هر زمینه در خارج از کشور: ناسا، پزشکی،
اقتصادی، سینما، ادبیات و هنر و دانشگاه و بیزینس و غیره کاملأ شناخته شده است. و
اگر برخی از مردم عادی در غرب بر اثر تبلیغات موجود گمان می کنند ایرانی ها
تروریست هستند، اما برمسئولین کشورهای غربی و در دنیا پوشیده نیست که چه نیروی
عظیم تحصیل کرده ای از ایرانیان جزء سرمایه های بی بدیل این کشورها به شمار می
روند. ایرانیان در سال گذشته جزء بهترین مهاجران از هر نظر در آمریکا شناخته شدند.
کافیست این همه کارشناس ارشد در سرتاسر دنیا احساس امنیت و آزادی در وطن بکنند. به
ایران خواهند آمد و دست به دست کارشناسان در ایران، ایرانی را که لایق همه ی ما
هست بازسازی خواهند نمود. چه کار خواهید کرد آقای روحانی که این امنیت را برای همه
ی ایرانیان فراهم آورید، چه در داخل که با یک حرف کوچک، یک اعتراض طبیعی، یک حق
خواهی عادلانه به زندان می افتند، و چه در خارج از کشور که نوستالژی وطن در وجود تک
تکشان می لرزد و آرزوی ایرانی را دارند که همه در آن با صلح و با احترام به آزادیِ
دیگران زنده گی کنند.</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">سرزمین پردرخت و سبز و آن بهشت زمینی در ایران تبدیل شده است به برج های آسمان
خراش و رودخانه ها و دریاچه های خشک. شما چه برنامه ای برای بازگرداندن آن بهشت به
ایرانیان دارید. چه برنامه هایی که در عین حال هم مردم را درگیر کند، هم برای
بیکاران اشتغال ایجاد نماید و هم در بسیار موارد ما را از واردات کوچکترین احتیاج
به خارج بی نیاز سازد؟ شما می دانید که در زیر کویرهای ما قنات هایی وجود داشت که
صحرائی ترین نقاط ایران را آبیاری می کرد. چه میزان به بازسازی این منابع سنتی
پربار اهمیت می دهید تا مشکل کم آبی در ایران بتواند از طریق کم هزینه تر و
پایدارتر کاهش یابد. شما چه میزان به معماری های سنتی مختص هر منطقه با ویژگی های
طبیعی و زیست اهمیت می دهید، معماری هایی چون بادگیرهای یزد و نائین که در آن
گرمای سوزان چون ایرکاندیشنی طبیعی و بدون عوارض جانبی عمل می کند؟<br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">با ترنس جندرها، و هموسکشوئل ها در ایران به مانند تفاله ای برخورد می شود که
باید از آنها استفاده ی جنسی کرد و بعد از جامعه طرد. شما که تحصیلات دانشگاهی در
سطح دکترا دارید، قطعأ می دانید که این افراد با این ویژگی ها به دنیا می آیند.
همان خدایی که شما به آن اعتقاد دارید، و همان طبیعتی که من به آن باور دارم،
هرفرد را با ویژگی های خاصی به دنیا می آورد. چگونه می خواهید با وضع قوانینی لازم
و کافی و قابل اجرا ممانعت کنید از برخوردهای غیر انسانی که با این اقشار صورت می
گیرد؟<br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-woMEgTZaLio/WShXwCNW5mI/AAAAAAAAAdQ/YBw0UsafJNwHgpr27XnDwsLG__75VIQXQCLcB/s1600/1138257_743.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1000" height="213" src="https://3.bp.blogspot.com/-woMEgTZaLio/WShXwCNW5mI/AAAAAAAAAdQ/YBw0UsafJNwHgpr27XnDwsLG__75VIQXQCLcB/s320/1138257_743.jpg" width="320" /></a></div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;"></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در این جا به بخش هایی از سخنان ترامپ در ریاض در روز 21
ماه مه توجه فرمائید. این سخنان نوک تیز حمله اش به ایران است. فریبکارانه با
کلامی متین و انسان دوستانه مسائل را مطرح می کند. ترامپ در عین حال هیچ واکنشی
نسبت به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران نداشت. و در این دوره ی کوتاه ریاست
جمهوری اش نشان داده است که اهمیتی بر توافق های برجام نمی دهد. ترامپ از یک سو می
خواهد اسلحه هایش را بفروشد و از جانب دیگر دسترسی به نفت خاورمیانه پیدا کند. و
برای این کار نوک حمله ایران است.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt;">"شما
به سوریه نگاه کنید. ایران است که به اسد کمک می کند و همانطور که دیدید ما رفتار
اسد را تحمل نمی کنیم"،... "کشورهای دنیا باید کمک کنند بحران سوریه حل
شود."،... "بزرگترین قربانیان ایران،... مردم این کشور هستند. ایران یک
تمدن بزرگ است اما مقام های ایران به مردم شان بی توجه هستند"،... "توافق
بزرگی با عربستان داشتیم که این قرارداد های چند میلیاردی می تواند به عربستان
برای تامین امنیت در خاورمیانه کمک کند". "یک تحقیق نشان می دهد </span></i><i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-bidi-language: FA;">۹۵</span></i><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt;">
درصد قربانیان تروریسم، خود مسلمانان هستند"،... "خاورمیانه ی زیبا،
جایی شده که مسلمانان از آن می گریزند. باید دوباره جایی شود که همه بازگردند به
اینجا"،... " من قول می دهم کنار شما برای مبارزه با تروریسم بایستم.
انتظار نداشته باشید، ما بیاییم و همه را از بین ببریم. شما اقدام کنید، ما کمک
تان می کنیم"...<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">پادشاه عربستان نیز در این
اجلاس جمهوری اسلامی را "طلایهدار تروریسم" نامید و گفت: "مسئولیت
ما در مقابل خدا، مردم مان و کل جهان این است که با اتحاد خود با نیروهای شیطانی و
افراط گرایی مقابله کنیم."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US;">آقای روحانی، فقط یک راه در پیش دارید اگر نهراسید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">آقای روحانی در یک مقطع بحرانی قرار داریم. فقط یک راه
حل<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دارد. خواسته ها و مطالبات و نیازهای
مبرم مردم را در دستور کار قرار دهید. ایران را از قید تام گرا ها خلاص و آزاد
کنید. امکانات آزادی و آرامش و امنیت اقتصادی و سیاسی را برایشان فراهم نمائید. آن
گاه هیچ کشور خارجی جرأت دخالت نخواهد داشت. همان ها که به شما رأی دادند سینه سپر
خواهند کرد اگر همراهشان باشید.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">آقای روحانی نگویید دستتان بسته است. یا که نمی گذارند
کارها را پیش ببرید. مهاتما گاندی 21 سال در آفریقای جنوبی از طریق راه پیمائی های
صلح آمیزکه خود همواره در صف اول جماعت بود، با همراهی کارگران معدن، و برعلیه
قوانین آپارتاید در به سیخ کشاندن هررنگین پوستی در آن کشور، امکانات لازم اولیه
را فراهم نمود تا مردم خود به رهبری نلسون ماندلا غول عظیم بریتانیا را به زانو درآورند،
نلسون ماندلا 27 سال از زندان مردم را هدایت می کرد، مصدق در مقابل امپریالیسم
انگلیس، با پشتیبانیِ همه ی اقشار مملکت، نفت کشورمان را ملی کرد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">شما آقای روحانی فقط یک راه در پیش دارید تا جلوی حملات
احتمالی ترامپ و دارو دسته را به ایران بگیرید. ایران را آزاد کنید. با قاطعیت. با
تغییر قوانین، دست آن هایی را که به گفته ی خودتان "کشور را به این روز
[انداختند] و مردم دیگر [آنها] را نمی خواهند" کوتاه کنید و با قوانین جدید
آزادی و فردیت را برای فردفرد تأمین نمائید. استقلال اقتصادی کشور را با شکوفائی
تولیدات ملی فراهم آورید، دست از حمایت ایدئولوژیکی دیگر کشور ها بردارید و
بگذارید خودشان کشور خود را بسازند و در نهایت از هیچ نهراسید. انتخابات اخیر نشان
داد که شما می توانید حمایت مردم را در پشت خود داشته باشید. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">برای این کار خود شما می بایست یک مرد آزاد نهادین به معنای
واقعیِ کلمه باشید. و یک انسان، و یک مسئولِ باکیفیتی که آمده است کاری کند
کارستان. آیا شما آمادگی چنین مهمی را دارید آقای روحانی؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0in 23.25pt 0pt 0in; mso-background-themecolor: background1;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: #555555; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">سخنرانی کامل دانلد ترامپ برای رهبران
مسلمان دنیا</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0in 23.25pt 0pt 0in; mso-background-themecolor: background1;">
<span lang="EN-US" style="color: #555555; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">President Donald Trump's full
speech to Muslim world leaders </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0in 23.25pt 10pt 0in; mso-background-themecolor: background1;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=GPAaOmjGEN0" target="_blank"><span lang="EN-US" style="color: blue; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">https://www.youtube.com/watch?v=GPAaOmjGEN0</span></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">جشن پیروزی روحانی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="http://www.dailyvideoreports.net/reports-2/"><span style="color: blue;"><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">http://www.dailyvideoreports.net/reports-2</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="color: blue;">/</span></span></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="watch-title"><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN; mso-font-kerning: 18.0pt;">پیام پیروزی روحانی</span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=1xTHEvysAns"><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="color: blue;">https://www.youtube.com/watch?v=1xTHEvysAns</span></span></a><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;"></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-83403046960066384932017-05-06T10:16:00.001-07:002017-05-06T10:16:58.333-07:00
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 24pt; mso-bidi-language: FA;">گاندی در برابر غولِ "گولیاتِ" بریتانیا<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">گزارش از
سفر به دهلی. بخش 9</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">مهین میلانی</span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="mailto:vancouverbidar@gmail.com"><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="color: blue;">vancouverbidar@gmail.com</span></span></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: large;">مهاتما گاندی: <o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;">" اول تو را نادیده می گیرند؛ سپس به تو می خندند؛ آنگاه با تو جنگ می
کنند؛ اما تو برنده هستی".</span></span></i></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: large;"></span></span></i> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-2Rej0UMVJm4/WQ4Cu37T4TI/AAAAAAAAAcc/ouq7dtFTkq0AeBIbRJ1v2yBYeWj20Cc9gCLcB/s1600/gandhi-ji1_146789075.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="277" src="https://1.bp.blogspot.com/-2Rej0UMVJm4/WQ4Cu37T4TI/AAAAAAAAAcc/ouq7dtFTkq0AeBIbRJ1v2yBYeWj20Cc9gCLcB/s320/gandhi-ji1_146789075.jpg" width="320" /></a></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">صبح خیلی
زود، وقتی که هوا هنوز تاریک است و برای اولین بار می بینیم که در بولوار مهاتما
گاندی پرنده پر نمی زند، اتومبیل ها به سرعت می گذرند و ما به راحتی با اولین توک
توک به ایستگاه قطار "حضرت نظام الدین" نه چندان دور از خانه می رسیم.
یک ساعت زودتر. صدای بلندگوی گوش خراش که مرتب مقصد و وقت قطارها را اعلان می کند
قابل تحمل نیست. اگرچه مسافران بسیاری روی زمینِ سکوی قطار پتو روی خود کشیده اند
و گویی صد خوابِ خوش می بینند. و دیگران با باروبندیل فراوان و اغلب با ظاهری نه
چندان آراسته ازدحام کرده اند. اگرچه از هر طبقه و قشری می شود در میان مردم
مشاهده کرد. <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">وقتی سوار
قطار به مقصد آگرا شدیم، به قصد دیدار قلعه ی آگرا و تاج محل، فهمیدیم که در واگن
درجه سه نشسته ایم. صندلی های کوچک چسبیده به پشت صندلیِ روبرویی که امکان تکان
خوردن را از تو می گیرد، و رنگ چرک صندلی ها و دیوار های واگن و کف زمین باز به
یادت می آورد که در دهلی 35 میلیون نفر زندگی می کنند و فراهم کردن امکانات در سطح
بسیار بالا نمی تواند برای همگان چندان ساده باشد. هنوز مستقر نشده ایم که یک زن و
شوهر هندی می آیند و می گویند که ما در روی صندلی های آنها نشسته ایم. بلیطمان را
نشان می دهیم. ظاهرأ هم ما و هم آنها محق هستیم. آنها می روند و گمان می بریم که
جایی برای خود پیدا کرده اند. دو سه نفر با قوری های پوشش دار گرم نگه دارنده ی
چای، مسافران را به خرید چای تشویق می کنند در راهروی باریکِ بین صندلی ها در میان
واگن که به سختی یک نفر می تواند از آن عبور کند. سپس چند دستفروش، بساط از گردن
آویزان، وارد می شوند برای فروش هله هوله های میان سفر. قطار که راه می افتد، سوز
بدی از سوی پنجره می آید. در وسط شیشه ی دو تکه ی قطار شکافی به اندازه ی یک
سانتیمتر باز است و بادِ تند مستقیمأ به صورت من می خورد. هوا سرد نیست ولی هنگامِ
حرکتِ قطار وزش باد بس آزار دهنده است. کیسه نایلون هایی را که در آن با خود غذا
آورده بودیم خالی می کنیم و شکاف را تا حدی می پوشانیم. حالا اندکی بهتر شد. <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-lDNhI1jZ-5c/WQ4C_X0d6fI/AAAAAAAAAcg/Sz1icXvFbl8gBJCe3ewB6VFhLLK1NmFJQCLcB/s1600/mahatma-gandhi-dandi-march-india-EXMNAB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://2.bp.blogspot.com/-lDNhI1jZ-5c/WQ4C_X0d6fI/AAAAAAAAAcg/Sz1icXvFbl8gBJCe3ewB6VFhLLK1NmFJQCLcB/s320/mahatma-gandhi-dandi-march-india-EXMNAB.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">راه پیمائی های نمایشی برای پرورش روح سرکش</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-language: FA;">تعویضِ رنگ تبعیض<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مأمور
قطار وقتی برای بازرسی بلیط ها وارد واگن شد، ما را فرستاد به واگنی دیگر که
فهمیدیم واگن درجه یک است، با صندلی های بزرگتر. دو صندلی در هر سمت به جای سه صندلی
و فاصله ی بیشتر بین صندلی ها و امکان دراز کردن پا و حرکت آزاد و راحت؛ بایک میز
تاشوی کوچولو در مقابل؛ شیشه ی یک دست دوجداره؛ جعبه هایی بس بزرگتر در بالای سر
برای وسایل مسافرین؛ ایرکاندیشن و خلاصه در مجموع در وضعیتی به مراتب مرتب تر از
آن واگن درجه سه که ما به قیمت 400 روپیه (6 دلار) برای دو بلیط رفت و برگشتِ سفرِ
چهار ساعته خریده بودیم. حالا از دشت گسترده بین دهلی و آگرا می گذریم. بسیاری
از<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زمین هایش را کاشته اند. اما این سفر
با قطار مرا به یاد گاندی می اندازدکه وقتی برای اولین بار در آفریقای جنوبی وارد
قطار می شود که به پرِتوریا برود او را پلیس به خواست مسافران سفید پوست از واگن
درجه یک بیرون می اندازد؛ زیرا تیره رنگ ها و آسیائی ها در آنجا حق نشستن نداشتند
با اینکه بلیط درجه یک خریداری شده بود. تبعیض نژادی به منتهای رذالت. و آن سفید
ها نمی دانستند که همین عملشان سبب شد که گاندی پس از آن 21 سال در آفریقای جنوبی
به سر برد تا مبارزه ی مسالمت آمیز را، با تحمل چندین بار زندان و دستگیری و مظالم
دیگر، در آنجا به پدیده ای تبدیل کند که بعد ها گشایشی می شود برای مبارزه علیه
آپارتاید توسط ماندلا و دست سفید ها را از آنجا به عنوان استعمار گر کوتاه می کند.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مبارزات
گاندی را به داستان جنگ داود جوان با گولیات (عبری) یا جولیات (عربی) در انجیل تشبیه
کرده اند به علت جنگ ناهمترازی که وجود داشته است. گولیات فلسطینی هیبتی چون غول داشته
است با قدی به اندازه ی سه متر و هیچ کس از اسرائیلی ها را جسارت گام گذاشتن جهت مصاف
رو دررو با او نبوده است. داود کم سن و سال جثه ای نحیف دارد. اما سر گولیاتِ غول
پیکر را برای طالوت، اولین پادشاه اسرائیل، می آورد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">گاندی با
مبارزه ی منفی و مقابله ی مسالمت آمیز به مبارزه با غول استعمار آپارتاید بریتانیا
می رود. داریوش برادری با تبینی از مجسمه ی داود میکل آنژ می گوید: "</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-bidi-language: FA;">مجسمه ی داوود میکل آنجلو لحظه ی رفتن داوود به مقابله با گولیات را نشان می
دهد. ما در بدن زیبای داوود، در عین حال که چیزی شبیه حس هیجان را مشاهده می کنیم،
هیچ نشانه ای از عصبیت و یا گرفتگی عضلانی نمی بینیم؛ نگاه چشمانش مالامال از
اعتماد به نفس، و اعتماد به راه خویش است، بدون هیچ فاناتیسم مذهبی". (عصرنو:
</span><i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">آسیب<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شناسی همآغوشی پسامدرنیت و
اروتیسیسم پسامدرن با جان و روان ایرانی </span></i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">) </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">http://asre-nou.net/1385/aban/19/m-asibshenasi3-1.html</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> . من در این
فراز، و تشابهی که از گاندی با داود طرح زده اند، روح مسالمت جویانه و ضد خشونت
گاندی را می خوانم همراه با اراده ی آهنینش و بی باکی برعزمی که داشت؛ و نه آن </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR; mso-font-kerning: 18.0pt;">«فلاخن
داوود» که اخیراً اسرائیل ساخته است برای مقابله با تجهیزات دست ساز<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و ابتدائی فلسطین که به گونه ای فریبکارانه عکس
آن نوع درگیری نابرابر را نشانگر است که داود بر علیه گولیات، اگرچه در عین حال
واقعیت آن رزم تاریخی را به نمایش می گذارد. گولیات، دور از تفاسیر یهودیان و
مسیحیان و نسبت هایی که آنها به داوود می دهند، و خارج از اهداف مشخصِ آن زمان، آن
مانع غیر قابل دفاع، آن مشکل بزرگ است که بدون حل به نظر می رسد و هر کس، هرجامعه،
کوچک یا بزرگ، با آن دست به گریبان. و گاندی آن داوود است، با دستی خالی اما عزمی
راسخ و دلی پرمهر بر انسان ها، که چیره می شود بر غول گولیاتِ انگلیس در آفریقای
جنوبی و در هندوستان.</span><i><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-WaOp2i68jPI/WQ4DcWNJ5fI/AAAAAAAAAck/-kUUcl7QW3sW1TBmEtKlg4K16itxFMKAQCLcB/s1600/David-and-Goliath.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://3.bp.blogspot.com/-WaOp2i68jPI/WQ4DcWNJ5fI/AAAAAAAAAck/-kUUcl7QW3sW1TBmEtKlg4K16itxFMKAQCLcB/s320/David-and-Goliath.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br />
<o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">داود کم سن و سال و نحیف سر گولیات غول پیکر را برای طالوت می آورد.</span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN;">آنا هزاری: " </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>’</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN;">کَفیرِ</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>’</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> نیمه لخت، </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN;">همانقدر امروز شفادهنده که پیش از این</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA;">"</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN;"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">هاریس ماجِک، سفیر آفریقای جنوبی در هند، زمانی که ماندلا درگذشت، گفت: " اگر نلسون ماندلا پدر آفریقای جنوبی است، مهاتما گاندی پدربزرگ ماست". و در ادامه: "ماندلا تحت تأیثر کمپین ساتیاگراها که توسط گاندی رهبری می شد قرار داشت و با مبارزه ی منفی برعلیه ظلم می جنگید، و این منجر به تشکیل کنگره ی ملی آفریقا و تقویت باورهای ماندلا در انسان دوستی مشترکمان گردید". تبعیض نژادی در هندِ امروز وجود ندارد. اما در جوامع طبقات وجود دارند. حتی در جامعه ای مانند هند که داوریِ نوع سرمایه داری در آن با آن چه ما در آمریکای شمالی می بینیم بسیار متفاوت است. زیرا در اینجا انسان مطرح است. با همه ی مشکلاتی که هنوز وجود دارد. در آمریکای شمالی پول حرف اول را می زند. بسیار مسائل انسانی نادیده انگاشته می شود درپی منافع مالی. و این امر می توان گفت که شده است یک فرهنگ عمومی. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">هند، با جمعیت دو و خرده ای بیلیون و با این تاریخ طولانی رنج و فقر و مبارزه و تبعیض، زیر پوتین های<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>حکومت های استعماری و کشورگشای چپاول گر در طی قرن ها، در مقایسه با بسیار کشورهای مشابه توانائی رفع و رجوع مشکلات را خیلی خوب داشته است. با رهبرانی چون مهاتماگاندی و نهرو و ایندیرا گاندی و تفکر مسالمت جویانه ی انسان-ارجح و اتحاد همه ی مذاهب و نژادها و ملیت ها و اقوام با یکدیگر قادر بوده است با فقر و جمعیت بیلیونی خوب کار ها را پیش ببرد. اما هنوز خیلی کار دارد. هرکس پول بیشتر جا و مقام بهتر. هنوز اختلاف طبقاتی هست. اگر کسی از واگن درجه سه به درجه یک بیاید او را بیرون نمی اندازند ولی به واگن درجه سه منتقلش می کنند. به ما احترام گذاشتند. توریست بودیم. سرو وضعمان با آنها فرق می کرد. اما در بطن ماجرا این اختلاف هست. این تفاوت را پول تعیین می کند. نه رنگ یا نژاد یا جنس. حالا پول است که معیار تبعیض می شود. تبعیض رنگ عوض کرده است. رنگ بازار عرضه و تقاضا. رنگ اتفاقات طبیعت، جامعه. رنگ آن تصادفی که ناخواسته کسی در جایی متولد می شود و در خانواده ای، درشهری، در کشوری که می تواند جا و موقعیت او را در آینده اش تعیین کند.<o:p></o:p></span></div>
</o:p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-J0Kj1oyqJFw/WQ4EPS9kPuI/AAAAAAAAAcs/4_vuwvHPIBQmwATrJLfzrKqKIqAAM9p8QCLcB/s1600/bernini_david_1623-24.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-J0Kj1oyqJFw/WQ4EPS9kPuI/AAAAAAAAAcs/4_vuwvHPIBQmwATrJLfzrKqKIqAAM9p8QCLcB/s320/bernini_david_1623-24.jpg" width="185" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-language: FA;">دفتر مخصوص توریست برای خرید بلیط قطار<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">اما فقط در
اینجا نیست که برای ما تبعیض قائل می شدند. در تمام مراحل تهیه ی بلیط سفر بدین
ترتیب کار ما راه افتاد. وقتی جهت خرید بلیط به ایستگاهِ قطارِ دهلی رفتیم، صف زن
ها و مردها مجزا بود و زنان دو صف 20 متری داشتند. اندکی ایستادم. زنی آمد خودش را
جلوی من غالب کند. من اعتراضی نکردم. اما یک زن غربی او را کشید کنار. مسئله
پیچیده تر از این حرف ها بود. از دم گیشه کسی تکان نمی خورد. یعنی معلوم نبود تا
چند ساعت می بایست آنجا می ایستادیم. من رفتم جلو به کارمند پشت گیشه گفتم می خواهم
بلیط برای روز بعد رزرو کنم. گفت دفتر رزرویشن آن طرف است. آنجا نیز رفتم جلوی صف
و از کارمند پشت گیشه سئوال کردم. با اشاره ی دست و حرکات چهره گفت بیا تو. بدون
بلیط نمی شد ظاهراً تو رفت. اما دو سه کلام با دربان حرف زدیم و گذاشتند برویم تو.
تا رفتیم تو و فهمیدند ایرانی هستم گفت </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">اِه ایرانی
هستی. پسته با خودت آوردی؟ تلفنت را بده به این مرد ( یک آقایی آنجا نشسته بود)
بیاید کانادا. من برای اینکه همراهی کرده باشم یک شماره تلفن غیر واقعی دادم. او
می خواست با ما صحبت و خوش و بش کند (در وقت اداری، زمانی که صف های 20 متری آن
پشت ایستاده بود و مردم معطل بودند که بلیطشان را بخرند و قطار را از دست ندهند)،
و ما نگران این بودیم که بلیطمان را تهیه کنیم. خیلی در آن لاین جستجو کرده بودیم.
به اندازه ی شاید 20 تا اسم شرکت های مختلف نمایان بود با برنامه های سفر پیچیده.
بسیار گیج کننده. باری او به ما گفت که باید برویم به ایستگاه قطار دهلی نو در
دفتر مخصوص توریست ها. تقاضا کردیم دست کم شماره ی قطار و ساعت و اطلاعات مربوطه
را به ما بدهد. ما را با خودش برد طبقه ی بالا در سوی دیگر ساختمان و از توی
کامپیوتر ساعت حرکت و شماره ی قطار را برای ما نوشت. و ما راهی ایستگاه قطار دهلی
نو شدیم. آنجا خیلی ما را در به در کردند. دو سه نفر مثلن راهنما شدندکه ما را به
دفتر توریست ها برسانند. یک نفر ما را از این سر بنای ایستگاه تا آن سر کشاند و از
پله ها پائین و بالا کرد به قصد اینکه ما را به یک دفتر آژانس فروش بلیط در آن سوی
خیابان خارج از ایستگاه قطار ببرد. به گمانم یک کمیسیون کوچک از این بابت به او می
دادند. مثل یک بار که در میدان </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">CONNAUGHT
PLACE</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">کسی آمد و شروع کرد با ما به سخن گفتن و وقتی فهمید که می خواهیم غذا بخوریم
به یک رستوران هدایتمان کرد. رستورانی که غذای بدمزه و ناسالمش شکم ما را به راه
انداخت. باری آن راهنما را رها کردیم و سرانجام دفتر مورد نظر پیدا شد. فقط خارجی
ها متقاضیان آنجا بودند. خیلی شلوغ نبود. ولی کار خیلی کند پیش می رفت. فقط دو
کارمند پاسخگو بودند. نمره ی ما بیست نفر عقب بود. من، وقتی سر یکی از آنها خلوت
شد، رفتم جلو گفتم که ما عجله داریم. گفت خوب بنشینید، خارج از نوبت. دید که
مشخصات قطار را داریم ما را تحسین کرد چون کار ش را تسهیل می ساخت. تبعیض نمایی و
نه تبعیض را در این مراحل می شد مشاهده کرد، از جمله پذیرش من بدون نوبت در صف و
در دفتر توریستی، یا جدا کردن محل خرید بلیط برای توریست ها از جماعت منتظر در پشت
گیشه. شاید می بایست آنرا همراه دانست با مهمان نوازی و پذیرش خارجی ها و یا زن
بودن من، یا ظاهر متفاوت؛ هم چنین نبود بوروکراسی؛ برخورد ساده و فوری با مسائل. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">در هنگام
تعویض بلیط برگشت نیز به من اجازه دادند که جلو بروم. همه مرد بودند. </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">700 روپیه اضافه ما را هزینه کردند. و بعد در آگرا جهت ورود
به تاج محل 40 روپیه برای دو نفر هندی، برای توریست 800 روپیه. و میمون غذایمان را
دزدید. در بیرون محوطه ی پردرخت گسترده ی تاج محل. بر روی چمنی تکه پاره، زرد و آب
ندیده. مانند محله ای متروک، بدون یک نیمکت یا سکو برای نشستن. طبق معمول که به
غذای بیرون اعتماد نمی کردیم، نشستیم روی زمین و از کیسه نایلون ها سفره ای درست
کردیم. میمونی دو سه متر آن طرف تر ما را نشان کرده بود. به ما زل می زد. تا به
حال ندیده بودم میمون حمله کند. در یک لحظه خیزی بلند برداشت و کیسه ی میوه ی ما
را به سرقت برد. دیگر اشتهایمان کور شد. چندان اشتهائی هم نبود در آن فضای متروکه.
می بایست پول خرج می کردیم و به درون محوطه ی تاج محل می رفتیم تا بتوانیم زیر
درخت های سرسبز پلیکان و دیگر درخت های تروپیکال بنشینیم بر روی چمن های پرپشت سبز
یشمی.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-q_-Kee8vS6E/WQ4EkMuCYpI/AAAAAAAAAcw/umtN-OdnB6U166Os_2k1FFYdxSSYihMfgCLcB/s1600/14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-q_-Kee8vS6E/WQ4EkMuCYpI/AAAAAAAAAcw/umtN-OdnB6U166Os_2k1FFYdxSSYihMfgCLcB/s320/14.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-language: FA;">خویشتن داری صلح آمیز، </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-language: FA;">راه پیمائی های پرورش روح سرکش<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">گاندی</span></b><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">: <i>"باورتان را به انسانیت از دست ندهید. انسانیت یک اقیانوس است؛ اگر
چند قطره ی کثیف در آن چکانده شود، اقیانوس کثیف نمی شود".<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مهاتما گاندی
بخشاً تحت تأثیر وعظ های جان روسکین، نقاش و منتقد معروف انگلیسی، که با عزمی راسخ
هرآنچه را که اراده می کرد انجام می داد تا خواسته هایش را جامه ی عمل بپوشاند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>- و اغلب کرده هایش برخلاف
عرف متعارف جامعه بود -</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">در نزدیکی دوربان،
"فارمِ فینکس" را بوجود آورد و در آن کادرهایی را تعلیم می داد برای
ساتیاگراهای صلح آمیز (خویشتن داری صلح آمیز)، که براساس آن به طور مسالمت آمیز برخی
قوانین زیر پا گذاشته می شد، به طور همگانی دستگیر شدگان را داوری می کردند، اقدام
به هارتال های گاه به گاه ( تعلیق فعالیت های اقتصادی برای مدت مشخص) می نمودند، و
راه پیمائی های نمایشی برقرار می ساختند برای پرورش روح سرکش تا بدون هراس با ظلم
به مبارزه برخیزند. یکی از اعتراضات ساتیاگراها برنامه ریزی کمپین برعلیه قانون
سیاه آسیائی بود که بر مبنای آن هر مرد آسیائی (چینی و هندی) موظف بود جهت ورود به
منطقه ی ترانسواآل (منطقه ی تحت کنترل نظامی و حکومت بریتانیا در آفریقای جنوبی)
ثبت نام کند و یک گواهی با انگشت نگاری داشته باشد. کسانی که ثبت نام نکرده بودند
و مهاجرین غیرقانونی بدون حق تقاضای استیناف به کشور خود برگردانده می شدند. بدین
منظور گاندی را به علت محرک برنامه های ساتیاگاراها در سال 1908 به محاکمه کشاندند
و او محکوم به سه ماه زندان شد. او آنگاه کمپین اعتراض به ابطال ازدواج هایی که
بنا به حقوق مسیحیان انجام نمی گرفت را بوجود آورد و سومین کمپین ساتیاگراها را با
2000 معدنکارِ هندی در درون مرز ترانسواآل به راه انداخت. و بالاخره آشیسمای گاندی
(مبارزه ی صلح آمیز گاندی) پیروز شد. نه به این دلیل که <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ژنرال اِسمات دیگر قدرت جنگیدن با او را نداشت،
بلکه دیگر خواست مبارزه با او را از دست داده بود. و در واقع تسلیم شده بود. ژنرال
اِسمات دیرتر می گوید: </span><i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-bidi-language: FA;">"...مردانی مانند
مهاتما گاندی ما را از آن وضعیت عادی و پوچ بیرون می آورند و به ما الهام می دهند
که از انجام کار خوب خسته نشویم...".<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">ادامه دارد.......... </span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Sy1zkTDvZRM/WQ4E3YpZWtI/AAAAAAAAAc0/ST4TwYdjHFU37FHtTqx_K5jPXu8sZyHwwCLcB/s1600/gandhi-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://3.bp.blogspot.com/-Sy1zkTDvZRM/WQ4E3YpZWtI/AAAAAAAAAc0/ST4TwYdjHFU37FHtTqx_K5jPXu8sZyHwwCLcB/s320/gandhi-large.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"></span></i> </div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
<o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span> </div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
</o:p><div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
</span><div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
</div>
</o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
</div>
</span><div style="text-align: right;">
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-1128389985799795952017-05-06T09:59:00.005-07:002017-05-06T10:27:52.232-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;">قلعه ی سرخِ دهلی <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;">در معرض تجاوزات تاریخی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">دختر شاه اورنگ زیب، 20سال در زندان مخوف سالیمگار</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">گزارش
سفر به دهلی بخش 8</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مهین
میلانی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><a href="mailto:vancouverbidar@gmail.com">vancouverbidar</a><a href="https://www.blogger.com/null">@gmail.com</a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-IJBugfrAGNQ/WQ3-Xmg46SI/AAAAAAAAAbw/6BzILnc7E5Qp3CAlH_jI1-x6UcaT_n3_gCLcB/s1600/IMG_3546-copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://3.bp.blogspot.com/-IJBugfrAGNQ/WQ3-Xmg46SI/AAAAAAAAAbw/6BzILnc7E5Qp3CAlH_jI1-x6UcaT_n3_gCLcB/s320/IMG_3546-copy.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">یک دفعه
وحشت کردیم. سر از جایی در آورده بودیم که فقط در فیلم های کامپیوتری یافت می همی شود.
یا در رؤیاها، در اسطوره های یونانی، درکابوس ها. همان هند پر از اسرار و وهم. اول
از یک بولوار بزرگ رد شدیم توی تاکسی. ما از معدود خود روهای محل بودیم. بولواری
عظیم در دهلی کهنه به عظمت دیگر بناها و تسهیلات "شاه جهان" در قرن هفده.
در پیاده روهای گسترده اش بساط هر آنچه تصور کنی برای فروش بر روی زمین چیده شده
از گونی های غلات و حبوبات تا ادویه جات و دمپایی و لباس های مندرس. و این جا و آن
جا بدن های لخت استخوانی، همان که مرتاض ها برای خود می سازند، خمیده برای انجام
کاری. نه البته به سبب ریاضت خود خواسته آن چه که مرتاضان آگاهانه به آن توسل می
جویند، بلکه به دلیل نداری و فقر مفرط. جلوتر تاکسی متوقف می شود. امکان پیش رفت
نیست. سرِ گاوِ ارابه بر شیشه ی پنجره ی تاکسی چسبیده است گویی بوسه ای می طلبد.
توک توک و سه چرخه و دوچرخه و گاوها و اسب های گاری کش و مردم فقط حرکت می کنند که
از این مخمصه خارج شوند. آرام. با طمأنینه. نمی دانم کجاییم. در دشت وسیع دهلی که
حتی یک تپه ندیدیم. اینجا فلات – صخره ای را می مانَد آن سویش ناپیدا. گویی بالای
صخره ای بلند قرار داریم، مدور. در نیم دایره متوقف مانده ایم. به نظر در کابینِ
توی تاکسی محفوظ می آییم. ولی هراس برمان داشته است. نه راه پیش و نه راه پس
داریم. به راننده مشکوک می شویم. اما هیچ کاری نمی شود کرد. پیاده شویم که کجا
برویم. با ظاهر متفاوت و پوششی کاملأ غیرمتعارف می ترسیدیم که هزار بلا سرمان
بیاورند. شده است برای پول توی کیفمان. این ها گمان هایی بود که می زدیم. چقدر می
توانست درست باشد؟ گفته بودند در دهلی تجاوز به زنان زیاد است. من تنها نبودم. ولی
در مقابل این جمعیتی که نمی دانستیم چگونه آنها رامعنی کنیم، تنها نبودن کافی
نیست. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">فلاتی آن سویش ناپیدا</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">راننده
به اشتباه مسیر را از اینجا طی کرده است و ما را در جایی از دنیا قرار داده که
شاید هیچ جایی به آن شباهت ندارد. بالای فلات - صخره قفل شده ایم درون محفظه.
کاروان گاو و ارابه و توک توک و آدم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و سه
چرخه آرام آرام ولی می رود و این فرصت را می دهد که نگاه کنی در کجا قرار داری. و
در این گیرو ویر این رخداد را یک امتیاز تلقی نمایی گرچه هنوز نگران بیرون شد از
این جایی که گمان می کنی مهلکه است، هستی. یک امتیاز از این جهت که ناخواسته
افتاده ای در یک مکان که خود هیچ گاه در ذهنت نمی گنجیده است وجود چنین مکانی که
بخواهی برای بازدیدش برنامه بریزی. به راننده ابلهانه می گوییم برگردد در وضعیتی
که هیچ جنبنده ای نمی تواند جنب بخورد. راه پیچ پیچ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در وتر بالای فلات کم کم باز می شود. گوشه یی
سرخ از قلعه ی سرخ را<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می توانیم حالا
ببینیم. خیالمان حالا اندکی آسوده است. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PweTWCHe3Gw/WQ3_BzliJwI/AAAAAAAAAb4/jxhRTPLRWSMAWVoSUMI9WoqKbz8m161rgCLcB/s1600/untitled-scanned-68.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://1.bp.blogspot.com/-PweTWCHe3Gw/WQ3_BzliJwI/AAAAAAAAAb4/jxhRTPLRWSMAWVoSUMI9WoqKbz8m161rgCLcB/s320/untitled-scanned-68.jpg" width="320" /></a></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"></span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">از توی خیابان که به درون محوطه ی باز در ضلع جنوبی قلعه به آن وارد می شویم، فضا کاملأ متفاوت است. اگرچه توریست بخصوص توریست های محلی و کشوری در آن زیاد پرسه می زنند، اما قابل مقایسه نیست با چند قدم آن طرف تر که جماعت و توک توک ها و سه چرخه ها در آن می لولند و غرفه های فروش غذاهای خیابانی نیمی از سطح پیاده روی های باریک را گرفته اند. و هوایی که در آنجا نفس می کشیم گویی هوای ییلاق است خارج از شهر دود آلود، خاک آلود و سرسام آور از صدا. بویژه وقتی از محوطه ی بیرونی به آن سو راه یافتیم، به "باغ حیات بخش" گسترده از نوع چهار باغ های ایرانی برخوردیم با چمن زار های وسیع و درختان بلند نخل و مارپیچ های پلیکان که سمورهای یک رنگ و چند رنگ در آن جولان می دادند و گل های کاغذی مخصوص آب و هوای تروپیکال و دیگر گل های ویژه که رنگین می کرد فضای سبز را. <o:p></o:p></span></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Iq7S1-O-O7U/WQ3_XlnEllI/AAAAAAAAAb8/N2PDFM7Q5BIMFEdhJNnmdOVeoFnJrCyDQCLcB/s1600/img_5437.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-Iq7S1-O-O7U/WQ3_XlnEllI/AAAAAAAAAb8/N2PDFM7Q5BIMFEdhJNnmdOVeoFnJrCyDQCLcB/s320/img_5437.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">زندان
مخوف سالیمگار</span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">روح جفا دیده ی زینب نیسا در فضای دهلی کهنه <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">قلعه ی
سرخ درکانون دیوار شهر دهلی کهنه که "جهان شاه آباد" نامیده می شد قرار
داشت و در کنار آن در جزیره ای میان رودخانه ی یامونا قلعه ی سالیمگار <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>قرار گرفته بود که توسط سلیم شاه سوری در سال
1546 ساخته شد و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یکی از ترسناک ترین قلعه
ها در تاریخ شناخته شده است. این قلعه اکنون سواتانتراتا سنائی اسماراک ( یادبود
جنگنده های آزادی) نامیده می شود. این قلعه محل مخفی تجهیزات نظامی و زندان مخوف
بریتانیا بوده و اکنون خالی از سکنه است و تنها زندانیان، جنگجویان شجاع برای
آزادی، رهبران ارتش ملی هند، مرده در میان دیوارها و سیاه چال های آن<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>باقی مانده اند. مردم وقتی به این قلعه می
نگرند ته خنده ها و پچ پچ ها و ناله ها و به هم خوردن زنجیرهای آهنی را به گوش می
شنوند. این قلعه طی سالها با آب رودخانه فروریخته و استحکامات بلند و تعدادی دژهای
مستحکم آن برجا مانده است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">تعدادی
از فرمانروایان مغول در این قلعه زیستند قبل از ساختمان شاه جهان آباد، از جمله
همایون شاه قبل از باز پس گیری دهلی در سال 1555؛ جهانگیر شاه پلی ساخت تا قلعه را
به خشکی اصلی متصل کند که بعدها توسط بریتانیا برداشته و به جای آن خط آهن کشیده
شد؛ شاه جهان آن را به قلعه ی سرخ وصل کرد و سرانجام در زمان حکومت اورنگ زیب
تبدیل به زندان دولتی گردید. این شاه دخترش زینب نیسا را به مدت 20 سال در این
قلعه زندانی کرد تا سرانجام پژمرد و مرد. می گویند روح جفا دیده ی زینب نیسا پاتوق
سالیمگار است. در زیر مهتاب زینب نیسا لباس سیاه می پوشد و دوبیتی هایش را می
خواند. زندگی او در اسرار کفن پوش شده است. با این حال اگر باور کنیم که اشعارش
آینه ی قلب اویند، او انسانی بوده است با غروری سرکش. عده ای در همسایگی این قلعه
(چادنی چوک، نای ساراک، و چور بازار) معتقدند که صدای پاورچین های او را شنیده اند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-wDIkHiPRDTQ/WQ3_7gF7DjI/AAAAAAAAAcE/sIcnnaaHgBEZTGi_j85SgtUh9eW1VV6OACLcB/s1600/IMG_3551.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-wDIkHiPRDTQ/WQ3_7gF7DjI/AAAAAAAAAcE/sIcnnaaHgBEZTGi_j85SgtUh9eW1VV6OACLcB/s320/IMG_3551.jpg" width="212" /></a></div>
</div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span style="font-family: "times new roman";"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">حرمسرای بی پنجره، نوبت خانه (خانه ی ضرب)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">صف خرید
بلیط<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>توریست ها و اهالی هند متفاوت بود و
قیمت خرید بلیط چند برابر برای توریست ها با نشان دادن یک کارت هویت. قیمت بلیط
برای هندیان 40 روپیه و برای ما توریست ها 500 روپیه. بنای قلعه ی سرخ یا لال قلعه
در میان باغ با ستون ها و ارک های قرینه ده سال طول کشید تا ساخته شود. مانند اغلب
قلعه های مغولی یک بنای اصلی به نام "دیوانِ عام"<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دارد که ساخته شده بود تا امپراطور با مردم در
ارتباط باشد. ستون های بلند و طلایی در بالای سکو مرز بین شاه و مردم بود. و
"دیوانِ خاص" که برای اجتماعات خصوصی در نظر گرفته می شد. "تسبیح
خانه " نیز در این بخش قرار دارد و هم چنین "خوابگاه" و رخت کن (توش
خانه). هم چنین "حمام خانه" با سنگ های قیمتی مرمرین و تزئینات شاهانه
در قسمت "دیوان خاص" واقع شده است. "برج شاه" به عنوان دفتر
کار امپراطور بخش دیگری از این بناست. "رنگ محل" برای زن های امپراطور، حرمسرای
بی پنجره ی سیاه و سفیدی چون بنای زندان از بیرون است در آن سوترک که در کنتراست
با رنگ سرخ قلعه خود جلوه ای از نوع دیگر داشت با گنبدهای طلایی. ورود به داخل
برای عموم جایزنبود. اما گفته می شود که درون آن قصرِ رنگ هاست با استخری عظیم و
سقفی تزئین شده و آینه کاری های مجلل. و در آغاز ورود به باغ "نوبت
خانه" یا "نگارخانه" قرار دارد که در آنجا هنگام مراسم موسیقی
نواخته می شد و هم در طی روز چند بار نوای ساز و ضرب در محوطه منتشر می گردید. "ممتاز
محل" که توسط جهان شاه برای زن سوگلی اش ارجمند بانو بیگم معروف به ممتاز محل
دختر یک اشرافی پارس در زمان اکبر شاه ساخته شد نیز، الان به موزه تبدیل شده است. سکویی
بلند جهت اجرای مراسم عمومی در بنایی ویژه در سویی دیگر صحنه ی جشن های باشکوه در
فیلم ها را مجسم می کرد و بنا هایی در چهارگوشه ی باغ برای دیگر خدمات تو را می
گذاشت در دنیائی از جنس دیگر، از آن جنس که گویا همه چیز بهشتی بود. و حوض بسیار
بزرگی در میان که آب در آن وجود نداشت هنگام بازدید ما. و فضاهایی بزرگ تر، سبز با
دیوارهای کهنه و ترمیم نشده در پشت محوطه بی استفاده رها شده بودند. و رفتن به قسمت
فوقانی قلعه که با پله هایی قرینه از دوسو در فضای باز<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به آن راه می یافت برای عموم مجاز نبود. بناها
توسط یک کانال آب به نام "نهرِ بهشت" به یکدیگر ارتباط دارند و ترکیبی
از سنت ها و رسوم معماری تیموریان و پارسیان را عرضه می کنند که در آن نشانه های
زیادی از فرهنگ گورکانیان، سلسله ای از مسلمانان سنی شامل مغول های ترک از اسلاف
تیمور لنگ دیده می شود. تیمور داماد چنگیزخان موسس امپراطوری مغول به شدت تحت
تأثیر فرهنگ پارس قرار داشت. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">قلعه ی سرخ در سال 1639 در زمان <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>امپراطور مغول "شاه جهان" ساخته شد توسط
استاد احمد لاهوری. و تاج محل را نیز او بنا کرد. دوره ی حکومت شاه جهان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به عنوان عصر طلائی معماری مغول شناخته شده
است. او از جمله تاج محل را برای زن مورد علاقه اش ممتاز محل ساخت. قلعه ی سرخ در
طول رودخانه ی یامونا قراردارد. آب آن خندق های اطراف دیوار ها را پر می کرد. این
قلعه بعد از قلعه ی آگرا 200 سال پایتخت امپراتوری مغول ها بوده است تا سال 1857. قلعه
ی سرخ نامیده شده است زیرا دیوارهای آن را از سنگِ شنیِ سرخ ساخته اند. دیگر بنا
ها ی هند مانند بنای همایون شاه و کاخ آگرا و تاج محل تحت تأثیر معماری قلعه ی سرخ
که ترکیبی از معماری مغولی، پارس و هندی است مایه گرفته اند و در اغلب آنها بنای
مرکزی در میان چهارباغی الهام گرفته از چهارباغ های پارسی در اطراف قرار دارد. </span></div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-oNYFD3y8m28/WQ4ARm4TdbI/AAAAAAAAAcI/1VNfoavTs3kxJZtrO6tw_5S_AzvFimSlgCLcB/s1600/IMG_3588.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://3.bp.blogspot.com/-oNYFD3y8m28/WQ4ARm4TdbI/AAAAAAAAAcI/1VNfoavTs3kxJZtrO6tw_5S_AzvFimSlgCLcB/s320/IMG_3588.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">حرمسرای بدون پنجره ی شاه جهان در قلعه ی سرخ<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<span style="font-family: "times new roman";"></span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">قلعه ی
سرخ توسط نادرشاه افشار در سال 1747 موردغارت قرار گرفت و بسیاری از جواهر آلات و
کارهای هنری قلعه به سرقت برده شد. سپس مقدار زیادی از سازه های باارزش مرمری قلعه
توسط استعمارگران بریتانیائی در سال 1857 ویران گردید. پس از آنکه دیوارهای دفاعی
قلعه ویران شد قلعه از آن پس به عنوان پادگان مورد استفاده قرار گرفت. قلعه ی سرخ
هم چنین محلی بود که استعمارگران بریتانیائی آخرین امپراطور مغول را قبل از اینکه
وی به رانگون تبعید شود، به محاکمه کشیدند. <o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">ادامه دارد...........</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-tSe9gwYMtGY/WQ4AmWhGmgI/AAAAAAAAAcM/PdPwqzfP9O4J7GbGbuj_Oc78o_Mc7LPbACLcB/s1600/IMG_3528.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-tSe9gwYMtGY/WQ4AmWhGmgI/AAAAAAAAAcM/PdPwqzfP9O4J7GbGbuj_Oc78o_Mc7LPbACLcB/s320/IMG_3528.jpg" width="212" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"></span> </div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"></span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"> </span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">
<o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"></span> </div>
</o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"></span> </div>
<o:p></o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="right" class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="right" class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-38836918887133592162017-04-18T20:05:00.000-07:002017-04-18T20:09:17.103-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 22pt;">دهلی کهنه: "شهردیوار"<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 22pt;">دیوارهای فیزیکی، دیوارهای متافیزیکی</span><b><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">بخش 7 از گزارش سفر به دهلی</span></b></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">مهین میلانی</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-OQriJhSGFWM/WPbRIeTBk0I/AAAAAAAAAas/mIHAudkJuhk4TwHCIANJl6O5gKG3MHTBwCLcB/s1600/delhi-qutub-minar-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="https://2.bp.blogspot.com/-OQriJhSGFWM/WPbRIeTBk0I/AAAAAAAAAas/mIHAudkJuhk4TwHCIANJl6O5gKG3MHTBwCLcB/s320/delhi-qutub-minar-2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دهلی کهنه در غرب رودخانه ی یامونا، اکنون بخشی از دهلی
بزرگ است که زمانی " شهر دیوار " خوانده می شد. در اطراف آن سراسر
دیواری به عرض 3.7 متر و طول 7.9 متر جهت دفاع از دشمن ساخته بودند با دروازه های
متعدد "کابل" و "لاهور" در غرب، "کشمیر" و "موری"
در شمال، "نیگامبود" در شمال شرقی، "گاجمریگ" و "ترکمن"
در جنوب شرق و "دهلی" و "خونی" در جنوب. قلعه ی سرخ یا لال
قلعه، نقطه ی کانونی آن شمرده می شد. این شهر در سال 1639 توسط "شاه جهان"
امپراطور مغول ساخته شد، در آن زمان " شاه جهان آباد" نام داشت و تا
سقوط امپراطوری مغول در سال 1857 توسط بریتیش راج پایتخت محسوب می شد. در آن دوران
مانسیون های اشراف و اعضاء سلطنتی با معماری مغولی در کنار مساجد و باغ های باشکوه
در این محل بنا شده بود. امروز دیوار ها دیگر وجود ندارند و از جمله ایستگاه قطار
راه آهن در دهلی قدیم بر ویرانه های دیوار گلی ساخته شده است. اما برخی از دروازه
ها برقرارند. جمعیتی اغلب فقیر با اعداد نجومی در همه جا ی ویرانه های دهلی قدیم
وول می خورند.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پس از سال 1857، دهلی جدید
در جنوب غربی شاه جهان آباد ساخته شد و شاه جهان آباد به دهلی کهنه نام گذاری
گردید. به گفته ای به علت وجود این دیوارها، مردم زیادی از آن قسمت بیرون نیامدند،
و میزان جمعیت هرروز بیشتر می شد. دهلی کهنه اما به عنوان قلب سمبولیک شهر دهلی کماکان
مکانی اسرارآمیز و وهم آلود در تاریخ هند است. <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ساختن دیوارسابقه ای بس طولانی درتاریخ دارد. دیوار بلند
آتن پس از حمله ی خشایار شاه در سال 479 دوباره ساخته شد. و قبل از آن در سال 461
هنگام جنگ آتن با اسپارت. این دیوارها آتن را از محاصره محفوظ نگاه می داشت تا هنگامی
که می توانستند به بنادر مرتبط باشند و دریا را تحت کنترل داشته باشند. به همین
دلیل وقتی کشتی های آتن شکست خورد و ذخیره ی غذایی به پایان رسید، آتن مجبور به
تسلیم گردید. یکی از تقاضاهای اسپارت خراب کردن دیوار بلند بود. و بنابر <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>گفته ی زنفون، دشمنان آتن با خوشحالی و موسیقیِ
فلوتِ دختران دیوار را درهم فروریختند. <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-B_cXRSCwguM/WPbRwyCnTtI/AAAAAAAAAa0/xNYUYlLrguQDXkJwLzSp2_6P3V_JjcHfACEw/s1600/bc25c3cfe76e43defe697b744df06dd6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-B_cXRSCwguM/WPbRwyCnTtI/AAAAAAAAAa0/xNYUYlLrguQDXkJwLzSp2_6P3V_JjcHfACEw/s320/bc25c3cfe76e43defe697b744df06dd6.jpg" width="320" /></a></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دیوار عظیم چین (</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="apple-style-span"><span dir="LTR" lang="EN-GB" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 10.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>21,196.18km</span></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span class="apple-style-span"><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 10.5pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>)
</span></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در قرن هفت قبل از میلاد توسط امپراطور کین شی
هوآنگ، پس از اینکه ایالت هایِ فئودالیِ مخالفِ یکدیگر را متحد کرد و امپراطوری
بزرگ چین را بوجود آورد، ساخته شد تا کشور را از تجاوزات دشمنان شمالی بخصوص مغول
ها حفظ کند. این دیوار پیش از این تکه تکه توسط شاهنشاهی های گوناگون برای دفاع از
حملات یکدیگر ساخته شده بود. دیوار ها هم چنین سبب می شد که مردم نتوانند از کشور
خارج شوند. با توجه به درگیری های موجود بین چادر نشین ها و مزرعه داران دیوار ها
نقش محافظت از توسعه ی اقتصادی و رشد فرهنگی و هم چنین محافظت از جاده هایی چون
جاده ی ابریشم برای بازرگانی، انتقال اطلاعات و حمل و نقل داشته است. اما پیش از
هرچیز اهمیت این دیوار به عنوان عظیم ترین پروژه ی دفاع نظامی در تاریخ بوده است. دیوار
چین بالای کوه ها را به هم مرتبط می ساخت تا امکان سهولت بر نظارت برهمه طرف را
فراهم و دشمن را دفع نماید. میلیون ها کارگر، سرباز، رعیت، بردگان، اسیران جنگی، محکومین
و زندانیان در طی سال ها این دیوار را ساختند. <o:p></o:p></span></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 10.5pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 10.5pt;">امپراطوری هادریان دیواری ساخت<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به طول 117 کیلومتر در انگلستان تا رومی ها را
از کله دونیان های شمال در اسکاتلند مجزا نماید و کوشش آنها را جهت مقاومت برای
پیروزی باز دارد و امپراطوری روم را پس از افول وِیلز و انگلستان مستحکم نماید. رومی
ها در عین حال با ساخت این دیوار رفت و آمد ها را کنترل می کردند، عوارض گمرکی
دریافت می نمودند و اجناس قاچاقی را نیز تحت بازرسی قرار می دادند. دلیل دیگری که
برای ساخت این دیوار آورده اند اینست که ایجاد این دیوار قدرت رومی ها را چندبرابر
منعکس می کرد. چرا که پس از پایان ساختمان دیوار، آن را گچ کاری کرده و سپس آهک
مالی کرده بودند تا برق بزند در زیر آفتاب و تا کیلومترها قابل رؤیت باشد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman";"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-TcaATXXVM-Y/WPbSA-P1P8I/AAAAAAAAAa8/xthsLegBq1IenWEDyK2kgJ24XLn7cp0VACEw/s1600/map.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://4.bp.blogspot.com/-TcaATXXVM-Y/WPbSA-P1P8I/AAAAAAAAAa8/xthsLegBq1IenWEDyK2kgJ24XLn7cp0VACEw/s320/map.png" width="320" /></a></span></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">طی اولین سال های جنگ سرد، برلین غربی یک راه گریز
جغرافیایی بود که از میان آن هزاران نفر از آلمان شرقی به بخش دموکراتیک غرب فرار
می کردند. برای جلوگیری از این امر آلمان کمونیست در شرق دیواری ساخت کامل بر دور برلن
غربی. یک شبه در تاریخ 13 اگوست 1961. سیستمی که با ساختن یک دیوار می خواست مردم
را مجبور به پذیرش خود کند. از سال 1949 تا 1961 از 17 میلیون نفر جمعیت آلمان
شرقی، 2.6 میلیون از شرق به غرب آلمان فرار کرده بودند. آلمان شرقی تعداد زیادی از
کارگران ماهر خود را به علت مهاجرت به آلمان غربی از دست داده بود. هم چنین مارک
آلمان غربی به نرخ 1:4 فروخته می شد. در حالی که قیمت اصلی آن 4 مارک بود. مردم
آلمان غربی اجناس را خیلی ارزان در قسمت شرقی برلین می خریدند. لذا دولت آلمان
شرقی تنها راه را در کشیدن دیوار دید. امروز با آنکه دیوار برداشته شد، هنوز آن حس
جدایی وجود دارد نه فقط به علت خطی از دیوار شکسته شده که کماکان بر روی زمین
برلین پابرجاست و چون نشانی برروی پیشانی گاو مقطعی از تاریخ جانگزا را همواره در
مقابل مردم برلین می گذارد، بلکه تأثیر متافیزیکی این دیوار و پیامد های تاریخی آن
را در اذهان با خود حمل می کند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman";"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-m0Z5WK-qxds/WPbSINbqDQI/AAAAAAAAAbI/ry3G6ZGLLmMFTSatk-JHZQu9NykB2d7nwCEw/s1600/ISRAEL_Cardozo_Graffiti-on-security-wall.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://4.bp.blogspot.com/-m0Z5WK-qxds/WPbSINbqDQI/AAAAAAAAAbI/ry3G6ZGLLmMFTSatk-JHZQu9NykB2d7nwCEw/s320/ISRAEL_Cardozo_Graffiti-on-security-wall.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br /></div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در سال 2000</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">طی انتفاضه ی دوم، اسرائیل دیواری کشید در روی خط سبزی که
در قرارداد سال 1948 تعیین شده بود. این اندازه نگه داشته نشده است و هم اکنون
دوبرابر خط سبز مقرری دیوار ساخته اند. اسرائیل هرزمان کم کم این دیوار را جلو می
برد. و درحال حاضر 25000 نفر مطرود از حجم سرزمین فلسطین نتیجه ی کشیدن این دیوار
است. اسرائیل می گوید این دیوار را برای امنیت در مقابل تروریسم کشیده ایم. فلسطین
این عمل را یک تفکیک نژادی می داند یا یک دیوار آپارتاید. این یک دیوار جداکننده
است. دادگاه عدالت بین المللی این دیوار را تجاوز به حقوق بین المللی خوانده است،
و مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه ای نوشت و این مانع را توسط 150موافق، 6 نفر
مخالف و 10 نفر ممتنع مردود اعلام داشت. اسرائیل ادعا می کند از زمانی که این
دیوار کشیده شد میزان تلفات ناشی ازبمب های انتحاری به مراتب کاسته شده است.
اسرائیل که به تسلیحاتی بسیار پیشرفته از راه دور از طریق رادار مجهز است و از
کشورهای غربی نیز از هر جهت حمایت می شود، در مقایسه با فلسطین که به طور عمده از
نیروی انسانی بهره می گیرد، میزان تلفاتش در این وانفسا بسیار کمتر است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در طی ویرانی های سوریه، این خانمان براندازی و تاریخ کشی
بدون شباهت در تمام دوران ها، و پس از آن فراخوان مرکل برای پذیرش پناهندگان جنگ،
اما آلمان و هم اروپا سرباز زد از تعهد دهان پرکن خود. دیوارهایی از جنس سیم های
خاردار در مرزهای اروپا کشیدند. جنگ را خود باعث شدند برای ایجاد
"دموکراسی". اسلحه ها را خود فراهم کردند برای داعش و نظایر، نفت آن ها
را به قیمت ارزان خود خریداری نمودند ولی آنچه حاصل این همه منفعت جویی ضدبشری است
را تاب نتوانستند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-CnsQNJwkL3Y/WPbSR-yVPqI/AAAAAAAAAbI/zuTT66L97WIdDP2KtxpygoHd_7V-ylM6QCEw/s1600/2BB2BCC700000578-0-image-a-12_1440665519327.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" src="https://4.bp.blogspot.com/-CnsQNJwkL3Y/WPbSR-yVPqI/AAAAAAAAAbI/zuTT66L97WIdDP2KtxpygoHd_7V-ylM6QCEw/s320/2BB2BCC700000578-0-image-a-12_1440665519327.jpg" width="320" /></a></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 22pt;">و دانلد ترامپ... <o:p></o:p></span></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دیوار چین و دیوارهای دیگر و این همه قلعه های عظیم دفاعی
که در طی تاریخ بر روی کره ی زمین ساخته شد از زمانی که بشر به کشورگشایی پرداخت و
بدین منظور از جنگ و خونریزی فروننشست، در زمان های قدیم توسط بردگان و زندانیان و
رعیت ها به خواست حکمروانان ساخته می شد. و با مصالح سنگ و خاک و چوب و آهنِ گسترده
و رایگان بر روی کره ی زمین که هیچ صاحبی نداشت. نه چون اکنون که حتی به جنگل ها و
کوه ها و رودخانه ها دسترسی نیست مگر در برخی قسمت هایی که برای عموم درنظر گرفته
اند. سرزمین های بزرگ در مسیر جاده ها سیم کشی شده است یعنی که کسی آن ها را مالک
است. کنار اقیانوس ها را خانه های ویلایی مسدود کرده اند. می بایست کیلومترها راه
بروی تا به یک ساحل بکر به طور اتفاقی دست بیابی. این بود که دیوارها و قلعه ها و
قصر ها با جلوس حکمران بر کرسی سلطنت و با حضور این جماعت زیردست فرمانبردار با
کمترین هزینه و به بهای از دست دادن جان ها برده و اسیر و محکوم در آن زمان ساخته
می شد. حالا ترامپ به بهانه ی جلوگیری از ورود غیرقانونی مردم مکزیک به آمریکا
بودجه ی ساختمان یک شهر یا شاید بیشتر را باید از جیب مالیات پردازان آمریکا هزینه
کند تا بتواند غرور و منیت خود را زیر عنوان مبارزه با مهاجرت و انتقال غیرقانونی قاچاق
ارضا نماید.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">آیا دنیای بدون مرز امکان پذیر است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">نیچه در
کتاب "شجره نامه ی اخلاق"<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Genealogie de la morale</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مطرح می کند: "مرزها، دیوار ها بوجود نمی آیند مگر بر
علیه دیگری و در مقابله با آنچه که در بیرون است. </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">کارلوس فوئنتس در کتابش " مزر شیشه ای" </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Frontier de Verre</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می نویسد: " وقتی که
در مرزی بزرگ می شوی باید انتخاب کنی: این طرف یا آن طرف. ما شمال را برگزیده ایم.
ما با کثافت هایی مثل تو نیستیم". ص 135.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ژیل دولوز بخشأ در بحث مربوط به قلمروزدایی
در </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Mille Plateaux</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>، و در مواجهه با کتاب </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Pli</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">نوشته ی فوکو می پرسد: آیا مرز در شکل گیری روند ذهنیت دخیل است؟ چگونه مرزها تأثیر
می گذارند بر شکل گیری هویت ها؟ میشل فوکو نشان می دهد که قلمرو و فضا شرط اساسی
شکل گیری قدرت، گفتمان و نهادهای اقتصادی چه تولید یا توزیع هستند. و تولیدات مردم
کاملأ وابسته به فضاست. چه فضای تحلیلی در سطح نظام ها یا سرزمین در سطح زیستی. وی
مطرح می کند که فضاهای مرزی می توانند به صورت مناطق غیر قانونی پدیدار شوند. نه
به معنای نبود نهاد های قانونی، بلکه به معنای عدم توانائی مقامات قانونی در مقابله
با جرائم تکراری ویژه. برخی جرائم مستقیما به دلیل وجود مرزها بوجود آمده اند.
باندهای گانگستری و انواع قاچاق آدم و مواد مخدر در اطراف این مرزها ایجاد شده اند.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">پیر کلاستر در بررسی سخنرانی های فیشت </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Fichte</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">"</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Discours a
la Nation Allemande</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در باره ی
ملت آلمان می گوید که جوامع اولیه "موجوداتی بودند برای جنگ" و شخصیت آن
ها برای خشونت شکل می گرفت. نه اینکه جنگ یک وسیله برای تنظیم خشونت باشد،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">بلکه وسیله
ایست برای خلق هویت های جمعی. وسیله ای برای از بین بردن اختلاف نیست و هدف صرفاً
پیروزی نبوده است. زیرا جوامع اولیه از تابعیت ممانعت می کردند. لذا جنگ وسیله
ایست جهت بوجود آوردن یک اپوزیسیون. و این اپوزیسیون نتیجه ی ساختمان یک پدیده ی
ثانویه ی مدلول از ذهنیتی است که هویتی را نمایندگی می کند. بدین ترتیب جنگ هیچ
گاه تمامی نخواهد داشت. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Balibar </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نیز در بررسی همین کتاب فیشت، در کتابش به نام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Fichte et la Frontier Interne</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> می گوید منظور
از جنگ و ایجاد مرز اثبات دفاع فرهنگ آلمان در مقابل فرهنگ فرانسوی است که از طریق
فتوحات ناپلئون گسترش می یابد. و در باره ی علت وجودی مرز، بالیبار می نویسد:
" اتحاد طبیعی مردم، که می تواند موجب تشکیل یک دولت بشود، که کلیتی است
غیرقابل مجزا، نه یک سرزمین بلکه یک زبان است". <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">و امانوئل کانت: " آن چه پس از انقلاب ها و دگرگونی های
بسیار امیدی برجا می گذارد، سرانجام، آن طرح نهایی طبیعت، یک دولت بین المللی
جهانی است که یک روز استقرار خواهد یافت. کانونی که در آن تمام امکانات مورد نیاز
اساسی انسانیت توسعه خواهند یافت". (86 </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Ibidem P.</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">متن فرانسه).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman";"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-62GV0EIZ7TM/WPbR6YO2bEI/AAAAAAAAAbI/VQlMUAdpWZM0MygEUZQb8jYbmYsZ_G3WwCEw/s1600/chartemigrants.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="190" src="https://3.bp.blogspot.com/-62GV0EIZ7TM/WPbR6YO2bEI/AAAAAAAAAbI/VQlMUAdpWZM0MygEUZQb8jYbmYsZ_G3WwCEw/s320/chartemigrants.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span></span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">من فردا پشت کدام دیوار خواهم ماند؟<o:p></o:p></span></span></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">با این تفاصیل آیا می توان انتظار داشت که یک روز هیچ مرزی
در دنیا وجود نداشته باشد؟ </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-CA;">گاندی نیز معتقد بود به امکان واقعیت بخشیدن به یک
فدراسیون جهانی که در آن صورت دنیا نیازی به داشتن تجهیزات نظامی نخواهد داشت. اما
می گفت:<i> " </i><em><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-style: normal;">تا زمانی که کشورها تسلیحات نظامی دارند، چنین فدراسیونی ایجاد
نخواهد شد</span></em><i>"</i>. حال یک سئوال: تا زمانی که مرزها وجود دارند
آیا می توان انتظار داشت تسلیحات نظامی از روی زمین برداشته شود؟</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">در چین ایالت ها بر روی هم دیوار می کشیدند. در انگلستان برروی شورشیان. در
آتن دیوار در مقابل کشورگشایان بوده است. در برلین دیوار بین دو اردوی متفاوت نظام
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اداره ی سیاسی - اقتصادی در دنیا. دیوار فلسطین
و اسرائیل در میان یک کشوری است که می تواند با تفاهم و قبول اینکه هرد دو ملت قرن
ها در این وادی زیسته اند، متعلق به هر دو باشد. دیوارهای سیمی در اروپا دیوار
جنایت است. دیوار ترامپ مانند همان دیوار امپراطور روم است برای جلوه دادن قدرت
خود. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">دیوارهای فیزیکی نیاز به تفسیر ندارند. با خود جدایی، خشونت، عداوت و
خونخواهی را رسم می کنند. دیوارهایی هستند اما که همین کار را می کنند با نرمش. با
قوانین. با عرف. در وین مدارسِ دولتیِ مهاجرین با غیرمهاجرین متفاوت است. در
ونکوور خانه هایی هستند که فقط در آن سالمندان با درآمد پائین یا به کمک هزینه ی
دولت زندگی می کنند. رزرو های سرخ پوستان در مناطقی کاملأ دورافتاده و دور از چشم
قرار دارند و غیربومی را اجازه ی ورود به آن ها نیست. در مدارس کاتولیک و مکتب های
اسلامی قوانین بسیار شدید وجود دارد که آنها را با محیط های غیر جدا می سازد. منزوی
کردن بیمارستان های روانی و زندان ها همه دیوارهایی هستند که بخشی از جامعه را از
بخش دیگر مجزا می سازند. وضع اقتصادی مناطق مسکونی فقرا را از ثروتمندان جدا کرده
است. و من و شما دیوارهایی مدلول ده ها بیماری های کم و بیش روانی و کمبودها و
تراماها و ندانم کاری ها و .... بین خود ایجاد می نمائیم. دیوارهایی که بخشاً حاصل
دیوارهای بزرگ تر اجتماعی – سیاسی است و بخشاً نتیجه ی همانا بالا و پائین های
بشری که شاید بتوان گفت که بنیادی شده است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">گاندی 21 سال در آفریقای جنوبی به مبارزه برعلیه تبعیض نژادی پرداخت پس از
این که او را از قطار درجه یک بیرون انداختند به این علت که قطار درجه یک فقط به
سفید ها تعلق داشت. در بسیاری از نهادهای دولتی و خصوصی در آمریکای شمالی شما نمی
توانید کارمند رنگین پوست ببینید بدون اینکه قانونی ثبت شده در این زمینه وجود
داشته باشد. اگر شما و یک سفید پوست در یک میزان شایستگی برای گرفتن بورس دانشگاهی
یا یک پست کاری خوب قرار داشته باشید، آن سفید پوست است که انتخاب می شود. در
ایران هرچه جوک تحقیر آمیز نژادی و زبانی و جنسی و رنگی و غیره هست ما داریم برای
ملیت های مختلف یا هرآن کس که با معیارهای سلیقه ای ما جور در نمی آید. این ها
دیوارهای متافیزیکی هستند که برقرار می کنیم. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">بازرسی تحقیر آمیز بدنی و مقررات بی معنی مربوط به حمل بار و سین جیم های
شخصی خارج از موازین خصوصی که پس از فروریختن دو برج در نیویورک، در 11 سپتامبر
2001، در مرزهای آمریکا و هم در اروپا برقرار شد به جز هراس و نفرت و بی اعتمادی و
عداوت در میان مردم دنیا بوجود نیاورده است. اینجا دیوار فیزیکی نیست. اگر چه تمام
بدنت را به طور فیزیکی زیر ذره بین می گذارند. یک دیوار ذهنی متافیزیکی هست که یعنی
من و تو با هم متفاوتیم. یعنی ما به تو لطف می کنیم اجازه ی ورود می دهیم. حواست باشد.
مشکلات عدیده ای که بیهوده برای مسافران معمولی پیش آمد از جمله محروم شدن دائمی
از سفر به این کشورها، دنیا را در وضعیتی گذاشته است که نمی دانیم آیا آزاد هستیم،
آیا تعلق به کشوری داریم؟ در کشوری که زندگی می کنیم امنیت وجود دارد؟ آیا من فردا
پشت کدام دیوار خواهم ماند؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">ادامه
دارد...........<span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<o:p></o:p><br /></div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"></span><div style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;">
</span></span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">
</span><br />
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-72944358040852566292017-04-18T19:47:00.000-07:002017-04-18T19:47:17.730-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 20pt;">افغانستانی کوچک در دل</span></i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 20pt;"> دهلی (لاجپَت نَگَر)<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">گزارش از سفر به دهلی نو،
بخش 6</span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">مهین
میلانی</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-gPAy2VSUOjI/WPbNgO447-I/AAAAAAAAAaQ/4k1Hz9W8VF4jFMB_Pc2phCRP-0jArzd2gCLcB/s1600/925639360s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://2.bp.blogspot.com/-gPAy2VSUOjI/WPbNgO447-I/AAAAAAAAAaQ/4k1Hz9W8VF4jFMB_Pc2phCRP-0jArzd2gCLcB/s320/925639360s.jpg" width="320" /></a></div>
<o:p></o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><span style="font-size: small;">کیف پولم گم شد. در اولین روز اقامتمان در خانه ی جدید رفتیم هاستل و از آنها خواهش کردیم که یک تاکسی "اوبر" برای ما بگیرند. آمدیم بیرون دیدیم یک تاکسی ایستاده است. سوار شدیم. از کوچه پس کوچه آمد بیرون. رفت توی بولوار مهاتما گاندی. یک ایستگاه بعد توقف کرد. گفت رزرویشن شما رو لغو کردند. چرا؟ گفت کردند. گفتیم خوب باشه حالا ما رو ببر. گفت نمی شود. ما خودمان نمی توانیم تصمیم بگیریم. از دفتر اصلی به ما می گویند کجا برویم و چه کسی را سوار کنیم. آمدیم پائین. بلافاصله یک توک توک جلوی ما سبز شد. آدرس را دادیم. طی کردیم. 150 روپیه. خواستم دفترم را در آورم آدرس دقیق را بدهم دیدم کیف پولم نیست. رفتیم به سرعت فاصله ی بین جایی که از تاکسی پیاده شدیم تا توک توک را چند بار گشت زدیم. نبود که نبود. توک توک خیلی منتظرمان ماند. ولی ما دیگر نمی توانستیم جایی برویم. 500 دلار آمریکائی، 100 دلار کانادائی، و 200 دلار پوند و یورو و روپیه رفت به باد. به احتمال در تاکسی جا گذاشته بودم. چقدر تاسف خوردم. دیروز من می خواستم بقیه ی کرایه خانه را به "سی داختا" بدهم، پارتنرم پیشقدم شد. خوب دیگر آن پول هم قسمت آن راننده بود. برای شرکتش درست کار می کرد. آیا هیچ در پی صاحب کیف بوده است؟ </span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: small;"><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">نگو اشتباهی سوار شده بودیم. آن تاکسی را کس دیگری سفارش کرده بود. و چون از طرف هاستل نبوده آن ها نمی توانستند ردش را پی بگیرند.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">وگرنه وکیل هاستل ( همان که نامه نوشته بود برای چمدان گم شده ام و هفته ای یک شب در هاستل می خوابید) مرا </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">سین جیم</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"> کرد تا بتواند کاری بکند. برگشتیم خانه. پیاده. افسرده و دل چرکین. اسکایپم نمی دانم چرا کار نمی کرد. تلفن راه دور هم نداشتیم. تا عصر گیج بودم که چه کار کنم برای کردیت کارتی که توی کیفم بود. رفتم هاستل از تلفن بین المللی ماکسیم زنگ زدم و کارت را لغو کردم. فردا رفتیم اداره ی پلیس محل در </span><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Defense Colony</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="font-size: small;"> که گزارشی از گم شدن کیفم تهیه کنم شاید بیمه ی مسافرت خسارتش را جبران کند. نمی کردند. از سفر که برگشتم گفتند محتوای کیف بیمه نیست. ولی کیف پول اگر با همان کارتی خریده باشم که با آن بلیط هواپیما و بیمه خریده بودم و اگر در طی 90 روز گذشته خریداری شده باشد و اگر رسید خرید کیف را داشته باشم می توانند گم شدن کیف را جبران کنند. یعنی که می بایست فاتحه اش را می خواندم. </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-BYkoCpH8sCw/WPbN0iNJKmI/AAAAAAAAAaU/DENnNbwa8tMRYp4ajDQcaRA-b1mekZXVACLcB/s1600/afghansindialittlekabul.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-BYkoCpH8sCw/WPbN0iNJKmI/AAAAAAAAAaU/DENnNbwa8tMRYp4ajDQcaRA-b1mekZXVACLcB/s320/afghansindialittlekabul.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;"><o:p><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">من خودم گزارش پلیس را نوشتم!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دم در اداره ی پلیس، در یک ساختمان بسیار قدیمی با سقف
بلند، ماًمور جوان قد بلند و رعنا توی هشتیِ گسترده و عریض به ما گفت که باید
بروید نمی دانم کجا. من مکث کردم. خسته شده بودیم از پیاده روی توی این بولوار پرسرو
صدا با ترافیک شلوغ و این همه صدای بوق که در چند لحظه سرسام می گیری در آن راه
بروی و فقط می خواهی یک جور خودت را از آنجا بیرون بکشی. برای اولین بار است که می
فهمم "سرسام گرفتم" یعنی چه. گفت خیلی خوب بروید توی دفتر. نوع رفتاری
که همه جا با آن روبرو شدیم. در آغاز منع می کنند به دلایل قانونی یا اینکه خودشان
تصور می کنند که می بایست آنگونه عمل کرد. اما وقتی یک کم از ما سستی و اصرار می
بینند، شل می شوند. این حس را به آدم می دهند که نمی خواهند ما آزرده شویم. ما
راضی می شویم و اما در عین حال این سئوال برایمان پیش می آید که پس قوانین چه؟ یا
که یعنی هیچ قانونی قانون نیست. قانون، قانون انسان ها در شرایط مشخص است. اگر می
شد شل آمد چرا سفت و سخت. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دفتر اطاقی بود بزرگ با مبلمان اعلای قدیمی آنتیک و دو
پیرزن و پیرمرد با لباس هایی که چندان به لباس پلیس نمی خورد و با چهره ای مهربان
و صمیمی و پذیرا پشت میز نشسته بودند. پیرزن گفت کارش را راه بیانداز. نشستیم توی
هشتی. مرد جوان یک برگه کاغذ و قلم برای من آورد گفت بنویس چطور کیفت گم شد. من
نوشتم. نیم ساعتی نشستیم و یک دختر جوان آمد گفت با من بیایید. ما را برد به اطاق
پشتی بزرگ تر با همان نوع مبلمان، لکن تاریک تر، با میز و صندلی و قفسه های بیشتر.
آقای رئیس پشت یکی از میزها در بالای اطاق نشسته بود. دختر مرا نشاند پشت کامپیوتر
گفت خودت تایپ کن. تایپ کردم. نمی توانست بفهمد چه نوشته ام. ولی مهر زد و کاغذ را
داد به دستم. فکر کردم مرا از سر دوانده اند. بعد کاغذ را همان وکیل هاستل نگاه
کرد گفت گزارش واقعی است. برایم عجیب بود. در کشورهای آمریکای شمالی امکان ندارد
تو را به هر دلیلی آن پشت ببرندکه خودت بنشینی پشت کامپیوتر. من ممکن بود هزار دری
وری به ضرر خودشان بنویسم. من می توانستم یا بر اثر ناشی گری فایل هایشان را از
بین ببرم یا آگاهانه اطلاعاتشان را به سرقت بگیرم و ... اما آنها تنها مسئله ای که
برایشان مهم بود پیش بردن کار من بود. و هیچ فکر غلطی توی سر خود نمی انداختند که
شاید من قصد بدی داشته باشم. به طور قطع سرو وضع مرتب و خارجی بودن ما نیز می
توانست تاًثیر داشته باشد. اما این امر به هیچ رو نمی تواند دلیلی قانع کننده برای
کشورهای غربی باشد تا وسایل کارشان را آن هم در اداره ی پلیس در اختیار شما
بگذارند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman";"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-U8tHodj1ngQ/WPbOFDsB4SI/AAAAAAAAAaY/OcLj5h7QDMMRG9Q-BN5L6K7fEISsivQNACEw/s1600/street_food-chandni_chowk-old_delhi-2316.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://1.bp.blogspot.com/-U8tHodj1ngQ/WPbOFDsB4SI/AAAAAAAAAaY/OcLj5h7QDMMRG9Q-BN5L6K7fEISsivQNACEw/s320/street_food-chandni_chowk-old_delhi-2316.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">نوستالژی "شرق طلبِ" من در لاجپَت نَگَر <o:p></o:p></span></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">فردای آن روز که با ماکسیم در جستجوی رستوران افغانستانی (رستوران کابل دهلی) گم شدیم، در عرض سه دقیقه با موتور آنجا را پیدا کردیم. دلی از عزا در آوردیم. ماکسیم گذاشت که من انتخاب کنم. کباب چنجه. جوجه کباب. ماهیچه. سالاد. ماست خوشمزه. دوغ اعلا (این دو قلم آخر ساخت کارخانه ای بودند). و همه ی اینها چیزی حدود فقط 600 روپیه یعنی 9 دلار برای دو نفر. هراندازه بیشتر هم که قیمتش می بود، یگانه بودنش در این شهر که به سختی غذای خوب می شد یافت، قیمت نداشت. ماکسیم آن چنان شوق زده شده بود که بعد، زمانی که من از هاستل کوچ کرده بودم، یکی دوبار دیگر با آگاتا در آنجا غذا خورده بودند. دکوراسیون نیم غربی - نیم افغانستانی در یک فضای نیمه تاریک قرار داشت. یک سمت آن را صندلی های دونفره ی چرمی در دوطرف یک میز برای 4 نفر تشکیل می داد. و در سمت دیگر تعدادی تخت های چهارگوش مفروش با قالی شرقی گذاشته بودند و متکاهایی برای لم دادن. سفره ای در میان و مشتری ها در اطراف آن که با دست غذا می خوردند. لهجه ی افغانستانی شیرین گارسون ها بر مزه ی غذا می افزود و هم چنین شیوه ی پرمهر پذیرائی که نوستالژی "شرق طلبِ" مرا خوب ارضا می کرد و بسیار متفاوت بود از لبخندهای ساختگی گارسون های لوکس در ونکوور که کاملأ روشن است برای گرفتن انعام پرچرب و چیلی. در ونکوور نیز دکوراسیون رستوران زنجیره ای "افغان چوپان" حال و روح شرقی را دارد اما در آنجا کسی فارسی حرف نمی زند. و نوع پذیرائی غربی است. لذا تفاوت بسیار زیاد...و توالتِ تنگ و نه چندان تمیز، درست کنار آشپزخانه قرار داست و یک دستشوئی کوچک در بیرون که صدای اَخ و پُفِ آدم ها را موقع شستن دستشان بعد از توالت، اگر در نزدیک آشپزخانه می نشستی خوب می شنیدی. ولی همین نیز حال و هوای آن طرف را داشت. اذیت نمی کرد. جزئی از آن بود. نمی بایست تکه تکه اش کرد. همه چیز را همانگونه که بود دربست دوست داشتم. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">رستوران در محل "لاچپَت نَگَر"، محله ی افغانستانی ها، قرار داشت. همه به زبان فارسیِ افغانستانی حرف می زنند. تابلوی مغازه ها به زبان فارسی نوشته شده است. از صرافی تا آژانس فروش بلیط هواپیما تا شفاخانه و آرایشگری و بانک و خلاصه همه جور مغازه ای که یک شهر لازم دارد و هرگونه خدمات ضروری دراین محل هست. حالا دیگر این محله شد پاتوق ما و هرزمان راهمان می افتاد در آنجا غذا می خوردیم یا می بردیم به خانه. و نان تنوری می خریدیم که همان جا از تنور در می آمد و برنج اعلا از همان رستوران. گران نسبت به قیمت بیرون. ولی دم دست بود و مطمئن که همان برنج دلخواه است. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">یک هندی را دیدیم در این محل که مانند بقیه به زبان افغانستانی ها خیلی سلیس فارسی حرف می زد. شما اگر به لوس آنجلس بروید، قسمتی دارد به نام </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Fashion Section</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>. اغلب مکزیکی هستند. و انگلیسی نمی دانند. لذا آمریکائی هایی که درآن منطقه کار می کنند نیز به زبان اسپانیائی حرف می زنند. یا اگر به میامی بروید، در دان تاون قسمت هایی هست که مطلقاً انگلیسی حرف نمی زنند. نیاز ندارند. هموطنان خودشان آنجا هستند. ضروریاتشان رفع و رجوع می شود. حتی برای کار های بانکی و اداری نیز کسانی از خودشان به این امور مشغولند و زبانشان را می دانند. در ونکوور چینی هایی هستند که پس از 20 سال هنوز خوب انگلیسی حرف نمی زنند به دلیل میزان زیاد کمیت چینی ها. این کمیت می شود یک قدرت. به صورتی که آن فردی که متولد کشور مبدأ است، مجبور می شود آن زبان را یاد بگیرد. در کانادا دو زبان انگیسی و فرانسه، زبان های رسمی کشور هستند. اما در ونکوور انگلیسی و چینی است که در بیشتر اماکن رواج دارد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">زبان همانگونه که سوسور می گوید فقط یک سیسم دلبخواه نشانه بین دال و مدلول (</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">signifier and signified</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>) نیست، بلکه یک سیستمی از نشانه هاست که واقعیت ها و باورها و دیدگاه های اجتماعی را کنترل می کند و شکل می دهد. زبان می تواند روش اندیشیدن مردم را تحت کنترل خود بگیرد. زبان اکنون به عنوان یک وسیله ی قدرت در بسیاری جوامع استفاده می شود تا هژمونی خود را بر دیگر جوامع با زبان ها و فرهنگ های دیگر اعمال کند. و در برخی از مناطق جهان عامل تبعیض و ستم و زورگویی و اقتدار گرایی شده است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">حال این جامعه ی کوچک افغانستان در دل جامعه ی بزرگ هندوستان، بدین ترتیب به قدرتی تبدیل شده است که در کادر قوانین شکل گرفته ی رسمی و عرف، حرف خود را در محدوده ی خود می زند. از یک طرف باید تابع قوانین کشوری باشد که در آن اقامت گزیده ولی از جانب دیگر در اجتماع کوچک خود زبان و قوانین و رسوم خود را با ایجاد نهادهایی مشابه آنچه که در کشور خود داشته است و به طور خود به خودی با رواج زبان و در نتیجه فرهنگ، یک نوع بیناکنش فرهنگی ایجاد می کند. در "لاجپَت نَگَر" ما مواجه با کسانی بودیم که به هیچ رو هندی یا انگلیسی نمی دانستند. اما از آنجا که در محیطی می زیستند که می توانستند به راحتی ارتباط فرهنگی برقرار کنند، حس بیگانگی و غربت کمتر در میانشان دیده می شد. و اینکه افراد هندی به راحتی جذب این محیط می شوند و به زبانشان حرف می زنند، بی آنکه حس کنند چیزی به آن ها تحمیل شده است، علتش را شاید باید در این جست که افغان ها نیز خود یک نوع تابعیت را پذیرفته اند و مالک آن قدرتی نیستند که در بسیاری جوامع پرزور مثل آمریکا، که زبان انگلیسی حتی در کشور خود در میان سیاهان، زنان، جوانان، اقلیت ها یک برتری بوجود می آورد. زبان اینجا به طور عمده بیشتر همان نقش اصلی خود یعنی ارتباط گیری را بازی می کند بدون اینکه بخواهد هژمونی خود را اعمال نماید. فقط یک وسیله است ولی خواه نا خواه از این طریق فرهنگ خود را نیز منتقل می کند و بدین ترتیب صاحب قدرتی می شود که در خود زبان مستتر است، قدرتی که هراندازه بیشتر توسعه یابد، همه گیرتر می شود. مثل این می ماند که شما تبحری بی نظیر در سخنرانی داشته باشید یا قلمی توانا که کمتر کسی یارای رقابت با شما باشد. شایستگی شما امتیازی برای شما ایجاد می کند و از این طریق شما از طریق سخنرانی و قلم فرهنگ خود را نیز منتقل می کنید، در حالی که رفیق شما که شاید از این تبحر برخوردار نباشد چنین مزیتی را نخواهد داشت. حتی اگر از نظر عقلانی و فلسفی از شما سر باشد. لذا اوست که فرهنگش گسترش می یابد. </span></div>
<br />
<o:p><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman";"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-0Vmn8LxA5_U/WPbOXzktW8I/AAAAAAAAAac/0LloM00I-jEaUYFbqIEhNfyvCIiyVvC-wCLcB/s1600/151208152436_delhi_kabul_little_640x360_bbc_nocredit.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-0Vmn8LxA5_U/WPbOXzktW8I/AAAAAAAAAac/0LloM00I-jEaUYFbqIEhNfyvCIiyVvC-wCLcB/s320/151208152436_delhi_kabul_little_640x360_bbc_nocredit.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br /></div>
</o:p>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">هندوستان، از میان کشورهای همسایه تنها کشوریست که کمتر
مشکلی برای دادن ویزا به افغان ها دارد. علت آن را می بایست در دیدگاه دموکراتیک
به نوع بشر که در آنها وجود دارد دید. همانگونه که هند هر مذهب و زبان و فرهنگی را
در دل خود جای می دهد و به عبارتی انسان بودن آدم ها در درجه ی اول مطرح است، با
افغان ها نیز که خواسته اند کشورشان را ترک کنند به مثابه انسانی بر خورد می کنند
که در شرایط سخت افغانستان زندگی برایشان غیرقابل تحمل بوده است. برخلاف بسیار
کشورهای دیگر همسایه که به دلایل ناامن بودن افغانستان، و هراس از اینکه نکند فردی
که از آنجا بیرون می آید چه بسا شاخص های ناامنی را با خود حمل کند، یا اجازه ی
ورود به آنها نمی دهند یا نوع برخوردشان بسیار زننده و نژادپرستانه است. فراموش نکنیم
بخصوص در سال های آغاز مهاجرت افغان ها به ایران، ایرانیان چگونه با آنان برخورد
می کردند و هنوز که هنوز ما می بایست شرمنده ی این کج رفتاری ها باشیم، حتی اگر به
دلیل تراماهای گوناگون ناشی از نابسامانی های موجود در این کشور، افرادی با مختصات
غیرانسانی نیز در میان آنها یافت شود. پدیده ای که در هر کشور دیگری با هر شرایط
می توان شاهدش بود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در سال های گذشته که جنگ با شوروی و جنگ با طالبان
دمار از روزگار مردم در می آورد و هم الان <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">که با جنگ میان قبایل و حوادث انتحاری و ترور و
انفجار مین ها، وضعیت نا امن کشور کماکان هراسناک و دلهره آور است، مردمی در
افغانستان که رو به مهاجرت می آورند راحت تر به هندوستان سفر می کنند. بسیاری از
آنها از سال ها پیش در آنجا اقامت گزیده اند. و برای برخی هند یک اقامتِ موقتی و
گذری است برای مهاجرت به کشورهای غربی. تعداد زیادی از افغان ها نیز برای معالجه و
عمل جراحی به هندوستان می آیند. براساس گزارش دویچه وله در تاریخ اول دسامبر 2013 </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>]</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> "</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">هر ماه
هزاران افغان برای تداوی به هندوستان می روند. کمبود خدمات صحی، ادویه های بی
کیفیت و معالجه های غیرتخصصی در افغانستان باعث شده است که مراجعه مریضان افغان به
شفاخانه های هندی افزایش یابد.... شماری از مردان و زنانی که به تنهایی به
هندوستان سفر می کنند، آنجا ترجمان می گیرند. تقریبا همه این افغان ها به منطقه
"لاجپت نگر" در حومه دهلی جدید می روند که به دلیل علاقمندی افغان ها به
آن به نام "افغانستان کوچک" نیز یاد می شوند. شفاخانه های این محله در
این میان در برابر ازدحام مراجعین آمادگی دارند."<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">اشرف حیدری، معاون سفیر افغانستان در دهلی جدید می گوید: «روزانه حدود هزار
افغان به هندوستان می آیند. حدود 70 درصد آنها برای معالجه و درمان به اینجا می
آیند». این افراد برای معالجه امراض قلبی و همچنان انواع مریضی های عصبی،
ارتوپیدی، تکلیفی های نسایی و دیگر مشکلات راه هندوستان را در پیش می گیرند.</span><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">حیدری می گوید
بسیاری این مریضان بعد از این که از تداوی داکتران افغان ناامید می شوند به
هندوستان سفر می کنند، زیرا از دید این مریضان، داکتران افغان پیش از این که در
فکر صحت یابی مریضان شان باشند، به فکر منفعت پولی اند. اشرف حیدری می گوید:
«سیستم صحی افغانستان نقایصی دارد و از استندرد پایینی برخوردار است». او به
توضیحات اش ادامه می دهد: «بسیاری عملیات های جراجی در داخل کشور انجام شده نمی
تواند». براساس آمار وزارت صحت افغانستان، اقتصاد این کشور سالانه 240 میلیون دالر
امریکایی را به دلیل سفر مریضان به خارج از دست می دهد. (همان). " </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">از مدتی
به این سو برخی شفاخانه های هندی برنامه های تحصیلی را برای ارتقای ظرفیت داکتران
افغان پیشکش می کنند. از سوی دیگر، وزارت صحت افغانستان اعلام کرده است که این
کشور می خواهد بخش خصوصی صحت را بهبود بخشد. اما تا زمانی که سیستم صحی افغانستان
بهبود می یابد، هندوستان به عنوان نخستین آدرس برای مریض ها و مریضداران افغان
باقی خواهد ماند."</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>[</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> (همان - من کلمات
و جمله بندی ها را عین همان که در دویچه وله آمده است به زبان فارسی افغانستانی
حفظ کرده ام)</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-vCdrrFtbzHI/WPbOpgOIFQI/AAAAAAAAAag/ASviuK612pYt5IXJ1dZDmDoUUAeM-lYjgCLcB/s1600/20131105151807.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-vCdrrFtbzHI/WPbOpgOIFQI/AAAAAAAAAag/ASviuK612pYt5IXJ1dZDmDoUUAeM-lYjgCLcB/s320/20131105151807.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</span><br /></div>
</o:p></span></span><span style="font-size: small;"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">دست توی جیب نمی بردم. چه حس خوبی!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دفعه ی اول که با پارتنرم به رستوران کابل دهلی رفتیم تصمیم
گرفتیم از رستوران افغانی پیاده به خانه برگردیم. به اشتباه مسیر برعکس را طی
کردیم. بعد تصمیم گرفتیم سوار توک توک بشویم. دیدیم یک اتوبوس در ایستگاه ایستاده
است. سوار شدیم و درست نزدیک خانه پیاده. این بود که پس از آن بیشتر با اتوبوس همه
جا می رفتیم. اما خوب مثل بقیه در میان خیل منتظران می بایست وسط خیابان می
ایستادیم و دست تکان می دادیم که اتوبوس حتماً بایستد. و شتابان به سویش می
دویدیم. اتوبوس ها همه بلااستثناء در وسط خیابان مثلاً توقف می کردند. یعنی من حتی
یک بار ندیدم که اتوبوسی حتی نزدیک کنار جدول خیابان در ایستگاه توقف کند. حتی در
خیابان های خلوت تر. گاهی شاگرد شوفر سرش را از پنجره بیرون می کرد و مقصد را
فریاد می کشید. اتوبوس در حال حرکت سوار می کرد. سوار شدی، شدی. نشدی جامی ماندی.
هنگام پیاده شدن هم می بایست خودت را به در جلو برسانی و سریع پیاده شوی. وگرنه
اتوبوس معطل نمی کند. از در عقب می بایست سوار می شدیم و شاگرد شوفر که یک جایی توی
صندلی در جلو یا پشتِ در نشسته بود، با یک ماشین حساب، وقتی مسیرت را به او می
گفتی، حساب می کرد و میزان پول بلیطت را می گفت. نسبت به مسیر کوتاه یا بلند از 5
تا 20 روپیه هزینه ی یک بار سفر با اتوبوس بود. اما اتوبوس به مقدار کافی برای
هرمسیری وجود داشت و مسافر روی زمین نمی ماند. برخی اتوبوس های نو هم کار می
کردند. اما دیدیم اتوبوس هایی که مال عهد عتیق بودند ولی خوب کار می کردند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">من که دست توی جیبم نمی کردم. نه به این دلیل که دیگر نه
جیبی و نه پولی. و نه فقط برای بلیط اتوبوس. بلکه جهت پرداخت هر خرید و هر خدماتی
او بود. و چه حس خوبی. من با آرامش صبر می کردم که کار پرداخت صورت بگیرد. اصولأ
به این امر فکر نمی کردم. می دانستم کسی هست. و این حس قشگی بود. در عین حال این
حس را هم داشتم که انگار همه چیز مجانی است. انگار پول در این دنیا معنایی ندارد.
امکانات وجود دارد برای هرکس. داد و ستد و معاملات کاسبکارانه به نظرم محو شده
بود. این حس را وقتی در استانبول داداش این همه را به عهده می گرفت داشتم. و یا در
پاریس وقتی جلال سهم همه را می پرداخت. یا علی در سیاتل. با او که بودیم ناخودآگاه
خودمان را عقب نگاه می داشتیم. یا فرامرز در ونکوور که این حس "کسی
داشتن" را که خیلی معنا دار بود، کاملأ در تو جای می داد. و آقای جعفر زند از
انجمن اندیشه که این همه آدم را در شام شب عید نوروز امسال در پاستا پلو میهمان
کرد. یا ژاکوب که نمی گذاشت که حتی کیف پولت را با خودت حمل کنی. حس بودن یک کس با
تو و حس یکی بودنش با تو و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>حساب و کتاب
نکردن قشنگ بود. همواره برای حفاظت یکدیگر انگشتانمان، در این خیابان ها و بازارها
و متروی شلوغ با موج عظیم سیاه متحرک و روان که نمی توانی در آن قدم از قدم برداری،
در یکدیگر فرو رفته بود. گاهی تصور می کردم دختر کوچولوی آقاجونم هستم که او دست
هایش را سفت و محکم در خیابان می گیرد که محفوظ باشد. دختر کوچولویی که فکر می کند
یک پشتیبان به بلندای کوه دماوند دارد. چقدر آقاجون را دلتنگ هستم. آن خدای یگانه
ی من. حتی تا روز آخر این محافظت از یکدیگر به شکل دست های در هم رفته وجود داشت، با
همه ی کج فهمی هایی که سفر را چرکین می کرد. پارتنر آقاجون نبود. هیچ کس جای آقاجون
را نمی گیرد.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ادامه دارد..............<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "times new roman";">
</span></div>
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">
</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-16147250447504364602017-04-18T19:33:00.001-07:002017-04-18T19:33:29.723-07:00
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 20pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ازدواج خارجیان در هند در عرض دو ساعت<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">بخش 5 از گزارش سفر به دهلی </span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">مهین میلانی</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-LwW23edEvos/WPbJn-E573I/AAAAAAAAAZs/SFY0r6sGMawSXmumqlB5ziov3cHUC6TDACLcB/s1600/indian-Trip-Milani-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-LwW23edEvos/WPbJn-E573I/AAAAAAAAAZs/SFY0r6sGMawSXmumqlB5ziov3cHUC6TDACLcB/s320/indian-Trip-Milani-1.jpg" width="306" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">به هیچ رو گمان نمی بردم به این سهولت و سرعت یک محل زیست
بی نظیر پیدا کنم. از طریق آن لاین و آژانس معاملات ملکی. و آن هم در ورای یک
ساختمان بسیار معمولی با سر و وضعی اندک بهتر از نمای بقیه ی ساختمان ها در </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">South Extension</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>. دو ساعت پس از ارسال ایمیل با من تماس گرفت و دو ساعت بعد تر دم
در هاستل حاضر بود. نمی دانستم طرف از چه قماشی ممکن است از آب دربیاید. با ماکسیم
فرانسوی و آگاتای لهستانیِ مقیم آلمان، هم هاستلی هایم، سوار دوج کاراوانِ "سی
داختا" شدیم. یک جوان خوش برورو و مبادی آداب و رسومِ آشنا با غربیان که با
لهجه ای به مراتب بهتر از بسیاری از هندیان زبان انگلیسی را صحبت می کرد. هنوز در
حال معارفه و سلام و علیک در داخل اتومبیل بودیم که به محل رسیدیم. دو خیابان آن
سوترکِ هاستل. دیواری واقعی و نه میله های آهنی ساختمان را از خیابان مجزا می
ساخت. در ورودی آهنیِ مطمئن و محکم به روی ما باز شد. یک سرایدار قبل از اینکه
وارد راهرو بشویم توی کیوسکش پاس می داد. "سی داختا" ما را از طریق
آسانسور نقلی فرستاد به طبقه ی دوم و خود با "راحول"، مدیر ساختمان، از
طریق پله ها به ما ملحق شدند. در طبقه ی دوم، آپارتمان دو طبقه برای ما دونفر که
می خواستیم یک ماه آنجا بمانیم، خیلی بزرگ بود. و سالن تاریکی هم داشت که به مزاق
من سازگار نیست. اما استودیوی بغلی حرف نداشت باسقفی بلند و پنجره ای سراسری که به
بالکن و خیابان باز می شد و پرده های سنگین قهوه ای و شیری پشت تورهای ضد پشه و
شیشه های دوجداره که بخشا بر جلا و زیبائی اطاق می افزود. رنگِ کِرِم و گرمِ
دیوارها و قفسه بندی های مدرن، ساخته ی دست و هنرمندانه و نه بازاری، به رنگ
شکلاتی، نشان از آشنائی صاحب ملک با فرهنگ غربی و هم هنرمندانه داشت. تخت دونفره ی
کوئین واقعی: یعنی نه سوار بر روی فنر از نوع تخت در هتل های آمریکای شمالی، بلکه
تخت محکم گردوی اصیل با تشکی کلفت از نوع تشک های هم نرم و هم سفت پشمی خودمان در
ایران. یک نیمکت پهن و درازِ با لبه ای باریک در دوطرفِ کم عرض تر و دو کوسن بزرگ بر
روی آن که در وسط <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>سالن قرار داشت و ما
کوسن ها را روی زمین گذاشتیم و از نیمکت به عنوان میز نهارخوری از نوع ژاپنی استفاده
کردیم. یک میز کار چسبیده به دیوار برای کامپیوتر و کار نوشتن و قفسه های بالایی
برای کتاب هایمان نیز گویی سفارشی برای ما ساخته شده بود. یک دستگاه فیلتر آب و ماکروویو
که البته ما هیچ استفاده از آن نکردیم، یک چراغ خوراک پزیِ تازه از کارخانه در
آمده با دوشعله که بر روی آن ارگانیک ترین غذا ها را باخرید سبزیجات از چرخی های
دمِ خانه پختم. یک کتری برقی، یک توستر در آشپزخانه ی نقلی ولی راحت، با پارچ آب
که همواره آن را در یخچال جادار و بزرگ جا می دادیم، و ظروف برای آشپزی و سرویس
برای چهارنفر چیزی کم نمی گذاشت... و یک حمام بزرگ با موزائیک های سراسری کرم و
قهوه ای و سفید مدرن، بدون وان با دوش متحرک که می توانستی هرگونه می خواهی از آن
استفاده کنی و با یک دیوار شیشه ای که آن را از دستشوئی و توالت مجزا می ساخت و
پنجره ای که بخار آب از آن به در می رفت. و البته یک دستگاه تلویزیون و ویدئو و...
که ما هیچ استفاده ای از آنها نکردیم. و ماشین رختشوئی که در پشت ساختمان قرار
داشت و هر روز اگر می خواستیم کارگران می آمدند و استودیو را کاملأ تمیز می کردند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-bTB_pEHHTcs/WPbMAh9MdYI/AAAAAAAAAaE/NMbYdWVSwq4Z5-R2zRn-TS3aK-BujvUFQCLcB/s1600/IMG_3492.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://2.bp.blogspot.com/-bTB_pEHHTcs/WPbMAh9MdYI/AAAAAAAAAaE/NMbYdWVSwq4Z5-R2zRn-TS3aK-BujvUFQCLcB/s320/IMG_3492.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">معامله بدون چانه زدن؟!</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">"سی داختا" گفت 1150 دلار آمریکائی برای یک ماه
اقامت. همین مقدار را می بایست برای اطاق خصوصی در هاستل بدون هیچ کدام از این
تجهیزات و بدون اینکه این حس بودن در خانه را در آنجا داشته باشیم، می دادیم . چانه
زدم تا 850 دلار آمد پائین. رسمی که در هر معامله ی کوچک و بزرگ و خرید هر شیئ
قابل و ناقابل در هند معمول است وگرنه یک کلاه بزرگ بر سرت خواهد رفت. اما 200
دلار هم اضافه برای کمیسیون خودش می خواست. گفتم تو که زحمتی نکشیدی. ما اولین
خانه را پسندیدیم. گفت این تبحر من است که فهمیدم شما را کجا باید بیاورم. زیاده
از حد حساب می کرد برای کمیسیون یک ماه خانه ی اجاره ای. ولی آچمزم کرد. بخصوص که
از شادیِ یافتن این محل به این سرعت در پوست نمی گنجیدم. به علاوه، اغراق است و نه
قابل قیاس - می دانم، اما اندکی مثل این بود که به وان گوگ بگویی فقط 5 دقیقه وقت
گذاشته ای پورتره ی مرا بکشی. درجوابت می گوید: 5 دقیقه به علاوه ی 40 سال کار و
تجربه. دست آخر هم موقع تخلیه ی خانه 40 دلار برای برق، 20 دلار برای کاغذ بازی
های مربوط به قرارداد (نمی خواست قرارداد ببندد ولی من اصرار داشتم. زیرا هیچ نمی
دانی با چه کسی طرف هستی)، و 30 دلار هم برای رکورد پلیس (جهت نگارش قرار داد.
حالا "سی داختا" محکم کاری می کرد که اگر موردی پیش آمد بدانند چگونه
پیگرد ما باشند). بعدها یکی دونفر از هندی های اهل بخیه گفتند که در این محل چنین
خانه ای را خیلی خوب اجاره کرده ایم. به نظر من اگر بیشتر وقت می گذاشتم، می شد
خانه ی ارزان تری پیدا کرد. خانه در واقع یک </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">guest house </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بود برای اجاره ی خانه به مدت کوتاه. اما یک
خانواده ی افغان چهار ماهی بود که در طبقه ی پائین می نشستند. ما قرارداد را برای
سه ماه بستیم با گزینه ی تخلیه در هرزمان خواستیم، مشروط بر اطلاع کتبی در سه روز
قبل از خالی کردن خانه.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">روز بعد که قرار داد را آورد، امضاء صاحب خانه را نداشت. و"سی
داختا" می گفت که باید پول را تمام و کمال بدهم. تازه کلید را هم به من نمی
داد. این بار نیز آگاتا با من همراه بود. من بگو. "سی داختا"<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بگو. بالاخره توافق کردیم که من 730 دلار بدهم.
کلید را بگیرم. و روز بعد، یعنی در اولین روز اقامت ما در استودیو، او با قرارداد
امضا شده بیاید که من قرار داد را امضا کنم و بقیه ی کرایه را پرداخت. آگاتا که
هردو روز شاهد جدل های من با "سی داختا" بود گفت تو که خودت شرقی هستی
حواست به همه چیز هست. ما غربی ها نه چانه زدن بلدیم، نه این ملاحظات را می شناسیم.
دو سه روز کار اجاره ی خانه طول کشید و من نتوانستم 24 ساعت قبل تر اطاق خصوصی را
که در هاستل رزرو کرده بودم لغو کنم و گفتند 2500 روپیه باید جریمه بدهم. به </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">booking.com </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>. چرا که هاستل را از طریق آنها گرفته بودم. اما نتوانستم آن لاین
جریمه را بپردازم. فکر کنم خود بخود فراموش شد. مگر اینکه یک روز ببینم از کردیت
کارتم کسر کرده اند. </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-qUfn7DLi4DM/WPbKCmhpI9I/AAAAAAAAAZw/CjPV3Y3HVv4jZ2_TZvOKIMYt-2QDXuNdgCLcB/s1600/indian-Trip-Milani-3-450x255.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://3.bp.blogspot.com/-qUfn7DLi4DM/WPbKCmhpI9I/AAAAAAAAAZw/CjPV3Y3HVv4jZ2_TZvOKIMYt-2QDXuNdgCLcB/s320/indian-Trip-Milani-3-450x255.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">انگشت نگاری در خیابان<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">روزی که می خواستم بروم فرودگاه به استقبال پارتنرم، ماکسیم
هم می خواست برود فرودگاه تا اطلاعاتی جهت ارسال موتورش به دوبی کسب کند. اگرچه
هنوز نمی توانست اقدامی در این زمینه بکند. زیرا می بایست نخست ویزایش را از سفارت
ایران می گرفت. پس از یک ماه و نیم انتظار سرانجام یک آژانس ایرانی از ایران تقبل
کرده بود که مسئولیت حمایت از او را بپذیرد. حال این آژانس ماکسیم را از کجا می
شناخت که تقبل کرده بود او را حمایت کند معلوم نبود. یک فرمالیته بود. ماکسیم می
بایست مبلغی بپردازد (گمان کنم یک چیزی حدود 200 دلار) و آنها هم به طور کتبی
حمایت از او را گواهی کنند. حال می بایست فرمی را با انگشت نگاری به سفارت می برد.
چند روز قبل با یکدیگر به سفارت ایران رفته بودیم. ماکسیم اول با یک نفر مقابل
سفارت ایران قرار داشت تا بیاید و ترتیب انگشت نگاری او را بر روی فرم بدهد. او را
از طریق آن لاین پیدا کرده بود. و آن فرد ترجیح می داد بیرون از دفتر کارش این کار
انجام بگیرد. در هر صورت با فرمی حک شده با اثر انگشت های ماکسیم رفتیم به درون
سفارت ایران، که مانند همه ی سفارت های خارجی در محله ای دور از هر منطقه ی
مسکونی، تجاری، اداری قراردارد. یک دکه ی فروش میوه یا فروش غذا یا یک مغازه دیده
نمی شود. ساختمان ها اغلب در میان باغی در اندشت محصور با دیوار های بلند و درختان
تنومند قرار دارند. بی اینکه هیچ نیروی نظامی در کار باشد، خود به خود سفارت خانه
های خارجی در یک قرنطینه ی محافظ قرار گرفته اند. به ندرت افرادی در خیابان دیده
می شدند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">کارمندِ مسئولِ رسیدگی به امورِ ارباب رجوع هندی است. نگاهی
به فرم انگشت نگاری انداخت و گفت که انگشت ها تک و توک در جاهای مختلف فرم حک شده
اند. می بایست پنج انگشت دو دست کنار هم در دو محل فرم حک بشوند. آمدیم بیرون.
ماکسیم به آن فرد انگشت نگار زنگ زد و این بار نیز طرف خواست بیاید همان جائی که
ما ایستاده بودیم. یعنی مقابل سفارت ایران. ما رفتیم و یک ساعت در آن سوی خیابان
منتظر شدیم. برای من عجیب بود که چرا انگشت نگاری را درون خود سفارت انجام نمی
دهند. اصولن این انگشت نگاری چقدر می تواند معتبر باشد؟ از کجا معلوم انگشت های کس
دیگری را حک نکرده اند. شگفتی دیگر من در مورد کار انگشت نگار در خیابان بود. آیا
مکان ثابتی نداشت و به دروغ به ماکسیم گفته بود که آمدن مشتری نزد من مشکل است و
من با موتور کار آنها را راه می اندازم؟ کار را هم که راه نیانداخته بود و نمی
دانست که چگونه باید انگشت ها را بر روی کاغذ جوهر مالی و حک کند. باری آن مرد آمد
و یک چهارپایه زیرش گذاشت و توی خیابان جعبه ی جوهر را از تو ی بساطش بیرون کشید و
انگشتان جوهری ماکسیم را بر روی فرمی جدید حک کرد. و باز از ماکسیم پول گرفت،
هزینه ی کار خطایی که خود او مسئول جبرانش بود. در سفارت، کارمند هندی هر دو فرم
را از ماکسیم گرفت. و ما مانده بودیم که آیا فرم دوم هم به درستی بر رویش کار نشده
است یا اینکه کارمند نیز خود نمی داند کدامیک درست است؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">امروز، قبل از اینکه ماکسیم مرا به فرودگاه برساند باز سر
راهمان به سفارت رفتیم. می بایست ساعت چهار می رفت. ویزا هنوز حاضر نبود. ماکسیم
مرا کماکان به فرودگاه رساند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-9c0f-aCN9Dg/WPbKb5T3FiI/AAAAAAAAAZ0/jiecwmQES3EzeTaa_W-su9z80tpmX0MhACLcB/s1600/indian-Trip-Milani-2-508x510.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-9c0f-aCN9Dg/WPbKb5T3FiI/AAAAAAAAAZ0/jiecwmQES3EzeTaa_W-su9z80tpmX0MhACLcB/s320/indian-Trip-Milani-2-508x510.jpg" width="318" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">برو مادرت را بیار<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">سفارت افغانستان نیز در حومه ی مخصوص سفارت های خارجی دیگر
در منطقه ی سرسبز با هوای تمیز "شاناکیاپوری" قرار دارد. منطقه ای که
گویی در دهلی نیست. در هند نیست. در کشوری دیگر است. و همانطور که گفتم منطقه ایست
کاملأ مجزا از مناطق مسکونی و تجاری و اداری. تفاوتی که سفارت افغانستان با سفارت
های دیگر و از جمله سفارت ایران و کانادا و آلمان و غیره دارد در این است که ساختمانی
بسیار کوچک و محقر تر نسبت به بنای دیگر سفارت خانه های خارجی دارد و نیز همه ی
کارمندان آن افغان هستند. مراحل ورود به درون سفارت و گیشه ی مخصوص کارمند سفارتی
که به کار شما رسیدگی کند چندان پیچیده نیست. در سفارت کانادا در آغاز در یک اطاقک
کنترل بدنی از شما می کنند. سپس در پشت باجه ی شیشه ای امر درخواستی ات را مطرح می
کنی و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آنگاه در یک سالن بزرگ می بایست در
انتظار بنشینی. پس از مدتی به درون یک اطاقک دیگر می روی و پشت شیشه از درون باجه
با کارمند صحبت می کنی. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در سفارت افغانستان تلفنت را می گیرند و تو را به درون می
فرستند. درمقابل باجه با کارمند صحبت می کنی. در فضایی خودمانی تر در یک محوطه ی
کوچکتر، کمتر رسمی تر. همانجا می نشینی تا به کارت رسیدگی کنند. کارمند می آید
بیرون. مدارک لازم را می گیرد و سپس باز می آید بیرون پاسخت را می دهد. ظهر بود و
کار دفتر یک ساعت تعطیل. کارمندان درون سفارت تغذیه می شدند با غذایی که، به گفته
ی زوجی که آنجا آمده بودند پاسپورتشان را تمدید کنند، توسط آشپز در همان جا پخته
می شد. از توی سالن، وقتی در ورودی به دفاتر باز می شد، می شد تابلوی آبدارخانه را
بر روی یکی از درها دید. سرویسی که در هیچ یک از سفارت ها (آن چند تایی که من در
دهلی دیدم) وجود ندارد. این زوج تلاش می کردند که بتوانند برای کانادا اقامت
بگیرند. پروسه ای که اغلب افغان ها در<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>هند
قصد انجامش را دارند. چند افغان دیگر هم در مقابل سفارت کانادا بدین منظور آمده
بودند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-2ez3wKw-WZU/WPbKsPGyJoI/AAAAAAAAAZ4/cgmzOcWRlK0-exnejoD2-003qfs3raX8gCLcB/s1600/indian-Trip-Milani-1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="189" src="https://2.bp.blogspot.com/-2ez3wKw-WZU/WPbKsPGyJoI/AAAAAAAAAZ4/cgmzOcWRlK0-exnejoD2-003qfs3raX8gCLcB/s320/indian-Trip-Milani-1.gif" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-18746209826962416422017-04-12T13:06:00.001-07:002017-04-12T13:34:26.378-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: x-large;">آکادمی جوایز ادبی در
کجا قرار دارد؟<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: large;">"رویای مادرم" و "کیسه ی استخوان های
سرباز"<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-R9nacqlSjS4/WO6IYItJXNI/AAAAAAAAAZQ/be_8UkQAaW0W3_xs-9u2Z0IvpadabCuVwCLcB/s1600/alice-munro-with-nobel-medal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-R9nacqlSjS4/WO6IYItJXNI/AAAAAAAAAZQ/be_8UkQAaW0W3_xs-9u2Z0IvpadabCuVwCLcB/s320/alice-munro-with-nobel-medal.jpg" width="263" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">داستان کوتاه "رؤیای مادرم" از آلیس مونرو برنده
ی جایزه ی ادبی نوبل 2013 و مَن بوکر در سال 2009، داستان برگزیده ی این هفته از
جانب "کافه راوی" شروع تکان دهنده ای دارد، و سپس وقتی جورج در جنگ کشته
می شود، خانواده ی او، بیوه ی جورج یعنی مادر راوی را به خانه ی خود می برند.
مراسمی که در اولین روز ورود بیوه برگزار شده است، تنش های ناشی از دست رفتن این
شهید جنگ را بسیار زیبا بازنمائی می کند و این تصور را در تو بوجود می آورد که با
یک نوآوری در ادبیات داستان کوتاه روبرو شده ای. اما این چنین نیست. اگر چه شخصیت
های داستان بسیار بارز هستند و هرکدام می توانند منبع موضوع یا موضوعات بکر برای
داستان گویی باشند، اما ادامه ی داستان ما را می نشاند در یک خانه ی دوردست در یک
شهرستان کوچک با زمین های کشاورزی در شرق کانادا در دهه ی 40 و 50 میلادی و راوی گویی
برای همسایه اش نقل قضیه ای عادی می کند. مرا بیشتر به یاد داستان های آشپزخانه ای
یا آپارتمانی موجود در ایران می اندازد. به عنوان برنده ی جایزه ی نوبل انتظار می
رود از او داستانی بخوانی در سطح </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">The Cask of
Amontillado </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از ادگار آلن پو یا </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">Shawl </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نوشته ی سینتیا اوژیک.
اما انگار سطح انتخاب ها بسیار پائین آمده است. یا که در غرب دسترسی کافی به ادبیات
شرق دست کم موجود نیست، ادبیاتی در سطح "سنگ صبور" عتیق رحیمی از نویسندگان
افغانستان. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">اما آن مراسم در مناسبت با کشته شدن پسر خانواده مرا به یاد
بخشی از کتاب خودم "تهران کوه کمر شکن " می اندازد که خبر کشته شدن پسر را
در جنگ ایران با عراق در خانواده ترسیم می نماید<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>فضایی را که در آن زمان در جامعه وجود دارد. فکر کردم شاید دوست داشته
باشید یک نگاهی به آن بیاندازید:<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-JtDjp0BhcjM/WO6KGXeDE2I/AAAAAAAAAZc/ei2Q9V3KK0sploE0p7foIg6dGvEFM-g6wCLcB/s1600/12191926_499311316896914_8394520993296908661_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-JtDjp0BhcjM/WO6KGXeDE2I/AAAAAAAAAZc/ei2Q9V3KK0sploE0p7foIg6dGvEFM-g6wCLcB/s320/12191926_499311316896914_8394520993296908661_n.jpg" width="234" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">"کیسه ی استخوان
های سرباز"<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">"...</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">لوازم خانه و اتومبیل و بقیه ی وسایل منزل را مردم به قیمت
گران می خریدند.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>گاهی از سهمیه های دولتی <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اگر احتمالاً به آنها تعلق می گرفت. این وسایل
را فراهم می ساختند و چه دست و پایی که گاه شکسته نمی شد. چه بند بازی هایی نبود
که به طرفند به کار نمی رفت. رشوه خواری و پارتی بازی و فساد از بالا تا پائین بی
داد می کرد برای فراهم آوردن وسایلی که گاه ضرورت فوری نداشت. برخی افراد اگر می
توانستند تعداد بیشتری از این لوازم را تهیه کنند، آنها را می خریدند و انبار می
کردند تا بعدها با قیمتی مناسب تر آن را در بازار آب کنند. بازار سیاه همه جا راه
باز کرده بود...می نوش به عنوان همسر شهید می توانست لوازم منزل از جمله تلویزیون
و اتومبیل با قیمت دولتی بخرد. جزء نفرات اول لیست قرار داشت. در آغاز مخالفت کرد
که ما شهید نمی دهیم که در عوض وسایل خانه بگیریم. ولی راضی شد. وقتی عروسی کرده
بود هیچ به عنوان جهیزیه نخواسته بود. اکنون نیز با اینکه استاد دانشگاه بود چندان
درآمدی نداشت که بخواهد با آن یک اتومبیل بخرد. می بایست سر کار برود. فعالیت های
مافوق بسیار داشت و هم بچه ی کوچکش را می بایست اینجا و آنجا جا به جا کند. داداش
با خوشحالی اتومبیل را آورد. خوشحالیش از این بود که می نوش را شاید خوشحال کند.
می نوش آیا از این ظواهر زندگی خوشحال می شد؟ چه کسی می دانست او در اندرونش چه می
گذرد. شوهرش اولین مرد زندگی او، او را حلواحلوا می کرد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دورش می چرخید. باید هم. می نوش یک جواهر بود.
و می نوش یاد گرفته بود که شهید میهمانِ خانه ی خدا در بهشت است. پذیرفته بود و
ظاهراً می بایست خوشحال باشد که شوهرش <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پدر
بچه اش <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>حالا در بهشت است. و...که او شهید
شد تا پلیدی از بین برود<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تا مردم به راه
راست هدایت شوند...ظاهراً حتی گریه نمی کرد. او حالا از شوهر شهیدش صد برابر بیشتر
به مبانی مذهبی چسبیده بود و با رنجی که بعد ها در زندگی متحمل شد، بیشتر از شوهر
سابقش به شهادت رسید. شهید زنده هم او بود...داداش وقتی اتومبیل را از در پشتی به
درون حیاط آورد، همه رفتند اتومبیل را ببینند. این امکانات وسایل رفاه بود و لازم
برای زندگی. و آن ها زندگی می کردند حتی با شهیدشان <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با غم واندوه از دست رفته. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>این شهادت با مرگ معمولی تفاوت داشت. این شهید
افتخار و سربلندی نیز می آورد. از می نوش همه به عنوان زن شهید نام می بردند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و بچه اش بچه ی شهید بود. دور و برش همیشه پر
بود<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>هیچ گاه تنها نمی ماند...کشته ها
واعدامی های کمونیست یا سازمان مجاهدین خلق را اما حتی اجازه ی دفن نمی دادند.
بعدها قبرستان آنها را خراب کردند. بازماندگانشان فقط بطور مخفی درمیان خود
عزاداری می کردند و اشک می ریختند. و من حس می کردم حتی صِفر<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زیر صِفر نیز به حساب نمی آیم. چه باید می
کردم؟ <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">داداش کوچولو از خدمت سربازی معاف شده بود<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به علت فلج شدن دست. این بار از جانب سازمان
بسیج پاسداران به جبهه رفته بود. آنها نگفته بودند بچه بشین سرجات. اما چه توقع
بیجایی. مگر ما توانستیم او را سر جایش بنشانیم که آنها <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آنها که شهادت هدف نهائیشان در جنگ بود، قادر به
چنین کاری باشند. مدتی خبر از او نبود. اما وقتی خبری از او نبود یعنی هیچ نمی شد
گفت که آیا زنده است یا مرده. خبر می آمد که کیف لوازم شخصی سرباز یا یک فرد بسیجی
را آورده اند در آستانه ی در خانه به مادرِ نگون بخت تحویل داده اند. یکی از
دوستان داداش کوچولو<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از هم رزمانش <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>را از جبهه آوردند. موجی شده بود. این دوست
بعدها شهید می شود. روز به روز بر تعداد شهدا<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>آسیب دیدگان جنگ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ویلچری ها <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>افلیج ها <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و موجی ها بر خانواده ها افزوده می
گردد...عزاداری شده بود عادت روزمره ی مردم. هیچ کس جرأت نمی کرد برعلیه رژیم حرفی
بزند. بلافاصله دهانش را قفل می کردند که خفه شوید<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>حالا وضعیت جنگی است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>باید از وطن دفاع کرد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>باید اسلام را حفط کرد. تا دهانت را باز می
کردی بگویی این جنگ جنگ زرگری است <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>کسانی
آن را به راه انداخته اند تا سودهای کلان مالی ببرند <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تا موقعیت خود را در منطقه حفظ کنند <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تا در این میان از آب گل آلود ماهی بگیرند <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و حتی وقتی توضیح می دادی که هیأت حاکمه را نیز
می خواهند تضعیف کنند و مردم دو کشور در این میان نابود می شوند، گارد می گرفتند.
بخصوص اگر این حرف ها را "ضد انقلاب" کافر و نجس، دشمنی شماره یک مثل من
می زد.<b> </b>جنگ در واقع پس از انقلاب بهانه ای بود که رژیم حاکم روز به روز سخت
گیری های شدیدتری بخصوص بر مخالفین روا دارد...مخارج عزاداری شهدا و دفن و کفن و
دیگر هزینه ها را دولت می پرداخت. قطعه هایی مخصوص شهدا در قبرستان بهشت زهرا
بوجود آمد که روز به روز بزرگ تر و بزرگ تر می شد. چشمه ای به رنگ خون در ورودی
بهشت زهرا ساختند و بعد از ماجرای هفت تیر که در آن هفتاد و دو تن از اعضاء حزب جمهوری
توسط سازمان مجاهدین خلق در ساختمان حزب <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در
میدان هفت تیر <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به قتل رسیدند، هر کس از
مقامات خارجی به ایران می آمد، در آغاز او را به بهشت زهرا برای عیادت شهدا می
بردند...از مناطق جنوبی ایران سیل جنگ زدگان به سمت شهرهای شمالی بخصوص تهران هجوم
می آوردند. تمام کشور بسیج شده بود برای اینکه شهید بپرورد. و کار دیگری نبود جز
اینکه جوانان رامرتب با تبلیغات رسانه ها و مساجد و نمازهای جمعه و سخنرانی ها
برای جنگ بسیج کنند <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>امکانات لازم برای
ارسال افراد به جنوب فراهم آورند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و سپس
مراسم دفن و کفن و عزاداری شهدا را سامان دهند. آواز خوانی اگر پس از انقلاب قدغن
شده بود، مرثیه های مذهبی بر سرزبان ها بود. فردی به نام آهنگران با خواندن نوحه
هایی که اندکی به آواز می مانست بدین لحاظ در آن زمان مشهور شده بود. او را به
میدان های جنگی می بردند تا تشویقی باشد برای بسیجیان و سرباز ها برای آمادگی بیشتر.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نوار آوازها و سرودهایش به طور دائم از
رادیو و تلویزیون و فروشگاه های فروش نوار پخش می شد.<b><o:p></o:p></b></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">من خانه نبودم وقتی خبر شهادت داداش کوچولو را آوردند. جسدی
در کار نبود. کیسه ای بود از استخوان بدنِ معلوم نبود چه کسی. شاید از آنِ یک فرد
ایرانی نبوده و به سربازی از کشور عراق تعلق داشته است. دوستان می نوش از چند روز
قبل خبر داشته اند و نمی توانستند این خبر را برای مامان و می نوش بیاورند. اما تا
چه زمان می توانستند سکوت کنند؟ سرانجام تصمیم می گیرند دسته جمعی به خانه بیایند:
همان افرادی که در زیر زمینِ خانه کوکتل مولوتف درست کرده بودند تا با تانک های
رژیم شاهنشاهی پهلوی در روز و شب بیست و دو بهمن سال هزار و سیصد و پنجاه و هفت
مقابله کنند، همان کسانی که روز و شب مامان برایشان شام و ناهار تهیه می کرد که به
وظایف انقلابی خود عمل کنند...در آغاز به می نوش خبر می دهند. می نوش می رود در
صندوق خانه ی پشت اتاق تلویزیون ناله هایش را در گلو خفه می کند. تا ساعتی آنجا می
ماند و اشک می ریزد و سپس آرام آرام خود را به آشپزخانه می رساند. مامان خودش را
به در و دیوار می کوبد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می کوبد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می کوبد...مراسم عزاداری آغاز می شود. شب سوم و
هفتم و چهلم برگزار می شود. در واقع هر روز در خانه ی ما عزاست و سفره های چهل -
پنجاه نفری باز. هر روز درِ خانه از بازدیدکنندگان روی پاشنه بند نمی شود. مامان
پائین پنجره <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آنجا که هر تازه واردی چشمش
به او می افتد <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می نشیند و قرآن می خواند و
آواز"گلی گم کرده ام ..." از زبانش نمی افتد. در ملأ عام چندان اشک نمی
ریزد. مثل پشه توی گوشش وز وز می کنند که داداش کوچولو رفته است توی بهشت <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>همان جایی که می خواسته است برود. شاید هم چندان
بی ضرر نیست. اما من که می دانم مامان در درونش چه می گذرد. مامان نیز با داداش
کوچولو می میرد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می میرد. برای همیشه می
میرد. برای ابد می میرد. او دیگر همان مامان نیست<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>سایه ایست از مامان که راه می رود <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می نشیند. شاید لقمه ای چون پرنده به دهانش می
گذارد. آیا مگر خواب به چشمانش می آید؟ با جگرش<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>با جگر گوشه اش سیر و سیاحت می کند<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>از لحظه ای که نطفه اش در شکم او بسته شد و سپس تمام لحظاتی را که در
نزدیکی او و چه دور از وی زندگی کرده بود جلوی چشمانش مجسم می کند.<b>..</b>خاله
سهیلا همواره<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>چون حاجی خانم ها کنار مامان
نشسته است. هرکس می آید به مامان تبریک و تسلیت بگوید، به او هم می گوید. عزیزترین
بازماندگان در گوشه و کنار گرفتار رتق و فسق امور هستند. این همه آدم را هر روز
پذیرایی کردن کار می خواهد. داداش در بست در خدمت است. می نوش همین طور...من نمی
توانستم خودم را علنی کنم. حالا دیگر هرکسی، همه ی کسانی که ممکن بود شکار از دست
رفته را دوباره باز بیابند سر و کله شان پیدا می شد. دلم می خواست بمیرم و با
استخوان های غریبه ی داداش کوچولو به زیر خاک بروم. من چرا می بایست این اندازه
نگون بخت باشم که نمی توانم حتی در عزای عزیزم شرکت کنم. چه کسی را می بایست شماتت
می کردم؟ نمی دانم. فقط باید می ساختم با این فاجعه...می دانستیم امروز و فردا
ممکن است خبرش بیاید. چرا فکر می کردیم این واقعه برای ما اتفاق نمی افتد، برای
داداش کوچولو اتفاق نمی افتد. شیر پاک مامان او را از خطر مصون می ساخت یا غیرت و
مروت آقاجون<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یا دست افلیجش<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یا قلب صاف کودکانه اش<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مهرو محبت بی اندازه اش<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مسئولیتش نسبت به همه و به خانواده و به
مامان...یک تنه خود او یک آقاجون بود برای...و من می بایست دچار باورهای مذهبی می
شدم و می گفتم مگر من مرتکب چه گناهی شده بودم که نمی بایست با مادرم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با برادرم<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>با نزدیکانم <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بنشینم و زار زار گریه
کنم...یادم نمی آید من کجا بودم. سر خاک ولی حاضر شدم. پی همه چیز را به دل
مالیدم. مامان خود را می کشت روی خاک. رفتم که او را آرام کنم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بلندش کنم<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>دورش کنم. داداش آمد و با خشونت مرا از او دور کرد و خود کنار او نشست.
چنین خشونتی را از او هیچ گاه به یاد نداشتم. مرا لایق دلجویی از مامان نمی دید؟
من "ضد انقلاب" را عاملی می دانست در شهادتِ برادر؟...هرچه در جمهوری
اسلامی منفور بود و او در من سراغ داشت حالا به باور او تبدیل شده بود و در اینجا
خود را عیان می ساخت؟...خود را در قبرستان در میان این همه آدم تنها یافتم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تنهای تنها...یک کتابچه برای داداش شعر نوشته
بودم. من که شاعر نبودم. ولی فقط با شعر بود که می توانستم غم و اندوه این تراژدی
را که هر روز در سر هر کوچه و برزن تکرار می شد بیان کنم. تا خبر داداش کوچولو را
نیاورده بودند، این همه از این جنگ خانمان برانداز برانگیخته نشده بودم. داداش
کوچولو همه ی فاجعه را هر لحظه جلوی چشم من تکرار می کرد. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">قطعه ای از باغ کرج را که به نام من بود فروخته و پولش را
داده بودم به داداش. می خواست کارخانه ای بزند. گفتم بگذار به کارش برسد. برخی می
گفتند این کار را کرده ام چون باک دارم از اینکه بیایند و آن را مصادره کنند. می
توانستم با آن پول به نام مامان خانه ای در جایی دور افتاده برای خود بخرم و از
این همه در به دری در آیم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خانه ای که هر سال
بر قیمتش افزوده می شد و بعد ها می شد مرا از فلاکت بیرون آورد. چنین فکری هیچ گاه
در ذهنم پرورش نیافت. هیچ چیز را متعلق به خود نمی دانستم. قبل از هرچیز بچه ها
برایم مهم بودند. فکر می کردم تا تک تک آنها به جایی نرسند چنین اقدام هایی از
جانب من فقط خودخواهی است...عقلم نمی رسید. هیچ کس نگفت به نفع تو و همه ی خانواده
است که زندگی خودت را بسازی. در واقع کسی<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>یک کس<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نبود<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یا به خود اجازه نمی داد به من بگوید چه کنم.
بس که همیشه خود رأی و خود مختار عمل کرده بودم. اگر چنین کاری می کردم خانواده
کمتر در گیر مسائل من می شد <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خود مستقلانه
به کارهایم می رسیدم. با این کار حتی به خواهر و برادرهایم چه بسا بیشتر می
توانستم رسیدگی کنم. نکردم. بعدها زهره می گفت کسی چه می داند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شاید اگر تنها می رفتی و در خانه ی خودت زندگی
می کردی، تویی که ما می شناسیم خانه ات می شد مقر هر چه خلاف از دیدگاه رژیم حاکم
و مردمی که با ذهن عقب مانده حامی آن بودند. آیا در آن شرایط<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>باز می توانستی جان سالم به در ببری؟ دیگر
مامانی آنجا با تو نبود که سینه سپرکند و راه نجاتی بیابی...راست می گفت. چه بسا
در آن صورت من فعالیت های سیاسیم را گسترش و باز گسترش می دادم و کسی چه می داند.
سرم بر سرِ هیچ و پوچ زیر خاک می رفت...از پاریس همواره شیک ترین و گرانبهاترین
لباس های آخرینِ مد را برای داداش می فرستادم. از همان جا نگران بودم که آیا مامان
بچه ها را به موقع به دندانپزشکی می برد<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>از همانجا همواره نگران بودم آیا رشته ی خوبی برای درس انتخاب کرده است.
این بچه ها مثل بچه های خودم بودند...آیا داداش هم خسته شده بود از مخفی کاری هایی
که به خاطر من آنها و بخصوص مامان مجبور بودند متحمل شوند؟ باید فکر می کردم همه
شستشوی مغزی شده اند؟ یا اینکه در آن وانفسا که داداش کوچولو <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نزدیک ترین همدم داداش <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از دست رفت، من کوتاه ترین دیوار بودم تا خشم او
نیز بر سر من خالی شود. شاید خود او نیز نمی دانست کجا باید اندوهش را غضبش را <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>این مصیبت را <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اندکی فروکش کند...دیرتر <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خیلی دیرتر است که فکر کردم داداش از حرکتی <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از رفتاری دلگیر بوده است. توی دلش نگه داشته
بود و حالا آن را عیان می سازد. این داداش مثل همه ی ما خیلی تودار است. بعد ها
کشف می کنم که کینه ی بعضی رفتارها را عمیقاً در دل نگاه می دارد. آن چیز چه می
توانست باشد؟...<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">بعد از سرو صداهای اولیه، یک روز تصمیم گرفتم که بروم و در
جمع عزاداران شرکت کنم. دیگر نمی توانستم در تنهایی اشک بریزم. این لحظات را در
این دنیا اگر آن گونه که می خواهی سپری نکنی، دنیا دیگر چراست؟ به تنها امری که
نمی اندیشیدم این بود که داداش کوچولو ناخودآگاه عامل تقویت رژیمی بوده است که من
با آن مبارزه می کنم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>رژیم خودکامه ای که
می گفت فقط حرف من<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>هیچ اندیشه ی دیگری در
اینجا جا ندارد. رژیمی که نه راه و روش سیاست می دانست و نه از اقتصاد سر در می
آورد و نه روابط بین المللی می شناخت <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و
تیغ اعدام و تیرباران هر مخالفی اولین دستور کارش بود. داداش کوچولو برای من پاسخی
بود با تمام وجود به باورهایش. بسیار متفاوت بود با تازه به دوران رسیده هایی که
با ظهور حکومت اسلامی رنگ عوض کردند و تنها منافع شخصی خود را در نظر می گرفتند.
او آب زلالی بود که حتی به آن بهشت برینی که می گفتند در آن هیچ نقصانی وجود ندارد
و همه شادی است و لذت و زیبایی فکر نمی کرد. او به خدای خود می اندیشید که گمان می
برد آفریننده ی جان اوست و می خواست به او بپیوندد. درست یا نادرست او اعتقادی
راسخ داشت و شهادت تنها باورش بود برای دستیابی به چنین خواسته ای. برای من او
مدافع رژیمی نبود که من و همانند مرا و هر فردی با کوچکترین دگر اندیشی را نمی
توانست تحمل کند. او برای من ارزشی داشت والا<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ارزشی که یک هزارم آن<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>را برای برخی
از رفقای کمونیست خود که افکار و مشی مرا داشتند، قائل نمی شدم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برای آنهایی که فقط حرف می زدند اما پایش که می
افتاد جا می زدند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>رفقایی که مرا مرتد
خواندند و انگ بورژوا زدند و برایشان اهمیت نداشت که مرا در بدترین شرایط رها
سازند و هر بلایی که بر سرم می آمد نه تنها نگرانشان نمی ساخت بلکه مرا در اعماق
وجودشان سزاوار آن بلایا می دانستند...کتابچه ی اشعارم را وقتی دیرتر به فرشاد
نشان دادم، با تحقیر و تمسخر گفت او شعر گفتن ندارد. یعنی حقش بود که بمیرد. این
"کمونیست دو آتشه" هیچ بویی نه از انسانیت<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نه از روح خالص یک فرد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نه از باورهای بی ریا<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و نه از دل های پاک و زلال نبرده بود...هر دو
اطاق پذیرایی و اطاق تلویزیون پر بود از جماعت نشسته<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دور تا دور روی زمین<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>روی پتوها<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>پشت به پشتی. این اطاق تلویزیون اطاقی بود که حکم اطاق نشیمن را داشت و
مانند چهار راهی به همه جای خانه راه پیدا می کرد. با یک در شیشه ای مات از اطاق
سابق من مجزا می شد. از همان سمت دری این اطاق را به تراس بیرونی هدایت می کرد و
این تراس با چند پله پائین می رفت به حیاط <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و از روبرو به در آشپزخانه ای بزرگ و این
آشپزخانه خود از دو نبش با پنجره های بزرگ به دو سمت حیاط<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>باز می شد. ضلع شمالی اطاق تلویزیون با یک پرده
از یک صندوق خانه ی تاریک و دراز و مرتفع مجزا می گردید و این صندوق خانه از طریق
دری به اطاق دیگر که به آن اطاق ورودی می گفتیم راه داشت. در انتهای صندوق خانه یک
ققسه ی بزرگ چوبی قرار داشت و درون آن هر چیز که ذهن بتواند تصور کند یافت می شد.
از انواع شیرینی و آجیل تا هر نوع وسیله ی الکتریکی و مکانیکی و انواع پارچه های
زری و حریر و غیره...اطاق تلویزیون با در بزرگ دیگری به وسعت تمام عرض اطاق از
میهمان خانه مجزا می گردید و این در که از دو طرف تا می شد همیشه باز بود و اطاق
تلویزیون و اطاق میهمان خانه در مجموع به یک تالار طویل و عریض با سقف بلند به
فضایی گسترده مبدل می گردید که ما بیشتر دوران کودکیمان را در آن جولان داده بودیم
و به نوبت محل عروسی داداش ناتنی <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خاله
سهیلا <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مراسم عقد می نوش و مهری و هم مکان
عزاداری مرگ آقاجون <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شوهر خاله سهیلا <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و شوهر می نوش بوده است. این جایی است که دوباره
خویشان را گرد هم آورده <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با رنگ سیاه مرگ.
نام گذاری این اطاق به اطاق تلویزیون، به این علت ساده بود که تلویزیون در آنجا
قرار داشت و هنگام صرف ناهار و شام در این اطاق در عین حال تلویزیون را نیز گاهی
روشن می کردیم. این اطاق بیشتر از هر قسمت دیگری در خانه همه ی ما را در خود جمع
می کرد. حتی میهمانان <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نزدیک یا دور <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نیز اغلب در این اطاق جمع می شدند.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">های های گریستم بی باک از جمع مردان در آن اطاق دیگر،
مردانی که می توانست در میانشان کسانی باشند که بلافاصله حضور مرا راپورت دهند.
ندادند...روز چهلم نیز به مسجد رفتم. مسجدی در نزدیکی خانه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نه مسجدی اسم و رسم دار<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مسجدی که خانواده های فقیر در آن مجلس ختم می
گرفتند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مسجدی که<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مراسم عزای بچه های شهید محله نیز در آنجا
برگزار شده بود، بچه هایی که به کتابخانه ی داداش کوچولو در گوشه ی حیاط می
آمدند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بچه هایی که مرید او بودند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>سپس هم رزمش شدند و حالا یا شهیدند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یا زخمی جنگ<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>یا موجی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و یا در جبهه می جنگند.
خانواده های آنان نیز حضور داشتند. اغلب حضار در مجلس ختم را نمی شناختم. با همه
به نماز ایستادم. در وقت نمازم همه داداش کوچولو بود که از مقابل چشمانم دور نمی
شد. هنوز از دوران کودکی حمد و سوره را از بر داشتم. از آن زمانی که از سر
عادت<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به علت همراهی با باور های جمعی، <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>گاهی سر سحر با مامان بیدار می شدیم که روزه
بگیریم و در مدرسه به بچه ها بگوییم که روزه ایم...مامان صبح خیلی زود<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یک ساعت پیش از نماز بیدار می شد. غذایی را که
از غذای افطار شب گذشته باقی مانده بود گرم می کرد. توی سماور آتش می ریخت<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>سفره را می چید<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و وقتی همه چیز مهیا می شد نخست عمه بزرگم را
بیدار می کرد. گاهی برادر ناتنی نیز روزه می گرفت.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آقاجون اهل این حرف ها نبود. مامان آخر از همه مرا
اگر شب قبل از او خواسته بودم، بیدار می کرد. من خواب آلود <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در سرمای صبح زمستان <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پتویی به دورم می پیچیدم و می نشستم سر سفره.
اشتهایی نبود ولی می دانستم که نباید صبحانه بخورم و از ناهار نیز خبری نیست. برخی
از هم کلاسی هایم روزه ی گنجشکی می گرفتند یعنی ظهر غذا می خوردند. من اگر روزه می
گرفتم روزه ام کامل بود. از مدرسه به خانه می آمدم. هنگام افطار همه حاضر بودند.
اغلب آقاجون هم بود با استکان عرقی که مامان با زبان روزه کماکان برایش می
ریخت...حس قشنگی بود این هماهنگی با مامان<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>و نیز غروری دلپذیر در توانایی غلبه بر گرسنگی. در این ماجرا تنها امری که
دخالت نداشت خدا و پیغمبر و بهشت و جهنم بود <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>هم چون روزهای عاشورا و تاسوعا که برای همه یک
واقعه ی فراموش نشدنی جلوه می کرد با کاروان هایی رنگارنگ از علم ها و پرچم ها به رنگ
زعفرانیِ عاشورای امام حسین <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مهیب و سنگین
و پرعظمت با علی و اصغر خونین سوار بر اسب. عاشورای تهران ما را پرتاب می کرد به
تاریخ. و چه زیبا بود نگهداری این رسوم اگر در همان حد خود باقی می ماند و <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با آزادگی های جانبی اش شکوه و جلال و عظمت خود
را به نمایش می گذاشت <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از آن به عنوان
وسیله ای برای قدرت بهره گرفته نمی شد.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">باری...در مسجد نیز احساس غربت با من بود. حس می کردم به
دنبال آنها کشیده می شوم <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>کارهایی را که
آنها انجام می دهند تقلید می کنم. نمی دانم چرا به آنجا رفتم. می خواستم نشان بدهم
که من به باورهای همگان احترام می گذارم و به شکلی به آنان بفهانم که در زندگی
دموکراتیک باید همه گونه عقایدی را پذیرفت. ولی عامل مهم برادرم بود<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>علت اصلی عشق عمیق من به او بود...مسئله ی
دیگری نیز به گمانم وجود داشت. بس که از هر جا طرد می شدم و خیلی اوقات تنهایی و
عزلت و غربت احساس مرگ به من می داد، انگار می خواستم به گونه ای با شرکت در مراسم
آنها این حس را از خود دور کنم. اما با حس بدتر دیگری مواجه می شدم. آنها از سویی
با تحقیر به من می نگریستند <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زیرا که
اندیشه هایی دگرگونه دارم یا خاک توی سر شده ام و تحت تعقیب هستم <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و از جانب دیگر از اینکه مرا کشانده اند به
جاهایی که می دانند با آن کوچکترین خوانایی ندارم لذتی عمیق سراپایشان را فرا می
گرفت. با خود می گفتند ببین مجبورش کرده ایم دنبال ما راه بیافتد. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; tab-stops: right 6.0in; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">..."<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">این کتاب سال گذشته توسط "نشر زریاب" در افغانستان منتشر شد. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">چگونگی خرید نسخه ی چاپی و الکترونیکی این کتاب را می توانید در آن لاین در
صفحه ی زیر ببینید.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #666666; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">چگونه کتاب را خریداری کنیم؟</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><a href="http://milanimahin.blogspot.ca/search/label/%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%20%DA%A9%D9%88%D9%87%20%DA%A9%D9%85%D8%B1%20%D8%B4%DA%A9%D9%86"><span dir="LTR"><span style="color: blue;">http://milanimahin.blogspot.ca/search/label/%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%20%DA%A9%D9%88%D9%87%20%DA%A9%D9%85%D8%B1%20%D8%B4%DA%A9%D9%86</span></span></a></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-87603909003645731032017-04-08T19:39:00.000-07:002017-04-08T21:16:59.428-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt; line-height: 115%;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"زندگی بنیانی دارد در اکنون، <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt; line-height: 115%;">و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>جز اکنون هیچ
نیست!"<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">یادداشتی بر کتاب "زنده گی به سفارش پشه ها"
نوشته ی کاوه جبران، </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">نویسنده و شاعر افغانستان. نشر زریاب</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> درج شده در "تریبون زمانه" </o:p></span><br />
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><o:p><a href="https://www.tribunezamaneh.com/archives/119170">https://www.tribunezamaneh.com/archives/119170</a></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">مهین میلانی</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-24pMzkr-sNU/WOmdMZpV8dI/AAAAAAAAAY0/p__xmJTFhoATlOpG7auesYNzGHPTxxegQCLcB/s1600/13950819000465_Test_PhotoJ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://1.bp.blogspot.com/-24pMzkr-sNU/WOmdMZpV8dI/AAAAAAAAAY0/p__xmJTFhoATlOpG7auesYNzGHPTxxegQCLcB/s320/13950819000465_Test_PhotoJ.jpg" width="320" /></a></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"></span><div style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">کاوه
جبران در کتابش "زنده گی به سفارش پشه ها" چرخه ای از فرآیندها را در
زندگی، آن زندگی که دیگران طرحش را ریخته اند، در مقابل می گذارد. و پس از تأملاتی
ژرف در پس بیداری ناگهانی از خوابی که کماکان دیگران برایش دیده بودند، در پایان
قصه ای طنزآلود و وهم انگیز و آیرونیک با نثری گاه مقفی و گاه شعرگونه و گاه حماسی
در فرم فلاش بک هایی که آن چنان گذشته و زمان حاضر را در هم می تنند که گویی هیچ
فاصله ی زمانی اتفاق نیافتاده، نتیجه می گیرد که </span><i><span style="font-size: small;">"زندگی بنیانی دارد در
اکنون، و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-size: small;">جز اکنون هیچ نیست!".</span></i><span style="font-size: small;"> و
این مبنای نظری مبحثی است حیاتی در حیات. اما آن چرخه اساسش جهل است، آنگاه وضع
قوانین ضد زندگی، غیر زندگی و غیر طبیعی تا با آن یک حس گناه همیشگی فردی و جمعی
ایجاد بنماید که تضاد دارد با انگیزه های طبیعی و زیبای بشری و در نتیجه منجر می
شود به قبل از هرچیز جنگ با خود و سپس گسترش جنگ با دیگران بر سر قواعدی که خطا از
آن جزای دنیوی و اخروی به بار می آورد. و در پی آن ترس مداوم از آینده ی نامعلومِ ساختگی
در دنیای مبهم توهمات. و این ها همه جز کینه ورزی و خشونت و تبعیض و ستم و ناامنی
و بی اعتمادی چیزی از خود بجا نمی گذارد. و یک کابوس هراسناک همیشگی را جایگزین
زندگی می کند. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;">
</span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">آری ترس منشأ انفعال می شود، مانعی بر اندیشه و حرکت طبیعی انسان. و عاملی
برای هم خوانی با دیگران در ترسیم و تکریم و اجرای قواعد ناشی ازجهل و هم مقابله
با آنان که پرسش می کنند، در وضعیت موجود تردید می نمایند و خواهان شفافیت هستند.
و حالا این ترس است که تمام حرکت انسان ها را برنامه ریزی می کند. ترس از آینده و
از عاقبت، و در پی آن ترس از مرگ. لذا "اکنون" فراموش می شود. هر اقدامی
برای حفظ موقعیت فردای دیگر و دنیای دیگر است. این ذهنیت آن گاه یک نوع عادت می
شود برای همه ی امور زندگی و "اکنون" تنها چیزیست که به آن توجه نمی
شود. چه بسا "لحظه" های زرین که به این دلیل از دست می رود، چه بسا
" آن "های طلایی برگشت ناپذیر با حساب گری های ناروشن و متوهم آینده به
باد سپرده می شود. گاندی می گوید: " آن گونه زندگی کن که انگار قرار است فردا
بمیری". ما هر روز می میریم با محروم کردن خود از آن چه که طبیعت بشر است
در" اکنون"، با محروم کردن خود از زیباترین آرزوها و نیازهایمان تا
فردای نامعلومی را امروز با قواعد ضدزندگی و ضد طبیعت که اخلاقیات و جامعه به ما
تحمیل کرده است سرکنیم. مکتب استوئیک معتقد است که "این فضیلت است که ما
اراده ی خود را با طبیعت منطبق کنیم و </span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">اراده ی خود را برای
تناسب با دنیا اصلاح نمائیم".</span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"> اسپینوزا می گوید من فهم و درایت خود را به کار می
گیرم تا بتوانم کاری مفید انجام دهم. اگر نتوانستم از خدا می خواهم به من قدرت
بدهد که آرامش بیابم. ویل اسمیت گفت: "ترس هم چون هرحس دیگری واقعی نیست.
محصول تفکرات انسان هاست." و نهرو :"دشمن ما ترس است". ترس وقتی در
دل ما افتاد شجاعتِ کوچکترین کنش از ما سلب می شود.</span></div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-gfqcLMzVsc8/WOmdXJuJhHI/AAAAAAAAAY4/4k92thYJ-F0YhE7dizGwDkYdq6lgKBpjgCLcB/s1600/13941118000108_PhotoL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://4.bp.blogspot.com/-gfqcLMzVsc8/WOmdXJuJhHI/AAAAAAAAAY4/4k92thYJ-F0YhE7dizGwDkYdq6lgKBpjgCLcB/s320/13941118000108_PhotoL.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ترس، و احساس گناه همیشگی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">این
قواعد جاهلانه و منفعت طلبانه که وضع می شود و ارتباطی با طبیعت بشری ندارد، تو را
به عقوبت اخروی گره می زند، نمی گذارد که تو "اکنون" را زندگی کنی. آن
چنان تو را از آن دنیا می ترساند و از عواقب آن که تو دائم دست به گریبان مرگ
هستی. هم از خود مرگ و هم از<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آنچه بعد از
مرگ به سرت خواهد آمد. آنگاه ترس از مرگ می شود همه ی زندگی و پرواضح است که در
مرگ زندگی نیست. شادی و خنده نیست. نشاط نیست. این قوانین شرعی و عرفی و دینی
آنقدر بر حجم زندگی مردم سایه می افکند که "زندگی" با "مرگ"
جایگزین می شود. یاد نمی گیریم "زندگی" چیست. نگاه کنیم به آیه های
قرآن. آیا جایی در آن هست که شما را به نشاط و بهره بردن از الوان زندگی دعوت کند؟
اگر هم باشد آنقدر آیه های مکافات مربوط به کفر و ارتداد وجود دارد که در آن گم می
شود. اغلب شما را می ترساند از آن آینده ی نامعلوم تا شما را برای همیشه پایبند
خود کند و در این راه شما را وامی دارد که با آن کس که مثل شما فکر و زندگی نمی
کند، با "کفار"، در ستیز دائمی باشید. در آیه ی </span><strong><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">22 از سوره ی الفتح</span></strong><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"> می
خوانیم: <i>"</i></span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">هيچ
قومى را كه ايمان به خدا و روز رستاخيز دارند نمىيابى كه با دشمنان خدا و رسولش
دوستى كنند، هر چند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندانشان باشند"</span></i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><strong><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">و یا در آیه ی 29 از سوره ی الفتح: <i>"</i></span></strong><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">محمد (ص) فرستاده ی خداست;
و كسانى كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شديد"</span></i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">. شادمانی
و نشاط و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>التذاذی هم اگر برحسب نیاز اتفاق
افتد با حس گناه عجین است. در حالی که نشاط و شادی هورمون های انرژی زا و فرح بخش
استروژن تولید می کنند. شما می دانید که یک انزال کامل که در آن بوسه و کنار و
دخول صورت می گیرد بی آنکه هیچ حس دیگری آن را مخدوش کند، سلامت جسم و روح را در
وضعیتی متعالی، و متعادل فراهم می سازد؟ اما این قوانین و رسوم غیرطبیعی هر لذت
کوچک را با حس گناه مخدوش می نماید.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">برخی
نویسندگان و شعرا حتی نشاط را به تمسخر می گیرند، خنده را از آن کسانی می دانند که
واقعیت امور را درک نمی کنند. اندوه یک امر والا محسوب می شود و مرتبتی ممتاز و
برجسته برای کسی که همواره اندوهگین است. و گذر از این اندوه سطحی نگری تلقی می گردد.
برخی از اینان اگر چه ظاهرأ قواعد دست و پاگیر جاهلانه ی دینی و خرافی را به کنار
گذاشته اند، اما ترس ناشی از عقوبت، یا نامش را بگذاریم آینده، یا باورهای شکل
گرفته ی بی معنا و ضد طبیعی جمعی، یا آن نوع زندگی روشنفکری که فرد برای خود
برگزیده است او را در چنگال های خود دارد. مانند آن چریک فدائی خلق که با کفش می
خوابید، غذا نمی خورد، از آفتاب و دریا بهره نمی گرفت تا خود را برای روزی که
گرفتار می شود آبدیده کرده باشد و اگر یک ابسیلوم در باورهایش و شیوه ی برگزیده ی
عملش خطایی صورت می گرفت، همان احساس گناهی به او دست می داد که یک مسلمان
نتوانسته بود نماز صبحش را بجا آورد. و <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن
چنان اثرات این قوانین و فتواها و شرع در طی سالیان گذشته که از کودکی بذرش در
آنها پاشیده شده است رسوب کرده که حتی دیرتر، زمان که به کنه این قواعد و خرافات
آگاه می شوند، هنوز ترس، و بوِیژه ترس از مرگ آن چنان فراحال آن هاست که اجازه ی
عبور را به آنان نمی دهد و در کوچکترین کنشی در زندگیشان تبلور پیدا می کند. </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">اِپیکتِتوس فیلسوف استوئیک که معتقد بود فلسفه یک روش زندگی
است و نه یک دیسیپلین تئوریک می گوید: <i>"موضوع - ماده یِ هنرِ زندگیِ هر
انسان زندگیِ خودِ اوست."</i> و در این باره گزاره ی معروفی دارد: <i>"مریض
اما خوشحال، در خطر اما خوشحال، در حال مرگ اما خوشحال، در تبعید اما خوشحال،
در<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>رسوایی اما خوشحال</i>."</span><br />
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-family: Times New Roman;"></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-language: FA;">نیش زنبور: تلنگر<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">راوی
حالا که بیدار شده است، با آینه نوعی همزادگرایی حس می کند. با او خودش را می
یابد. تصویرش در آینه سبب می شود که به تدریج تصویر کاملی از خودِ خود به دست
آورد. به شکل همان تکاملی است که ژاک لاکان در تکامل کودک نارس می بیند با مشاهده
ی خود در آینه. زیرا گویی یک کس تازه دارد متولد می شود. زیرا دنیا را به شکل دیگر
نگاه می کند. اگر چه پیرمردی است. پیری نماد پختگی است، تولد نشان زندگی نو با
نگاهی طبیعی به زندگی.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آینه که زمانی خناس
و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پلید بود و از دسترس خارج، حالا وسیله
ای بسیار ساده اما گویاست برای نشان دادن واقعیت همانگونه که هست. اکنون با مرور
گذشته، در آینه آن زن شیطان صفت و شرور (آن نیمه ی منبع اصلیِ تولید مثل آدم)که می
بایست تخمش از جهان برکنده شود، در نقش پرستار زیبارو - آن چهره ای که از او پنهان
داشته بودند - ظاهر می شود. انتخاب آینه از جانب کاوه جبران در این جا برای
بازگوئی گذشته و در عین حال تأویل و تفسیر وقایع تراژیکی که هم اکنون نیز در کشور
افغانستان بین قبایل گوناگون موجود به طور روزمره ما شاهد آن هستیم و از وجه نظری
آن را در پسِ ذهنِ بیشتر افراد می توان دید، در هنگام بیداری ذهن، در قیاس با آن
آینه ی کوچکِ توی قوطی که مدام در سفر بین مخفی گاه های مختلف بود، شگردیست که
نگاه تاریخی - فلسفی به این وجوه اساسی ذهن های عقب مانده در جوامع اسلامی و عواقب
آن را به صورت متافور و آیرونیک شفاف می کند. و یادآوری آن داستان استمناء جمعی و
لواط آزاد طنزیست کنایه آمیز، چرا که در اسلام هم جنس بازی حکم مرگ را دارد اگر چه
رسمیست معمول در بین طلبه ها همانگونه که در بین راهبه ها، و استمناء گناهی کبیره
است که جوان بینوا را تا پایان عمر در هراس عقوبت آتش در آن دنیا می سوزاند.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">نیشِ
زنبور راوی را خواب و پس از مدت ها بیدار می کند. اما پشه یک نماد است. و در این
جا نماد یک تلنگر که در مسیر زندگی هرکس و هرجامعه ای رخ می نماید، زمان که خرابی
از حد می گذرد، زمان که تناقض ها می روند که درهم شکسته شوند، زمان که گلوی فرد یا
جامعه آنقدر از بغض فشرده می شود که اگر هم فرد یا جامعه خود حرکتی نکند، ولی
آبستن رخدادی است که پاسخگویی در مقابل ویرانی خواهد بود. آدم ها در شرایط خاص مسخ
می شوند. برخی با پای خود به مسلخ می روند. خود آزادی خود را محدود می کنند یا
نادیده می گیرند. از خود گم می شوند برای اهدافی که پیش روی گذارده اند. حتی در
بالاترین سطوح اندیشه ورزی این اتفاق می تواند بیافتد. چه بسا آدم ها که برای
ایدئولوژی ها و مکاتبِ حتی غیر مذهبی یا راه و روش های غیر مکتبی سال ها خود را در
گیر می کنند. برخی زودتر خود را از این قفس بیرون می اندازند. برخی دیرتر. اما این
اتفاق یک روز می افتد. برای برخی یک اپیفانی است. به یک باره هوشیاری و گشادگی
حادث می شود و معنا و اسانس و واقعیت را جذب می کند مثل کشف یک باره ی نیوتون از
افتادن سیب بر روی زمین برای قوه ی جاذبه ی زمین. در این جا نیش پشه آن شکل از
اپیفانی جویس در داستان هایش را در افراد به یکباره متظاهر می کند که سبب می شود
شناختشان از امور واقع، محسوس و حقیقی بنماید، همانگونه که هست نه آن طور که تا
کنون نمایانده شده بود. برای برخی زمان می برد. می بایست واقعه به صورت همگانی در
بیاید و دیگران را هم با خود بکشد. اما به یقین می بایست زمینه ی ژرفانگری براثر
امر عقلانی و هم تجربیِ این گشودگی فراهم آید. اسکات برگن می گوید اپیفانی یک
جایزه است، یا به زبان ما یک نعمت است، زمانی که ما سخت مشغولیم، و در اینجا ما
سال ها، بلکه قرن ها که سخت درگیر قواعد دست و پا گیر مرگ زا بوده ایم، پشه به
ناگهان بر ما ظاهر می شود و ما را از گره ی پیچیده ای که چون مار به دور بدن ما حلقه
زده و از هر طرف فشارمان می دهد، باز می کند. <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoListParagraph" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; mso-add-space: auto; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">و مسخ شدن می تواند در هر وضعیتی پیش آید. اشخاصی که به سوی
این مسخ شدن روانند، خود نمی دانند ولی روانند. خود حتی گمان می برند بهترین روش
را پیش می گیرند. و این فقط در مورد افراد جاهل نیست. یک شاعر و یک نویسنده و یک
هنرمند یا یک فعال اجتماعی یا یک سیاستمدار و یا یک فیلسوف نیز می تواند در یک
برهه از زمان به شیوه ای از زندگی دست بیازد که برای خود او و هم برای دیگران مخرب
باشد. در بسیار مواقع اگر شخص خود بیدار نشود، زندگی او را با همین تلنگر ها بیدار
خواهد کرد. آن کس که بمب به تنش می بندد و می رود صدها آدم را می کشد و خودش هم
کشته می شود اعتقاد راسخ به این امر دارد و در زندگی معمولی چه بسا انسانی مهربان
و دلسوز هم باشد. آن جماعتی که سنگ می زنند بر سر زنی که به گمان آنها باید نابود
شود، عمیقأ به این امر باور دارند، اگرچه همین آدم ها در زندگی خانوادگی شاید خیلی
دلسوزانه نیز برخورد کنند. آن مردی که زنش را زیر کتک له می کند، براساس آیه های
پیامبرش در قرآن حق خود می داند که چنین کند. هیتلر به هیچ وجه گمان نمی کرد که
سوزاندن یهودیان جنایت است. یا استالین به هیچ عنوان از بین بردن این همه مغز های
متفکر را نه تنها جنایتکارانه که از جمله اقدامات درست پرولتاریا می دانست. حتی یک
بادی بیلدر (ورزشکار بدن سازی) که قوانین سفت و سخت برای هدفش دارد می تواند پس از
برهه زمانی متوجه شود که این هدف مانند یک مذهب بی چون و چرا در او عمل کرده و چه
بسا خسارت هایی به بدنش و جریان زندگیش وارد کرده است. و الی هذا. <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 18pt; mso-bidi-language: FA;">قرآن: زن ضعیفه، و مرد محق در تنبیه<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">در
داستان "زنده گی به سفارش پشه ها" ترابی زودتر از بقیه هوشیار می شود.
وقتی مردم را پشه می زند یکی یکی افراد "دیوانه" می شوند و اینجاست که باز
می شود ابواب گشادگی. اما تا آن زمان کشاورز دستش را بدون اعتراض زیر ساطور می
گذارد و آن دیگری تنش را به شلاق می سپارد بدون کلامی مخالفت. و این نه به علت
کمترین خطایی که خود مرتکب شده باشد، بلکه به این سبب که مثلاً به موقع نیشتر زدن
تریاک ها را برای خلیفه به پایان نرسانده است. به راحتی جهاندار بزرگ با یک
اعلانیه به شیطان بزرگ تبدیل می شود و مردم از خودشان نمی پرسند چرا این طور شد؟
سال ها، قرن ها برای آفتابه برداشتنشان هم فتوا می دهند و مردم دم بر نمی آورند.
زن ستیزی را به جان می خرند و خود نیز عامل اجرایی قوانین می شوند. <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">زن در اسلام به ضعیفه و نصفه ی مرد شناخته شده و سهم او از
شهادت و ارثیه نصف مرد است و مرد محق است که زن را کتک بزند و موکل و صاحب اختیار
او باشد. در </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">آیه
ی 34 سوره ی نساء می خوانیم: "<i> <strong><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">آن
دسته از زنان را كه از سركشى و مخالفتشان بيم داريد، پند و اندرز دهيد! (و اگر
مؤثر واقع نشد) در بستر از آنها دورى نماييد! و (اگر هيچ راهى جز شدت عمل، براى
وادار كردن آنها به انجام وظايفشان نبود،) آنها را تنبيه كنيد</span></strong></i></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><strong><i><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>!</span></i></strong><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><strong><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"</span></strong><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">. محمد، کسی که از قضا به یمن وجود خدیجه ی بازرگان به مقام
و منزلت قائل می شود، مانیفست و الگوی خیلی از رفتارهایی است و باورهایی است که
پسِ پشتِ آن به اشکال گوناگون درجوامع اسلامی هم زن را به صلابه کشانده است و هم
مرد خود در این وانفسا زجری ابدی را با خود تا گور حمل می کند. از یک سو تمایل
غریزی و طبیعی کشش به تن و روح زن و از سویی دیگر باورهای کِشته شده در شنزار
ذهنیات جزمی و متحجر و اقتدارگرایی دینی وی را با ارتکاب به آنچه
"نباید" در دوگانگی و هراس دائمی از عقوبت آن دنیا نگاه می دارد. چنین
وضعیتی نتیجه اش جز بی حرمتی و کینه ورزی و توهین و تضعیف و تحقیر و تهدید و خشونت
و در نهایت اعمال ضد انسانی نیست. در اینجا بماند که نیازها و خواسته های زن نه
تنها مطرح نیست، که گویا زن نه که نباید، بلکه اصولأ نیازی ندارد. او یک سوراخ است.
"والسلام"؛ و یک برده که بریز و بپاش های آقا را جمع و جور کند.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">محمد که زن را ضعیفه می داند و کودک 9 ساله
"عایشه" یکی از 26 زن عقدی اوست، به زن چون شیئی می نگرد که آخر شب به
عنوان یک سوراخ، لوله اش را در آن فرو و خود را تخلیه نماید. و به همین روست که ما
حتی در کلاسیک های ادبیِ مشاهیر زبان فارسی زن ستیزی را به وفور می بینیم و گرایش
به عارض زیبای جوانکی که هنوز ریشش در نیامده است در میان شعرا. و این امر فقط به
این دلیل نیست که شاید گرایشات هم جنس گرائی در شاعری وجود داشته باشد - که این
خود یک امر طبیعی است - یا که تمایل به بدنی ظریف در او یک انگیزه باشد، بلکه به
آن علت است که شأن و مقام زن به طور ذاتی در درجه ای نازل شناخته شده است. وگرنه
دختر جوان نیز می تواند برای هرکس (مرد یا زن) آن کششی را داشته باشد که یک پسر
جوان، مانند عشق به لولیتای 12 ساله در داستان نوباکف از جانب هامبرت 48 ساله (در
اینجا البت من وارد بحث روانشناختی و جامعه شناختی نمی شوم که چگونه میل به یک
کودک - پسر یا دختر - می تواند با احساسات وی بازی کند و کودکی او را بگیرد و تراماهایی
بوجود آورد که تا پایان عمر با او خواهد بود، آنچه که به نظر من نوباکف با نگارش
این کتاب و انتخاب هامبرت بیمار، مد نظر داشت نشان دهد). آن شاعر نام آوری که در
دربار اتابک و غزنوی و سلجوقی برای خود جا و مقامی می شناسد، برایش اُفت دارد که
از نگار مؤنثی سخن براند و آرزوهایش را، از آنجا که در قرآن و عرف زن ضعیفه خوانده
شده و مایه ی شر و شیطنت است، برای آن زن عیان سازد. این به تدریج می شود یک
فرهنگ. یک باور. و سپس یک قانون. و همگان از بنده و خدایگان همه را بر آن سیاق
فرمان می راند. <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">کتاب " زنده گی به سفارش پشه ها" دست گذاشته است
بر اهم معضلات جوامع اسلامی. لایه های پراهمیت دیگری نیز در کتاب هست که بسیار می
توان در باره ی هرکدام به بحث نشست. </span></div>
</span> </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-LZasjBbQQ_8/WOmdh2gF7vI/AAAAAAAAAY8/FM-SH8IzLkAWA53mIEdto0dHCkkgZ0FVgCLcB/s1600/zindagi-ba-sefaresh-pasha-haa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-LZasjBbQQ_8/WOmdh2gF7vI/AAAAAAAAAY8/FM-SH8IzLkAWA53mIEdto0dHCkkgZ0FVgCLcB/s320/zindagi-ba-sefaresh-pasha-haa.jpg" width="213" /></a></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-87788420045489107592017-04-04T15:40:00.000-07:002017-04-04T15:44:28.145-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;">گاندی و نزاع مسلمان و هندو</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">کارناوال و تکیه های عروسی در خیابان های دهلی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">گزارش
سفر به هند بخش 4 <o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مهین
میلانی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="http://milanimahin.blogspot.ca/"><span style="color: blue;"><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">http://milanimahin.blogspot.ca</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="color: blue;">/</span></span></a></div>
<div style="text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">گاندی: "چشم در مقابل چشم منتج به این می گردد که دنیا کور شود"</span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-V5y8ialFAuE/WOQd9QTZEkI/AAAAAAAAAYE/_HHY89eZaIsRTbVg_OKkeNBqJcw9HcvSgCLcB/s1600/Gadhi%2BSuvichar%2Bin%2BHindi.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-V5y8ialFAuE/WOQd9QTZEkI/AAAAAAAAAYE/_HHY89eZaIsRTbVg_OKkeNBqJcw9HcvSgCLcB/s1600/Gadhi%2BSuvichar%2Bin%2BHindi.jpeg" /></a></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div align="right">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;"><span style="font-size: small;">به
رستوران های رنگارنگ در محل چندان اطمینان نمی کردم. ظاهر ترو تمیزی نداشتند. می
ترسیدم غذا فاسد باشد. عاقلانه نبود خطر مریض شدن را به تنم بمالم. اکتفا می کردم
به خوردن سبزیجات خام و میوه و ماست که کشنده ی میکرب هم هست تا شصت و هشتمین سال
روز استقلال هند (26 ژانویه)، روز جمهوریِ دمکراتیک ترین کشور پرجمعیت دنیا، روزی که
همه ی مغازه ها بسته بودند. مغازه ها خوب خیلی شیک بودند. حتی در روزهای معمولی زودتر
از ساعت 11 به ندرت تک و توکی از آنها مشغول به کار می شدند. از چرخی های سبزی و
میوه فروشی هم که از اول صبح از توی خیابان تو را فرا می خواندند خبری نبود. آنها
روزهای تعطیل را در خانه می مانند و بعد از ساعت 5 استراحت می کنند. زیرا در ساعت
هایی که کار می کنند به اندازه ی کافی در می آورند. اما مهمتر از همه اینست که به
زندگی خود اهمیت بیشتری می دهند. زندگی نمی کنند برای کار. کار می کنند برای
زندگی. و بنا بر این گفته ی گاندی عمل می کنند که <i>"هیچ کس نباید بیشتر از
آنچه که خود و خانواده اش نیاز دارد برای تأمین معاش زحمت بکشد و درست است که ثروت
اضافی را داوطلبانه با دیگران سهیم باشد"</i></span><span style="font-size: small;">. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">
</span><div align="right">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;">
</span></span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">
<div align="right">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;">
</span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">گاندی: "خود همان تغییری باش که می خواهی در جهان ببینی" </span></div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-iPyybSk2V0Q/WOQeN7jHHwI/AAAAAAAAAYI/TKETSgln0RoyP_r9ng5HbpNGhPti8q0wgCLcB/s1600/imagesTCMA68Y7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-iPyybSk2V0Q/WOQeN7jHHwI/AAAAAAAAAYI/TKETSgln0RoyP_r9ng5HbpNGhPti8q0wgCLcB/s1600/imagesTCMA68Y7.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">سوسیالیسم بدون خشونت</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مهاتما
گاندی از سال 1900 به عنوان شخصیت رهبری کننده ی مقاومت برای استقلال علیه استعمار
انگلیس با مبارزه ی منفی شناخته شده است که اغلب ملبس بود به پوششی زاهدانه متشکل
از یک لنگ و یک شال. او سال ها بدین علت به زندان افکنده شد. وی از طریق اعتصاب
غذا در اعتراض به ستمی که بر طبقات فقیر می رفت و دیگر ناعدالتی ها اعتراض می کرد.
سرانجام دولت بریتانیا استقلال هند را پذیرفت و در نتیجه در سال 1947 امپراتوری
سابق مغول به دو قسمت هند و پاکستان تقسیم شد. گاندی در این باب گفت: "این
نجیبانه ترین عمل بریتانیا بوده است". اما نزاع دینیِ بین هندوان و مسلمانان
بعد از آن موجب مرگ هزارها نفر از جمله تیر خوردن مهاتما گاندی توسط یک هندی
فاناتیک در هنگام یک مراسم عبادت شبانه در سال 1948 <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>گردید. در آن زمان جواهر نعل نهرو که دیرتر در
سال 1952 برای سه دوره به نخست وزیری برگزیده شد اظهار داشت: " <i>نور از
زندگی ما رخت برافکند و تاریکی بر همه جا غلبه کرد</i>". در سال 1949 دعواها
تا حدودی فروکش کرد و در 26 ژانویه ی 1950 جمهوری هند متولد شد. نهرو تعهد کرد که
برابری جنسیتی را در هندوستان برقرار سازد. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">آغازِ
وظایف نهرو به عنوان نخست وزیر مواجه بود با یک کشور بسیار پرجمعیت فقیر و اقتصادی
عقب مانده. نیز او می بایست اتحاد و یگانگی هند را با ادغام شاهزاده نشینان و خاموشی
جنبش های پنجاب تضمین کند؛ او می بایست مناطق محصور شده ی "گوآ" و "دامَن"
را با ارسال نیرو از دست پرتغالی ها بیرون آورد؛ و با چین بر سر کشمیر و نپال
بجنگد. دیرتر تنها دختر گاندی، ایندیرا گاندی نیز به مدت چهار دوره در مقام نخست
وزیر هند با این همه مشکلات دست و پنجه نرم کرد. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">چگونه
است که به دنبال نزاع طولانی مدت بین مسلمان ها و هندوها که این همه کشته داد،
اکنون <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مردم با مذاهب هندو، اسلام، سیک، بودا،
مسیحیت، یهودی، زرتشت و جِین و بسیاری مذاهب دیگر و 23 زبان قانونی و دو زبان رسمی
انگلیسی و هندی، با صلح و مسالمت در کنار یکدیگر زندگی می کنند؟ <o:p></o:p></span></b></div>
<div align="right">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مهندس گاندی
که به مهاتما گاندی (به معنای شخصیتی با روح والا</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">) </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">مشهور است سال ها در آفریقای جنوبی زندگی کرد و <span style="color: black;">و
در فعالیت های اجتماعی آنجا برعلیه تبعیض نژادی شرکت فعال داشت به گونه ای که
بعدها دیدگاه های صلح جویانه و مسالمت آمیزش الهام بخش مبارزه برعلیه آپارتاید به
رهبری نلسون ماندلا گردید</span>. سال ها در کشورهای اروپایی زیست و از روش های
دموکراتیک آنها آموخت. و آموخته هایش را در ترکیب با سنن و فرهنگ هند در آمیخت. با
اینکه خود فردی دیندار بود، اما اعتقاد داشت که دین یک امر شخصی است و نباید در
سیاست گذاری کشور دخالت داشته باشد. نهرو و ایندیرا گاندی نیز چنین روشی را پیش
گرفتند. چنین بود که از طریق احترام مُقَنَن و عرفی به باورهای فردی و هم چنین
پرهیز از دخالت مذهب در امور سیاسی، شرایط اتحاد و یگانگی مردم فراهم شد. و اینست
که هم اکنون مسجد در کنار معبد با مسالمت کامل در هند قرار دارد. هیچ کس سئوالی در
باره ی مذهب دیگری نمی کند. مهم اینست که هر کس انسان است و در صورتی که به یاری
نیاز داشته باشد، آنها همه هستند که به کمک یکدیگر بشتابند. "<i>حقیقت در قلب
هر انسانی وجود دارد، و ما می بایست آن را در آنجا جستجو کنیم .... اما هیچ کس حق
ندارد دیگران را وادارد که بر طبق نظرات خودش نسبت به حقیقت عمل کند</i>"
(گاندی). و او معتقد به یک نوع سوسیالیسم بدون خشونت بود و می گفت: " <i>با
استفاده از خشونت ما جامعه را از افراد قابل محروم می سازیم</i>". گاندی
بسیار تکیه می کرد بر اتکاء به قدرت فرد و منظور از قدرت، "قدرت بدن، ذهن و
روح" است که در این میان قدرت روح را از آن دو دیگر در تعالی بیشتری می دید
به عنوان اساس هر آنچه که یک فرد می سازد. در این جا روح می تواند معناهای گوناگون
بنا بر تصویری که هرکس از پس زمینه های ذهنی و فکریش دارد برای خود تداعی کند. اما
آنچه که من در دهلی شاهد بودم، می تواند همان روح مهربان و یاری دهنده و صلح آمیز
و مسالمت آمیز باشد که در میان مردم و گاو و سگ و آهو و میمون، روان در خیابان های
دهلی حکمفرما بود. گاندی هم چنین معتقد بود به امکان واقعیت بخشیدن به یک فدراسیون
جهانی که در آن صورت دنیا نیازی به داشتن تجهیزات نظامی نخواهد داشت. "<i>تا
زمانی که کشورها تسلیحات نظامی دارند، چنین فدراسیونی ایجاد نخواهد شد</i>". روح
مسالمت آمیز و صلح جو در هر زمینه از افکار گاندی حضور دارد. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-U4HiEgOJwBs/WOQevhZGYMI/AAAAAAAAAYM/EI_uBFwo53sr1cdWZbDbxLmY0l-lcG13gCLcB/s1600/food-pic3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" src="https://3.bp.blogspot.com/-U4HiEgOJwBs/WOQevhZGYMI/AAAAAAAAAYM/EI_uBFwo53sr1cdWZbDbxLmY0l-lcG13gCLcB/s320/food-pic3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">در جستجوی غذا</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">باری، در روز جمهوریِ هند
همه جا بسته بود. منوی چند رستوران در هاستل موجود بود و دیدم هاستلری ها سفارش می
دهند. سموسای سیب زمینی و دیگر سبزیجات و فرایز فرانسوی سفارش دادم که بسیار خوش
مزه بود و از قضا متوجه شدم که از رستوران بغل هاستل که من از آن چندشم می شد، خریداری
شده است. این شد که از آن ببعد هروقت هیچ برای خوردن نبود و دم دست چیزی می
خواستیم از آنجا تهیه می کردیم. دکه های دم خیابان هم که در جام های بزرگ انواع
سبزیجات را به هم می زدند و بر روی ساج نان روغنی درست می کردند گاهی غذای خوشمزه
ای می پختند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و یکی دوبار با آگاتای لهستانی
آن را امتحان کردیم، ولی اغلب چندان قابل توجه نبود بخصوص که همه چیز را با دست
درست می کردند و دستشان را به همه جا می زدند. مردم البته بی خیال این ملاحظات با
لذت نوش جان می کردند این غذای دم دست ساده و ارزان را (40 روپیه/ 60 سنت). لذا </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">در
جستجوی غذای خوب، آدرس رستوران های افغانی را آن لاین یافتم در محله ی افغانی ها
در دل دهلی: لاجپات نگار. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">با
ماکسیم قصد کردیم پیاده به این محله برویم. نقشه 10 دقیقه پیاده روی نشان می داد. </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">به راهنمائی </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">GPS </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در یک مقطع توجه نکردیم. آن هم ما را گم و گور
کرد. 10 دقیقه به 2 ساعت پیاده روی کشید در این خیابان های شلوغ و سپس در محله
هایی با بناهای بسیار قدیمی در میان مهی که از هوای شرجی برآنها گسترده بود و آن
هند جادویی و سحرآمیز را در دل آن شب در جلوی چشمانمان می گذاشت. و وقتی از زیر پل
یک اتوبان، بی خانمان ها را دیدیم که نه انگار که در چادرهای مندرس زندگی می
کردند، و با آرامش در کنار یکدیگر به سر می بردند، ماکسیم گفت که همین ها بودند که
وقتی روپیه در ماه نوامبر کمیاب شد، به من غذا دادند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-wb78c4oXnWw/WOQfD6kgJ7I/AAAAAAAAAYU/VkY9euYpH-UaSbeH2zA7U10ZT1zOX_NhACLcB/s1600/7-Vows-in-an-Indian-Wedding.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="202" src="https://2.bp.blogspot.com/-wb78c4oXnWw/WOQfD6kgJ7I/AAAAAAAAAYU/VkY9euYpH-UaSbeH2zA7U10ZT1zOX_NhACLcB/s320/7-Vows-in-an-Indian-Wedding.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">عروسی و کسب درآمد از غذای میهمانی</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">رستوران را پیدا نکردیم. اما<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به یک محلی
رسیدیم که با باندرول ها و حلقه گل ها و چادر های رنگارنگ دیوارها و سقف ها را
پوشانده بودند، مانند تکیه ی هیأت های عزاداری در تهران. فرقش این بود که رنگش
سیاه نبود. سفید هم نبود و دیرتر فهمیدم که سفید رنگ عزاست در هند و برعکس قرمز
است رنگ شادمانی ازدواج. مردم همه بی اینکه دربانی دم در باشد می رفتند به درون.
رفتیم تو. همه جور آدمی از اقشار مختلف در آن دیده می شد و لباس های رنگ و وارنگ
زنان هندی که در خیابان های دهلی هم مشاهده می شود به وفور در کنار نمونه ی
اروپائیش در میان جوان تر ها (ترکیب مدل هندی و اروپائی) و هم لباس های معمولی هم
چون آنهائی که در غرب می بینیم. ما تنها خارجیان آن محل بودیم. ماکسیم بلوند که
کاملا معلوم بود غربی است. من هم با نوع لباسی که پوشیده بودم و ظواهرم نشان می
داد که وطنی نیستم. ماکسیم خیلی گرسنه بود. بشقابی برداشت و رفت به سراغ میز های
مختلف گوشت و پلو که در مقابلش جماعت بشقاب هایشان را از روی شانه های نفرات جلوتر
در کنار میز به سوی غذای انگار نذری دراز کرده بودند. در گوشه ای ایستاده بودیم و
او غذایش را می خورد تا اینکه یک مرد هندی با احترام آمد در مقابل ما، تعظیمی بلند
بالا کرد و ما را هدایت نمود به سمت یک کرسی دونفره در بالای سالن که می بایست قاعدتأ
محل نشیمن عروس و داماد باشد که البته از عروس و داماد خبری نبود. آن مرد انواع
غذا ها و میوه و نوشابه و دسر را از روی میزهای دیگر برای ما توی بشقاب های
جداگانه آورد و جلوی ما گذاشت. من اشتهایم کور شده بود. ماکسیم ولی با اشتها می
خورد. و متوجه نشد که مرد که دست به سینه در یک فاصله ی دو – سه متری از ما
ایستاده است، و دو انگشت اشاره و سبابه و سابیدن آن ها به <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یکدیگر را به من نشان می ده. یعنی که پول بدهید.
حالم دگرگون شد. همان یکی دولقمه ای هم که هوس کردم به دهانم بگذرانم در دستانم یخ
زدند. رویم را از او برگرداندم. اینجا همه میهمان بودند و در باز بود برای همه.
خواست او به هیچ رو معنا نداشت. مسئله برسر پرداخت پول نبود که چندان ارزشی نداشت
و برای دلار آمریکائی ما به هیچ رو نمی توانست ارزشی به حساب آید. کاملأ روشن بود
که او از وضعیت خارجی بودن ما می خواست مایه ای برای خود جور کند. چند دقیقه ای
همانجا ایستاد و بعد آمد به طرف ماکسیم. با او شروع به حرف زدن کرد و به طور
مستقیم گفت که پول می خواهد. ماکسیم فرانسوی که این چنین رفتار از نوع شرقی را نمی
شناسد، اگر من مانعش نشده بودم، دست توی جیبش می کرد، با اینکه به علت سفر دوردنیا
با موتور حساب یک روپیه ی خودش را هم داشت و حتی من که یکی دو - بار خواستم جبران
سواری دادنمرا با موتور بکنم، دستم را رد نکرده بود. من به او اشاره کردم پاشو
بریم. آن مرد هم خوب فهمید دست روی بد کسانی گذاشته است. دیدم که رفت آن طرف محوطه
ی باز پوشیده با چادر قرمز و نارنجی و زرد و خودش را سعی می کرد از نگاه ما دور نگاه
دارد. بی شک هراس داشت که حرکتش را به یکی از مسئولین عروسی گزارش دهیم و او
آبرویش بریزد. رفتیم بیرون و یک توک توک (موتور سه چرخه ای/توکشاپ) بعد از چند بار
چانه زدن با چند تای دیگر از آنها گرفتیم و راهی خانه شدیم. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-lUkLzDLohH0/WOQfeiJt3EI/AAAAAAAAAYY/SxAW8Rgd1xEsyJj368ft_Fxa01PrGYn1ACLcB/s1600/61745-Regetis_Ashley_Mehul_May2015-72-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://3.bp.blogspot.com/-lUkLzDLohH0/WOQfeiJt3EI/AAAAAAAAAYY/SxAW8Rgd1xEsyJj368ft_Fxa01PrGYn1ACLcB/s320/61745-Regetis_Ashley_Mehul_May2015-72-1.jpg" width="320" /></a></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">شب های دهلی</span></span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">
</span><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">چند روز بعد که پارتنرم آمد نیز باز آخر شب پس از گشت و
گذار و عدم دسترسی به جایی که غذای مناسبی گیر بیاوریم، بایکی از همین محوطه های
باز پوشیده با چادر های رنگی و دیوار های قرمز و نارنجی و آبی و سفید روبرو شدیم
که در آن غذای عروسی می دادند. رفتیم تو و پارتنرم نیز دلی از عزا در آورد و غذا
خورد. من نمی توانستم. نه فقط به علت اینکه شب ها غذا نمی خورم. احساس می کردم این
غذا مال کسانی است که به آن خیلی نیاز دارند. شاید هم عار داشتم از اینکه خودم را
جزئی از آنها بدانم. در حالی که این حس غلط بود. همه از هر نوع طبقه ی فقیر و
ثروتمند در این میهمانی شریک می شدند. شاید هم به علت نحوه ی توزیع غذا بود که همه
بشقاب به دست سعی می کردند از یکدیگر پیشی بگیرند و این امر احساس بدی به من می
داد. و هم ظاهر قروقاتی همه ی غذاها با هم توی بشقاب ها چندشم می کرد.<o:p></o:p></span></span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">من و پارتنرم از خرید یک شیشه ویسکی از مغازه ی مشروب فروشی
می آمدیم. او می گفت این شیشه ای را که ما 530 روپیه ( 18 دلار ) می خریدیم در
آنجایی که زندگی می کند به علت ممنوع بودن خرید و نوشیدن مشروب می بایست به طور
قاچاقی 100 دلار برایش پول بدهی. آدرس مشروب فروشی را از مغازه ای که اخیرأ من از
آن سموسه می خریدم به ما داده بودند. دست جمعی. از فروشنده سئوال کردیم. همه ی
مشتری ها و بقیه ی فروشندگان با مهر، باهیجان و با علاقه برای کمک به ما شرکت
کردند در دادن آدرس: </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Defense Colony </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>. پرسان پرسان از توی
بازارهای تو در توی شلوغ، گاه نیمه مخروبه، گاه پرزرق و برق، که قدم زدن در آن بسیار
فرح بخش و در عین حال بسیار مشکل بود، هیجان زده گذر می کردیم. مشروب فروشی را پس
از ساعتی پیدا کردیم. انگشتان دستمان قفل یکدیگر بود در آن اولین شب دیدار و گردش
در دهلی، و هم از بیم اینکه در آن ولوله ی شلوغ همدیگر را گم کنیم. شب های دهلی را
می بایست رفت و در این بازارها یافت که تا دیروقت زندگی از آن می بارد. هم گشت و
گذار است، هم خرید هرچه بخواهی از جمله غلات و حبوبات و غیره از درون گونی هایی که
در مغازه هایی هم چون آنچه در بازارهای خودمان در دسترس است، وهم محل تلاقی و
بازدید و خوردن غذا، و نیز محل نمایش بسیاری مراسم. و در اینجاست که ما کاروانی از
عروسی را می بینیم. کماکان از عروس و داماد خبری نیست. اما دسته ای از مردان، با
ساز و دهل کاروان که با طنابی آن را از جماعت بیرون مجزا ساخته اند، شلنگ و تخته
می اندازند یعنی که مثلن می رقصند و راه را بندآورده اند. به هیچ رو نمی شود پیش
رفت. ما زدیم به درون حصار طناب کشی شده و به عنوان جزئی از آنها توانستیم حرکت
کنیم و بعد خود را بیرون کشیدیم. یک بار دیگر هم در روز روشن چنین کاروان عروسی در
خیابان دیدم. زنها همه یک جور لباس به رنگ سفید و قرمز پوشیده بودند با انواع و
اقسام زینت آلات پرجلا و در عقب راه می رفتند و مردها با ساز و دهل و ضرب در جلو.
به رژه ای می ماند که معمولا در روزهای ملی به طور نمایشی از مقابل مقامات می بینیم.
</span></div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-2bY-ekjjvtk/WOQgBZy4q6I/AAAAAAAAAYg/kQEjVCXkl3wdC6vY2vEoR8-eCzQsfKWxACLcB/s1600/85125-A-wedding-parade-at-Chandi-Chowk-Old-Delhi-0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://2.bp.blogspot.com/-2bY-ekjjvtk/WOQgBZy4q6I/AAAAAAAAAYg/kQEjVCXkl3wdC6vY2vEoR8-eCzQsfKWxACLcB/s320/85125-A-wedding-parade-at-Chandi-Chowk-Old-Delhi-0.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">مراسم عروسی سنتی در هند در برخی موارد با عروسی سنتی
ایرانی همخوانی دارد هم چون گذراندن هفت خوان عروسی از جمله حنابندان و بنداندازی
و از این قبیل که البته ایالت به ایالت و دین به دین تفاوت هایی در آن دیده می
شود. در برخی قسمت های هند خانواده ی زن است که خواستگاری می کند. هم چنین بیشتر
مخارج عروسی به عهده ی خانواده ی زن می باشد و پدر عروس هدیه ای گرانبها به داماد
می دهد. این امر در خانواده های متمول می تواند در حد هدیه ی یک هواپیمای شخصی هم
باشد. و هرزمان که داماد در خانه ی عروس حاضر شد، معنایش اینست که درخواست را
پذیرفته است. اما در هند مدرن بسیاری از این سنن رنگ پریده است. جوان ها خود
یکدیگر را می یابند و در هزینه کردن مخارج هردو خانواده شرکت می نمایند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">و خرید مشروب نیز خود داستان دارد. مانند همان ها که از
سروکول هم بالا می رفتند که غذا بگیرند، در اینجا نیز دست ها از روی شانه ها دراز
بود برای دادن پول و گرفتن شیشه. پارتنرم رفت جلو. من کنار دیوار ایستادم. دیدم
فروشنده اشاره هایی به من می کند. تصور کردم مرا می خواهد بیرون بیاندازد چون تنها
زن حاضر در آنجا بودم. بعد فهمیدیم که می گوید شما بروید به آن قسمت مغازه که خالی
است و در نظر گرفته شده است برای زن ها یا زوج ها. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ادامه دارد................<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-47977664480742844582017-04-04T15:09:00.000-07:002017-04-04T15:10:29.627-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 28pt;">جایگاه زبان فارسی در هند</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 20pt;">موزه ی توالت بین المللی در دهلی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">گزارش سفر از دهلی - بخش 3</span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p><span style="font-family: "times new roman";"> </span></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">مهین میلانی</span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="http://milanimahin.blogspot.ca/"><span style="color: blue;"><span dir="LTR" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">http://milanimahin.blogspot.ca</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="color: blue;">/</span></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-lpQF8jSbtOo/WOQXGZXO6YI/AAAAAAAAAXc/IxFfHPjwoyQAk9bP7RuzzXzK5culuJyyACLcB/s1600/Toilet%2Bin%2Bthe%2Bmuseum.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" src="https://4.bp.blogspot.com/-lpQF8jSbtOo/WOQXGZXO6YI/AAAAAAAAAXc/IxFfHPjwoyQAk9bP7RuzzXzK5culuJyyACLcB/s320/Toilet%2Bin%2Bthe%2Bmuseum.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اطاق 8 تخته در
هاستل بسیار تر و تمیز و مرتب بود با یک حمام بزرگ که خانه ی قدیمی خودمان را در
تهران به یاد می آورد که البته کاملاً نونوارش کرده اند. وان نداشت و من عاشق این
گونه حمام های بزرگ هستم که می توانی تویش بال بزنی. اگر لگن دستشوئی از نوع مدرن هم
نداشت و مثل خیلی مکان های دیگردرهند از نوع مستراح های چمباتمه ای خودمان در ایران
استفاده می شد خوب نورعلی نور بود. این گونه مستراح های چمباتمه ای در همه جای هند
وجود دارد، همان گونه که در اغلب کشورهای آسیایی، آفریقایی، خاورمیانه و آمریکای
لاتین. حدود 4 بیلیون نفر در دنیا از این نوع مستراح استفاده می کنند همراه با یک
شلنگ آب یا سطلی زیر شیر آب برای اینکه مردم خود را بشویند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">و یا مانند ایرانی ها که آفتابه برمی دارند. کمتر دستمال توالت دیدم، مگر در
هتل های مدرن یا برخی خانه های تازه ساز مدرن. مبحثی در حال حاضر وجود دارد که این
نوع مستراح ها از نظر بهداشتی سالم تر هستند چرا که انتقال بیماری ها، به آن گونه
که از روی نشیمن گاه لگن مستراح های مدرن، صورت نمی گیرد. در عین حال که برای
استفاده کنندگان از ویلچر نیز این دستشوئی ها سهل تراست. برای من بیشتر جنبه ی
نوستالژیک شکل و شمایل این مستراح ها مطرح بود. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">در هندوستان یکی از مهمترین موزه های توالت بین المللی در
سال 1992 تاسیس شده است به نام </span><b><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Sulabh International
Museum of Toilets </span></b><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><b><span lang="EN" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">که<b>
</b>تاریخ جهان در باره ی مسائل بهداشت و توالت را با عرضه ی انواع و اقسام مستراح
های دنیا، از 5 هزار و خرده ای سال پیش از این، از مستراحی که لوئی شانزدهم
استفاده می کرد تا مستراح مهاتما گاندی را دربرمی گیرد. در موزه ای که سطل های ویژه
برای اضافات بشری را نشان می دهد، تا چهارپایه های سوراخ دارکه مردم در آن کارشان
را انجام می دادند، تا پوشاندن نجاسات با خاک و چگونگی فاضلاب ها تا مستراح های
چمباتمه ای و لگن های امروزی با عرضه ی انواع مستراح ها از 3000 قبل از میلاد تا
قرن بیست. این موزه که جوایز زیادی را به خود اختصاص داده است، به همت دکتر "بیندشوار
پاتاک" جهت مطرح مسائل بهداشتی در کشورهند ساخته شده <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>است. این موزه یکی از ده موزه ی شگفت دنیا
شناخته شده است که تحولات بهداشتی مربوط به فاضلاب انسانی را از زمانی که در روی
زمین چال می کرده یا آنها را توی رودخانه ها می انداخته است (از جمله</span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Fort of Jaisalmer</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">در هند گواهی بر این
امر) </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">تا به امروز با گذر از ابتکار عملی
امپراطورجهانگیر مغولی با ساخت توالت های عمومی که پاسخگوی 100 خانوار بود در سال
1556 و اولین قانون بهداشتی در هند در سال 1878 به دنبال قانون بهداشتی بریتانیا
در 1848. به این ویدئو توجه فرمائید:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دکتر
"بیندشوار پاتاک" می گوید ساخت این موزه آرزوی من بوده است: </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="http://video.nationalgeographic.com/video/news/141119-toilet-museum-india-vin"><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span style="color: blue;">http://video.nationalgeographic.com/video/news/141119-toilet-museum-india-vin</span></span></a><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p><span style="font-family: "times new roman";"></span></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman";"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-gSeMJMNbARc/WOQXW0sCThI/AAAAAAAAAXg/XuUYxFZrPNsVcu8NBc4Y1-VkivJDUENZQCLcB/s1600/Asam%2BFarm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://1.bp.blogspot.com/-gSeMJMNbARc/WOQXW0sCThI/AAAAAAAAAXg/XuUYxFZrPNsVcu8NBc4Y1-VkivJDUENZQCLcB/s320/Asam%2BFarm.jpg" width="320" /></a></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">صاحب هاستل مالک مزرعه ی چای در"آسام"</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">فضای حمام دلپذیر بود منهای اینکه پنجره نداشت و می بایست
با برق نور مصنوعی به آن می دادیم. حمام های با فضای بزرگ، نور طبیعی از پنجره،
دوشی که آبش برروی سوراخ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>چاه برروی زمین
می ریزد و مستراح از نوع<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>چمباتمه ای ایدآل
است و به هیچ رو قابل مقایسه نیست با این حمام های کوچکی که در آپارتمان های لانه
کبریتی در آمریکای شمالی می سازند و دستشوئی و کمد زیر دستشوئی و لگن مستراح و وان
را یک شکلی جا گیر می کنند که با هرتکانی یک گوشه از بدنت به آن گیر می کند. باری،
دوتا سطل بزرگ هم آنجا گذاشته بودند که من به راحتی می توانستم در آنها لباس هایم
را بشویم. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">اما مشکل اساسی من در این حمام: آب گرم کن کوچک توی حمام از
طریق کلیدهای برق روشن می شد و من چند روز طول کشید تا فهمیدم چگونه با کارکرد آن
آشنا شوم، از طریق یکی دیگر از هم اطاقی ها. این مشکل در مورد شارژ کردن تلفن و
تابلت هم وجود داشت. دوشاخه را به پریز می زدم هیچ اتفاقی نمی افتاد. به این مسئله
هم چند روز بعد پی بردم. و در این مدت که کیفم گم شده بود، و می ترسیدم از خانه
بیرون بروم و نمی توانستم از تلفن و کامپیوتر استفاده کنم، احساس بینوایی شدیدی می
کردم. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">چند روز طول کشید تا صاحب تلفن شدم. "شِیک" (
مخفف نام هندی اش که برای هاستلری ها تلفظش آسان تر بود)، یکی دیگر از مسئولین
گرداننده ی هاستل که او نیز مانند "شِب" شبانه روز آنجا بود و در لابی
برروی پشتی ها می خوابید، و برایم خیلی از مسائل زندگی اش را تعریف می کرد از جمله
این که دوست دخترش می خواهد با اوازدواج کند ولی او آماده نیست و مانده بود چگونه
مسئله را حل کند، مرا برد که دُلارم را با قیمتی مناسب تر به روپیه تبدیل کنم و
سپس چون خودش هم می خواست به </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Main
Bazar </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برود، با هم رفتیم که من تلفن بخرم، و چیزهای
دیگری که در چمدانم گم شده بود. ولی این تلفن فقط یک تلفن بود. سیم کارتش را می
بایست از محل دیگری فراهی می کردم. این بار فارون (همان "بارون" خودمان.
می دانید که "ف" و "ب" و "و" می توانند به یکدیگر
تبدیل شوند.) مرا به شرکت تلفن هدایت کرد. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">این فارون پسر صاحب هاستل بود که
تا دو سه سال پیش از این یک مزرعه ی بزرگ چای در "آسام"<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>داشت، منطقه ای که بزرگترین تولید کننده و
توزیع کننده ی چای در دنیاست. از همان چای است که آشپز هاستل هر روز صبح بهترین
چای هندوستان را در ترکیب با شیر و دارجیلینگ (دارچین) و تخم گشنیز برای همه درست
و سرو می کند. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">کشور هند پس از چین دومین کشور
بزرگ تولید کننده ی چای است و همراه با سریلانکا، کنیا و اندونزی این 5 کشور 77
درصد تولیدات و 80 درصد صادرات چای در دنیا را در دست دارند. در هند تور چای برای
توریست ها جهت بازدید مزارع زیبای چای یکی از فعالیت های مهم گردشگری به شمار می
رود. اما من در هیچ بازاری نتوانستم چای آسام خالص پیدا کنم. چای مخلوط شده را زیر
عنوان های بین المللی چون نپتون و غیره در بسته بندی ها می فروختند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">جایگاه زبان فارسی در
هند</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">کشف اخیر نسخه ی خطی حافظ در هند</span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-AgIwe2Ah6GQ/WOQX0cJWPXI/AAAAAAAAAXk/pUVTmir0t7o5e4VyL1BXD21g-6SiEHq8ACLcB/s1600/Farsi%2Bwriting.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-AgIwe2Ah6GQ/WOQX0cJWPXI/AAAAAAAAAXk/pUVTmir0t7o5e4VyL1BXD21g-6SiEHq8ACLcB/s320/Farsi%2Bwriting.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">اما زبان فارسی به وفور در زبان
هندی وجود دارد. در ترانه هایشان ما کلمات <i>شیرین </i>و <i>مهربان</i> و <i>حیران</i>
و <i>ابهت</i> و غیره را بسیار می شنویم. اسامی مغازه ها، قصرهای شاهی، خیابان ها،
پارک ها، شهرها، و خیلی نهاد ها ایرانی است و نوشته هایی به زبان فارسی در گوشه و
کنار شهر به چشم می خورد. نام اغلب قصرها ایرانی است مانند تاج محل، همایون، جهان
شاه و... "پور" و "نگار" و "باغ"
و"ویهار" یا "بهار" و "بازار" <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به وفور در پایان حتی اسامی هندی آنها اضافه شده
است مانند سلطان پور، اسکندرپور، آزادپور، جهانگیرپوری، ساروجینی نگار، شانکار
ویهار، جورباغ، شاوری بازار . برخی حروف مثل "ز" که به "ج"
تلفظ می شوند بسیار در کلمات ایرانی موجود در زبان هند وجود دارند. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">به تازگی، در ماه فوریه که من در دهلی بودم، پژوهشگران انجمن
آسیایی کلکته، نسخه ی خطی تازه و ناشناخته ای به قدمت 700 سال از دیوان غزلیات
خواجه حافظ شیرازی را به صورت تصادفی پیدا کردند. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">گفته میشود که
این نسخه ی خطی نه تنها به خطی خوش و با آرایش و تذهیب زیبا نوشته شده، بلکه در
آن غزلی هست که در سایر نسخهها وجود ندارد. این نسخه حاوی امضا و مهر طلایی شاهجهان،
پادشاه نامی و با شکوه سلسله ی مغولان هند است. این پادشاه چند قرن پس از حافظ
زندگی میکرد، اما به نظر کارشناسان 'انجمن آسیایی'، مهر دربار او نشان میدهد که
این پادشاه هنردوست این نسخه را برای کتابخانه ی شخصیِ خود تهیه کرده است.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-2IJwCl9vERk/WOQYABsfzlI/AAAAAAAAAXo/1nu_AxSJtGopOiF5LTs-U60GHdExj6DoACLcB/s1600/82454923-71463691.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://2.bp.blogspot.com/-2IJwCl9vERk/WOQYABsfzlI/AAAAAAAAAXo/1nu_AxSJtGopOiF5LTs-U60GHdExj6DoACLcB/s320/82454923-71463691.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">دکتر
شریف حسین قاسمی پروفسور زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه دهلی در گفت و گویی با
راسخون می گوید: "فارسی در هند جایگاه خیلی مهمی دارد. از این لحاظ که زبان
فارسی تا هفت قرن (هفتصد سال) که مدتی بسیار طولانی است، در هند زبان رسمی بود.
نویسندگان، شعرا، دانشمندان ما، همه به این زبان می نوشتند و حرف می زدند. در
نتیجه ی رواج زبان فارسی در این مدت طولانی، بیشتر زبانهای بزرگ هند تحت تاثیر
فارسی قرار گرفتند. به گونه ای که اگر یک زبان شناس می خواهد درباره ی تاریخ هر
زبانی مثلاً بنگالی، یا پنجابی یا اردو، یا سندی یا هر زبان معروف و بزرگ دیگر هند
تحقیق بکند که این زبان از چه مراحلی گذشته، او در می یابد که زبان فارسی در همه
اینها نقش اساسی ایفا کرده است. این موضوع جایگاه زبان فارسی در هند را نشان می
دهد. نکته دیگر اینکه در این دوره ی هفت صد ساله، هزاران شاعر، نویسنده و حتی همه
ی کسانی که زبان مادری شان فارسی نبود، همه ی اینها زبانهایشان را نادیده گرفتند و
به فارسی نوشتند. ما در هند هزاران نسخه خطی داریم که به فارسی نوشته شده و اکنون
در بریتانیا، آمریکا و در هند نگهداری می شود. در هند کتابخانه های بزرگ شرق شناسی
داریم که از این نسخه نگهداری می کنند. اینکه می گویم در هند نوشته شده، منظورم این
نیست که در هند استنساخ شده، یعنی نویسنده آنها در هند بودند و این آثار را به
وجود آوردند، بعد از اینکه هند مستقل شد. بنابراین امروزه اگر در هند که بیش از
سیصد دانشگاه وجود دارد، تقریباً در چهل دانشگاه بخشهای فارسی وجود دارد. در بخشی
از آنها تا مقطع لیسانس، در برخی تا فوق لیسانس و در برخی تا دکتری این خدمات را
انجام می دهند."<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">زبان فارسی پیش از آنکه </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%86%D8%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86" title="هندوستان"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">هندوستان</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> مستعمره ی </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86" title="انگلستان"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">انگلستان</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> شود، دومین </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%B1%D8%B3%D9%85%DB%8C" title="زبان رسمی"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">زبان رسمی</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> این کشور (در دوره گورکانیان زبان رسمی) و زبان
فرهنگی و علمی بشمار میرفت. اما پس از استعمار، انگلیسیها درسال ۱۸۳۲ ...
انگلیسی را جایگزین فارسی کردند<sup>.. </sup>زبان فارسی در دورهٔ </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%BA%D8%B2%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86" title="غزنویان"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">غزنویان</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> به </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%86%D8%AF" title="هند"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">هند</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> راه یافت. در آن دوره پارسی زبان ادبیات، شعر، فرهنگ و دانش بود. با تأسیس </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%85%D9%BE%D8%B1%D8%A7%D8%AA%D9%88%D8%B1%DB%8C_%D9%85%D8%BA%D9%88%D9%84_%D9%87%D9%86%D8%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86" title="امپراتوری مغول هندوستان"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">امپراتوری مغول هندوستان</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> به اوج پیشرفت خود درهند رسید و فارسی زبان رسمی هندوستان شد. زبان فارسی
هندوستان شاعران بزرگی همچون </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D9%84_%D8%AF%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C" title="بیدل دهلوی"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">بیدل دهلوی</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> و </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1_%D8%AE%D8%B3%D8%B1%D9%88_%D8%AF%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C" title="امیر خسرو دهلوی"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">امیر خسرو دهلوی</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> و دستگاه شعری </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A8%DA%A9_%D9%87%D9%86%D8%AF%DB%8C" title="سبک هندی"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">سبک هندی</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> را در خود پروراند. از دیگر شاعران نامدار
فارسی زبان شبه قاره هندوستان میتوان از </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%82%D8%A8%D8%A7%D9%84_%D9%84%D8%A7%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C" title="اقبال لاهوری"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">اقبال لاهوری</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> نام برد. همچنین پارسی گویان
هندوستان، واژهنامههای ارزشمندی برای زبان پارسی گردآوری کردند که از آنجمله میتوان
به </span><a href="https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%85%DB%8C&action=edit&redlink=1" title="فرهنگ ابراهیمی (صفحه وجود ندارد)"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">فرهنگ ابراهیمی</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> از ابراهیم قوامالدین
فروغی، </span><a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF_%D8%A2%D9%86%D9%86%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AC" title="فرهنگ آنندراج"><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; text-decoration: none;">فرهنگ آنندراج</span></a><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> از محمد پاشا، اشاره کرد.
(ویکی پدیا)</span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">چمدانم پیدا شد</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">باری با فارون رفتیم که یک سیم
کارت برای تلفنم بخرم. می بایست فرمی پر می کردم و همه ی مشخصات مندرج در پاسپورتم
را در آن می نوشتم. همراه با فتوکپی پاسپورت یک سیم کارت به قیمت 100 روپیه (یک
دلار و نیم) به من دادند که برای چند روز استفاده کردم و بعد یکی دوبار دیگر هربار
250 روپیه توی کارت پول ریختم. لزومی نداشت که برای این کار به شرکت تلفنی که از
آن سیم کارت خریده بودم بروم. هر بقالی نام شرکت را وارد تلفنش می کرد و شماره
تلفن مرا و میزان اعتباری را که می خواستم. از طریق آن لاین هم می شد این کار را
صورت داد. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">سیستم تلفن و تاکسی و از این قبیل
اگر چه در برخی موارد از بالاترین تکنولوژی و بِرَندها بهره می بردند، اما
بوروکراسی پیچیده و این که با چند نهاد سرو کار داری که کارَت راه بیافتد مثل همه
ی پدیده های دیگر در هند پارادوکسال است که هم عوامل مدرنیته و هم رسم های مبنی بر
عقب ماندگی سنتی یا چیزی بین این دو که مراحل گذار را طی می کند را با خود دارد. تا
وقتی صاحب تلفن شوم، گاهی از تلفن هاستل استفاده می کردم. و حتی از خارج از کشور
به تلفن هاستل برای من زنگ می زدند و آنها در هر ساعت روز و شب به من اطلاع می
دادند. وقتی تلفن دار شدم، و کم کم با سیستم پریزهای برق هم آشنائی پیدا کردم و
مجبور نبودم از کامپیوتر هاستل استفاده کنم، چمدانم هم پیدا شد. وکیلی که خارج از
دهلی کار می کرد، روزهای دوشنبه برای انجام برخی کارهایش مجبور بود به دهلی بیاید.
او شب را به رایگان در یک تخت در هاستل می خوابید ولی در عوض اگر یکی از میهمانان
هاستل نیازی به امور حقوقی داشت، آنجا بود که کمک کند. اصرار داشت که باید نامه به
شرکت "ایر جت ویز" بنویسیم و بخواهیم هرچه زودتر اقدام کنند. نامه را به
فارون دیکته کرد. و فارون آن را ارسال نمود. خود من هم چند نامه ی دیگر نوشتم. تا
اینکه ایمیلی دریافت کردم که چمدانم پیدا شده است. صبح قرار بود بیایند. " شِب
"<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و " شِیک" هر دو روی
تشکچه های لابی خوابیده بودند. من همان جا پائین توی لابی و دم در منتظر ماندم. می
ترسیدم آدرس را پیدا نکنند. یا اگر آمدند کسی نباشد کیف را بگیرد. آوردند. یک مهری
هم به کلیپ زیپش زده بودند که کسی آن را باز نکند. خیلی خوشحال شدم. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">حالا باید دنبال اتاق می گشتم. یک
اطاق خصوصی در هاستل گرفته بودم که وقتی پارتنرم می آید آنجا باشیم. اما این چند
روز در هاستل با همه ی مزیت هایی که داشت مشکلاتی را برایم آشکار ساخت که ترجیح
دادم در مکانی خصوصی تر یک ماه آینده را به سر بریم. و چه بسا با قیمت کمتر. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Y-zLEIX3Nzc/WOQZGj-YVmI/AAAAAAAAAX0/QoRE3DPbiygl6IUVSWI5cQTGnQSrGgQcACLcB/s1600/photo0jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-Y-zLEIX3Nzc/WOQZGj-YVmI/AAAAAAAAAX0/QoRE3DPbiygl6IUVSWI5cQTGnQSrGgQcACLcB/s320/photo0jpg.jpg" width="240" /></a></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">HI</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> (هاستل بین المللی) </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">علاقه ی من به اقامت در
هاستل از زمانی است که در پاریس درس می خواندم و هرگاه به مسافرت در اروپا می
رفتیم با گرفتن یک کارت اشتراک در</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Auberge de Jeuness<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اقامت می کردیم که معمولا در یک جای دنج با فضای
بسیار باز و حیاط و باغ و امکان آشپزی قرار داشت. درهر اطاق 4 تا 10نفر زندگی می
کردند. تخت خود را داشتیم با حمام های مشترک و معمولا صبحانه ای که با پرداخت
هزینه ی تخت سرو می شد. بسیار ارزان بود. این مکان فقط برای دانشجویان بود. لذا
مشکل امنیتی وجود نداشت. در عین حال که محیطی بود برای ملاقات با دیگر هم سفران.
این هاستل ها بعدها در بسیاری کشورها بویژه در آمریکای شمالی وسعت پیدا کرد. هم
اکنون در شهرهای بزرگ اروپا و آمریکا اصلیت خود را از دست داده اند و بیشتر شبیه
مسافرخانه های مخصوص جوانان هستند که در عین حال بزرگسالان را نیز می پذیرند. ولی
با همه ی این احوال بسیاری از آنها هنوز همان حال و روح خود را حفظ کرده اند که
کاملآ با روحیه ای که در هتل ها حاکم است تفاوت کیفی دارد. وجود یک آشپزخانه که
همه می توانند در آن غذایشان را بپزند و خوردنی ها را در یخچال نگهداری کنند و با
یکدیگر مراوده داشته باشند، از ویژگی های هاستل است که آن را از هتل ها مجزا می
کند. دیگر اینکه بنا به موقعیت هاستل امکانات تفریحی و ورزشی مانند پینگ پنگ،
بیلیارد، فوتبال دستی و غیره و هم چنین سن برای اجرای برخی برنامه های موسیقی و
تأتر و غیره فراهم است. اغلب تراس یا حیاطی هم دارند که می توان با دیگر هاستلرها در
آن نشست و گپ زد. دیگر اینکه هاستل ها برنامه های شبانه و روزانه ی دست جمعی برای مسافران
تنظیم می کنند و بدین ترتیب آنها با بهترین بارها و کلاب ها و مناطق دیدنی که اغلب
توریست ها خود نمی توانند به آنها دست بیابند آشنا می شوند و با دیگر هاستلرها
اوقات خوبی را می گذرانند. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">از میان این همه هاستل
که در آن اقامت کرده ام شیکاگو، فینکس و پورتلند در آمریکا بهترین هاستل ها را از
منظر حفظ و پایداری بر اصالت ویژگی های هاستل های اوریژینال دارند. </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">HI </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>(هاستل اینترناشنال) یک شبکه ی جهانی است. اما به علت وفور مسافران،
هاستل های دیگری نیز با همین کیفیت بخصوص در شهرهای بزرگ تاسیس شده است. پایه
گذاری چنین هاستل هایی در سال 1907 در آلتنا صورت گرفت که در آلمان امروزی قرار
دارد و توسط معلمی به نام ریچاردشرمن بوجود آمد. این هاستل درون قصر آلتنا که به
تازگی ساخته شده بود به عنوان اولین مرکزی محسوب می شود که جوانان مسافر را می
پذیرفت با شرط بی طرفی در سیاست تا امکان مراوده ی صلح آمیز و مسافرت و استفاده از
طبیعت را برای آنان فراهم سازد. بعدها در سال 1929 مارک سِنیه، بنیاد گذار
فدراسیون بین المللی هاستل (</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">auberg
</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>)<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>جوانان، اولین هاستل جوانان را در فرانسه در </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Boissy-la-Riviere</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به نام " </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">l’Epi d’Or</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>" بنا می نهد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">که با عقاید کاتولیکی
اداره می شود. در سال 1933 در رقابت با این بنیاد مارسل اُوِرت "مرکز لائیک
هاستل های جوانان" را که 37000 عضو داشت ایجاد می کند. در سال 1956"
فدراسیون متحد هاستل جوانان" ترکیبی است از این دو موسسه ی لائیک و کاتولیک که
در سال 1996 پنجاهمین سال تاسیسش را جشن می گیرد. هم اکنون اغلب هاستل ها تعلقی به
این موسسات ندارند ولی تقریبا همان موازین را کم و بیش بسته به موقعیت محلی و
فرهنگ بنیاد گذار و میزان آشنائی با اصلیت چنین هاستل ها که تفاوت هایی گاه چشمگیر
با هم دارند، رعایت می کنند. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-jdDcRsK9kN4/WOQZSnX9EKI/AAAAAAAAAX4/YxleMqA2nGcnGX8jBvZJSlrwCdP8hdIOACLcB/s1600/boribista.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://2.bp.blogspot.com/-jdDcRsK9kN4/WOQZSnX9EKI/AAAAAAAAAX4/YxleMqA2nGcnGX8jBvZJSlrwCdP8hdIOACLcB/s320/boribista.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">Boribista Hostel</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> هاستل از نوع هندی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">در </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">Boribista Hostel </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مسکن گزیدم. از یک ماه پیش
می بایست رزرو می کردم. </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">HI </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پر شده بود. از روی عکس
هایی که در آن لاین دیدم به نظرم آمد که این یکی را به شیوه ای مدرن – سنتی - هنری
دکور کرده اند، آرایشی که اغلب هاستل های مطرح در دنیا مدنظر می گیرند. وقتی رسیدم
"شِب" منتظرم بود. آمده بودند فرودگاه دنبالم. اما از آنجائی که هواپیما
سه ساعت دیر کرده بود نتوانسته بودند پیدایم کنند. هاستل با سقفی بلند و ستون هایی
که حائل<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بالکنی در طبقه ی بالا می شد و
لابیِ پوشیده از تشکچه ها و کوسن ها روی زمین و صندوق هایی با نقش و نگارهای سنتی
که به عنوان میز از آن استفاده می کردند، همان فضایی را داشت که عکس ها به من داده
بودند. اما پاسیو را موتورهای پارک شده اشغال کرده بودند و هیچ امکان ورزشی و
فرهنگی وجود نداشت. و برای دیدن شهر برنامه هایی روی تخته نوشته بودند که هرکس می
خواهد اسمش را ثبت کند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">در هاستل سه نفر شبانه
روز حضور داشتند. شب در لابی می خوابیدند. صبح ها خواب آلود بودند. در هاستل های
دیگر سه شیفت کار با</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">ا</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">فراد گوناگون 24 ساعته
هاستل را اداره می کنند. اینجا انگار خانه ی خاله بود. از این نظر واقعا احساس می
کردی خانه ی خاله هستی. بیشتر امکان گپ با آنها بود. می آمدند و روی پشتی های لابی
لم می دادند. با غذایت شریک می شدند. و در عین حال برای هر خدمتی برایت وقت می
گذاشتند. این خدماتی که گاهی می بایست با مسافر بیرون بروند در دیگر هاستل ها وجود
ندارد و یگانه است در این هاستل. این بچه ها، حتی وقتی که من دیگر آنجا نبودم،
هرکاری مثل پرینت یک سند یا گرفتن تاکسی و غیره مرا یاری می دادند. و گاهی می رفتم
و آنجا در لابی می نشستم و با این بچه ها و مسافران جدید صحبت می کردم. یگانگی
دیگر این هاستل استخدام آشپز، آنهم آشپزی درجه یک است که سه وعده غذا درست می کند
و صبحانه را که رایگان است همکاران آشپز می آورند و روی میز می گذارند. یک نوع غذا
بیشتر نیست. در هاستل های دیگر چند نوع خوردنی مانند شیر، میوه، کره، پنیر، مربا،
تخم مرغ و سوسیس و بساط چای و قهوه و از این قبیل را آماده روی میز می گذارند و
هرکس خواست خودش سلف سرویس می کند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">غذایی که این آشپز هندی
می پخت حرف نداشت. اما غذایی که درست می کرد اغلب تخم مرغ داشت و در میان نانی می
گذاشت که روغن زیاد به آن زده بودند که هیچ کدامشان به مذاق من سازگار نبود. من
خواستم به من کره و مربا بدهند. دادند. البته با اکراه اما "شِب" امر
فرمود و اجرا شد. اما دیگران می خوردند. چاره ای نبود. آشپز کره را با دست برداشت
به من بدهد و مربای استفاده شده در روز قبل در یک پیاله را جلوی من گذاشت. من پس
زدم. عوض کردند. موقع صبحانه نیز دو نفر جارو به دست شروع به نظافت کردند وخاک روی
غذا را پوشاند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">روز بعد این مسائل را
با "شِب" در میان گذاشتم. خیلی مثبت برخورد کرد و فردایش با صاحب هاستل
هم در این مورد صحبت کردم. گفت دستور می دهم رعایت کنند. ندیدم دیگر موقع صبحانه
نظافت کنند. ولی هفته ی بعد که دیگر آنجا نبودم و برای کاری صبح به آنجا رفتم،
همان آش بود و همان کاسه. دو روز بعد باران سختی آمد و تمام درخت های پُر پَروپیمان
را که در تمام شهر بسیار چشمگیر است ولی در آغاز ورودم به شهر لایه ی ضخیمی از خاک
آنها را گرفته بود شست و براق کرد. اما از سقف بلند سالنِ هاستل آب مثل لوله
آفتابه پائین می ریخت. ماکسیم گفت سه ماه است که این چنین بوده است هنگام ریزش
باران. گفتم پس به همین دلیل است که میز غذاخوری را این طرف در روشنائی نگذاشته
اند. با صاحب هاستل که هنگام ظهر غذای دست پخت آشپز را با بقیه می خورد صحبت کردم.
روز بعد همه مجهز شدند که سقف شیشه ای را نونوار نمایند. روز بعد هم به دنبال
شکایت من ماشین رختشوئی را که مدت ها بود خریده بودند، به کار انداختند. ماکسیم می
گفت چقدر حرف تو را گوش می دهند. پرسیدم مگر آیا شما اعتراض کرده بودید؟ گفت نه. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برای نظافت نیز سه نفر هم زمان وارد اطاق می
شدند بدون اینکه در بزنند. می بایست دو سه بار من به انگلیسی بگویم و آنها نفهمند
ولی با اشاره بپذیرند و هرگاه وارد می شوند در بزنند. اطاق هم که قفل نداشت. در
اغلب هاستل ها در هر اطاق هر چند نفره که باشی کلید داری. کلید های کارتی. چند
سالی هم هست که اغلب آنها درهایشان را دیجیتالی کرده اند. باید کُد آن را بدانی تا
بتوانی وارد شوی. سیستمی که بسیار کارآست. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">ادامه
دارد................</span></div>
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-84565212627406961582017-03-28T14:29:00.004-07:002017-03-28T14:32:54.201-07:00<div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 24pt;">،درماندگی </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 24pt;">و آیا گشودگی؟!</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">یادداشتی بر کتاب "درویش پنجم" </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">از "رهنورد زریاب"، نویسنده ی افغان </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">نشر زریاب</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-xUa3aKe03ho/WNrVDCXW9iI/AAAAAAAAAWk/kxAM14poIGgyJlPlr5bFfbiKbAnucg8hwCLcB/s1600/darwish%252520%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="209" src="https://2.bp.blogspot.com/-xUa3aKe03ho/WNrVDCXW9iI/AAAAAAAAAWk/kxAM14poIGgyJlPlr5bFfbiKbAnucg8hwCLcB/s320/darwish%252520%25281%2529.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"><o:p>درج شده در "زمانه"</o:p></span></div>
<a href="https://www.tribunezamaneh.com/archives/118226">https://www.tribunezamaneh.com/archives/118226</a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">مهین میلانی</span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="http://milanimahin.blogspot.ca/"><span style="color: blue;"><span dir="LTR" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">http://milanimahin.blogspot.ca</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="color: blue;">/</span></span></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">آیا می توان گفت که رهنورد زریاب، با احاله ی عمو به شکل یک
جادوگر و اعجاز نما، به چنین راهکارهایی اعتقاد دارد؟ آیا تکیه برسوسیالیسم شوروی
و جنگ های چریکی چگوارا را می توان حمل کرد بر اینکه نویسنده هنوز براین
آلترناتیوهایی که آزمایش خود را پس داده اند نگاهی خوش بینانه دارد؟ آیا جادوگری
عمو نشان از آن دارد که نویسنده چنین راه حلی را از آستین بیرون می آورد؟ آیا
اینکه ستمگری از دیدگاه درویش پنجم در نهایت از یک منبع ریشه می گیرد (و در اینجا
شروربودن ذاتی بشر و غیرقابل مداوا بودن این شر در جهان) که عملکردهایی مشابه در
ستمگران ایجاد می کند و یا آنان را که آزرده شده اند در یک وضعیت و روحیه قرار می
دهد، سیاه و سفید کردن قضایاست و ندید سایه های خاکستری در این طیف؟ <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">با طرح نمونه هایی از فجایع تاریخی از کالیگولا، نرون، شاه
اسماعیل صفوی، و آدمی که کرگدن می شود در اثر یونسکو و غیره، درویش پنجم نتیجه
گیری می کند که هر آدمی فطرتا شرور است. " آدمی آدم است. یک جانور بی شاخ و
دم است. فرهنگ و شیوه های زندگی پرده های رنگارنگی استند که چیزی را می پوشانند."
(ص.30) <sub><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: x-small;"> </span></span></sub>و اگر موقعیت فراهم شود
پیرمرد مظلومِ توی باغ نیز می تواند همان کند که کالیگولا و اگر دیگران به "
پیرمرد کمک می کنند برای اینست که خودشان را ارضا کرده باشند". و بخشاً از
این رو "همه چیز مضحک و بی معنی است".<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>و این اعتقاد هست که ما در دوره ای هستیم که هرنوع اقدامی بی فایده است.
زیرا در دوره ی شر به سر می بریم و بدین رو عمو که دستی در جادو و معجزه یافته است
کمک به زنده ماندن " توره" در جنگ نمی کند. <sub><o:p></o:p></sub></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">از طرفی " توره" و پسر درویش پنجم نمونه ای از
انسان هایی والا هستند که با سرمایه داری و ظالمان می جنگند. و در این جا
سوسیالیسم و هم چگواریسم تقدیر می شود و به عنوان آلترناتیر سرمایه داری تکریم. و کینه
توزی برای تلافی بدی و ستم یک امر پسندیده تلقی می گردد زمانی که عمو، پدر و پدر
بزرگ را به علت پیروی از سنت و در نتیجه محروم کردن وی از دست یافتن به عشقش مرال،
با استفاده از جادو و از راه دور درخواب می کشد. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در این میان آدم های خوب داستان، مرال و یولدوز و عمو و
باغبان ( به گفته ی درویش پنجم: درویشان اول تا چهارم) و در نهایت راوی داستان، که
همراز شب های عرق خوری درویش پنجم و دریافت کننده ی زندگی نامه های اوست، و درواقع
او را می توان درویش ششم نامید، همگان از ویژگی های مشابهی برخوردارند. اندوهشان
را به یک شکل نشان می دهند و عاقبتی شبیه یکدیگر دارند. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">"امشب هم گذشت و</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">کسی ما را نکشت"<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">اگر از منظری و کلیتی عمومی تر به آنچه در این
کتاب می گذرد نگاه کنیم، شاید می بایست به شرایط افغانستان در مجموع نظر اندازیم.
آنچه که افغانستان دست کم در 50 سال گذشته روبرو بوده است، از حوادثی که بر سرش
آمده است و کماکان هنوز بمب ها بر روی زمین گاهی می ترکند و عملیات انتحاری و ترور
هرروز در گوشه و کنار این کشور لرزه بر تن مردم می اندازد ("نورمحمد نور نیا"
شاعر در فیس بوکش قبل از نوروز نوشت</span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">: </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">امشب هم گذشت و/ کسی ما را نکشت</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">)،</span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> هنوز طالبان و هم داعش حکمرانی می کنند اگر چه ظاهرا 13
سال پیش از این دست طالبان از افغانستان برچیده شده است، افغانستان را می توان گرفتار
تراماهایی از انواع گوناگونش دانست که ناشی از فجایع و تراژدی های پی درپی و بی
وقفه ی کمرشکن بوده است. تراماهایی که در جان و تن همه ی افغانی ها بدون استثناء سخت
رسوب کرده است. آن چنان رسوب کرده است که شاید تا چند نسل بعد تر، حتی اگر فرجی
گشوده شود، نمی توان این رسوبات را زدود. رسوباتی که بی اعتمادی، ترس، تنهائی،
وحشت، حس بی امنیتی و در مجموع ناامیدی به کل زندگی و آینده را در همه ی مردم
افغانستان لایه به لایه خانه زاد کرده است. در میان همه ی اقشار از گردانندگان
مملکت تا عادی ترین فرد جامعه. </span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">جنگ با شوروی و بلافاصله جنگ با طالبان اجازه ی نفس کشیدن
به مردم افغانستان نداده است. جنگ قبایل و اِعمال سنت فاناتیک و رسومات رادیکال مذهب
اسلام فرصت نداد تا دولت در شرایط آرام تر کشور را به تدریج ترمیم کند و بسازد،
فقر را کاهش دهد، زمین های وسیع و دست نخورده ی کشاورزی و معادن خود را به یک منبع
عظیم درآمد برای بهبود زندگی مردم تبدیل کند. خود نیز چون بقیه ی مردم در چنان
شرایط و وضعیت میانی قرار گرفته است که می توان گفت حتی قدرت اندیشیدن را از دست
داده است. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">قابل ذکر است که در اینجا قصد بر توجیه آن اعمال
غیردموکراتیک و غیر طبیعی و نابخردی و ارتشاء و غیره از جانب دست اندرکاران دولتی
نیست. به اندازه ی کافی نویسندگان افغان که حتی الامکانِ تیز هوشی خود را به کار
می گیرند، انتقادات لازمه را از بدکاری ها ارائه می دهند. در اینجا قصد نگاه به آن
روح و حالی است که فضای عمومی افغانستان را در بر گرفته است. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">این فضا بخشا همان فضائی را دارد که دوران بعد از جنگ جهانی
دوم اروپا با آن مواجه شده بود و بخصوص در آلمان که از مردم هیچ حرکتی دیده نمی
شد. آنها فقط نگاه می کردند. مات و مبهوت بودند. مرال از مکان آباء و اجدادی اش
کنده شده است. به جایی پرتاب شده که به او تعلق ندارد. آنا هارنت نیز مجبور شد به
آمریکا برود. او می گفت من از کشورم فقط زبانم را با خودم دارم. او پرت شده بود به
جایی که جای او نبود. و هم اوست که مطرح می کند که مردم آلمان حتی آیشمن از خود
حرکت نداشت، نمی توانست فکر کند. او فقط انجام وظیفه می کرد. و هایدگر می گوید: ما
شیوه ی چگونه زیستن را از دست داده ایم. ما قدرت اندیشیدن را از دست داده ایم. وقتی
مات و مبهوتیم و قدرت اندیشیدن را نیز از دست داده ایم، و ترس مردن همواره با
ماست، و هیچ امید و اعتمادی نه به زندگی و نه به آینده نیست، سرگشتگی و درماندگی
محصول این تراژدی ها و این فاجعه هاست که یکی و دو تا نبوده است. به هرجایش که
نگاه کنی لنگ است. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">لذا، زمانی که هیچ حرکتی از ما سر نمی زند، مانند درویش
پنجم سرگردان این کشور و آن کشور می شویم. و نمی دانیم چرا. او فکر می کرد از خودش
فرار می کند. و در اینجا همه چیزش را از دست داده است به جز یک تکه زمین و همسر و
بچه ای که آن هم به دلیل آن گذشته ی تراژیک اجازه نمی دهد که بخواهد اندکی به حال
بیاندیشد، به صورتی که زن وفرزند اینجا گویی هیچ نیستند. و او تنها دلخوشی اش همان
انقلاب سوسیالیستی شوروی است اگر چه ناکام ماند و امید می بندد به اینکه شاید یک
انقلاب سوسیالیستی دیگر رخ بدهد و این بار رنگ زندگی و انسانیت و دموکراسی واقعی
را داشته باشد، در عین حال که معتقد است دنیا را شر فراگرفته و هیچ عاملی نمی
تواند آن را تغییر بدهد. آن گذشته های تراژیک جایی برای روح زندگی برجا نمی گذارد.
دیگر جایی برای اندیشیدن و حرکت نمی گذارد. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">و حرکت های مرال بنا برخواست های طبیعی اش نیست. فقط زمانی
که اسب ترکمنی رخ می نماید و هیچ کس نمی تواند او را به راه بیاورد، مرال جان می
گیرد. نشانه هایی از آن خانه ای که در آن سکنی گزیده بود در آن معنا پیدا می کند. اسب
او را به کنش هایی وامی دارد که از اصل مرال برمی آید: زندگی اصیل او در ترکمن
صحرا، در دل شب با آتش افروخته. هم زبانی و همدلی و خیزش بر روی اسب او را زنده می
کند. مرال در واقع با وجود اسب جهانش را تا حدی باز می گشاید. و حال می توان گفت
که دیگر آن زن گم و گور شده در مکانی غریبه نیست. حضور دارد. هایدگر می گوید:
" حضور زمانی هست که فقط گشایش تسلط داشته باشد" (ص 389 ترجمه ی انگلیسی
هستی و زمان). ازدواج اجباری با مردی که دوستش نمی داشت نیز به شکلی دیگر او را در
جایی قرار می دهد که جای خود او نیست. نه آن خانه ای که باید در آن مسکن گزیده
باشی تا بتواند بگوید: " من درخانه ام سکونت دارم. پس هستم". <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">" عمل کلامی </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">هم چون افسانه سازی خلاق یا اسطوره سازی"</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">اما وقتی جادو را نویسنده این وسط برایش جا باز می کند یعنی
از دل این درماندگی یک سوسوی امیدی نور می پراکند. اگرچه اعتقاد به ترمیم خرابی
ندارد، به توهمات، به جادو و اعجاز، نه که روبیاورد، به اعتقاد من تعالی یک فکر و
آرزوست که می تواند توسط آدم هایی که مفاهیم نظری نابرابری و زور را درونی کرده
اند، و این همه تراژدی را در پشت سر چون دنباله ای همیشگی با خود می کشند، پس از
سال ها باز نمود یابد. امید به اینکه کسانی و شیوه هایی در آینده بوجود خواهند آمد
و به گفته ی کانت یک نوع خود عاملیت فراهم خواهد شد که حالا خودش تاریخ خودش را می
سازد. و به همان صورت که می خواهد، بنا به مصلحتی که می بیند، عمو از راه دور پدر
و برادر را درخواب می کشد که انتقامش را گرفته باشد و این مانند همان چکشی است که
نیچه وارد می کند برارزش های موجود، در حالی که " توره" ی قهرمان را می
گذارد درجنگ کشته شود تا از این زندگی مصیبت بار دورش نگاه دارد. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">برگشت عمو به سوی عشق یک حرکت است. کینه توزی اش نیز یک
حرکت است اگر چه ما اعتقاد نداشته باشیم که با کینه توزی کاری صورت می گیرد و
مانند نیچه معتقد باشیم که "مردمانی که منحط هستند و به دنبال کین خواهی، از
آنها چیزی جز دین خشن ایجاد نخواهد شد". رفتن به بولیویا از جانب پسر درویش
پنجم نیز یک حرکت است در زمانی که چه گوارا یک قهرمان بود. اگرچه حالا رسم و سیاق
او دیگر کاربردی ندارد. در اینجا نه خط و مشی چه گوارا که آن حرکت قاطع و رزمندگی
و جوشش که نشانی از آن درماندگی و بینوایی ندارد، و به گفته ی ژیل دولوز نتیجه ی ممتد
آن است، مد نظر قرار می گیرد. نتیجه ای که به گفته ی نیچه عبور او را ممکن می
سازد. در یک گشودگی قرار می گیرد که مسیر سفر و عبور از شر را مهیا می نماید.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">" توره" <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>قهرمان پیر برای یولدوز یک آرزو ست زیرا او سربازی
بود که با ظالمین می جنگید. اگر چه ما امروز جنگ را چاره ی کار در این دور و زمانه
ندانیم و راهکارهایی دیگر فراراهمان باشد. " توره" برای یولدوز همان
ابرانسان نیچه (زرتشت) است. یعنی یک شخصیت افسانه ای. همان اصل متعالی نیچه است که
یولدوز برای خود گشوده است. یعنی در زمانه ای که روح قهرمانانه از دست رفته است و
شر در همه جا سفره انداخته، یک روح آزادی، نیهیلیسم به معنای دنبال معنا بودن، و
گردیدن را برپا می دارد. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دولوز از آن به
نام " یک عمل کلامی هم چون افسانه سازی خلاق یا اسطوره سازی" (ص.
333-336 سینما2 متن فرانسوی) نام می برد که به دنبال دروغ و ظواهر و اجبار خود را در
واقع رها می کند. </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">" </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">داده های بصری در لایه
های روی هم انباشته شده...... سازمان دهی می شوند، که به طور مداوم به هم ریخته ،
با شکوفائی های متغیر، با روابط عمل معکوس، زیر فشارها ، افسردگی ها، سقوط ها، مانده
زیر آوارها، از آن جائی که عمل کلام بیرون می آید، از گوشه ی دیگری سربرمی
آورد" (همان).</span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">این که یولدوز خود را نمی خواهد بسپرد به دست هر مردی که به
گفته ی درویش پنجم هسته ی شر را در درونش دارد، ذهن گشوده ی اوست نسبت به سنت و
فشار و ظلم و تبعیض. خود را نمی خواهد در حصار آن سنت های گذشته بیاندازد. ترجیح
می دهد دررویای یک کس، یک کس که کس باشد همواره به سر برد تا اینکه تن به ناخواسته
ی اجباری دهد. و در نهایت با رویایش نیز می میرد. یعنی نهایت زندگی. او با رویای
" توروه" افسانه ای را که نیچه از آن نام می برد می سازد. و مرال نیز
سرانجام بازمی گردد به همان جا که تعلق دارد. پس از سال ها حس درماندگی که حرکت را
از او گرفته و اورا فقط به تماشاگری تبدیل کرده بود. " تبسم - خنده، نه خنده،
نه تبسم " هم چون مردم بعد از جنگ در آلمان، ویژگی چهره ی او و بقیه ی
"دراویش" بود و می بایست زمانش برسد که این بهت و تماشاگری به قوه ای
تبدیل شود تا او را از جا بر کند. و به عبارتی مراحل صیرورت خود را از زمان وقوع
حوادث پی در پی تراژیک تا زمانی که مدت ها به گفته ی دولوز چون </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">خواب گردانان، هذیان
زده ها، مغناطیس شده ها</span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> مات و مبهوت است، دریابد که چه کند تا اینکه به
تدریج به آنجائی می رسد که روشنگری حاصل می شود و گشودگی که هایدگر از آن سخن می
گوید سرباز می کند. و با رفتنش در نهایت اسطوره می شود. در واقع اگر تاکنون این
درویش ها همچون اشیائی بودند که مورد استفاده ی دیگران قرار می گرفتند حالا این
اشیاء جان گرفته اند و خود فرمان خود را در دست دارند. ژیل دولوز در کتاب تصویر-
زمان خود (ص. 299 سینما2 متن فرانسوی) با نمونه گرفتن از <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>کتاب "از کالگاری تا هیتلر" اثر زیگفرید
کراکوئر نشان می دهد چگونه یک ماریونت جایگزین بدن انسان می شود. این بَدَنیست که
با صدایی که به او نسبت داده می شود غریبه است. و توضیح می دهد که این یعنی که کلیتی
وجود ندارد. رژیم از هم گسیخته شده است. </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;">"</span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"> ماریونت و سراینده - بدن و صدا - نه یک کلیت و نه یک فرد را بوجود می آورند"،
بلکه یک اتومات را ایجاد می کنند که آن فرد را نمایندگی نمی کند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-bLCHR9Z5bBU/WNrViMZ7fuI/AAAAAAAAAWo/YMrH17jSLOcizEtrdqZXiTseChO3-Z9WgCLcB/s1600/darwish%252520%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://2.bp.blogspot.com/-bLCHR9Z5bBU/WNrViMZ7fuI/AAAAAAAAAWo/YMrH17jSLOcizEtrdqZXiTseChO3-Z9WgCLcB/s320/darwish%252520%25282%2529.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-theme-font: minor-bidi; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-theme-font: minor-bidi;"><o:p> </o:p></span></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-72333276717543390542017-03-21T15:10:00.000-07:002017-03-21T15:20:39.462-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; font-size: 22pt;">دهلی
نو <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; font-size: 22pt;">(
</span><span lang="FA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; font-size: 22pt;">۳۵</span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; font-size: 22pt;"> میلیون زندگی آرام و امن)</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i style="mso-ansi-font-style: normal;"><span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">مهین میلانی</span></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; font-size: 14pt;">بخش
اول از گزارش سفر به دهلی در هند</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; font-size: 14pt;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ZItyaCVYvK4/WNGkWrjSE6I/AAAAAAAAAVY/-FeDU5IcmbQAoFCPbHFCr7-AoeWeawFYgCLcB/s1600/untitled.png%2B5.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZItyaCVYvK4/WNGkWrjSE6I/AAAAAAAAAVY/-FeDU5IcmbQAoFCPbHFCr7-AoeWeawFYgCLcB/s320/untitled.png%2B5.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">پایم را گذاشتم روی دم
سگ. بلند شد. ترسیدم. فکر کردم هم الان<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>پارس می کند. حمله می کند. نکرد. من آرام ایستادم. به او نگاه کردم. او هم.
و آنگاه آرام نشست. سگ ولگرد است مثل سگ های دگر. ولی کسی نمی گویدسگ نجس است. او
را ارج می گذارند. محبت می کنند. به او غذا می دهند، همانگونه که گاوهایشان را، که
همه جا روانند. سر به محتوای آشغالدانی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ها
برای غذا فرو می برند. مردم آنان را گرامی می دارند. مانند آدم ها همه جا وول می
خورند. در میان شهر، در گوشه ای از<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پارک "حوض
خاص"، در دهکده ای ساخت فیروز شاه از سلسه ی طرلق ، شاهِ مسلمان قرن 14،
آهوان زندگی می کنند. در گوشه ای دیگر میمون ها با آرامش خیال به<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بازی مشغول اند. و درختان پلیکان عظیم با تنه
های مارپیچ که با ساختن خانه ها بریده نشده اند قدردانی و ارج گذاری به طبیعت و
عظمت روح این میلیون ها مردم است در شهر دهلی. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">این پذیرش واقعی و عمیق
هرموجود زنده است که در هند تمام ادیان و همه ی ملیت ها را با صلح و آرامش در خود
جای داده است. غم و نگرانی و اندوه و نا امنی در چهره شان دیده نمی شود.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آماده اند که<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>هرلحظه به یکدیگر یاری برسانند. از پیشرفته ترین تکنولوژی در همه ی زمینه
ها برخوردارند. مدرن ترین پل ها، زیباترین <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پارک ها و بهترین دانشکده های بین المللی را
دارند. اغلب زبان انگلیسی را خوب می دانند. از ساده ترین و سالم ترین غذا استفاده
می کنند. و قوانین دست وپاگیر بوروکراسی مانع سهولت زندگی و آرامش و امنیت مردم نمی
شود. میوه و سبزیجات ارگانیک و تازه در هرکوی و برزن روی چرخی ها، تولید ملی، با
نازل ترین قیمت به فروش می رسد بی آنکه تیغ شهرداری جیب<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آنها را ببرد. سه چرخه ها و موتور سه چرخه ها
همه جا هستندتا مسافران را جابجا کنند. بدکاری و ناشی گری هم در میانشان دیده می
شود. سوء استفاده از خارجی ها نیز گاهی درمیانشان هست اما بیشتر حسن تفاهم است. بیشتر
یاری و کمک و جلب رضایت است. هرآنچه از دستشان بر می آید می کنند تا همنوع هم وطن یا
یک میهمان خارجی را راضی نگاه دارند. </span><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";">صدای شب، تنها صدای شب، صدای
عوعوی سگ ها، صدای زندگیست. صدای روز، هیاهوی حرکت و جنب و جوش در بیرون از
اطاق زندگیست، صدای فراخوانِ میوه فروش چرخی زندگیست. صدای کشیده، بلند، تمناجوی
کسی در طلب کار زندگیست. این خانه هایی که گلدان های سفالی کم ارزش و نه یک دست از
جلوی بالکنی برگ هایشان آویزان است زندگی است. این پنجره های کوچک و بزرگ و
جوراجور خاکی با دیوار های پوسته پوسته، سیم های برق آویزان، آگهی های پاره پوره ی
نصفه – نیمه، این سردر مغازه ها با اندازه های گوناگون سلیقه ای خود جوش، این زمین
های خاکی و پر از چاله چوله با کپه هایی همیشگی از زباله های انبوه مداوم اما مرتب
درحال نظافت، بی بو و بی گنداب، زندگیست. این کوچه پس کوچه های ظاهرا مخروبه اما
همواره درحال ترمیم و تغییر، این لباس های مندرس آویزان از نرده های بالکنی یا بندی
سراسری در مقابل مثلن خانه، با مردی که ریشش را می زن، تو گویی در حیاط
"خانه "، اما درواقع پیاده رو در میان میله هایی هم چون حصار زندان، و
در کنار او همسرش بر روی زمین چنگ برلباس، یا چنگ بر زندگی، زندگیست.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-SgtFLCB2hsg/WNGkeUcN8DI/AAAAAAAAAVc/dTNzbn0Af4ge8iberOJIvjFcx-4OOkTkwCLcB/s1600/untitled.png%2B9.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-SgtFLCB2hsg/WNGkeUcN8DI/AAAAAAAAAVc/dTNzbn0Af4ge8iberOJIvjFcx-4OOkTkwCLcB/s320/untitled.png%2B9.png" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; font-size: 14pt;">آغازی
هراسناک، اما.............</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">مرا خیلی ترسانده بودند
که دهلی سرزمین وحشت انگیزی است. تجاوز جنسی در آن زیاد است. از این رو در یک
هاستل یک تخت در اطاقی شش تخته با دختران دیگر رزرو کردم تا تنها نباشم، تا در جایی
که همه همیشه هستند و نظارت بیشتری هست سر کنم و احساس امنیت بیشتری داشته باشم. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">هواپیما سه ساعت تأخیر
داشت، چرا که سه شرکت "ایر کانادا"، "دلتا ایر لاین" و "وست
جت ایر" را به منظور پرکردن صندلی های خالی یکی کرده بودند. پس از 12 ساعت
انتظار بین دو پرواز، در آخرین لحظه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ای که
هواپیما در حال پرواز بود گفتند که باید بلیط برگشت نیز<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>داشته باشیم. می دانستند جای چانه زنی نیست و
ما ناگزیر به پذیرش هستیم. یک پسر کانادائیِ ساکن اسرائیل هم وضعیت مشابهی داشت.
چه ماراتون دونفری داشتیم که 120 دلارمان را در فرودگاه هیترو تبدیل به پوند انگلیسی
کنیم و هزینه ی بلیط برگشت را بپردازیم. یک بلیط ارزان برای یک کشور نزدیک هند خریدند
که به اصطلاح مانع من در آوردی از میان برداشته شود. در حالی که به راحتی می
توانستند ما را سوارهواپیما کنند.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">از هواپیما که بیرون آمدم
یک ساعت منتظر چمدانم شدم که نیامد. در فرودگاه لندن هم سفران هندی می گفتند که در
دهلی از ترانسپورت عمومی استفاده نکنم. می گفتند خوبست از مسئولین فرودگاه بخواهم
که برایم تاکسی بگیرند. با این دیدگاه بود که سوار تاکسی از پیش پرداخت شده شدم.
مسئول اجناس گم شده ی فرودگاه مرا به آنجا هدایت کرد. او فرم گم شدن چمدان را نصفه
نیمه پرکرده بود. به نظرم کارش چندان جدی نمی آمد. خواستم که خودم آن را پر کنم. گفت
بروید یک ساعت دیگر بیائید. نرفتم. ماندم تا او کار را کامل کند. ولی در هر صورت
چمدان گم شده بود و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می بایست<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بعدا با آنها تماس می گرفتم. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">تاکسی که مرا می رساند،
مدت ها در پی هاستل از این کوچه به آن خیابان سرگردان بود. خیابان ها نام ندارند.
هرمنطقه به چند بلاک از روی الفبا تقسیم شده است و شماره ی خانه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با بلاک ها شناخته می شود. هربلاک چندین خیابان
افقی و عمودی را در بر می گیرد. فکر کردم وقتی راننده ی تاکسیِ فرودگاه آدرس را گم
کند، چمدان اگر هم پیدا شود آدرس را گم خواهند کرد. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">از خیابان های عریض می
گذشتیم. اولین چیزی که به نظرم آمد درختان پربرگ در این ماه دوم زمستان بود که لایه
ای ضخیم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از گرد و خاک آن را پوشانده بود و
راه به راه چادرهای بی خانمان ها در زیر پل های سیمانی پیچ در پیچ عظیم و کنار خیابان
ها بسیار چشمگیر بود . شهر خاک آلود بود و بوی دود همه جا پراکنده. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">در هاستل می ترسیدم به
تنهایی از خانه بیرون بیایم. یک بار<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آمدم
بیرون. در برگشت گم شدم. یکی از مسئولین هاستل در آنجا مرا راهنمائی کرد. خیابان
ها ی پیچ در پیچ نام ندارند. هیچ نقشه ای جزئیات خیابان ها رانمی گوید. از حرف هایی
که زده اند هراس دارم.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مردم ِچند صفه در خیابان
چشم به راه اتوبوس هستند. گمان می برم که استفاده از وسایل نقلیه ی عمومی بسیار
مشکل و وقت گیر است. اما قبل از هرچیز ترس از تنها بیرون رفتن بود. و این بعید است
از منی که همه ی دنیا را چرخیده است. هراس داشتم به تنهایی تاکسی یا هر وسیله ی دیگری
بگیرم. کارِ گرفتن تلفن هم سه چهار روز طول<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>کشید با دو روز معطلی برای کارهای بوروکراسی. می بایست فرم پر می کردیم برای
گرفتن سیم کارت و ارائه ی پاسپورت. یک کار بسیار ساده<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و این همه پیچیدگی. سیستمی که کاملأ با آمریکای
شمالی متفاوت است. یکی از کارکنان هاستل برای خرید تلفن به من کمک کرد. اما نوع
تلفن از آنی نبود که من بتو انم "اوبر" یا "اولا" رادر آن
دانلود کنم یا "جی پی اس" را. دخترِ خانه نشن شده بودم. </span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";">هراس داشتم به تنهایی از
خانه بیرون روم. یکی دو بار که برای خرید ماست و غذا بیرون رفتم گمان می
کردم دیگران جور دیگری به من می نگرند. خوشبختانه ماکسیم فرانسوی که با موتور چند
کشور را گشته بود و حالا می خواست به ایران برود، مرا این طرف و آن طرف می برد و
از جمله به سفارت کانادا که در منطقه ای از دهلی قرار دارد کاملأ متفاوت. گویی اینجا
دهلی نیست. هند نیست. بولوارهای عظیم با سبزینه های عظیم تر، نه خانه ی مسکونی و
نه دکان بقالی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و چقالی. دنیای مخصوص سفارت
خانه های خارجی یا وزارت خانه ها و نهاد های دولتی. به شکلی که خود به خود دیگر
مردمان را کاری با آنجا نیست. محافظت دائمی بدون هیچ پلیس. یک بار از هاستل خواستم
برایم "اوبر" بگیرد که راننده راه را درست نمی دانست. توک توک ها هم که
به هیچ رو راه طولانی را بلد نبودند ولی سوار می کردند که درآمدی کسب کنند، و سپس
برای پیدا کردن آدرس شهر را می چرخیدند و هزینه را بالا می بردند.</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ZCYyQNIEB6c/WNGklJOuSnI/AAAAAAAAAVg/XwYGebOS1QsrPWphg4K8hGyQ_yQ_GEyIACLcB/s1600/untitled.png%2B7.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZCYyQNIEB6c/WNGklJOuSnI/AAAAAAAAAVg/XwYGebOS1QsrPWphg4K8hGyQ_yQ_GEyIACLcB/s320/untitled.png%2B7.png" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; font-size: 14pt;">مهربان،
خوشحال، صلح آمیز</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; font-size: 14pt;"></span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";">یک روز اتفاقی
سوار اتوبوس شدیم و فهمیدیم چقدر راحت است و ارزان، و هم دغدعه ی گم شدن <a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>نیست. در آن لاین شماره ی اتوبوس و مسیر را پیدا می کردم و بعد
خیالم راحت می شد که به موقع می رسم. سپس مترو را کشف کردم در دهلی که یکی از بهترین
هاست، از نوع مترو های اروپایی. ژاپنی ها آن را ساخته اند. حالا قصد دارند برای
تعمیر و توسعه ی آن از نیروهایی ملی بهره بگیرند. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";">ترافیک بخصوص در
بلوار مهاتما گاندی بسیار شدید بود، و بخصوص در "ساوت اکستنشن" که ما
منزل داشتیم. حرکت می کرد اما صدای بوق وسایل نقلیه سرسام آور بود. و هم گرد و خاک
و آلودگی کشنده. اگر چه این صدای ترافیک و این آلودگی برای من پس از چند روز بسیار
مشهود شد، زمانی که احساس کردم سخت غیر قابل تحمل است. در آغاز شلوغی خیابان که هر
نوع وسیله ی نقلیه بخصوص در سایز کوچک سه چرخه ها و توک توک ها را در خود جای می
داد و مردم که ول می خوردند در همه جا، به صورتی که پیاده روی مشکل می نمود، مرا
که در خیابان های صحرایی ونکوور کانادا نوستالژی این ولوله را داشتم بسیار دل انگیز
می نمود. بخصوص که فقط صدای بوق بود. مردم بسیار آرام بودند. هیچ واکنش تند و
خشونت آمیزی از جانب هیچ راننده ای دیده نمی شد. هیچ انگشت وسطی بالا نمی رفت.
چهره ها درهم نمی شد. هیچ کلامی مبنی بر فحش های خواهر ومادر رد و بدل نمی شد، چه
هنگامی که در ترک موتور ماکسیم می نشستم و چه هنگامی که در توک توک ها که در آن هیچ
حصاری مارا از دیگر وسایل نقلیه جدا نمی ساخت، فقط پاسخ مهربانانه ی راننده ها به
سئوال راننده ای دیگر بود که آدرسی می پرسید و صدای انواع بوق و پیدا کردن راه به
آرامی و پیاده ها که از میان این وسایل عبور می کنند و همه به مقصد می رسند. و
حرکت است وحرکت. گویی زندگی هیچ گاه نمی ایستد</span><span dir="LTR" style="color: #222222; font-family: "tahoma";"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";">این آرامش و حس
احترام به همنوع را در هر جایی می شد ملاحظه کرد. کافی بود سئوالی از کسی پرسیده
شود. می ایستاد و کامل پاسخ می داد. دیگران نیز به او کمک می کردند. آرامشی که نمی
تواند جدا از آرامش خیال و اطمینان از خوبی زندگی و رفاه نسبی اقتصادی باشد. </span><span lang="FA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">۳۵</span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";"> میلیون نفر در این شهر زندگی
می کنند. غرفه های کوچک فروش غذا در هر کوی و برزن مشتری دارد. حتی در دور افتاده
ترین مکان ها، برا ی هر میوه و سبزی فروش بر روی چرخ مشتری کافی هست. دست فروش های
جوراب و پیراهن و دمپایی و غیره خوب پول در می آورند و حتی گدایان وضعیت مالی بدی
ندارد. غریب است تصور اینکه چگونه آب و برق و مسکن و غذا و خدمات این </span><span lang="FA" style="color: #222222; font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;">۳۵</span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";"> میلیون تامین می شود.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #222222; font-family: "tahoma";"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";">همه ی خیابان
ها را تابلوی معازه ها و خدمات انباشته است. و اغلبِ محصولات از آن کشور است. کمتر
از خارج وارد می شود. مردم به دولت خود اعتماد دارند. ولی بیشتر از هر کس به خود
اعتماد دارند، و به هم نوع خود و به همکاری یکدیگر و اطمینان از اینکه آینده بی
رونق نیست. و پس زندگی می کنند. حال را زندگی می کنند.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma";">ادامه دارد..................</span><span dir="LTR" style="color: #222222; font-family: "tahoma";"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-yBvhYswtmF4/WNGkpqzrRfI/AAAAAAAAAVk/5q5SoLrnnCk2TkgSYjtbe2TlA7S7TtiBACLcB/s1600/untitled.png%2B6.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-yBvhYswtmF4/WNGkpqzrRfI/AAAAAAAAAVk/5q5SoLrnnCk2TkgSYjtbe2TlA7S7TtiBACLcB/s320/untitled.png%2B6.png" width="212" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 8pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 8pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0in 0in 8pt; tab-stops: 354.5pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="font-family: "tahoma"; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma";"><o:p></o:p></span></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-69504748232979226722017-03-21T14:59:00.003-07:002017-03-21T15:25:38.197-07:00<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: large;"><span lang="fa-IR">بیزینس
کوچک در هند </span></span></span></div>
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: large;"><span lang="fa-IR">یا
فروشگاه های بزرگ در آمریکای شمالی</span></span></span></div>
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="fa-IR"><b>گزارش
از سفر به دهلی نو</b></span></span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="fa-IR"><b>:
</b></span></span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="fa-IR"><b>بخش
</b></span></span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="fa-IR"><b>2</b></span></span></span></div>
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="fa-IR"><i>مهین
میلانی</i></span></span></span></div>
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in; margin-left: 0.49in;">
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="fr-FR"><i><b><a href="http://milanimahin.blogspot.ca/">http://milanimahin.blogspot.ca</a></b><a href="https://www.blogger.com/null"></a></i><a href="https://www.blogger.com/null"></a></span><a href="https://www.blogger.com/null"></a></span><a href="https://www.blogger.com/null"></a></span><a href="https://www.blogger.com/null"></a><span style="font-family: "arial";"><a href="https://www.blogger.com/null"></a><span style="font-size: medium;"><a href="https://www.blogger.com/null"></a><span lang="fa-IR"><a href="https://www.blogger.com/null"></a><i><a href="https://www.blogger.com/null"></a><b><a href="https://www.blogger.com/null">/</a></b></i></span></span></span></div>
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="fa-IR"><strong><em></em></strong></span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-s0ppIkkvhtI/WNGhyOMOYQI/AAAAAAAAAVA/3x3xdVpmvdY0deIatNWYbn47UUCdPvDMQCLcB/s1600/untitled.png%2B4.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://3.bp.blogspot.com/-s0ppIkkvhtI/WNGhyOMOYQI/AAAAAAAAAVA/3x3xdVpmvdY0deIatNWYbn47UUCdPvDMQCLcB/s320/untitled.png%2B4.png" width="320" /></a></div>
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in; margin-left: 0.49in;">
</div>
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روزهای
اول در هاستل همه چیز عذاب بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">کیفم
معلوم نبود در کدام فرودگاه گم شده بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">تمام
وسایل شخصی مثل شامپو و صابون و حوله</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">همه
ی لباس هایم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">همان
لباسی را که در تن داشتم مرتب می شستم</span></span>
<span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و می پوشیدم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">هوا
گرم بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">عرق
می کردم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">رفتم
شامپو و صابون خریدم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برخی
محصولات کارخانه ای بودند، تولیداتی مرکب
با مواد شیمیایی در این مغازه های کوچک و
تاریک بقالی به سبک قدیم در شهرهای
دورافتاده که همه چیز در آن یافت می شود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">شاید
به نظرمن قدیمی می آمد که مدت ها از شرق
دورهستم و مدت هاست در فروشگاه های بزرگ
و تر و تمیز از نوع فروشگاه ها در شهر های
بزرگ آمریکای شمالی خرید می کنم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">انتظار
داشتم صابون صد در صد طبیعی زیتون و </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">اَلِه
وِرا</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
این مغازه های کوچک پیدا کنم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">یا
شامپوی صد درصد از نارگیل</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">اما
ماست هایشان خیلی طبیعی و بی چربی بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">یا
عسل خیلی خوبی یافتم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روغن
زیتون را در سه نوع می فروختند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">یک</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">استفاده
ی خام</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">دو</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برای
پخت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">سه</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برای
پوست بدن و مو</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
ونکوور خیلی به این امور توجه می کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">جالب
توجه بود که در دهلی با این امر روبرو می
شدم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">نشان
می داد که چقدر به این مسائل توجه دارند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.</span></span></div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">اما
بخصوص این رویارویی با فروشنده ای که صاحب
مغازه هم هست در دهلی حس نزدیکی خوبی به
من می داد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
فروشگاه های بزرگ آمریکای شمالی فروشنده
های پشت پیشخوان با آن کالایی که اسکن می
کنند چندان توفیری ندارند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">او
یک رباط است که جنس را از روی تسمه ی روان
بر می دارد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
ماشین آن را اسکن می کند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">تو
قیمت جنس را با کردیت کارت می پردازی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
یک سلام و خداحافظی اجباری با لبخندی
زورکی از جانب فروشنده زیرا هنگام استخدام
این از شرایط کار محسوب شده است</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
اضافه اینکه میلیارد ها دلار هزینه شده
برای ساختمان این فروشگاه ها که می توانست
درجهات سودمند و اساسی به کار برده شود
اگر مسائل انسانی در درجه ی اول قرار می
گرفت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
مغازه های کوچک در دهلی نو وجود داشته
اند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بخشی
از یک خانه ی مسکونی بوده اند و هستند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">شاید
برای تعمیرات آن هزینه ای شده باشد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
آن گاه مغازه دار رئیس و هم مرئوس است</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span>
</div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
این مغازه های کوچک که درهرخیابان چند
تائیش هست، درهرزمینه با صاحب کار یا کسی
که برایش کار می کند و معمولا از اعضای
خانواده است گرم صحبت می شوی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">حتی
برای پیدا کردن خانه یکی دوتا از آنها
کوشش های زیادی جهت همیاری با من کردند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">کم
کم تو هم که هرروز از آنجا خرید می کنی،
جزء اهل محل و همسایه محسوب می شوی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مغازه
ها بسیاری از تولیدات ضروری ساخت هند را
می فروشند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">فقط
ضروریات</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برخلاف
فروشگاه های بزرگ در آمریکای شمالی که
هرآنچه شما در دنیا بتوانید پیدا کنید در
متنوع ترین شکلش در آن یافت می شود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">چه
ضرورتی به این همه تنوع که از تمام دنیا
همه جور محصولی سرازیر شود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بسته
بندی، ترانسپورت، گمرک، دلالی در چند
دست</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">نتیجه</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">تولید
داخلی بسیار اندک</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مردم
با قیمت بسیار گران هزینه ی ضروریات می
کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">تمام
درآمدشان را می بایست خرج سفره ای نمایند
که به زحمت باز می شود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
دلیل اینکه کورپوریشن ها در این امر دست
دارند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
کشورهایی با کارگران ارزان، مواد اولیه
ی ارزان، زمین و اجاره ی تجهیزات و ساختمان
های ارزان سرمایه گذاری می کنند و بعد
محصولات را به کشورهای خودشان صادر می
نمایند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مهم
نیست که هم وطن خودشان که گاهی دو یا سه
شیفت برای گذران امور کار می کنند مجبور
شوند بهای آن را بپردازند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مهم
آن منافعی است که از این بابت به دست می
آورند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span>
</div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
امر سبب می شود که نیز آن فرهنگ تهیه ی
تولیدات ترکیبی با مواد شیمیایی را به
منظور تولید سریع تر در کشورهای دیگر رواج
دهند و آنان را نیز از یک زندگی طبیعی و
تولیدات طبیعی بازدارند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
آنها نیز فرهنگ منفعت طلبی را به عنوان
اولین مایه ی حرکت زندگی انسان ها که
انسانیت را از آنها گرفته است، تزریق
نمایند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">تازه
هزار راه می شناسند که از پرداخت مالیات
اجتناب کنند از طریق ایجاد برخی مثلن
نهادهای خدماتی مردمی و شرکت در به راه
اندازی برخی فوروم ها و فستیوال ها و غیره
که در واقع این ها خود منابع درآمد دیگری
هستند، ولی می شوند ابزاری جهت عدم پرداخت
مالیات با بیلیون ها در آمدی که هر سال
دارند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">نمونه
ی ترامپ را به یاد بیاوریم که چگونه تحقیقات
به عمل آوردند که با این همه ثروتی که داشت
هیچ مالیات نپرداخته بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.</span></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-hlHN-vq201Y/WNGh6GGppqI/AAAAAAAAAVE/6IaWCKD81l8Q01130GWpkND0GA-VBUiOgCLcB/s1600/untitled.png%2B3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://3.bp.blogspot.com/-hlHN-vq201Y/WNGh6GGppqI/AAAAAAAAAVE/6IaWCKD81l8Q01130GWpkND0GA-VBUiOgCLcB/s320/untitled.png%2B3.png" width="320" /></a></div>
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: medium;"><span lang="ar-SA">چگونه
ما را وادار به اطاعت می کنند؟</span></span></span></div>
<br />
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-size: medium;">IRON
CAGE</span></div>
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">وجوه
منفعت طلبانه ی ساخت و ساز اکنون در بخصوص
شهرهای ثروتمند تر آمریکای شمالی کاملأ
روشن است</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مارکتی
از نوع نسبتاً سنتی در کنار رودخانه ی
فریزر در </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">نیووست
می نیستر</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بی
سی وجود داشت با غرفه های کوچک، و دکوراسیونی
دست سازِ صاحب غرفه و وسایل و ابزاری لازم
که بتواند کار او را راه بیاندازد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">همه
جور خدمات وجود داشت از جمله انواع رستوران
از ملیت های مختلف، بقالی در اندازه های
کوچک، کفاشی به شکل سنتی، تعمیر لباس و
غیره و محوطه ای سبز در اطراف که درکنار
رودخانه این مکان را به صورت یک محل دلنشین
خارج از شهری درآورده بود که مردم هم برای
گردش و هم خرید و خوردن غذا به آنجا می
آمدند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">سپس
آن را ویران ساختند و به جایش یک مارکت
بزرگ از آن نوعی که در همه ی مال های آمریکای
شمالی وجود دارند درست کردند و چند تا
رستوران سوپر لوکس که معدود آدم هایی
امکان استفاده از آن را دارند و سبزه کاری
با موزائیک کاری مهندسی اعلا و غیره</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
پروژه بیلیون ها دلار خرج برداشت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">دیگر
آن روح سابق را ندارد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">تو
دیگر مستقیم با آدم هایی که این غرفه ها
را می چرخاندند به عنوان مالک آن ها تماس
نداری</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">آن
زمان حس می کردی با آدم طرفی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">آشپز
هندی مزه و طعم خودش را نیز به غذایش اضافه
می کرد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بقالی
و میوه فروش چینی انواع ادویه ها و داروها
و سبزی های ملی خود را در معرض فروش می
گذاشت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">می
توانستی با او مشورت کنی، یک ارتباط شخصی
تر، به معنای انسانی تر برقرار کنی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بوی
نان تازه از بربری پزی یک افغانی، حتی یک
قصابی داشت مثل</span></span> <span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">آن
چه در </span></span></span>INA <span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بود،
در بورسی از قصابان در گوشه ای از این
بازار محلی پرجنب و جوش دهلی</span></span></span>.
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">گوشت
تازه را برایت ساطور می زنند و تقدیم می
کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">پدیده
ای که در آمریکای شمالی می توان گفت ناپدید
شده است</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بعد
از اینکه مارکت جدید را ساختند، غذاها و
ساندویچ های بسته بندی شده از قبل، سبزی
های دور افتاده بر روی یک پیشخوان، گوشت
های یخ زده ی معلوم نیست از کدام کشور
دورافتاده، و بسیار تولیدات لوکس که باید
عینک بزنی و نوشته های ریز را بخوانی تا
به محتوایش دست یابی و هم چنان با چند
فروشنده ای که فقط فرصت ریجستر کردن اجناس
را دارند و خودشان هم جنس شده اند، روبرویی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
باید جیبت را خالی کنی تا دوقلم جنس شاید
ضروری را ابتیاع نمائی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span>
</div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
ویرانی و ساختمان این مکان ها از چند جهت
افراد و نهادهای گوناگون سود می برند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
بسیاری موارد صاحبان این پروژها از
دولت کمک می گیرند و اصولأ برای اینکه
درآمد دولتی شان بریده نشود می توان گفت
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برای
دولت خرج می تراشند </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">".
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">آن
ها را پیش فروش می کنند و سود کلان به دست
می آورند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">صحبت
در این زمینه سررشته ای طولانی دارد که
شاید در مبحثی دیگر آن را بیشتر باز کنیم
و عوارض بعدی و جانبی آن را باز بگشائیم
و ببینیم چگونه این پروژه ها می توانست
با هزینه ای بسیار بسیار کمتر تنها تغییراتی
بهینه در آن ایجاد کند و آن مبالغ را هزینه
ی صدها امر واقعاً ضروری دیگر بنماید</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span>
</div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">ماکس
وبر، در پی نظریه ی مارکس مبنی بر این که
سرمایه داری کارگران را از ابزار تولید
سلب مالکیت کرد، گفت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">در
این دینا بشر دیگر نمی تواند در هیچ کنش
اجتماعی مشخصی دست داشته باشد مگر اینکه
به یک نهادی در مقیاس بزرگ بپیوندد که در
آن وظایف خاصی اختصاص داده شده است و آنها
در صورتی در این نهاد ها پذیرفته می شوند
که خواست ها و تمایلات شخصی خود را
قربانی بوروکراسی کنند برای اهداف و رویه
هایی که بر همه ی سیستم حکمروایی می کند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">و
بوروکراسی کارآمد ترین و منطقی ترین شیوه
ایست که در آن می توان فعالیت بشر را سازمان
دهی کرد، و که در آن فرآیندهای سیستماتیک،
سلسله مراتب سازمان دهی شده لازم است تا
نظم را برقرار سازد، بازدهی را به حداکثر
برساند، و هر نوع هواخواهی را از بین ببرد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">ماکس
وبر این قربانی شدن را نه فقط مختص کارگرانی
می داند که از ابزار تولید خود سلب مالکیت
شده اند، بلکه هم چنین مشمول می کند
دانشمندانی را نیز که از ابزار تحقیق خود
و مدیرانی که از ابزار اداره سلب مالکیت
شده اند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">ماکس
وبر در تز معروف خود، جعبه ی آهنی </span></span>
<span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">می گوید که بوروکراسی
منابع طبیعی را نابود می کند و به ما یاد
می دهد که اطاعت کنیم و برده باشیم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">.
</span></span></div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
دهلی نو بر روی چرخ های میوه فقط چند نوع
میوه وجود داشت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">پاپایا،
آناناس و انگور، محصول کشور خودشان که از
میوه های اصلی به شمار می رود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
چند نوع سبزی عالی تولید ملی</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">سبزی
های محلی مانند انواع جوانه های گندم،
نخود، ماش، عدس و غیره، نخود فرنگی، لوبیا
سبز، شوید و جعفری، پیاز و سیب زمینی درجه
یک که همه با قیمت معقول حتی برای شهروندان
دهلی به فروش می رفت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">از
این همه انواع و اقسام میوه و سبزی که در
آمریکای شمالی از همه جای دنیا می آید،
خبری نبود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">میوه
ها وسبزی هایی که اغلب آنها با مواد شیمیایی
به عمل آمده اند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مزه
ی صابون می دهند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">اگر
یک سیب را بگذاری روی میز تا چند ماه هیچ
اتفاقی برآن نمی افتد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">نه
فاسد می شود و نه هیچ کرمی در آن تولید</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span></div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
آیا نیازی هست این همه تنوع؟ مگر پیش از
این ها در روستاها مردم غیر از این بود
که از محصولات تولیدی محلی خود استفاده
می کردند و همه جور مواد اولیه ی لازم از
ویتامین ها و پروتئین ها و مواد معدنی و
غیره کامل به بدنشان می رسید با استفاده
از همان محصولات طبیعی که خود تهیه می
کردند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
گاهی ما مردان و زنانی را می دیدیم که تا
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">120 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">سال
عمر می کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
آیا علت اینکه در دهلی نو اغلب اندام ها
باریک و مناسب است، آیا یکی از دلایلش این
نیست که از محصولات طبیعی استفاده می
کنند، گوشت خیلی کم مصرف می کنند؟ و از
تنش ها و درد سر های بوروکراسی و پاسخ دادن
به امور اداری و دست و پا گیرخلاص اند و
کمتر خود را دچار مداوا و تراپی و غیره می
نمایند؟ مردم همه به کاری مشغول می شوند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">خودمختاری
دارند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">اختیارشان
دست دیگری نیست</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برای
هرچیز مالیات مجبور نیستند بدهند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مجبور
به انجام وظایف پرپپچ و خم و تنش آور
بوروکراسی نیستند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مغازه
ها و چرخی ها همه با پول نقد کار می کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">دولت
و مردم همه می دانند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">چرا
که نه</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">اگر
قصد رفاه مردم است خوب چرا آزارشان باید
داد؟ یک مغازه دار کوچک یا یک چرخی خوب در
می آورد ولی آنقدر که مخارج خودش را تأمین
کند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">. </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">چه
نیازی به بوروکراسی پیچیده ی نوع آمریکای
شمالی که گویا همه کار می کنند که این
بورکراسی بچرخد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">قطعأ
آن بخشی از مردم هندوستان که درآمد خوبی
دارند و از پرداخت مالیات فرار می کنند
می بایست مورد نظر قرار بگیرند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">امری
که از قضا در هند سبب شد که دولت هند به
سیاستی دست بزند که در ماه نوامبر گذشته
مشکلات عدیده بوجود آورده بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.</span></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ivLFQ2LmgVw/WNGiF64LSyI/AAAAAAAAAVI/OWzAJfsTyqQyR4x3tcI0nqfnrMW9hWRsQCLcB/s1600/untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://1.bp.blogspot.com/-ivLFQ2LmgVw/WNGiF64LSyI/AAAAAAAAAVI/OWzAJfsTyqQyR4x3tcI0nqfnrMW9hWRsQCLcB/s320/untitled.png" width="320" /></a></div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: large;"><span lang="fa-IR">کمبود
روپیه</span></span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: large;"><span lang="fa-IR">:</span></span></span></div>
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">یک
خوش شانسی در این سفر</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
تعویق افتادن سفر ما به ماه فوریه سبب شد
که ما دچار بحران بانکی و جمع شدن پول در
هند نشویم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">خواسته
بودم در ونکوور روپیه بگیرم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">هیچ
بانک و هیچ صرافی روپیه نداشت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">گفتند
از فرودگاه در هند یا صرافی ها روپیه
بگیریم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
امر به نظر غیر عادی می آمد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">کسی
چندان نمی دانست علت چیست</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
دهلی، ماکسیم فرانسوی، هم هاستلی من، که
دچار این گرفتاری شده بود، ماجرا را برایم
تعریف می کند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">ماجرایی
که هنوز بخصوص در خارج از کشور نیز گرفتاری
هایش را دارد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.</span></span></div>
<br />
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برای
جلوگیری از فساد مالی، درهم ریختگی تدارکات
مالی، زیرساخت ضعیف مالی و جلوگیری از
جریان پول های تقلبی در بازار، اسکناس
های </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">500
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">1000 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روپیه
ای را جمع کردند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مقامات
اعتقاد داشتند که این عمل از فساد، عامل
اصلی ادامه ی فقر در هند، به گفته ی نخست
وزیر هند، و گریز از پرداخت مالیات جلوگیری
خواهد کرد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
سیاست عملی شد بدون اینکه پول جدید را
بتوانند به سرعت در جریان بگذارند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
اینکه این همه اسکناس ها در جیب مردم غیر
قانونی اعلام شده بود، مردم را ناگهان در
وضعیت اقتصادی بدی قرار داد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">آنها
برای مبادله ی پول های قدیم با جدی </span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">د</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">با
اینکه بانک ها در روزهای تعطیل نیز کار
می کردند، در بین مشتریان نزاع در می گرفت
جهت پیشی جستن در تعویض اسکناس های جدید،
زیرا هرآن امکان اینکه </span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">م
</span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">اعلان کنند
اسکناس های جدید به پایان رسیده وجود
داشت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">برای
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">1.3 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">بیلیون
جمعیت هند فقط </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">200000
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">ماشین
</span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR"> ای تی ام </span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="ar-SA">
</span></span> <span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">وجود
دارد که خیلی از آنها کار نمی کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بخصوص
که اسکناس های جدید کوچک تر از اسکناس های
قدیمی بودند و دست کم دو هفته طول می کشید
تا دستگاه ها را کالیبره کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
تا آن موقع فقط اسکناس های </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">100
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روپیه
ای برابر با </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">1.5
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">دلار
امکان تعویض داشت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
زمانی که اسکناس های </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">2000
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روپیه
به جریان افتاد، از آنجا که اغلب مردم بیش
از چند صد روپیه نمی توانستند تعویض کنند،
در عمل اسکناس های </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">2000
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روپیه
بی فایده بود برای خیلی افراد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
تعویض پول می بایست با کارت شناسائی صورت
گیرد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">گزارش
هایی آمده است مبنی بر این که بسیاری به
علت نداشتن کارت شناسائی نتوانسته اند
پول هایشان را تعویض کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span>
</div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">خیلی
از توریست ها در ماه نوامبر که آب و هوا
در هند متعادل است به آنجا می روند و بویژه
به سواحل دریا در </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">گوا</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
نزدیکی بمبئی و دیگر سواحل</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">ماکسیم
که سه ماهی بود در دهلی نو به سر می برد،
گرفتار این وضعیت شده بود، به اضافه ی
مشکل گرفتن ویزا برای ایران که یک ماه و
خورده ای به طول انجامیده بود تا یک آژانس
ایرانی او را حمایت کند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">می
گفت با کردیت کارت های حتی بین المللی نمی
توانستیم پول تعویض کنیم مگر در هتل های
خیلی گران قیمت و در کار با بیزینس های
خیلی سطح بالا</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">فروشگاه
ها و رستوران ها پول های قدیمی را قبول
نمی کردند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">می
بایست در یک صف بلند منتظر می ماندیم تا
بتوانیم </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">2000
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روپیه
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">(30 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">دلار</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">)
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">از
</span></span></span>ATM <span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
روز از ماشین بگیریم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">آن
هم تعداد بسیار کمی از آنها امکان دریافت
روپیه را فراهم می کردند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
خیلی اوقات پس از ساعت ها صف، روپیه در
ماشین ها به ته می کشید</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بنابراین
همواره نیاز به پول داشتیم</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">لذا
هر سکه ی بی ارزش خیلی ارزشمند بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
امر سبب شده بود که فروشندگان محلی دچار
کساد بشوند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">رستوران
ها گاهی با مشتریان مطمئن و همیشگی معامله
هایی می کردند که به ازاء ارائه ی سرویس
مشتری در آینده ی روشن تر دستمزد آنان را
پرداخت کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">اما
مردم درجیبشان پول نبود که بتوانند با آن
حداقل ضروریات را تهیه نمایند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.</span></span></div>
<br />
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
دهلی بانک ها با کارت اعتباری معمولی
به خارجی ها روپیه نمی دادند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">مگر
کردیت کارت بین المللی در دست بود</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">امکان
کسب کردیت کارت نیز برای توریست از جانب
بانک ها فراهم نمی شد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برخلاف
کانادا و آمریکا که می توان به راحتی به
عنوان یک توریست دبیت کارت از بانک ها
گرفت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
تدریج میزان تعویض پول از </span></span></span>ATM
<span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">، از
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">2000 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">2500 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
از بانک به </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">4500
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">افزایش
یافت</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
قطارها و بیمارستان ها و دیگر خدمات به
درخواست دولت از پذیرش پول های قدیمی
خودداری نمی کردند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
پی این ماجرا یک صرافی </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">7
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">ستاره
در هنگ کنک می گوید</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
"</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
خاطر ثروتمندان همه رنج می برند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">".
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
حالی که نخست وزیر هند، نارندرا مودی، می
گوید</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
" </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
حالی که فقرا به خواب راحتی فرو می روند،
ثروتمندان این سو و آن سو می دوند تا قرص
خواب آور تهیه کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">".
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
یادداشت سردبیر نیویورک تایمز به تاریخ
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">17 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">نوامبر
چنین آمده است</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
" </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">پول
نقد در هند شاه است</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
78 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">در
صد معاملات از طریق پول نقد صورت می گیرد
در مقایسه با کشورهایی چون انگلستان و
آمریکا </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">(20-25
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">درصد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">).
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">بسیاری
از مردم حساب بانکی یا کارت اعتباری
ندارند، وحتی اگر داشته باشند می بایست
پول نقد استفاده کنند زیرا بسیاری از
بیزینس ها فقط پول نقد می پذیرند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">معامله
با پول نقد اجتناب از پرداخت مالیات و
درگیری با فساد را آسان می کند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">برای
مثال، معاملات ملکی در دوبخش انجام می
گیرد</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">:
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">قسمت
کوچک تر که می بایست به دولت گزارش داده
شود با چک پرداخته می شود، و بخش بزرگ تر،
که گزارش نمی شود توسط اسکناس، یا </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">پول
سیاه</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">"
". </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">به
همین دلیل نخست وزیر قصد داشت با این سیاست
پولی متجاوزین را وادار به تعویض اسکناس
های قدیمی با اسکناس های جدید کنند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
سبب می شد که افراد با اسکناس های زیاد
توضیح بدهند که پول ها را از کجا آورده
اند و مالیات خود را بپردازند</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">.
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">این
شاید یک راه حل موقتی بود، اما با صادر
کردن مجدد اسکناس های </span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">500
</span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">و
</span></span></span><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">2000 </span></span><span style="font-family: "tahoma";"><span style="font-family: "arial";"><span lang="fa-IR">روپیه
ای فساد بر پایه ی پول نقد و فرار از مالیات
آیا کماکان ادامه نخواهد داشت؟</span></span></span></div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-AKKhdPo2gvs/WNGiLisWBcI/AAAAAAAAAVM/kUmKnL7XkTMTxCLfSn2jBXiM-mGHl6UkwCLcB/s1600/untitled.png%2B1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://2.bp.blogspot.com/-AKKhdPo2gvs/WNGiLisWBcI/AAAAAAAAAVM/kUmKnL7XkTMTxCLfSn2jBXiM-mGHl6UkwCLcB/s320/untitled.png%2B1.png" width="320" /></a></div>
<br />
<div align="RIGHT" dir="RTL" style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<br />
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-25996283298049793072017-01-16T16:52:00.001-08:002017-01-16T16:54:37.459-08:00<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">خلق عمیق ترین تخیل از واقعیت </span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 18pt;">با عشقی غیرمنتظره، یک حادثه</span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">یادداشتی بر کتاب "مرشد و
مارگریتا" اثر میخائیل بولگاکف. </span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">برگردان: عباس میلانی</span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">مهین میلانی</span></i><span lang="FR"><br /></span></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;"><img border="0" height="257" src="" v:shapes="Picture_x0020_1" width="182" /></span></i></div>
<br />
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">قطعه ای از "مرشد و مارگریتا":</span></div>
<br />
<ul style="direction: rtl; list-style-type: disc;">
<li style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: normal;"><div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">از گل های من خوشتان می آید؟<br />
.................................................................</span></i></div>
</li>
<li style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: normal;"><div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">نخیر<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span></i></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">"با تعجب نگاهم می کرد و ناگهان، بی هیچ نشان و
اماره ی قبلی، دانستم که تمام عمر عاشق این زن بوده ام. عجیب نیست؟" <br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span></i></div>
</li>
<li style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: normal;"><div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">یعنی ا زهیچ گلی خوشتان نمی آید؟</span></i></div>
</li>
<li style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: normal;"><div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">نه، از گل خوشم می آید، از این نوعش خوشم نمی آید.</span></i></div>
</li>
<li style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: normal;"><div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">از چه گلی خوشتان می آید؟</span></i></div>
</li>
<li style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: normal;"><div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">عاشق گل سرخم.<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span></i></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">فورأ از اینکه این حرف را زدم پشیمان شدم، چون او
لبخندی زد و گل هایش را انداخت توی جوی. من که کمی شرمزده شده بودم، گل ها را
برداشتم و به او دادم، ولی او با لبخندی آنها را پس زد و مجبور شدم خودم آن ها را
به دست بگیرم. </span></i></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">مدتی در سکوت قدم زدیم، تا اینکه گل ها را از دستم
گرفت و کنار کوچه انداخت و دستش را که در دستکش سیاه بود در دستم گذاشت و باز قدم
زدیم.<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span></i></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">"عشق گریبان ما را گرفت، درست همانطوری که قاتلی
یک دفعه از کوچه ای تاریک سر آدم هوار می شود، هردومان را تکان داد- همان تکان رعد
و برق؛ همان تکان برق تیغه ی چاقو. "</span></i></div>
<div style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA"> </span></div>
<div style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">آرزو
در زمان ما به سکس تبدیل شده است و سکس <em><span style="font-size: x-small;">با</span></em> پورنوگرافی و سایت های پارتنر
یابی کنترل می شود. در حالی که همان گونه که افلاطون می گوید آرزو در عشق است.
اسپینوزا برخلاف افلاطون که می گوید آرزو یک فقدان است، یک خلأ، او می گوید آرزو
یک قدرت است. قدرت در التذاذ و التذاذ در قدرت. عشق آرزوست. عشق قدرت است و لذت
است. بدیو می گوید عشق یک حادثه است. غیر منتظره است. از یک جایی در آمده است که
نمی دانی کجاست. از پیش طراحی نشده است. آلن بدیو در <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یکی از مصاحبه هایش در باره ی علت نگارش کتاب
معروفش "</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">L’Eloge de l’amour</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">
" می نویسد: "در ایدئولوژی های امروزِ امنیتی، عشق را یکی از لذائذ می
دانند. یکی از انواع گوناگونی که چندان اهمیتی ندارد و ن</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">ق</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">ش
ثانوی در زندگی فرد بازی می کند. آنها می گویند می توان بدون دیگری لذت برد و سالم
و امن باقی ماند. ... در حالیکه عشق از تلاقی تصادف دو نفر بوجود می آید. تصادفی
که از پیش انتظارش نمی رفت. و با این تصادف است که کار ساختمان آغاز می شود،
ساختمان یک زندگی با دو نفر، با نقطه نظر دو نفر... با تمام خطرات و با تمام
ماجراجوئی هایش". </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><img border="0" height="191" src="" v:shapes="Picture_x0020_2" width="191" /></span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">بیشترین
التذاذ سکسی در عشق</span></i></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">فقط
و فقط با عشق است که در آن بیشترین التذاذ سکسی حاصل می شود. شوپنهاور در
"متافیزیک عشق" می گوید: "...شور و هیجان عشق، به هرشکلی که ظاهر
مدهوش کننده اش داشته باشد، ریشه در غریزه ی جنسی دارد به مشخص ترین، وِیژه ترین و
فردی ترین شکل....و این قدرتمندترین و انرژی زا ترین منبع زندگی است... و بی وقفه
نیمی از نیروها و تفکر بشر را در انحصار خود می گیرد... به طور دائم بر مهمترین
مشغولیات ما مسلط می شود؛ گاهی کله ی مهمترین شخصیت ها را مختل می کند؛ از اینکه
چون یک نفاق افکن، با تمام بسته بندی هایش، در شور و اشتیاق مردان سیاست و محققین
علمی بی هیچ هراسی دخالت کند، باکی ندارد؛ رشته های حلقه ی مویش را می لغزاند در
میان کیف پول یک وزیر یا دست نوشته های یک فیلسوف؛ تمام مدت حل نشدنی ترین و کشنده
ترین نزاع ها را بوجود می آورد، شدید ترین روابط را در می همی شکند؛ گاهی جان و
سلامت را فدای آن می کند؛ از یک آدم بسیار وفادار یک خیانتکار می سازد؛ همه جا، در
یک کلام، چون شیطانی دشمن عمل می کند که به زور در همه چیز دخالت می کند؛ همه چیز
را به هم می ریزد،<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>همه چیز را دگرگون می
کند". و آنگاه <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شوپنهاور این سئوال را
مطرح می کند که خوب پس این همه سرو صدا و تحریکات و وحشت و اضطراب برای چیست؟ و خود
در پاسخ می گوید: "هدف عشق در زندگی بشر بالاتر از هرچیز دیگری است و سزاوار
است که با جدیتی عمیق آن را در برگرفت...این شکل های بی معنی عشق موجودیت و طبیعت
شخصیت های درامی را تبیین می کنند که قرار است بر روی صحنه ظاهر شوند....غریزه ی
جنسی خارج از تمام مظاهر خارجی اش، چیزی نیست جز خواست زندگی". </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">اما
قدرت عشق به زعم من ابعادی وسیع دارد. عشق قدرتی است که بر هر ضعفی غلبه می کند.
قدرتی است که می تواند عاشق را به عرش هر هدفی که دارد فرا آورد. قدرتی است که
آنچه زندگی می نامند به کلیت در آن مستتر است. قدرتی است که عاشق را همواره در اوج
آسمان ها نگاه می دارد. قدرتی است که بر مرگ و هرآنچه به آن تعلق دارد، و به آن
وابسته است، و هم چنین راه های منجر شده به آن را نقطه ی پایان می گذارد. عشق سنگ
را نرم می کند. عشق نیروی بخشش را به صد درجه می رساند. عشق فقط مثبت می بیند. عشق
درجا نمی زند. عشق پویاست. عشق چاره جو ست. برهر معمایی راه حل است. عشق رازیست
حلال همه ی رازها. </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">به
اعتقاد من عشق در دوران ما تنها راه حل مشکلات موجود در دنیاست. دنیا را آنچه به
تباهی می کشاند نبود عشق است. خلأ فعلی دنیا نبود این ظرافت و لطافت و صمیمیت و
صداقت و تپش های دائمی و مهر به منتها درجه است که شعاعش را تا همه ی مدارها و
خطوط استوائی ترسیم می کند. و به گمان من یک فیلسوف، یک نویسنده، یک رهبر سیاسی نه
تنها می بایست کاملأ به امور سیاسی و علمی آگاه باشد، بلکه باید یک عاشق باشد و
شاید بهتر بگوئیم یک شاعر عاشق. افلاطون گفت: "کسی که با عشق آغاز نکند هیچ
گاه نخواهد فهمید فلسفه چیست". و از آنجا که فلسفه یعنی فهم زندگی در نهایت،
بنابراین هیچگاه زندگی را نخواهد فهمید.</span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div align="right" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right;">
<i><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">باید عشق را به جوامع بازگرداند</span></i></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">به
فراز مذکور در بالا از کتاب "مرشد و مارگریتا" نگاهی بیاندازیم. عشق یک
باره صورت می گیرد. در یک لحظه. چرا، چگونه اش مبهم است. فقط در می گیرد. این عشق
دو سویه است. گل های دختر را مرشد دوست ندارد. دختر بلافاصله آنها را به جوی آب می
اندازد. فقط در عشق است که چنین التفاتی منتج می شود. و فقط در عشق است که مرشد گل
ها را شرمگینانه از جوی باز بر می گیرد و باز پایداری ژرف و جایگیر عشق است که
دختر مصممانه تردیدی نمی کند بر کاری که آغازیده است.</span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">و
این عشق که همه زندگی است، بر زندگی یک شهر، شهر مسکو،<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زیر چکمه های استالین سالهای دهه ی 1930، مایه
ی دگرگونی های بنیادین در واقعیتی که شیطان بنا می نهد می شود. </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">مرشد یا نویسنده ی عاشق که مانند خود </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">بولگاکف</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span><span lang="FA" style="color: #1f1f1f; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">ملعون، مطرود، منفور، انکارشده و ممنوع الانتشار و مورد پیگیری واقع شده است، </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">از معدود کسانی است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>که مورد مرحمت
شیطان قرار می گیرد در دورانی که در آن هراس، بی اعتمادی، نا امنیتی و سانسور و در
نتیجه فساد اداری، اخلاقی در مسکو بیداد می کند و نویسندگان به نوعی خود مبلغ
سیستم موجود هستند. </span><span lang="FA" style="color: #1f1f1f; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">و حال که نویسندگان نمی توانند حرف بزنند پس شیطان دست به کار می شود و باید
نشان داد این واقعیت ها را </span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">با توجه به
تمایز ویتگنشتاین میان دو قلمرو امر بیان پذیر و امر بیان-ناپذیر. یعنی زمانی که
نمی توان گفت باید نشان داد.</span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">زیر سئوال بردن واقعیت مهمترین
واقعه است دراین داستان. واقعیتی که تکان خورده و از اساس خود خالی شده است. خراب
کردن واقعیت از درون، از طریق گسترش تخیل، دنیای غایب و تصویری. بیهودگی دنیای
زندگان، "</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">روح های مرده/ زندگان مرده"</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> لقبی نیست که فقط به نویسندگان خانه ی بریگایدوف
داده می شود بلکه منظور همه ی کسانی است که گروه سه نفری شیطان ماسک اجتماعیشان را
از چهره بر می گیرند و آن واقعیتی یا آن تصویری را که خود در ذهن پرورانده اند
جایگزین آن می کنند و به بیان ژیل دولوز خود آفریننده و عامل پویایی یک واقعیت می
شوند. </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"><img border="0" height="229" src="" v:shapes="Picture_x0020_3" width="162" /></span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">"</span><span lang="FA" style="mso-ascii-font-family: Lato; mso-hansi-font-family: Lato;"> </span><i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">چرا جنگ
جهانی دوم یک شکاف بود؟ حقیقت اینست که در اروپا، دوران پسا جنگی شرایطی را بوجود
آورد که ما دیگر نمی دانستیم چگونه عمل کنیم. و در فضاهایی که ما نمی دانستیم چه
توضیحی برای آن بدهیم. در "هرفضایی" که ویران شده بود مردم در آن زندگی
می کردند با انبارهای غیر قابل استفاده و زمین های غیر قابل مصرف، و شهرهایی در
حال خراب شدن و دوباره ساخته شدن.</span></i><i><span lang="AR-SA" style="mso-ascii-font-family: Lato; mso-hansi-font-family: Lato;"> و در این باری به
هر حال فضا ها، یک نژادی از شخصیت ها وول می خوردند، یک نوع موجودات: آنها بیشتر
می دیدند تا عمل کنند</span></i><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">"
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">(
مقدمه بر ترجمه ی انگلیسی تصویر-زمان/ دولوز)</span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">اگر در دوران پسا جنگ بین المللی مردم در میان ویرانی های
به بار آمده مات و مبهوت مانده بودند که چه کنند و در یک دوران گذار میانی سر می
کردند تا راهی بیابند، در دوران حکومت استالین، زیر تیغ سانسور و هراس و بیم از
اینکه هرکس مورد اهانت قرار گیرد، و هر تفکر و حرکت تازه اضطرابی به دلشان می
انداخت، مردم نقش آدم های کوکی را بازی می کردند که یک سیستمی آنها را به جلو می
برد. سیستمی که با طبیعت بکر و غریزی و زنده ی آنها خوانائی نداشت و به شکلی با آن
در می افتاد. این سیستم جلوی حرکت و تفکر آزادشان را می گرفت. </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">به عبارتی اگر جنگ آدم ها را ناخواسته در موقعیتی قرار می
دهد که زندگی را متوقف می سازد و بنابراین افراد نمی دانند در کجا قرار دارند و از
خود اراده ای برای حرکت نمی بینند و خود به خود چوب می شوند یا فقط نقش آدم های
ناظر را بازی می کنند یا کاری را که مرسوم می شود تقلید می نمایند، اسقرار حکومتی
که می خواهد حرف و عمل خود را پیش ببرد و به غرایز و نیازهای طبیعی و انسانی مردم
توجه نکند، وضعیتی مشابه را بوجود می آورد. </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">حال شیطان در "مرشد و مارگریتا" به شکل یک
پروفسورِ همه چیزدانِی که به روح آدم ها تسلط و آگاهی کامل دارد و سیستم موجود را
نیز خوب می شناسد دست به عمل می شود و با هیپنوتیزم آنها را وا می دارد که خود به
واقعیت خود پی ببرند. صحنه ی تأتر که در آن راز ملاقات سری مرد آشکار می شود، سر
تماشاگر از تن جدا و سپس وصل می شود، پول های دروغین در فضا پراکنده می گردد و
لباس های بخشایشی که به لخت و عور شدن زنان می انجامد، همه واقعیت فساد مالی و
زندگی های دروغین همراه با خیانت، و سطحی پرستی را برملا می سازد.</span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">و آنگاه شیطان در حمایت از دو عاشق صادق و بی ریا، مرشد و
مارگریتا را در بر می گیرد. آنها را به آنجائی که می خواهند می رساند. مارگریتا
سوار بر دسته ی بلند جارو، لخت و عور در آسمان ها پرواز می کند تا آلترناتیوی باشد
به قید و بندهای موجود. مارگریتا به شیطان اعتماد می کند برای اینکه به معشوقش
برسد. خیال است. اما از واقعیت زیبا و مهربان انسان ها سرچشمه می گیرد و </span><i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">"نگاه خیالی یک چیز خیالی را واقعی می کند. در
عین اینکه خودش به نوبه واقعی می شود و به ما واقعیت را می دهد" (تصویر-زمان/
دولوز. ص. 15 متن فرانسه)</span></i><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">.</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> و در عین حال پناه است به آنجا که خوبی در آن نهفته است، خوبی هایی که در
جامعه گم شده است. </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;"> </span></div>
<div dir="RTL" style="color: black; direction: rtl; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 11pt;">عشق در کتاب "مرشد و مارگریتا" آن مایه ی اساسی
است که جامعه از نبود آن رنج می برد. به گفته ی آلن بدیو "باید عشق را به
جوامع بازگرداند". آن عشقی که با طرح قبلی مهندسی نشده است، به یکباره حادث
شده است، خالص و ناب است، کاسبکاری در آن کاری ندارد، حساب و کتاب معنا نمی شود در
آن. غریزه ایست طبیعی. معلوم نیست از کجا آمده است. ناب است. هیچ تزویر و ابهامی
را بر نمی تابد. و چون ناب است، نمی تواند آزار برساند. عشق را توسعه می دهد. کردارش
براساس خلوصِ عشقِ همه گیرش است. توسعه می دهد خود را. </span></div>
</li>
</ul>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-50720168702129349122016-12-10T01:42:00.000-08:002016-12-10T01:44:08.369-08:00<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0in 0in 10pt; vertical-align: middle;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><b><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span></b><i><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;">نشانه شناسی کیر</span></i><i><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0in 0in 10pt; vertical-align: middle;">
<i><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;">Semiotics<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span>of penis</span></i><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><i><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 24pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span></i><i><span lang="EN-US" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<span style="font-size: large;"><em>مهین میلانی</em></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">داریم از کیر سخن می
گوئیم. آری از کیر. خوب شنیدید. ک ی ر. </span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-NhCQC5oBe-I/WEvNbnDWl2I/AAAAAAAAAUk/hhlpHMAw9joOpcqH19kNTkpoW4tEgiCPwCLcB/s1600/IMG_2919.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-NhCQC5oBe-I/WEvNbnDWl2I/AAAAAAAAAUk/hhlpHMAw9joOpcqH19kNTkpoW4tEgiCPwCLcB/s320/IMG_2919.JPG" width="240" /></a></span></div>
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">اما نه از این کیری که
عکسش را در اینجا می بینید. این عکس چند سال پیش از این در مقابل خانه ی قبلی من
روبروی بیمارستان مرکزی ونکوور توی پارک گسترده گرفته شده است، در کنارمرکز حرارتی
زیرزمینی که کل انرژی بیمارستان را تأمین می کند با آن دودکش های همیشه داغ بخاریش
. پایت را که به زمین بکوبی بخار از دودکش های عظیم الجثه که آثاری هنری را می
نمایند بیرون می ریزد. جل الخالق</span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">و ما در شب تولد مسیح
این کیر یخی عظیم را ساخته ایم تا بیلاخی بزرگ به آن اعتقادات خانمان برانداز
مسیحیت که در مذاهب دیگر نیز مشابهش وجود دارد داده باشیم. </span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"></span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">اینجا صحبت از آن کیری
است که سه قاره و یک اقیانوس آن طرف تر در یک دستشوئی کثیف و سیاه چون سلول یک
زندان آن چنان خود را مطرح می کند که هرآنچه در دنیاست غلاف می شود. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">باید بقیه ی مطلب را
در این صفحه بخوانید تا عکس آن کیر مورد نظر جادویی را ببینید. چرا
که همه ی حرف بر سر آن کیر است. </span><br />
<a href="http://vancouverbidar.blogspot.ca/search/label/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87%20%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C%20%DA%A9%DB%8C%D8%B1">http://vancouverbidar.blogspot.ca/search/label/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87%20%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C%20%DA%A9%DB%8C%D8%B1</a><br />
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">این فیس بوک که برای
اینکه هواداران مذهبی گسترده اش در سراسر دنیا را نیز حفظ کند از شفافیت هرآنچه
عکس کیر و کُس و کون، این سه " ک " اعجاز انگیز در دیوار هایش برحذر می
دارد، اگر می دانست که اگر این سه عنصر جان بخش، جان ده، یا همان جنده به گفته ی
ساقی قهرمان، مانند سه عنصر جادویی دیگر، لب و چشم و مو، از اظهار وجود ترسی
نداشتند و به مانند دو تا چشم خمار و مست که از این سوی پیست رقص در </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">after hour party </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">بی
هیچ هراسی به چشمان خمار و مست همزاد خودش در آن سوی دیگر دوخته می شد، یا دو لب
آتشین در قطار، اتوبوس یا خیابان، فارغ از همه ی دنیا می مستانه به جان یکدیگر می
ریختند، این همه فجایع جنسی در دنیا رخ نمی داد. و این همه اتفاقات ناهنجار در
تاریخ که منشأ اساسی بسیاری از آنها همانا دست یابی به این عناصر مرموز و خیال
برانگیز و گناه آلود و دست نیافتنی است صورت نمی گرفت.</span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">اما برویم سر این کیر
زیبای من که به همه ی دنیا یک بیلاخ می گوید:</span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">اول که عکس را دیدم
نفهمیدم که عکس یک کیر است. اندکی چپ و راستش کردم تا دستم آمد. ولی وقتی فهمیدم،
این جور که هیچ تن و بدنی هویدا نیست و قرمزی اش جوری شبیه خون است، خون در
رگهایم شدیدن به دویدن پرداخت. انگار آن کیر دست خون مرا گرفت که با هم....</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">کجا؟ نه. جایی نمی
رود. همین جا بر تخت سلطنت شاخی شمشاد است. کمتر نماد سکس می نماید در این هیبت. نماد
قدرتی است سربرافراشته با نیشخندی شاهانه بررفتارهای متعارف، دنباله روانه،
دورویی ها، تظاهر، جعل، دروغ. اعلان خودمختاری محض است. یکه و تنها. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">عکس در یک دستشوئی کثیف
در آن سر دنیا گرفته شده است. دستشوئی دفتر کار است به نظرم. کثیف است. رغبت نمی
کنی پا در آن بگذاری. سیاه است. مثل دنیایی که بشر ساخته است. چاره ای نیست اما.
در این دنیا زندگی می کنی. توی همین کثافت. ولی به تخمت هم نمی گیریش.
"من خود سلطنت می کنم". </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">و کیر ازعرش
کرسی سلطنتش فاصله گرفته است. شاید می خواهد </span><span dir="LTR" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">take
off</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> کند. مثل یک هواپیما، مثل یک سفینه، مثل یک
جت هوای هجرت به سیاره ای دیگر. آری سیاره ای دیگر. سیاره ای که مال خود توست. خود
حاکم آنی. خود قواعدش را رسم می کنی. خود لغوش می کنی هرزمان که خواستی. خود
دستکاریش می کنی.</span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">ولی سیاره را، سیاره ی
خود را باید در همین جا برپاکرد. کجا پا به فرار؟ از کجا معلوم هرجا که رَوی همین
آش و همین کاسه! با آسمانی به همان رنگ! من هنرمندم. من سیاره ی خودم را می سازم. اما
لزومی هم ندارد فیلمساز باشم، یا نقاش، یا مجسمه ساز، یا نویسنده. من هنر
زندگی را درونی می کنم. من حقیقت خود را می سازم. چه باک کسانی از بی خردی بر من
خرده گیرند، چه باک از کم خود بینی مرا نادیده انگارند، چه باک از بیم همدستی با
یک خلاف جهت رو، مرا مرتد خوانند، چه باک مرا با هزار ترفند به زیر اتوبوس افکنند
که مبادا خود و کوتاه بودنشان برملا شود. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">قدرتی داری به همان
قدرت یک جت - کیرِ، زیبای من. صلابتت دنیا را خواهد گرفت. این را خود خوب می دانی.
چه هراس از تنهائی حتی. تنهائی نیز دنیائیست برای شاخ شمشاد در آسمان بی
کران. یکه و تنها جاده ات را می گشایی. خود می دانی که برحقی. همین کافیست. و به
همین رو سلطنت می کنی سرو خرامان من. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;">و در این میان، شاید
کسی. یک کس. یک نفر در میان این میلیاردها حیوان دوپا تو را بخواند. اعماقت را
ببیند. به ته اقیانوس مرجانی ات راه یابد. به جادوی ابرهای آسمانت پنجره گشاید.
به غار جنونت دست یابد. به قله ی صحرائیت، صحرای عشق نابت. </span><span lang="AR-SA" style="color: #222222; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 7pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-sRbO1W0NB0M/WEvMUzkt5GI/AAAAAAAAAUc/oKVFaaj3QWY30CoztC8XYPlm4zbre8SOgCEw/s1600/s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-sRbO1W0NB0M/WEvMUzkt5GI/AAAAAAAAAUc/oKVFaaj3QWY30CoztC8XYPlm4zbre8SOgCEw/s320/s.jpg" width="240" /></a></span></div>
<span dir="LTR" style="color: black; font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span><br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><o:p> </o:p></span></div>
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-65292953109315324032016-12-01T00:02:00.001-08:002016-12-02T07:31:02.041-08:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">دِریدا:</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">زبان </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">نه ملیت گراست و نه محافظه کار.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">زبان تعلق پذیر نیست. نه به طور طبیعی و نه به شکل ذاتی.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">مهین میلانی</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">30 نوامبر 2016<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-rtGsAmtiygk/WEGTGiFBMzI/AAAAAAAAAUE/dssIcu7FkXMaMoJfFMHpF7SBDRx3OwHhwCLcB/s1600/Jacques-Derrida-Paris-12-de-se_54215948225_53389389549_600_396-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://3.bp.blogspot.com/-rtGsAmtiygk/WEGTGiFBMzI/AAAAAAAAAUE/dssIcu7FkXMaMoJfFMHpF7SBDRx3OwHhwCLcB/s320/Jacques-Derrida-Paris-12-de-se_54215948225_53389389549_600_396-1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><strong>دوستت دارم </strong></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><strong>آیا همانقدر که زندگی را دوست دارم؟</strong></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><strong>من غریبه ام در کشور خارجی و تو کشور، مرا پذیرا شده ای </strong></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><strong>و من اکنون تو را مالک شده ام </strong></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><strong>تو تنها امکان من شدی</strong></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><strong>زندگی در پس پشت تو پنهان است؟</strong></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><strong>تو، زندگی، در من فراشده ای، فروشده ای<o:p></o:p></strong></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">شعر فوق الهام گرفته شده است از بخشی از سخنان دِریدا که
در زیر می آید. و صد البته مایه ی اصلی شعر عنصر شکل گرفته از یک حقیقت است. (1)</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">دِریدا در آخرین مصاحبه اش قبل از مرگ در سال<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>2004 جملات قصار ژرفی گفت که تاریخی اند (که
البته پیش از این در کتاب هایش آن ها را توصیف کرده بود، اما این مصاحبه گفتاری
جامع است از اغلب نظریه های دِریدا (2). اما این قطعات کوچک زیرین</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">از گفت و گوی بلند ژان بیرِنبوم در
مصاحبه ی فوق در لوموند با دریدا، یک حقیقت در وی را بیشتر از هر سخنش شفاف می
سازد: علت اینکه چرا "زبان" در فلسفه ی او جایی این همه والا دارد. دِریدا
یک الجزایری عرب زبان بود که فرانسه زبان زندگیش می شود و می گوید که عشق از عشق
به زبان عبور می کند: <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">"... به همان اندازه که من زندگی را دوست می دارم،
زندگیِ خود را، آن چه که مرا بوجود آورده است را، دوست می دارم و هم آن عنصری که
از آن بوجود آمده است، زبان را ، این زبان فرانسه را، تنها زبانی که به من یاد داد
رشد کن</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">م</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">، و تنها
زبانی که می توانم بگویم نسبت به آن مسئول هستم. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">به این دلیل است که در نوشتار من نوعی، نمی توانم بگویم کژی</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">،
اما دست کاری در برخورد به این زبان وجود دارد. با عشق. عشق در کل از عشقِ به زبان
عبور می کند، که نه ملیت گراست و نه محافظه کار؛ اما نیاز به اثبات دارد، و به
نمونه</span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">. با زبان هرکاری نمی کنیم، زبان از قبل در ما وجود
دارد. زبان ما بقای ما را حفظ می کند. اگر زبان چیزی را به کار می گیریم، باید در
آن لطافت داشته باشیم، و قانون رازآلودش را در بی حرمتی حرمت بداریم. این وفاداری
در بی وفائی است: وقتی من در زبان فرانسه دخل و تصرف می کنم، آن را با حرمتی ظریف
انجام می دهم در آنچه که معتقد هستم قطعیت این زبان است، در زندگیش، در تحولش. من
برخی متون موجود را بدون خنده، و گاهی بدون تحقیر، نمی خوانم، آنهائی را که گمان
می برند بدون عشق "در واقع" </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">اورتوگراف یا سینتکس "کلاسیک" یک زبان
فرانسه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>را با اندک هوایی از باکرگی و
انزال هوشمندانه دست کاری می شود کرد. در حالی که زبان باشکوه فرانسه، بیشتر از
همیشه غیرقابل لمس، در حالیکه در انتظار آینده است به آنان می نگرد. این صحنه ی
مسخره را به شکلی ظالمانه در "کارت پستال" ( انتشارات فلاماریون، 1980 )
توصیف کرده ام. <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">بگذار جراحت های تاریخ زبان فرانسه را پشت سر گذاریم، این
چیزیست که من به آن علاقه دارم. من با این شور است که، </span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">برای فرانسه ،دست کم به چیزی که زبان فرانسه از قرن ها <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">پیش اندرونی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>کرده است، دیده می افکنم. من فرض می کنم که این
زبان را من دوست می دارم همانگونه که زندگیم را دوست می دارم، و گاهی اوقات آن را
بیشتر از این یا آن فرانسوی اصیل؛ اینست که آن را من به مانند غریبه ای دوست دارم
که او را پذیرا شده اند، غریبه ای که این زبان را به تملک خود در آورده است انگار
که تنها امکان است برای او . شور و دست بالا گرفتن.</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دست بالا گرفتن از اینجا می آید:
من فقط یک زبان دارم، و در عین حال این زبان به من تعلق ندارد. یک تاریخ منحصر
بفرد این قانون یونیورسال را در من تشدید کرده است:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یک زبان تعلق پذیر نیست. نه به طور طبیعی و نه
به شکل ذاتی. "<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">(1)<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">زبان
فرانسه برای من زبان عشق، فلسفه، ادبیات، آزادی و زندگی است. هم چنانکه پاریس برای
من خانه ایست که همواره دل به آنجا دارم. اکنون که یار من، مایه ی الهام من سو به
زبان فرانسه و پاریس دارد، این زبان و این شهر مرا باز به شدت به خود می خواند با
دِریدا، با بَدیو، با دولوز، با نِروال، با..................</span><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed; vertical-align: middle;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">(2)<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-bidi-language: FA;">برگردان مطلب از لوموند: مهین میلانی</span><span dir="LTR" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-26250125293310063732016-11-19T09:38:00.001-08:002016-11-19T09:38:28.623-08:00<div style="text-align: right;">
</div>
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 16pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 16pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">اسلاوی ژیژاک: <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></div>
</span><div style="text-align: right;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 16pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">چگونه "پولیتیکال کورکتنس " سبب پیروزی ترامپ شد</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="watch-title"><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN; mso-font-kerning: 18.0pt;">Slavoj
Žižek: How Political Correctness Actually Elected Donald Trump</span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=5bixgOtkLao"><span dir="LTR" lang="EN" style="color: windowtext; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">https://www.youtube.com/watch?v=5bixgOtkLao</span></a><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">برگردان: مهین میلانی</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PZmxPZi_xtk/WDCNXCAB9zI/AAAAAAAAATU/_mtyCH3hPw84Aqeu8jE34GfAXueQqNJJwCLcB/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://1.bp.blogspot.com/-PZmxPZi_xtk/WDCNXCAB9zI/AAAAAAAAATU/_mtyCH3hPw84Aqeu8jE34GfAXueQqNJJwCLcB/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>"پولیتیکال کورکتنس "که به سختی
بتوان معادل فارسی آن را یافت، به معنی استفاده از زبان، سیاست و یا موازینی است به
منظور خودداری از اذیت کردن یا ضرر زدن به یک گروه از مردم در جامعه. شاید بتوان
از آن به عنوان "تصحیح سیاسی" نام برد. ژیژاک نظریه پرداز بسیار مطرح
امروز می گوید <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>" </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>‘</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">پولیتیکال
کورکتنس</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>’</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> ی که امروز از
جانب حکومت ها به کار برده می شود از توتالیتاریسم خطرناک تر است." ما اکنون
در دوران دموکراسی پسا واقعیت</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>(post
factual ) </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">زندگی می
کنیم که در آن بی خبری و بی خردی واقعیت ها و خرد را کنار می زنند. در این وضعیت
وقتی واقعیت با اسطوره تلاقی می کند بی فایده می شود مانند گلوله هایی که از بدن
آدم های بیگانه از کرات دیگر در نوشته های اچ جی ولز خارج می گردد . زیر عنوان
اذیت نکردن آدم ها یا رعایت کردن آنان دروغ گویی شده است روال کار همه ی
سیاستمدراران در دنیا و بسیاری از کسانی که در قدرت هستند. " پولیتیکال
کورکتنس" به آنان چنین اجازه ای را می دهد. ترامپ نیز که گفت" من فکر می
کنم مهم ترین مشکلی که کشور با آن مواجه است "پولیتیکال کورکتنس" است،
دروغ های شاخ داری به مردم حاشیه ای سرریز کرد تا خود را موجه جلوه دهد. در این
جا، در این ویدئو، ژیژاک در صحبت از پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری 8
نوامبر 2016، استدلال می کند که دیگر "پولیتیکال کورکتنس" کارکردی نمی
تواند داشته باشد. و صد البته این که پس از انتخابات گفت و گویی درگرفته که
"پولیتیکال کورکتنس" مهمترین عامل پیروزی ترامپ بوده است، نمی تواند
درست باشد. اما این گفت و گو هم چون بقیه ی گفت وگوهایی که ترامپ باب کرد، دروازه
را گشوده است برای افشاء جنبه هایی دیگر از سیاست بازی ها و به گفته ی ایرانی ها
کلاه شرعی که بر سر مردم گذارده می شود تا کار از پیش رود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">این متن ترجمه ی کامل ویدئوی اسلاوی ژیژاک هست. ژیژاک در این گفتارِ در مخالفت
با نوام چامسکی چند روز قبل از انتخابات نمونه های مشخصی از "پولیتیکال
کورکتنس" دولتیان در آمریکا ارائه می دهد و می گوید که سیستم درهم شکسته شده
است و دیگر این سیاست کاربردی ندارد:<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="watch-title"><b><i><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">سانتریست
های لیبرالِ امروز درهم شکسته شده اند<o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN;">من می دانم که حتی در ایالات متحده ی آمریکا، وقتی شما کسی
مثل دانلد ترامپ را دارید، واکنش های زیادی از جانب الیتیست های لیبرال وجود دارد.
ما در اینجا نیز با محدودیت های دموکراسی روبرو هستیم اما با مفهوم غلط آن، به آن
مفهومی که شما می بینید که یک تعداد آدم های احمق اغوا می شوند و از این قبیل...
خوب، با اینکه نوام چامسکی چندان از من خوشش نمی آید، من صمیمانه او را تحسین می
کنم و می بایست بپذیرم که من این عبارت را دوست می دارم. گمان می کنم که این فقط
یک عبارت ژورنالیستی نیست </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>]</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN;">منظور </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">"پولیتیکال
کورکتنس" است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 13pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>[</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN;">. یک برداشت است که او از سنت
آمریکائی، و حتی از جناج راست موجود در زمینه ی توافق مانوفاکتوری لیبرال ها گرفته
است. شما می دانید که دموکراسی یک سری قوانین رسمی برای انتخابات نیست، دموکراسی
عبارت از<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مجموعه نت ورک حجیمی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>است جهت ساختمان توافق های سیاسی؛ عبارت است از
مقدار زیادی قوانین نوشته نشده. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN;">و حالا من تصور می کنم که ایالات متحده در یک لحظه ی بسیار
مهمی قرار دارد، در لحظه ای که این ماشینی که برای ایجاد توافق ها بوجود آمده، درهم
شکسته شده است. حالا زمانی است که می تواند خطرناک باشد. در چنین لحظاتی فاشیسم
ممکن است تسلط یابد، اما می تواند لحظاتی باشد که چپ، یا هرچپ نوینی، یک پاسخ جدید
برایش داشته باشد. بنابراین واکنش اولیه ی من به این الیتیست های لیبرالی که مدعی
اند شما می بینید این یقه چرکین هارو، سفیدهای آشغال یا هرچی، دارند به ترامپ رأی
می دهند، بله. اما این مسئولیت خود شماست. یک لحظه ی حقیقت در تمام این مردم غضبناکی
که به ترامپ رأی می دهند روشن می کند که دیگر ماشین توافق مانوفاکتوری دیگر کار
نمی کند. اگر بخواهیم این امر را با واژه ی مارکسیستی اغراق آمیز و گزاف گویانه به
کار گیریم، ایدئولوژی حاکم ماشینی را تجهیز می کند که مردم را همیشه درحال چک کردن
نگاه دارد، و به افراط آنها را کنترل کند. این ماشین دیگر کار نمی کند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">و در
اینجا نیز من کمتر ناامید نیستم. برخلاف لیبرال ها که برایشان ترامپ تهِ شیطان است
و یک کابوس است و از این قبیل، من تصور می کنم که پیچیده تر از این حرف هاست. البته
ترامپ تقریبأ و نه کاملأ یک فاشیست فنومنال است، اما این بدین دلیل است که
سانتریست های لیبرالِ امروز درهم شکسته شده اند، و به همین دلیل، نه اینکه من به
هیچ وجه ترامپ را دوست داشته باشم، ترامپ یک تفاله است، یک آشغال است و از این قبیل،
اما؛ امای من اینست: نخست، ترامپ، بعد از همه ی این حرف ها، شما اگر چپ باشید می
بایست او را تحسین کنید، او کاری فوق العاده انجام داد. او تقریبأ یک تنه حزب
جمهوری را ویران ساخت. آنچه من از این امر منظور دارم اینست که شما دو گرایش در
این حزب دارید. یک مسیحیان فوندامانتال هستند، بنیادگرایان، و دیگر لیبرال های
الیت (برگزیده ها) با بیزینس های بسیار بزرگ. هردوی آنها کمابیش از ترامپ وحشت
دارند. ترامپ یک آدم مبتذل است، اما در این ابتذال یک اپورتونیسم بیزینسی انسانی
وجود دارد. که حالا من یک چیز وحشتناکی در آن می بینم. اما برای من آدم هایی مثل
"گروه مرگ"، یادتان می آید هشت سال پیش، ریک ساندورو<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>را، آنها یک چیزهایی خیلی وحشتناک ترند. ترامپ
یک آدم منفور کثیف است. اما آیا فکر می کنید که ریک ساندورو یک بشر<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>است؟ من فکر می کنم آنها از یک سیاره ی دیگر
آمده اند. یک چیزهای خیلی وحشتناک در باره ی آنها وجود دارد. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">هیلاری امروز صدای جنگ سرد است<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">نکته ی
دوم من اینست: من هیچ گاه به این تعصب نسبت به ترامپ اطمینان نکردم: اوه باید همه
جمع شوید و جلوی ترامپ را بگیرید... برای این کار، ما برنی ساندرز را قربانی
کردیم. به این طریق بود که هیلاری ما را به اینجا رساند. هیلاری این نیست که فقط
یک ذره پیشرو است. هیلاری امروز<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>صدای استقرار
سیستم است، حتی صدای استقرار سیستم جنگ سرد است. شما هیچ می دانید که خیلی از اسم
های گنده ی نیوکان از اطرافیان جرج بوش مثل پل وولف و دیگران همه به هیلاری روی
آوردند؟</span></span><span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 15pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Roboto; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-font-kerning: 18.0pt; mso-hansi-font-family: Roboto;"> </span></span><span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">حالا در روزهای آخر پروپاگاندی هست برعلیه ترامپ که
می گوید، اوه ترامپ ما را به یک جنگ جهانی دیگر می کشاند... نه، من بیشتر از
هیلاری می ترسم که چنین کند. </span></span><span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 15pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Roboto; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-font-kerning: 18.0pt; mso-hansi-font-family: Roboto;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">بنابراین،
باز به هیچ وجه من به نفع ترامپ حرف نمی زنم. او تجسم آن چیزیست که من هم الان
داشتم راجع به آن حرف می زدم. ادغام کردن مردم به صورت جمعی، یک تهدید جمعی، این وضعیت<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زشتی که شما می توانید راجع به هر چیز حرف
بزنید، که چند سال پیش فکرش را نمی شد کرد، و الان جزئی از گفت و گوهای مردم و
بسیار عادی شده است، گفت و گوهایی برسر نژاد پرستی و دیگر چیزها. و من فکر می کنم
اینجاست که " پولیتیکال کورکتنس " کار نمی کند.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زیرا " پولیتیکال کورکتنس " تلاشی
است مستأصل زمانیکه مردم تن می دهند به قوانین نوشته نشده که به شما می گوید<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>این چیست و آن چیست. "پولیتیکال کورکتنسِ
" درهم شکسته مستقیمأ در اینکه این اصطلاح باید به کار گرفته شود و آن اصطلاح
باید استفاده شود را رسمی و قانونی می کند. آنچه که مرا از این روش کار می ترساند
اینست: شما به یاد دارید دو سال پیش، ببخشید سه - چهار سال پیش را، زمانی که گفت و
گوهایی در باره ی شکنجه آغازید. ارتش آمریکا یک کار جالبی انجام داد. آنها دیگر
راجع به شکنجه حرف نزدند. اما عبارتی به کار بردند که فکر کنم این باشد: "روش
بازجوئی بخار". و این به نظر من استقرار سیستم " پولیتیکال کورکتنس
" است. یک لغت قشنگ جایگزین می کند. و من می توانم تصور کنم که 10سال بعد ، و
این جوک نیست، تجاوز را، و چرا نه، "تکنیک اغوای بخار" بنامند. این اساس
دیدگاه " پولیتیکال کورکتنس " است که واژه هایی استفاده کنند که طرف
مقابل را آزار ندهد. </span></span><span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 15pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Roboto; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-font-kerning: 18.0pt; mso-hansi-font-family: Roboto;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="border: 1pt windowtext; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-border-alt: none windowtext 0in; mso-font-kerning: 18.0pt; padding: 0in;">من تمی توانم با این نظر هم عقیده
باشم وقتی ما با این همه هویت های سکشوال حاشیه ای تعامل داریم، که می تواند شما
را تراماتایز کند و غیره. اما به هیچ رو فکر نمی کنم که این یک نوع حق جهانی باشد
که به صورتی دیگران را بنامیم که اذیت نشوند. بگذارید از یک مدیر کورپوریشن
جنایتکار بگوئیم که شاید بخواهد یک انسان دوست "اس اف" به نظر آید. نه.
او می بایست در ملأ عام طوری نامیده شود که او را اذیت کند و تمام مسئله برسر
اینست که شما باید ضربه بزنید. <span class="watch-title">من این دیدگاه نارسیستی را
دوست ندارم که آه نکند تو ناراحت شوی، آیا صدمه ای بهت وارد شده و از این قبیل.
البته شما می توانید از این طریق از حقوق هموسکشوال ها دفاع کنید، و از آدم های </span></span><span class="watch-title"><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;">L pretty<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span class="watch-title"><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-font-kerning: 18.0pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بگوئید اما چه چیز اجتناب
می کند از اینکه سفید های در قدرت بیایند بگویند ببخشید ولی شماها می آئید به ما
این جوری حمله می کنید و از این حرف ها. نه. در سیاست ما دشمنان واقعی داریم.
سیاست یک مبارزه ی واقعی بین زندگی و مرگ است</span></span><span lang="FA" style="border: 1pt windowtext; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-border-alt: none windowtext 0in; mso-font-kerning: 18.0pt; padding: 0in;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-90737238598660502172016-11-18T08:09:00.000-08:002016-11-18T08:09:18.980-08:00
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 22pt; mso-bidi-language: FA;">عوامل و نتایج پیروزی دانولد ترامپ<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 22pt; mso-ansi-language: EN;">Make America Great Again</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 22pt; mso-ansi-language: EN;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 16pt; mso-ansi-language: EN;">مهین میلانی<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<a href="mailto:mmearthback@gmail.com"><i><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span style="color: blue;">mmearthback@gmail.com</span></span></i></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-HRsWsJKDmJk/WC8m6W4NMmI/AAAAAAAAATE/WOtVffmHc7MiJMU4MIGQWq8zH9ofJnYTQCLcB/s1600/azz2lknje6qwru8aifd7drtpkhmw2kgq-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://4.bp.blogspot.com/-HRsWsJKDmJk/WC8m6W4NMmI/AAAAAAAAATE/WOtVffmHc7MiJMU4MIGQWq8zH9ofJnYTQCLcB/s320/azz2lknje6qwru8aifd7drtpkhmw2kgq-large.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-bidi-language: FA;">با پیروزی دانولد ترامپ جهان وارد دوره ی جدیدی از زمان می شود، دوره ای شبیه
به دوره ی ناسیونالیسم هیتلر یا سوسیالیسم لنین، که در آن یک فرد میخ خود را آن
چنان بر زمین می کوبد که همه ی جهان را سال های سال در گیر خود خواهد نمود. دانولد
ترامپ یکه و تنها در مقابل راست، سانتریست، لیبرال و چپ، و در مقابل رسانه ها ایستاد.
دانولد ترامپ یک دهن کجی بزرگ بود به کل سیستم موجود که در آن " گرم شدن زمین
" از جانب دانشمندان ، "تجارت آزاد " از جانب اقتصاددانان، و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>"امنیت جمعی دنیا " از جانب ژنرال ها
را به سخره می گیرد. دانولد ترامپ، در حالی که هیلاری کلینتون دل به عشق کورپوریشن
ها بسته بود، در جنوب فلوریدا به اسپانیائی زبان ها و آفریقائی های آمریکائیِ به
حاشیه رانده شده، امکان آمدن بر روی صحنه را داد. او مردم آمریکا را بهتر از هر اِلیت،
برگزیدگانی که فخر به تولد خود در خانواده ای برگزیده می کنند و <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>فخر به ثروت خود، و تمام پست های حساس جامعه را
از وزارت و وکالت و نمایندگی مجلس در دست دارند، می شناخت و شعار<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="LTR" lang="EN" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN;">Make America Great Again </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>را سرلوحه ی خود قرار داد
با تکیه بر تولید داخلی؛ </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN; mso-bidi-language: FA;">و
اتفاقأ همان کسانی را برسرصندوق رأی به نفع خود آورد، که هیلاری کلینتون، با توجه
به همه ی ضعف هایی که در ترامپ شمرده می شد، می توانست به راحتی اگر اندکی سویه ی
این حاشیه به راندگان را داشت، جا برای خود باز کند. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">کوشش این مقاله لزومأ در تأیید و
یا تکذیب دیدگاه های دانولد ترامپ نیست، بلکه قصد بر اینست که دور از تعصبات و پیش
داوری ها با این پدیده ی نو که اثراتش را بدون تردید عمیقأ در سیاست های جهانی به
جا خواهد گذاشت، برخورد کنیم و دریابیم چه عواملی سبب پیروزی وی شده است.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دانولد ترامپ مظهر قدرت و توانائی
های یک فرد است که در جبهه ای می جنگد که همگان، همگانی که سیستم موجود در آمریکا
را در دست دارند، او را از هر جانب بمباران می کنند. و در شرایطی پیروز می شود که
تمام حرف هایش مبنی بر دیوار کشیدن بین آمریکا و مکزیک تا ممانعت مسلمین از ورود
به آمریکا و برخورد های تند با همه و تحقیر زنان، و با وجود نپراختن مالیات
بردرآمد، مورد مخالفت تمام اقشار جامعه است.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">لذا پیروزی وی 1- قدرت یک فرد را
به نمایش می گذارد که چگونه اگر اراده کند و اگر شناخت کافی داشته باشد و اگر
باهوش باشد می تواند به هرجا که می خواهد برسد، 2- یک احساس همدردی ایجاد می کند
با این فرد که توانسته است کل سیستم یک کشور را با وجود جبهه های مخالفت شدید بر
علیه او به زیر اتوبوس براند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 16pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ترامپ: انقلاب پوپولیستی بر علیه
واشنگتن<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">عوامل پیروزی ترامپ را در اینجا بر
می شمریم:</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"></span> </div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">1.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">می توان تجربه ی کار سیاسی، کار در
دولت، و در ارتش را نداشت و پیروز شد. حرکت ترامپ به گفته ی " ناشنال پست
" یک انقلاب پوپولیستی بود بر علیه واشنگتن (جوزف برین. 9 نوامبر/ مطلب لی لی
بازی ریاست جمهوری). وی می نویسد: " این ( پیروزی ) رأی مردان سفید بود، که
علت خشمشان می تواند مختلف باشد. اما عللی که با یک نفرت انگیزاننده آمیخته شد،
نفرت از زنی که سه دهه در یک نهاد ملی مشغول رسیدگی به منافع شخصی خود است، کسی که
از یک نهاد ایالتی چون قیف کمک های مردمی برای منافع تاسیسات خانوادگی استفاده می
کرد، و کسی که امنیت ملی را به سخره گرفت تا حقظ کند حریم خصوصی ایمیل هایش را."
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>"کوین " در مقاله ی "نتایج نشان می دهد که هیچ چیز اهمیت
ندارد" می گوید: "ترامپ نماینده ی </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">up-is-down</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> بود، یعنی نماینده ای که سیستم را به پائین می کشد" (ناشنال
پست / 9نوامبر) </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">2.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">می توان دیدگاه ها و روش های کار و
زندگی خود را تنها محک حرکت دانست و بر آن اساس پیش رفت. برای ترامپ، راهی که در
پیش گرفت، آنقدر روشن بود، و <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>او آنقدر
متکی بود بر خود و دیدگاه هایش، که سرسخت ترین دیدگاه ها از جانب سرآمدان سیاست و
اقتصاد و امنیت هیچ شمرده می شد. او بر رسانه های جمعی حکمروائی کرد و بیشترین
هواداران را داشت. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">3.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دموکراسی در آمریکا یعنی اینکه
هرکس پول بیشتری داشت می تواند خود را بیشتر تبلیغ کند و بنابراین رأی افراد را
بخرد. هیلاری کلینتون نوکر کورپوریشن ها بود. ترامپ از هیچ احدی پول قرض نکرد. خود
به اندازه ای داشت که بتواند مخارج تبلیغاتی خود را تأمین کند. عدم وابستگی مالی
در اینجا استقلال گفتار، کردار و رفتار را به دنبال دارد. این استقلال یکی از
ویژگی ها در ترامپ است که آن چنان با قدرت پیش می رود. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">4.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ترامپ فردی بود با صراحت کلام، با
هیچ کس مصالحه نمی کرد و از هیچ واکنشی هراس نداشت. این چنین برخورد صداقتی را در
بردارد که می تواند هرفردی را به او جذب نماید. بی باکی او به علت استقلال مالی او
نبوده است. او هم سیستم موجود را خوب می شناخت و هم مردم را. به همین دلیل هوشیاری
او به علت پاهایی بود که محکم بر روی زمین داشت. و صراحت و صداقت او در پی یک عمر
تلاش در درون سیستمی بود که کورپوریشن هایش، فارغ از حتی زندگی مردم کشور خود،
دنیا را به نابودی کشانده اند. ترامپ از درون همین سیستم زاده شد. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">5.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">او مردی بسیار کوشا و موفق بوده
است در کشوری که گاهی مرز بین موفقیت و شکست، برنده و یا بازنده شدن، به یک مو
بسته است؛ در شرایطی که با یک خم ابرو فرد می تواند به راحتی از چهاردیواری به
خیابان رانده شود. ترامپ یک بار در بیزینس به سختی ورشکست شد. ولی سرپا ایستاد و
با کوشش و اعتماد به نفسی که داشت، اکنون یکی از بزرگترین ثروتمندان جهان است. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">6.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در راهی که می رفت ایستاد. اهمیت
نداشت که واکنش های مثبت از دیگران کسب کند. این امر به طور انتزاعی بسیار قابل
تحسین است، فارغ از اینکه این فرد چه اهداف و مقاصدی را در سر دارد. بسیار باهوش
بود و در هر مرحله می دانست که چگونه عمل کند. آخرین ضربه ی او درست 10 روز قبل از
8 نوامبر 2016، مطرح کردن دوباره ی پاک کردن ایمیل های شخصی از جانب هیلاری
کلینتون بود. که اگر حتی این اتهامات به آن شکلی که مطرح شد، مورد نداشته باشد،
کاری بود کارستان. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">7.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">وی نشان داد که ترکیب آگاهی - هوش -
صراحت - قدرت (دارائی)، و اتکاء به نفس چه ها که نمی کند. عواملی که ترامپ از همه
ی آنها برخوردار بود تا سنگ خود را بر زمین زند. و زد. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Tahoma;"><span style="mso-list: Ignore;">8.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ترامپ به مانند خیلی سیاستمداران
آمریکائی و اروپائی در سخنرانی هایش، حتی در سخنرانی تاریخی خود در روز 8 نوامبر
2016<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دست زنش را نگرفت که در کنار خود
قرار دهد تا نشان دهد که مثلأ اهل خانواده است و ماسکی دیگر بر چهره بپوشاند ( یک
کنش معمول سنتی که بارها بوی گند آن همه ی دنیا را برداشته است ). ترامپ در همه
حال خودش بوده است. این ویژگی چه بسا مهمترین ویژگی ترامپ است که او را در جایی که
الان نشسته است می گذارد. </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">اما، ما به یک نتیجه گیری مختصر
نیز در اینجا نیازمندیم از این ماراتون بی سابقه در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری
آمریکا که در آن یک زن، یک سوسیالیست و یک پوپولیستِ آپس اند دانیسم شرکت داشته
اند:<br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: Symbol; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">برای اولین بار نقش عاملین بیزاری
ها، جنگ ها، نا بسامانی ها در دنیاکه شرکت های چند ملیتی بزرگ هستند، به طور وسیعی
افشا شد. این انتخابات به شکلی به دنباله ی جنبش </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Occupy World</span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">که از<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>وال استریت شروع شد و در سال 2010 هزارها شهر
در دنیا را فراگرفت، نقش مهمی داشت در شناخت این عامل اصلی ویرانی در دنیا. و به
عبارتی مردم آمریکا که در طی دهه ها سرمایه داری آموخته بودند که یک زندگی
فردگرایانه داشته باشند که در آن هرکس مسئول خودش است و اهمیتی به عالم سیاست نمی
دادند، به دنیای سیاست وارد شدند و یاد گرفتند که باید برای آینده ی خود در سیاست
نقش داشته باشند. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: Symbol; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">این انتخابات نشان داد که می توان
کس دیگری بود و حرف های دیگری زد و پیروز شد. به عبارتی یاد گرفتیم که مستقل فکر
کنیم، مستقل حرکت کنیم. هراس نداشته باشیم از مخالفت ها و پیش برویم.<br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0.5in 0pt 0in; mso-add-space: auto; mso-list: l1 level1 lfo2; text-align: right; text-indent: -0.25in; unicode-bidi: embed;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: Symbol; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">دانولد ترامپ زاده ی همین سیستم
است. یاد گرفته است که چگونه مالیات بر درآمدهای کلان خود را نپردازد. امیدوار
باشیم که فردی مثل او شاید بتواند جلوگیری کند از نپرداختن این همه مالیات بردر
آمدی که یک درصد ثروتمند کشور آمریکا به مردم مدیون است. و چه بسا هدف او برای
بازسازی تولید ملی، راهی باشد برای بیرون کشیدن آمریکا از بقیه ی دنیا. در واقع
حتی اگر ترامپ برای منافع صرفا جاه طلبانه وارد گود ریاست جمهوری شده باشد، اما
باری که اکنون بر دوش اوست، او را در راهی ببرد که برای دنیا حرکتی رو به جلو
باشد. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p> </o:p></span></div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5694802460331960558.post-90147298146735083742016-11-03T07:23:00.000-07:002016-11-05T15:40:11.171-07:00<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 22pt;">کشتن شخصیت و نارسیسیسم در </span></i><i><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 22pt;">ELLE</span></i><i><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 22pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">جزء 5 فیلم اول پر بییننده در
فستیوال بین المللی فیلم 2016 ونکوور </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">بهترین فیلم خارجی اسکار 89 در سال
2016</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">اکران برای اولین بار در فستیوال
کن 2016 و کسب تحسین منتقدین<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div style="text-align: right;">
<b><i><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14pt;">مهین میلانی</span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-xVTm1w8cyQY/WBtHUwyr_2I/AAAAAAAAASw/-bmFA4Jgc7It4tTMRDKu4hd5yp9qrkplACLcB/s1600/464442_jpg-c_300_300_x-f_jpg-q_x-xxyxx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-xVTm1w8cyQY/WBtHUwyr_2I/AAAAAAAAASw/-bmFA4Jgc7It4tTMRDKu4hd5yp9qrkplACLcB/s1600/464442_jpg-c_300_300_x-f_jpg-q_x-xxyxx.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Char d’assaut<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در فرانسه و </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Character Assassination </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در انگلیسی به معنای کشتن شخصیت افراد است در
محل کار، در خانه، و غیره از جانب فردی که در قدرت قرار می گیرد. این امر می تواند
از جانب یک قدرت سیاسی، یک قدرت اقتصادی، یک شخصیت فرهنگی مطرح در جامعه،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">فردی از
اعضاء خانواده، یک زن یا شوهر و یا از جانب فردی با ویژگی های خاص در هر نماد
اجتماعی صورت گیرد. این عمل به طور معمول با نقشه و طرح قبلی صورت می گیرد و فرد
مسلط همواره حواسش در پی انجام طرحش می باشد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">شیوه های گوناگونی برای رسیدن به
این هدف به کار گرفته می شود، از جمله شایعه پراکنی و خلط اطلاعات تا برخوردی
آمرانه یا اغوا و کنش دوگانه به صورت یک گام به پیش دو گام به پس. از آنجا که هدف
سلطه جویی است، فرد اقتدارگر ابائی ندارد اگر گاهی از خود ملایمت هایی نشان دهد، و
به محض اینکه طرف را به راهی که می خواهد آورد، حرکت بی تفاوتی از خود نشان دهد و
بدین ترتیب فرد مورد هدف را در وضعیت تعلیق قرار دهد تا همیشه خود را وابسته به او
بداند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">کشتن شخصیت از ویژگی های عمده ی
نارسیسیست هاست. نارسیسیست ها دوست دارند که نابودی فرد را در مقابل خود ببینند.
دوست دارند حس ضعف و سستی و ناتوانی را در او ایجاد کنند و از این طریق بر فرد
مسلط شوند. این کار را یک مرد نارسیسیست مثلأ از طریق حسود کردن زنی که ظاهرأ با
او ارتباط دارد انجام می دهد. از طریق در انتظار گذاشتن او. از طریق بر قرار نکردن
تماس. از طریق گاهی مهربان و گاهی سرد برخورد کردن، از طریق نوعی سکس تحقیرکننده
از جمله اینکه نخواهد او را ببوسد و او را تشنه نگاه دارد. از طریق خوابیدن با او
از پشت. از طریق مدت ها ازخود خبری ندادن و ناگهان شیفته وعاشق بر گشتن، از طریق
صحبت کردن از ارتباط های جنسی با زنان دیگر... گاهی شخص ممکن است خود را خسته از
دنیا بنمایاند یعنی که قصد خود کشی و از این حرف ها دارد و بدین ترتیب ترحم طرف
مقابل را ترغیب نماید، یا خود را دوشخصیتی نشان دهد که حرکات دوگانه اش موجه جلوه
کند. به عبارتی یک " وضعیت استثنائی " بوجود بیاورد که فرد مورد نظر را
در معذورات قرار دهد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">چنین افرادی معمولأ با یک نفر
ارتباط مشخص برقرار نمی کنند. و همواره چند نفر را هم زمان دارند. مسئله ی آنها
خیلی اوقات برقراری رابطه ی حتی سکس نیست. قصد ایجاد حس رضایت از سلطه گری در وحله
ی اول قرار می گیرد و برای رسیدن به آن هرکاری صورت می گیرد. و هیچ امر اخلاقی و
انسانی در بین نیست. اما استفاده از سکس و روابط جنسی یکی از ابزار مهم است زیرا
با احساسات سروکار دارد و راحت تر می تواند عامل اجرایی را به هدف برساند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">چنین فردی اگر یک منتقد فرهنگی
باشد، و اتفاقأ بسیار دانش و مهارت در این کار داشته باشد، فرد مورد انتقاد را اگر
بخواهد جذب کند به عنوان طعمه تا بعد سلطه اش را بر او اعمال نماید، مطلبی بسیار
درخور برای او می نویسد، و اگر بخواهد مستقیمأ فرد را به ویرانی بکشد، نقدی می
نویسد که دیگر جایی در اجتماع نداشته باشد. و ضربه ای که وارد می کند چه بسا سال
ها و حتی پس از مرگ او نیز جای پایش را خواهد داشت. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">جالب توجه اینجاست که اگر طعمه به
خود آید و خود را از میان معرکه بیرون کند، سلطه گر که قبول شکست برایش سخت است،
با سماجت تمام باز به دنبال طعمه هست و از راه های گوناگون می خواهد باز جایش را
محکم کند. در زندان گواتمالا حتی وقتی زندانیان اعتصاب غذا می کنند، به زور به
آنها غذا می دهند تا سلطه گری خود را محافظت کرده باشند. یک مثلأ عاشق نارسیسیست
از راه های گوناگون خود را ظاهر می کند تا دوباره قلب درب و داغون معشوق مغبون را
به دست آورد. او فقط با سلطه گری است که می تواند حیات خود را ادامه دهد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<i><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">وضعیت استثنائی ( </span></i><i><span dir="LTR" lang="EN" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 16pt;">state of exception</span></i><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><i><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 16pt;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>
)</span></i><i><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در فیلم </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ELLE<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>( او/مؤنث در زبان فرانسه)
ساخته ی " پل ورهوون" هلندی، هیچ هنرپیشه ی زن آمریکائی حاضر نمی شود
نقش </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ELLE </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">(میشل) را بازی کند، و این نقش به هنرپیشه ی مطرح سینمای فرانسه "ایزابل
هوپرت" داده می شود. و شاید به همین دلیل نام فیلم را که از کتاب </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">HO</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> به قلم "
فیلیپ دژیان" نویسنده ی متفاوت فرانسوی اقتباس شده است، </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">ELLE</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> نام نهاده اند
و نه مثلأ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">SHE </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>. و به عبارتی
این فرهنگ سلطه جویی و اقتدارگرایانه در میان زنان در فرانسه می تواند بیشتر از
زنان آمریکائی وجود داشته باشد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">اما چرا ورهوون شخصیت نارسیستش را
از میان مردان انتخاب نکرده است که اسم فیلمش را مثلأ (</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">IL</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> ) بگذارد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در تاریخ اکثر قریب به اتفاق
اقتدارگران و سلطه گران مرد بوده اند. به گونه ای که این پدیده نیز چون بسیاری
فجایع به علت کثرتش قبح آن از بین رفته است یا امری عادی تلقی می شود اگر اینجا و
آنجا هر روز نمونه هایش مشاهده شود. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">یک نارسیسیست زن، با این هیبتی که
هوپرت نقشش را بازی می کند، پدیده ایست جدید و بسیار قاطع تر و برا تر و شفاف تر
این پدیده را عرضه می کند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در این فیلم که با یک تجاوز خشن از
نوع کینکی سکس شروع می شود،<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>همه نوع رفتار
جنسی چون خیانت، هم جنس بازی، رابطه ی جنسی یک پیرزن با جوانی که هم سن نوه اش
است، و کتک کاری در سکس دیده می شود. و پدر خانواده نیز 30 سال در حبس به سربرده
است به علت یک کشتار دست جمعی. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">میشل، زن 50 ساله که تولید کننده ی
فیلم های آنیمیشن است، و چندین نفر زیر دستش کار می کنند در کارش بسیار موفق است و
با روحیه ی یک نارسیسیست شرکت را اداره می کند. چنین رفتار از جانب او نسبت به
همکارش که او نیز یک زن است دیده می شود. با شوهر این زن رابطه دارد و با خود این
زن هم می خوابد. و اینها همه در یک رابطه ی مسلط از جانب میشل و تسلیم از سوی بقیه
ی افراد حتی پسرش. با پذیرش ضمانت پسر برای اجاره ی خانه، او را مطیع خود می کند.
و در واقع او را طوری تربیت کرده که هیچ اراده ای از خود ندارد. میشل حتی در زندگی
شوهر سابقش دخالت می کند و هردو را به میهمانی کریسمس دعوت می کند و طوری رفتار می
کند که دوست دختر جدید شوهر سابق را رها کند.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">تجاوز که در اولین صحنه ی آغازین
فیلم توسط یک مرد قد بلند ماسک دار صورت می گیرد - کسی که دیرتر می فهمیم جوانی
بسیار جوان تر از میشل است و یهودی و ختنه کرده - خشونت از نوع کینکی سکس را با
خود دارد. خوب به هرحال تجاوز جنسی به طور معمول با خشونت همراه است زیرا متجاوز
شونده در مقابل دفاع برمی آید. اما در این نوع سکس که امر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Submissive</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> و </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">Dominant </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از عناصر کار هستند، و
خشونتِ با توافق عامل مهمی در آمیزش جنسی دارد با قوانین خاص خودش، در ارتباط با
رفتار میشل برگزیده شده است به عنوان یک نارسیسیست خواهان سلطه بر همگان در زندگی
کاری و خانوادگی. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-nMKhoQvm73A/WBtHoeY1PAI/AAAAAAAAAS0/q1_EU-Cv9w0fY7vxCh465lMU5GpzvyB_wCLcB/s1600/086a6cd36b1924c3c053624ee4ea1f9e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://3.bp.blogspot.com/-nMKhoQvm73A/WBtHoeY1PAI/AAAAAAAAAS0/q1_EU-Cv9w0fY7vxCh465lMU5GpzvyB_wCLcB/s320/086a6cd36b1924c3c053624ee4ea1f9e.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">نکته ی کلیدی فیلم
در اینست که میشل در عوض خبررسانی عمل تجاوز به<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>پلیس تصمیم می گیرد که خود با این امر مقابله کند و در این بین خود نیز از
این تجاوز لذت می برد. و در واقع در اینجا خود که به عنوان ابژه ی حمله استفاده
شده است، می خواهد نقش سوژه را به عنوان فرد مسلط بازی کند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">این نکته اهمیت
بسیار زیادی دارد در شناخت چنین افرادی که می خواهند این سلطه پذیری را به هر
بهائی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>داشته باشند و از ریسک هیچ نوع خطری
ابا ندارند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">میشل خود در مقام
شناخت متجاوز بر می آید و در این پروسه کشف می کند که یکی از کارکنانش فیلم
انیمیشنی ساخته است که در آن میشل مورد تجاوز یک هشت پا قرار می گیرد و به شکلی در
این فیلم نوعی اعتراض به سلطه گری میشل شده است. اما میشل در مقابل عدم اخراج این
فرد از او می خواهد شلوارش را پائین بکشد تا آلت جنسی او را ببیند، زیرا با دیدن
این فیلم مشکوک شده بود که وی شاید به او تجاوز کرده است. و در می یابد این شخص
متجاوز گر نیست زیرا آلتش ختنه نشده است. یعنی میشل در مقام اداره کننده ی این
شرکت فیلم سازی به خود اجازه می دهد دست به عملی بزند که از دیدگاه انسانی و
قوانین موجود نمی تواند این کار را بکند، اما اختیاراتش به عنوان اداره کننده برای
او اختیاری مافوق را بوجود می آورد. </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">به این نوع
اختیار "وضعیت استثنائی " نام می نهند. جورجیو آگامبن در هومو ساکر می
گوید: " اردوگاه های جنگ جهانی دوم زیر قانون وضعیت استثنائی به صورت یک
قانون در می آید" و " فرایافت هایی چون "نژاد" و
"اخلاقیات"<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با تصورات ذهنی عامل
اجرائی مرزش را از دست می دهد". (قسمت سه بخش 7)<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در این جا به دلایلی که میشل به
عنوان عامل اجرایی در نظر می گیرد کرامت انسانی افراد معلوم نیست که در کجا قرار
دارد. و در واقع رعایت دموکراسی و دیکتاتوری در چنین وضعیتی به مویی بند است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">در زندان گواتمالو، زندانیان اجازه
ی حتی اعتصاب غذا نداشتند و مجبورشان می کردند که به زور غذا بخورند. در اینجا نیز
می بینیم که کوچکترین حق زندانیان به عنوان زندانیان سیاسی از آنان دریغ شده است
که با قوانین موجود در تضاد است. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #2b2b2b; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">اما در هرحال با
طرحی که میشل از قبل کشیده است، ماهیت متجاوز را کشف می کند. و می بیند که اتفاقأ
این همان همسایه ی روبروئی است که با زنش زندگی می کنند و او همان کسی است که میشل
حس جنسی شدیدی نسبت به وی دارد به صورتی که توسط یک دوربین از پشت پنجره، او را
زوم و هم زمان دست در شورت خود را ارضا می کند. و او کسی است که<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>میشل در میهمانی شب کریسمس طوری تنظیم کرده بود
که کنار دست او بنشیند و میشل از زیر میز پایش را لای پای مرد می برد. و در واقع
مرد ماسک دار را میشل پیش از این به سوی خود جلب کرده بود و از طریق سلطه ی ایجاد
شده مرد را به تجاوز واداشته بود. </span><span lang="FA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt 17.3pt; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">حالا ارتباط علنی صورت می گیرد. و مرد که خشونت عامل
تحریک جنسی اوست دیگر نمی تواند کاری کند. میشل او را کتک می زند و مرد را<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آماده ی عمل می کند و سکس همراه با کتک انجام
می گیرد. و به عبارتی حرکت سلطه جویانه از جانب میشل که ابتکار عمل را در دست می
گیرد تکمیل می شود.</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">و در نهایت تجاوز گر توسط پسرمیشل کشته می شود، کسی که
بی خبر وارد می شود و مردی را روی مادرش مشاهده می کند. همکار میشل از شوهرش طلاق
می گیرد زیرا میشل خود به او اعتراف می کند که با شوهرش خوابیده است. و آگاهانه
این کار را می کند. زیرا دوست دارد به عنوان یک سلطه گر دوست صمیمی اش را ببیند که
زجر می کشد. و در مجموع همه و از جمله پسرش و زن او که بچه شان از یک سیاه پوست
است نه از خود پسر،<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به صورتی برخورد می
کنند که گویا هیچ اتفاقی نیافتاده است و همکار زن حتی از میشل می خواهد که حالا که
مردی وجود ندارد آنها با هم زندگی کنند. و به عبارتی این همکار که به علت رفتارهای
میشل شوهرش را از دست داده و خانه ی مشترک نیز از دست رفته، حرکت های او را نادیده
می گیرد و حتی با او می خوابد. و مهم نیست که میشل فردا با فرد دیگری ارتباط
برقرار خواهد کرد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تجاوز گر درست در زمانی کشته می شود که حالا هردو با
توافق یکدیگر با هم خوابیده اند. اما میشل در مقابل سئوالات پلیس می گوید که قبلأ
چنین اتفاقی نیافتاده است. و بقیه هم دم نمی زنند. این همدستی است که دیگر
قربانیان می کنند با عامل اجرائی برای پوشاندن واقعیت. و واقعیت این بود که تجاوز
گر فقط کننده ی حرکت هایی بود که میشل از آغاز رهبری کرده بود. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin: 0in 0in 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">به گفته ی حنا آرنت کردارهای شیطانی فقط از جانب سادیست
ها و دیوها انجام نمی پذیرد. این امر توسط مردم عادی صورت می گیرد که منافع شخصی
خود را ترجیح می دهند و دم برنمی آورند و در نتیجه با عامل اجرایی همدست می شوند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
خواب بیداری KhabBidarihttp://www.blogger.com/profile/13253397259485090229noreply@blogger.com0